heel slecht nieuws . ik was 34 weken zwanger van mijn eerste kindje . ik was supergelukkig, en was in het begin heel wat ongerust over een miskraam . toen ik 15 weken zwanger was, vertelde de gy mij, dat de kans op een miskraam nu wel heel klein was . ik was in de zevende hemel. mijn geluk kon niet meer op ,en begon al heel wat spulletjes te kopen voor ons kleintje. mijn partner was ook heel blij, het was een droom die voor hem verwezenlijkt werdt . toen ik 32 weken zwanger was, moest mijn op zakenreis , voor 4 weken . eesrt had ik mij grondig laten onderzoek of er geen complicaties waren in mijn zwangerschap, anders was hij bij mij gebleven . de gy verzekerde mij dat alees in orde was, dat ik gerust mijn man één maand kon missen . toen sloeg het noodlot toe. toen hij pas 2 weken weg was, voelde ik mij kleintje niet meer bewegen. ik moest onmiddelijk naar de GYN, toen ik er aankwam, deed iedereen nogal raar tegen mij. toen hoorde ik het slecht nieuws . mijn placenta was losgekomen, en mijn kindje was dood. dood? mijn kindje? ik kon kiezen, gewoon bevallen of met keizersnee . ik koos voor de keizersnee onder narcose .ik wou mijn kleintje er niet uit "persen " . paar uur later had ik dat kleine wondertje in mijn handen . zo klein, wit, en koud. dat was het dan ,mijn mooi kindje . het was een meisje, een prachtmeisje . mijn man weet het nog niet, ik wou hem niet overstuur opbellen ,dan ging hij hem haasten, en wou hem ook niet kwijt door een ongeluk. hij komt deze week terug. hoe moet ik hem uitleggen dat zijn kindje uit mijn buik is? hoe moet ik het uitleggen ,ik kan het zelf niet verwerken? ons fleurke is er niet meer. wat deed ik mis? mijn man gaat een put invallen . ik hoop dat wij ooit nog eens aan een "tweede kindje " kunnen denken . en wens niemand dit ongeluk toe. vele groetn
Wat een akelig verhaal. Kan me voorstellen dat je je heel naar voelt en het moeilijk vindt om te bevatten wat is gebeurd. Ik zou toch echt meteen je man inlichten! Het is tenslotte ook zijn kindje dat nu niet meer leeft. Daarbij moet je je niet afvragen hoe je hem dat vertelt en wat hij er van zou vinden. Jij kunt hier helemaal niets aan doen. Mijn mening is dat hij er recht op heeft om het te weten. Ik zou het -verplaatsend in een man - heel naar vinden als mijn vrouw mij dit niet zou zeggen. Door wie word je nu opgevangen? Pim
oooooooooooh mijn hemeltje.. heeel veel sterkte gewenst de aankomende tijd, ennuh..ik zal je man toch maar inlichten..je hebt hem zelf ook hard nodig, en hij jou ook... Sterkte Bengel
Wat een vreselijk verhaal meid. Wat moet jij door een hel zijn gegaan en dat zonder hulpvan je man. Ik zal hem toch wel inlichten over jullie verlies Heel veel sterkte
Zit hier zelf ook met tranen in mijn ogen, het grootste verlies dat je kunt hebben!! Omdat ik niet heel veel verschil in het aantal weken als jij was kan ik me zooo goed voorstellen hoe je je moet voelen als je op dit moment je kleine meisje moet missen!! Lieve Naomi heel veel sterkte met dit ontzettend grote verlies en heel veel succes met het verwerken en je man opvangen als hij terug is! Liefs Carry
Hoi Naomi, Het is gewoon verschrikkelijk wat jij mee hebt moeten maken en dat nog wel zonder je man. Ik leef zo erg met je mee......... Je moet het hem wel zo snel mogelijk laten weten want hier moet je samen doorheen, ook al is het te erg bijna voor woorden. Echt heel veel sterkte, gr tietia
Ja, dit is echt een verschrikkelijk drama. Denk dat ik me niet kan voorstellen wat jij hebt doorgemaakt en hoe je je nu voelt. Ik heb niet de wijsheid in pacht, maar ik zou je toch dringend willen adviseren direct contact te zoeken met je man. Jullie hebben elkaar nu nodig. Heeeeeel veel sterkte!
