Goedenavond dames, Sinds 3 maanden ben ik gestopt met de pil. Na vorig jaar onverwachts zwanger te zijn geraakt van een tweeling en met 10 weken curretage te te hebben gehad wegens het stoppen met kloppen van de hartjes, hebben wij nu besloten volledig voor een kindje te gaan. Ik gebruik nu 2 jaar citalopram (30 mg) en sinds 2 a 3 weken heb ik hooguit nog 4 pilletjes gehad. Ik wil niet ineens moeten stoppen als ik zwanger ben. Wat dus niet heel erg slim is, is dat ik niet ben gaan afbouwen, maar gewoonweg uit het niets ben gestopt. Ik merk de laatste 2 weken dat ik zo intens veel hoofdpijn heb, heel duizelig en erg vaak misselijk ben. De hoofdpijn is zo intens dat ik niet meer weet wat ik met de pijn aan moet en of het daadwerkelijk door de citalopram komt of dat het andere oorzaken heeft (voorhoofdholteontsteking of hoofdpijn vanuit mijn nek). Zijn er meer mensen die gestopt zijn met citalopram? Wat denken jullie, komt de intense hoofdpijn daar vandaan? Wat zouden jullie doen? Weer beginnen en dan rustig afbouwen of nu doorzetten? Ik ben echt ten einde raad. Liefs
Ik zou advies vragen aan je psychiater/arts.. Ik ben onder begeleiding rustig afgebouwd van paroxetine en had desondanks erge afkickverschijnselen. Maar daar staat paroxetine wel om bekend.
Ze zeggen niet voor niets bij dat soort medicatie dat je altijd onder begeleiding moet afbouwen. Ik ben zelf ooit met de Mirtazapine gestopt, eerlijk gezegd wist ik niet dat het verslavend was en had ik ook geen afkickverschijnselen. Nu slik ik het alweer jaren, maar de huisarts heeft mij echt met klem verzocht niet opeens zelf te stoppen. Ik zou dus even je huisarts bellen en het overleggen.
Heel eerlijk? Ik snap echt niet dat je op eigen houtje bent gaan klungelen met dit soort medicatie. Het zijn geen pilletjes die je bij Kruidvat koopt en je krijgt het niet voor zweetvoeten. Daarbij reageert iedereen anders op deze medicijnen. Ik heb een paar maanden iets geslikt tegen enorme hoofdpijn wat goed werkte en datzelfde pilletje kon iemand anders ook gebruiken die kampt met depressies. Maar goed; je weet het zelf denk ik ook wel en je hebt niks aan bovenstaande geïrriteerde mening van mij. Overleg met iemand die hierin is gespecialiseerd en je krijgt je antwoord. Ervaringen van anderen hoeven over jou persoonlijk ook niet veel te zeggen.
Het slechtste wat je kan doen, is zelf te gaan rotzooien met je medicatie. Zelf ook Citalopram gehad en dat moest ik heeeeel langzaam afbouwen. Heb nu Fluoxetine en ben bij mijn vorige zwangerschap onder begeleiding geweest van de POP poli. Echt hoor, raadpleeg een arts, want het is echt achterhaald dat je geen antidepressiva mag slikken tijdens de zwangerschap. Sommige soorten zijn alleen beter om tijdens zwangerschap te gebruiken dan andere. Citalopram kan ook gewoon tijdens de zwangerschap geslikt worden. Ik ben nu net weer zwanger en ga me weer aanmelden bij de POP poli.
Niet so slim om dit op eigen houtje te van doen. Dit moet je echt in overleg doen met een arts of psychiater. Dus, Morgen meteen bellen. En je bent niet voor niets ooit aan dit spul begonnen. Waarom dan nu stoppen? Dan heb me zo kans dat he die klachten weer terug krijgt.zeker onder invloed van hormonen heb me hier meer kans op. Grotere kans op depressie . Denk niet je daar op zit te wachten en zeker niet tijdens een zwangerschap. En wat hierboven gezegd wordt, dit spul mag je gewoon tijdens zwangerschap slikken. Wel in overleg met arts/psychiater/poppoli. En heel eerlijk? Ik vind persoonlijk dat je een verkeerde volgorde aanhoudt. Eerst gesprek met psychiater/arts/poppoli en evt afbouwen. En als dat allemaal goed zit/gaat, DAN ga je voor een zwangerschap. Maar dat is mijn mening.
