Reden we daar straks terug van een verjaardag.( mijn moeder is 61 geworden) komen we bij het stoplicht aan de rechte kant allemaal politie en dergelijke schermen en dan kijk je goed en dan zie je ( iets op de grond liggen) Flat veertien hoog. Waarschijnlijk van de 10 de etage. En dan de mensen die het hebben zien gebeuren ect ect. Toch wel heftig om te zien. En ook al begrijp ik tegenwoordig waarom iemand daar toe komt blijft het toch heftig om zo te zien liggen.
Ja de oudste! die ging er gelukkig nuchter mee om. De jongste is gelukkig veel te jong om maar te begrijpen wat er gebeurt was.
Oh bah! Dat heb ik ook een keer ervaren op vakantie. Van het ene plaatsje naar het andere, lag er een lijk aan de kant van de weg met een tweetal agenten er naast die notities namen. Niet bedekt of zo, veel bloed dus waarschijnlijk aangereden. Bah, krijg er nog de kriebels van.. Hopelijk kan je het snel van je afzetten.
Heftig, ik heb het zelf meegemaakt nu 8 jaar terug. Ik ging naar de huisarts met zoontje niks aan de hand. We waren meteen aan de beurt, 10 minuten later rij ik weg zie ik een man op straat liggen. Dus ik liep er heen om te helpen en schrok me dood. Zijn vrouw kwam gillend naar buiten en heb 112 gebeld, ben na aankomst vertrokken. Mijn zoontje heeft het er nog wel eens over, hij was toen 3 en ook ik denk er nog regelmatig aan. Ja..... Waarom doen mensen dat? Ik denk dat ze echt geen uitweg meer zagen. Laatst hebben we een zelfdoding van iemand dichtbij gehad en dan ga je wel weer over deze dingen nadenken.
Ja zoiets had ik ook een week geleden. Hoop politie, ambulance, alles afgezet. De dag erna kwam ik erachter dat er een fietser door een auto was doodgereden. Die reed gewoon op het fietspad. Automobilist had de macht over het stuur verloren. En op datzelfde fietspad fiets ik regelmatig.
Nee gelukkig zag je alleen iets liggen maar denk als ik een half uur eerder daar gereden had dan tja dan wel. Nu lagen er doeken en zo overheen gelukkig en was de politie bezig om schermen neer te zetten. Ze moeten natuurlijk wel uit sluiten of het idd om een zelfd... gaat. Vorig jaar ook iemand mee gemaakt die het gedaan had en tja heb het er een beetje moeilijk mee. Dat was in de tijd dat ik zelf opgenomen was. Die genen vertelde het nog in de groep als ik een f..t ziet dan doe ik het en ze deed het een dag later.
Mbt zelfmoord. Ik weet nog dat jaren geleden mijn man ook zoiets heeft meegemaakt op werk. Een collega had zichzelf s nachts opgehangen op kantoor. En werd dus s ochtends gevonden door zijn collega's. Buiten het feit dat je wel erg eraan toe moet zijn om dat te doen; waarom dan zo? Die collega's raken dat beeld toch ook nooit meer kwijt.
Helaas heeft een (vroegere) buurman van m'n vader die naast hem in de flat woonde ook zelfmoord willen plegen omdat hij liefdes verdriet had. Mijn vader kwam net optijd zijn flat binnen toen spoot er al bloed vanuit z'n polsen. Ik heb hem verder niet gezien alleen de theedoeken die van woning naar woning gingen en het geschreeuw van hem. Er kwam politie en ambulance,dit heeft toen grote impact op mij gehad omdat ik zelf vaker bij hem kwam om een spelletje te doen. Ik was toen ongeveer 10jaar.
Ik heb 2 dingen meegemaakt: Ongeveer 3 jaar geleden gebeurt: Woonde in kamertraining. 1 van de jongens had epilepsie. Hij had een aanval gekregen en stootte met zijn kin tegen de wasbak aan en vloog vervolgens voor de deur waar lucht ondervandaan hoort te komen maar door zijn lichaam werd geblokkeerd. 4 uur later was hij dood gevonden in de toilet. Ik zag hem ook liggen. Vorig jaar 2 september. Ik zat in de metro. De metro stopte opeens. Bleek er een jongen voor gesprongen te zijn. We moesten allemaal uitstappen. Omdat er volt op de banen lag lag hij in brand. Die geur kan ik nog ruiken. Ik zag hem liggen. Mijn zoontje was met mij maar begreep het niet. Mijn vriend en zwager en nog meer mensen om mij heen kende hem of waren familie van hem. Elke keer wanneer er een metro of trein toetert krijg ik een benauwd gevoel.
Bahbahbah, wat naar meid.. Gelukkig was er niet veel te zien, hopelijk krijg je het beeld snel uit je hoofd.. Sterkte en knuffel!
Op zo'n moment doet dat niets meer met je... (tenzij het echt bewust ook een reactie tegen de collega's of de werkgever was) Maar inderdaad verschrikkelijk.