De ander

Discussie in 'Samengesteld gezin' gestart door Boggie, 23 feb 2021.

Topicstatus:
Niet open voor verdere reacties.
  1. Boggie

    Boggie Nieuw lid

    23 feb 2021
    4
    0
    1
    Vrouw
    Ik ga proberen het kort te houden, maar in dit geval ben ik niet heel zeker of het lukt.

    Sinds 2 jaar heb ik een nieuwe partner. Geheel onverwacht zaten we naast elkaar aan de bar, hij had ruzie met zijn ex om iets wat voor mij heel herkenbaar was (het vergeten van muts en handschoenen midden in januari) en we raakten aan de praat. Hij een zoon, ik een zoon. Het was een gezellige avond. Geen vonk of wat dan ook, maar uiteindelijk wel gezellig genoeg om inmiddels dus 2 jaar samen te zijn, samen te wonen en geregistreerd partners te zijn. Soms ontmoet je de liefde van je leven op momenten dat je het niet verwacht zeg maar.

    Maar, waar je beide al een kind hebt, zijn er ook andere ouders bij betrokken. Ik heb een ontzettend goede band met mijn ex-man. Toen we uit elkaar gingen was dat eventjes anders, maar inmiddels trekken we goed met elkaar op voor de verzorging van onze zoon. Die woont bij hem (was toen niet anders), en is hier eens in de twee weken en in de meeste vakanties, en tussendoor wanneer het maar kan.
    Mijn partner heeft dus ook een ex, M. Toen ik mijn partner leerde kennen was zij al onverwacht zwanger van de 2e, is getrouwd enz. Die ging dus ook haar eigen weg. Mijn partners zoon is hier eens in de twee weken en elke woensdagmiddag.

    Waarschijnlijk heb je al door dat de band met haar niet zo heel erg goed is. Vanaf het moment dat duidelijk werd dat mijn partner en ik bij elkaar waren, ging ze moeilijk doen. Waar het eerst nog heel goed ging met samen eten met hun zoon, zwemmen, bij elkaar over de vloer komen, was het opeens voorbij. Vanaf dat moment was er niks meer wat zonder slag of stoot kon gaan, alles werd discussie. Uiteindelijk kwam er nog het issue geld bij, wat de verhoudingen nog meer op scherp heeft gezet. Bottom line; er loopt nu een rechtszaak waarbij er een nieuwe omgangsregeling en een nieuwe alimentatie-eis ligt. De eerste vanuit mijn partner die zijn zoon vaker wil zien, die van haar kant omdat de onterecht denkt dat mijn partner een enorme promotie heeft gemaakt en omdat zij door het samenwonen flink gekort is in haar toeslagen. Dat mag mijn partner gaan betalen zeg maar. Daarnaast is mijn partner zonder dat dit toegestaan is zijn zoon kwijtgeweest omdat hij een biertje dronk waar zijn zoon bij was. Heeft ze hem thuis gehouden omdat het niet veilig zou zijn. Ik heb bij Veilig Thuis gezeten om mijn zoon te verdedigen na een blauwe plek (ruzietje tussen twee jongens, niks aan de hand) en we zijn inmiddels al ons spaargeld kwijt aan advocaatkosten. Hulpverlening is er maar ze neemt er niks van aan. Het grootste slachtoffer van dit allemaal? Haar eigen zoon.

    Dat is allemaal in een enorme notendop en het ligt wat ingewikkelder dan ik hierboven schets. Ik zou zo graag alle frustratie van de afgelopen twee jaar van me aftypen en alles neergooien, maar dat is niet eerlijk en ook niet goed. Het geeft jullie een beeld van hoe de situatie in de afgelopen 2 jaar is verslechterd. Van samen er het beste van maken naar puur wantrouwen vanuit haar kant en frustratie van de onze. Met helaas een kind er tussen. Hoeveel we ook proberen om hem er zoveel mogelijk tussenuit te halen, het is een prachtig wapen om de vader van je kind dwars te zitten. Lees dit alsjeblieft ook een beetje met de frustratie die ik momenteel voel, want die zit me hoog.

    Want ik sta langs de zijlijn. Ik zie een klein mannetje veranderen onder wat er gebeurd. Die wordt uitgespeeld tegen zijn eigen vader, compleet aan zijn moeder gaat hangen en in isolement raakt. Ik zie mijn partner, die van een heel groot deel van zijn geluk is beroofd door zorgen om advocaatkosten omdat zij een sociale advocaat heeft en hij niet. Hij mag betalen en dat mag hij doen ook, haar letterlijke woorden. Corona maakt het allemaal nog trager en dramatischer. Ze ondermijnt het gezag van mijn partner door achter zijn rug om afspraken te maken met hun zoon die effect hebben op dit huishouden, ondanks waarschuwingen van meerdere(!) hulpinstanties dat ze dit niet moet doen. Ze komt onaangekondigd langs en wurmt zich overal tussen. Wij kunnen geen nee zeggen, in het belang van het kind. Hij mag geen negatieve ervaringen oplopen en als zij daar de controle over verliest, slaat ze om zich heen en stort alles weer in. Er hangt continu een zwaard boven ons gezin, want waar komt ze nu weer mee?

    Ik zit er regelmatig om te janken. Hoe kan je zo met elkaar omgaan. Maar vooral, hoe ga ik er mee om? Ik zie dat mannetje ook, ik maak me zorgen. Maar aangeven bij de hulpinstanties heeft geen zin want ze doen er niks mee. Ik zie hem die paar dagen, en voor de rest niet. Ik ben zijn moeder niet, dus kan me nergens mee bemoeien. Maar ik ben wel de partner van zijn vader. En ik zie bij hem ook de frustratie.

    Heel verhaal, maar bottomline. Hebben jullie tips? 'laat het los' gaat niet, want ze gebruikt ook mijn eigen zoon. 'ga in gesprek met instanties' wil ik heel graag weer doen maar het helpt niet. 'wacht de rechtszaak af' is iets waar we niks aan kunnen doen. Iemand die ook zo langs de zijlijn staat en me hiermee een beetje kan helpen?
     
  2. Dubbelgeluk

    Dubbelgeluk VIP lid

    18 mei 2013
    11.510
    10.344
    113
    Geen ervaring, maar wat een complexe situatie. Hoe staat haar nieuwe partner hierin? Hoe was zijn band met haar ouders? Zij zien toch ook dat dit hun kleinkind treft? Veel sterkte toegewenst.
     

Deel Deze Pagina