naomie ik wens je heel veel sterkte met jullie verlies. Wat een erge verhaal zeg..... ik moest er van huilen ik schrik ervan. Dat zelfs dit ook kan gebeuren in je zwangerschap is zeer beangstigend . Ik zal ook mijn vriend het liefst meteen willen opbellen. Ik snap dat je hem niet ongerust wilt maken en bang bent dat je hem ook hierdoor verliest(ongeluk)? sterkte liefs loesmari Maar hij moet het toch weten .
Wat vreselijk zeg, ik zit hier gewoon met kippevel. Ik wil je heel veel sterkte toewensen de komende tijd ..
Ik vind het echt heel erg voor jullie Maar ik denk echt dat je hem direct moet bellen en hem dit verschrikkelijke nieuww moet vertellen. Hoe moeilijk het ook voor jou is, hij moet het weten. Want het is ook zijn meisje, en ik denk dat het voor zijn verwerking ook heel belangrijk is dat hij er ook afscheid van kan nemen. Als dit nog mogelijk is. Dit kan je onmogelijk alleen aan, en het klinkt misschien hard, maar als je wacht tot dat hij thuis gekomen is, ik ben bang dat hij je dat niet in dank gaat afnemen, en het je misschien niet meteen maar later zou kunnen gaan verwijten dat je hem niet hebt ingelicht. Jij kan hier niks aan doen, hij net zo min, en ik denk dat hij dit misschien wel samen met jou had willen ondergaan, in plaats van dat je alles alleen moest doen. Echt ik zou hem niet in het onwetende laten en hem direct inlichten. Heel veel sterkte allebei, met dit tragische verlies. Liefs
Naomi, Ik sluit me helemaal aan bij de woorden van Jolanda. Haar woorden zijn de mijne. Heel veel sterkte de komende tijd. Kwebbeltje
Naomi, wat een afschuwelijk verlies! Ik wens jouw en je man alle sterkte van de wereld toe om dit te kunnen verwerken....
Naomi, wat een afschuwelijke ervaring! En dat je dat alleen hebt moeten doorstaan is helemaal erg. Ik hoop dat je man en jij goed steun bij elkaar kunnen vinden want dit is echt een hel. Meid toch, ik zou zo graag iets steunends tegen je zeggen, maar ik ben bang dat niets echt helpend zal zijn. Mijn gedachten gaan naar jullie uit en ik wil jullie alle sterkte wensen met jullie verlies. Anouk.
Naomi, wat vreselijk voor jullie! Ik sluit me ook helemaal bij Jolanda aan. Het zou fijn zijn als je man ook afscheid kan nemen van jullie kleintje en ik denk dat het belangrijk is dat je hem zo snel mogelijk op de hoogte brengt, hoe moeilijk dat ook is. Ik wens jullie allebei heel veel sterkte met dit verlies. Mriek
Lieve Naomi, Wat een verschrikkelijk bericht, heel veel sterkte met het verwerken van dit grote verlies. Liefs Lynn
Wat een verschrikkelijk bericht, Naomi. Ben zelf nu 32 weken zwanger en ik zou niet weten wat doen, moest ik nu ons meisje verliezen. Ik kan heel goed begrijpen dat je ontzettend verdrietig bent. Zoals Jolanda al gezegd heeft, is het 't beste om je man zo vlug mogelijk in te lichten. Zodat jullie samen aan het rouwproces kunnen beginnen en elkaar kunnen steunen. Ik wens je echt heel veel sterkte toe met dit grote verlies.