Ik snap je reactie hoor! Ik had zelf waarschijnlijk hetzelfde gereageerd als ik me beter in het medicijn had verdiept. Ik had eerlijk gezegd niet in de gaten dat het zo'n zwaar medicijn was. 2 weken geleden is er huidkanker bij mij geconstateerd (basaalcelcarcinoom) waarna de wereld voor mij even helemaal op zijn kop stond. Vooral omdat ik pas 6 dagen later terecht kon bij een dermatoloog en de huisarts mij niet kon vertellen of er evt. ook melanomen zouden zitten. Ik ben de medicatie toen een aantal dagen compleet vergeten en daarna dacht ik: dan kan ik beter gewoon nu stoppen als m'n lichaam toch al minimaal 5 dagen het medicijn niet heeft gehad. Misschien was het beter geweest als ik toen weer was begonnen en onder begeleiding was gestopt.
Serieus? Vorig jaar tijdens de zwangerschap is mij verteld dat het de eerste 3 maanden niet zo veel kwaad kon, maar dat het daarna dus wel schadelijk kon zijn voor de baby.
Ik ben niet begonnen met de medicatie door een depressie. Ik was vooral heel erg onrustig en druk in mijn hoofd en dat op dat moment niet goed in mijn vel. Ik woonde net een half jaar samen met mijn ex. Die relatie ging uit. De woning kon ik alleen niet opbrengen, waardoor ik noodgedwongen tijdelijk terug moest naar mijn vader. Mijn vader en ik hebben hetzelfde karakter en beide een kort lontje, waardoor ik daar erg tegen op zag (moeder in 2013 overleden) en in overleg met de huisarts toen begonnen met citalopram. Het haalde de scherpe randjes eraf en ik kon beter relativeren. Dus niet een zwaar probleem waardoor ik er mee begonnen ben. Dit lijkt me juist de beste manier. Eerst stoppen met medicatie en dan zwanger raken ipv eerst zwanger raken met veel hormonen erbij en tegelijkertijd afkicken.
Nu ik dit lees, plus de reacties die je daarna gegeven hebt, begrijp ik het verhaal beter. Het stond er eerst wat zwart-wit als je begrijpt wat ik bedoel. Toch zou ik morgen even bellen al is het alleen maar voor je eigen geruststelling en advies.
Ja, ik! Ik heb net als jij op eigen houtje afgebouwd van citalopram 40mg. Iedereen zegt hier wel.. niet slim, raadpleegt een arts etc., maar ik werd van het kastje naar de muur gestuurd en slikte dit medicijn ondertussen al bijna 5 jaar. Ik was er klaar mee! Zo kan het dus ook. Begeleiding is echt kak soms al trek je nog zo hard aan de bel. Maar goed, on topic.. Ik heb niet zo snel afgebouwd als dat jij gedaan hebt. Heb er wel wat langer over gedaan en weinig klachten ervaren. Het enige wat ik had waren van die stroomschokjes door mijn handen etc., maar ook dit trok na een week weg. Ik slikte de medicatie wel voor een zware depressie en kreeg dan ook wel een dipje rond week 12 van deze zwangerschap. Gelukkig herpakte dit zich 2 weken later weer. Heb wel een gesprek gehad met de POP poli, gewoon voor de zekerheid.. mocht ik een depressie krijgen tijdens of na de zwangerschap heb ik altijd een vangnet. Gelukkig gaat het nu al 7 maanden goed (op dat dipje na) zonder medicatie!
