Via deze weg wil ik ook mijn verhaal delen. Na 2 miskramen (8 en 6 weken) waren we dolgelukkig toen we weer zwanger bleken te zijn. Na de spannende eerste 12 weken kon het genieten echt beginnen. De 20 weken echo was helemaal goed en alles zat er op en aan bij ons ventje. Tijdens de groeiecho kwamen we erachter dat hij een paar weken achter liep. Bij de daarop volgende groeiecho 2 weken later had hij een groeispurt gehad en liep hij goed op schema. Na een perfecte zwangerschap zonder ook maar enige kwaaltjes begonnen de weeën bij 40.3 weken. Om half 10 kwam de verloskundige langs en zat ik nog maar op 1 a 2 cm ontsluiting. Tijdens het luisteren van het hartje klopte het nog regelmatig en krachtig. Ze zette het geluid nog hard aan, zodat mijn vriend en stiefdochter het hartje beneden ook konden horen. Gelukkig maar bleek achteraf. Om half 2 kwam de verloskundige weer terug om te kijken hoever de bevalling vorderde. Ik zat nu op 4 cm. Weer ging ze luisteren naar het hartje maar kon dit keer geen hartje vinden. Ze begon nog over andere batterijen en dat ze die niet bij zich had en dat we gelijk naar het ziekenhuis moesten. De verloskundige ging voorop en wij er achter aan. In de auto hadden we nog geen idee in wat voor nachtmerrie we terecht zouden komen. We zaten nog grapjes te maken over de verloskundige die als een gek aan het rijden was incl door rode stoplichten. Nog gingen de alarmbellen niet af. Eenmaal bij het ziekenhuis aangekomen stond iedereen ons al op te wachten. Er werd meteen een echo gemaakt waarop duidelijk te zien was dat het hartje niet meer klopte. Toen stortte onze wereld in. In een roes ben ik toen met behulp van weeën opwekkers binnen een uur bevallen van ons perfecte mannetje Cem op 29 december 2013. Hij is 50 cm lang en weegt 2660 gram. Cem had voor de bevalling al in het vruchtwater gepoept wat al een teken van stress kan zijn. Achteraf bleek dat ik ook heel weinig vruchtwater had. Cem is waarschijnlijk tijdens de bevalling overleden als een gevolg van teveel stress tijdens de weeën. Hij was daar niet sterk genoeg voor. Ook zat de navelstreng om zijn nek heen. En dan komt langzaam het besef over wat er is gebeurd. Wat heerlijk was het om hem vast te houden en te voelen hoe warm en zacht hij was. Hoe perfect en lief hij eruit zag. En wat een verschrikkelijke pijn om te weten dat ons perfecte kindje zijn ogen nooit open zal doen en nooit geluid zal maken. We zijn nu bijna een maand verder en na een mooi afscheid, wat helemaal gegaan is zoals wij het wilden, pakken we het leven weer op. Lichamelijk was ik gelukkig na anderhalve week alweer de oude. Samen zijn we heel sterk en kunnen we er goed met elkaar over praten. We zijn nog dichter naar elkaar toegegroeid en hopen zo snel mogelijk weer zwanger te zijn. Het verlangen en gemis naar een kindje is door deze verschrikkelijke gebeurtenis alleen maar sterker geworden.
Woorden schieten mij ook te kort. Echt heel erg en zo oneerlijk! Heel veel sterkte en kracht voor jullie!
Lieve mama van Cem, Wat een prachtige naam heeft jullie zoontje. Vreselijk wat jullie hebben moeten meemaken, een ware nachtmerrie. Ik wens jou en de mensen om je heen heel erg veel sterkte met dit grote verlies en gemis. Heel erg veel kracht toegewenst in deze zware tijd, aan de hemel schijnt het mooiste sterretje jullie kant op.
Wat ontzettend verdrietig en oneerlijk dat jullie Cem er niet meer is.. Heel veel sterkte en ik hoop samen met jullie mee dat jullie snel verblijdt mogen worden met een mooi wonder.
Jeetje wat een heftig verhaal! Heel fijn dat jullie zo naar elkaar gegroeid zijn! Veel sterkte met het verlies van jullie zoontje en heel veel succes met jullie nieuwe poging om zwanger te raken!
Wat een vreselijke nachtmerrie moet dat voor jullie zijn. Bij 40 weken verwacht je toch niet meer dat het nog fout gaat. Heel erg veel sterkte met het verwerken van dit verlies. En zodra jullie er echt aan toe zijn hoop ik voor jullie dat jullie snel weer zwanger mogen zijn van een broertje of zusje van Cem.