Bedankt voor al jullie reacties! Gisteren toch maar naar de huisarts geweest en zoals al verwacht gaf hij natuurlijk ook aan dat het harstikke slecht was wat ik heb gedaan. Ik merk zelf ook dat ik weer gigantisch onrustig word, zowel lichaam als in mijn hoofd. Mijn hoofd draait overuren, waardoor ik 's avonds om 19:00 uur kapot ben en op de bank in slaap val. De huisarts gaf aan dat ik zeker weer moet beginnen met citalopram. Eerst 20 MG en volgende week gaan we kijken of ik weer naar 30 kan. Mijn angsten uitgesproken over medicatiegebruik tijdens een eventuele zwangerschap en hij gaf aan dat het toekomstige kindje waarschijnlijk meer last van mijn onrust en stress zou krijgen, dan van de medicatie. Toch ben ik niet gerust gesteld. Ik ben ontzettend bang dat ik mijn baby straks iets aan doe (Denk aan een afwijking, afkickverschijnselen etc.) Als ik nu al zoveel last ondervind van afkicken, wat zal een baby dan wel niet mee moeten maken. Het is zo dubbel. Enerzijds weet ik dat ik het nodig heb (dat blijkt nu wel), anderzijds vind ik dat ik het niet kan maken tegenover de baby. Hoe staan jullie hierin? Hebben jullie hier ervaring mee? Hoe reageerde jullie baby?
Ik slik zelf anti epileptica en mirtazapine, onze zoon moest dan ook een paar dagen in het ziekenhuis blijven om te kijken of hij oa afkickverschijnselen zou krijgen/hebben, hij heeft ze gelukkig niet gehad!
Goed dat je naar de huisarts bent geweest! Wellicht is het een idee om naar de POP poli te gaan? Ik vond dat zelf echt heel spannend, omdat ik bang was dat ze mij zouden veroordelen als aanstaande moeder.. maar niets was minder waar, wat een fijn gesprek! Zij zijn er in gespecialiseerd en kunnen jou haarfijn uitleggen wat het met jouw kindje kan doen als je medicatie slikt, maar ook zonder medicatie. Heeft jouw huisarts zelf niets gezegd over de POP poli?
Ja, de huisarts heeft wel gehad over de POP poli. Ik twijfel alleen zelf of ik daar nu al een gesprek in moet plannen of pas wanneer ik zwanger ben. Wat lijkt jou verstandig?
ik heb ervaring, hetzij met een ander middel maar uit dezelfde reeks als de citalopram. Ik moest in het zh bevallen, door hoge dosis en kans op afkickverschijnsen. En ja, die heeft onze dochter gehad. Dat vond ik best heftig maar ben goed ondersteund door verpleegkundigen. Wat je dan ziet is soort stuiptrekkingen.
Goed dat je naar de huisarts bent geweest! Ik heb zelf sertraline en quetiapine geslikt tijdens de zwangerschap. Dan moet je inderdaad in het ziekenhuis bevallen. Onze dochter bleek dysmatuur te zijn, waardoor ik met 38 weken ben ingeleid. Doordat ze maar 2210 gram woog moesten we 5 dagen in het ziekenhuis blijven, maar ze heeft geen afkickverschijnselen gehad. Haar dysmaturiteit stond los van de medicatie. Dus hier gelukkig een positieve ervaring wbt anti depressiva en zwangerschap. Ik zou inderdaad een afspraak maken bij de pop poli, zij zijn er voor je tijdens het zwanger worden, de zwangerschap en gedurende het eerste jaar na de geboorte. Probeer je niet schuldig te voelen over je anti depressiva gebruik en het zwanger willen worden. Wat mij is verteld en waar ik veel steun uit heb gehaald, is het volgende: Sommige mensen hebben insuline nodig en anderen anti depressiva.
Hier bij de laatste 2 Sertraline gebruikt. Wel de helft afgebouwd in de zwangerschap. Beide kids geen afkickverschijnselen gehad. Helemaal niks. Laatste zelfs thuis bevallen. Na de bevalling ondanks ad nu wel een fikse postnatale depressie. Afgrijselijk gevoel.