Op videoland te zien. Ik wil het graag kijken, maar heb zelf ook de nodige ervaring met psychische hulpverlening, ook op mn 23e gehoord dat ik 'uitbehandeld' was en op een dieptepunt gezeten waarbij ik zeker wist dat het nooit meer goed zou komen. Ik denk dat dit me heel erg aan gaat grijpen, maar ik ben heel benieuwd naar hun behandelmethoden en kijk op dingen. En naar de verhalen van de mensen die naar zo'n Yes we can kliniek gaan. Meer mensen die het (gaan) kijken?
Ik heb het net gisteren ontdekt. Het is best ingrijpend om naar te kijken. Maar ook leerzaam. De nadruk ligt sterk op eigen verantwoordelijkheid en ook eigen kracht. Het weer leren in je eigen te geloven.
Dat vind ik wel heel mooi. Maar vraag me af of dat 10 weken intern zonder contact (op 1 moment na) met de buitenwereld wel de beste manier is. In een afgeschermde omgeving met 'soortgenoten' zijn dingen veel makkelijker vol te houden dan wanneer je weer in de 'echte wereld' komt. Maar goed, ik heb nu alleen de intro gezien dus ik wil er nog geen oordeel over hebben, gewoon iets wat ik me afvraag
Ik heb nu 3 afleveringen gezien en vind het heftig en mooi tegelijk. Ik vroeg me wel af hoe die kinderen dit volhouden als ze weer thuis zijn. Of er nog iets van een nabehandeling is qua gesprekken.
Er was een item over Op één. Wat ze lieten zien vond ik zeer heftig, maar ze vertelden dat ze met het nazorg traject erbij 70 procent van hun cliënten kunnen helpen. Klinkt mooi, maar voor die overige 30 procent natuurlijk verschrikkelijk.
Ik heb 'm al uit. Een goede plek om te zijn als je hulp nodig hebt ♥️ heel fijn om te zien dat het wél op een goede manier kan, de hulpverlening.
Het is heel groots, de groepen a 70 man (groep a en b), ze worden fellows genoemd. De 10 weken met 10 opdrachten, de quotes op de muren, de rituelen die ze hebben, liedjes die ze zingen, de tekens die ze met elkaar afspreken om te communiceren. Zelfs de naam van het gebouw, tja dat is gewoon op z'n Amerikaans. Ik vind het zelf nogal 'overwhelming'. Over de top. Show. Dat de oprichter ook 1 keer in de 10 weken zijn verhaal deelt met de 'fellows', hij wordt echt als held gezien daarbinnen. En.. wat mij opviel is het overleg tussen behandelaars over het meisje in aflevering 2 met woede uitbarstingen. Vond de behandelaar er niet heel professioneel mee omgaan (dat is echt mijn gevoel). Ik snap wel waarom ze provoceren, zodat ze dat gedrag ook kunnen aanpakken. Mja, dat overleg met collega's had niet perse op camera gehoeven. Ik vond de behandelaar overkomen alsof ze op sensatie uit was, en even wilde laten zien hoe goed ze in haar vak is, maar niet perse authentiek of in belang van haar handelde. Dat is mijn gevoel. Tot nu toe vind ik het een poppenkast, en waarschijnlijk heel duur om daar heen te kunnen (weet ik niet). Neemt niet weg dat het goed is dat deze plek er is en voor mensen werkt, dat er een plek is waar je naartoe kunt als je inderdaad uitbehandeld bent, of dat wordt gezegd. Het geeft perspectief. Oja, en de naam: yes we can clinics!
Ja, als je het zo bekijkt. Ik had het niet op die manier geinterpreteerd. Fellows vind ik eigenlijk best een mooie naam ervoor. Beter dan clienten of iets. En ik denk dat die 10 weken met 10 doelen heel bewust zijn, zo weet je waar je ongeveer moet zijn. Voor een therapie traject is 10 weken echt heel kort. Ik heb zelf in (open)opname gezeten en dat was officieel voor een jaar, met mogelijkheid tot verlenging. De groepen lijken groot, maar de therapie groepen zijn veel kleiner. Die zijn met een stuk of 8/10. Ik vind de stappen ook veel meer uit de verslaving komen, maar goed er zitten daar ook veel verslaafden dus dat is niet gek. De tekens die ze afspreken hadden wij binnen de kliniek ook. Idd hand in de lucht is stilte. Als iemand iets verteld is het fijn om in je ooghoek te zien dat iemand het herkent, zonder dat hij of zij je hoeft te onderbreken en zijn eigen verhaal begint waardoor je misschien het gevoel krijgt dat jouw verhaal word weggeschoven, terwijl je misschien juist moeite had dit te delen. Dat die behandelaar 1x per 10 weken zn verhaal doet.. tsja das wat ongewoon, maar denk dat dat juist ook verbinding en begrip kan kweken. Meer gelijkheid. Een stukje toelaten in zijn leven. In plaats van als soort behandelaar je eigen leven afschermen want het is te kwetsbaar als je 'clienten' dat stuk van je kennen. Terwijl je door herkenning verbinding maakt. Dat met die behandelaar ben ik met je eens. Ik had het gevoel dat zij het idee had dat ze nogal af ging voor de camera omdat dat meisje totaal niet deed wat ze hoopte. Bij ons was het trouwens altijd zo dat zodra iemand de therapie uit liep de hele sessie stopte voor de hele groep. Dus mensen wilden dat wel laten vond het opvallend dat dat hier niet zo was. Maar goed, ik snap ook wel wat jij zegt hoor. Heb dat zelf alleen niet zo sterk.
Jaa het is ook niet direct negatief, het is gewoon een concept dat zeker kan werken. Er zijn rituelen, er is groepsgevoel. Iemand waar je dus tegenop kijkt als voorbeeld nemen.. Ken je Tony Robbins? Zijn evenementen zijn echt intens alsin veel publiek en kaartjes kosten sky high, maar heel succesvol voor veel mensen. edit: het is gewoon alleen niet mijn ding, dat hele Amerikaanse. Dus persoonlijk viel mij dat op!
Dat is die motivational speaker toch? Heeft hij niet ook iets op netflix staan? Dan heb ik hem gezien, maar wat hij doet spreekt mij dus ook totaal niet aan. Ik zat het te kijken met ene vriend van me, en kon bijna letterlijk voorspellen wat zijn volgende tekst/move zou zijn. Ik geloof dat dat soort dingrn best werken, daar op dat moment. Maar eenmaal thuis Zat in die reeks ook een vrouw die daar ter plekke op dat evenement haar vriend ging bellen om het uit te maken. Ik zei tegen die vriend van me: dit houdt geen stand, want zij voelt nu de druk om dit te doen, dit is niet haar eigen keuze. En idd.. na afloop in de aftiteling zag je dat ze weer bij elkaar waren.
Ja en precies die bubbel voel ik een beetje bij deze clinic. Het vergt veel meer dan die 10 weken daar, zij meten een nieuwe mindset aan, maar dat is kei hard werken. En daar hebben ze het ook wel over, dat er ook echt wel natrajecten zijn, maar voor mij heeft het alsnog een beetje een te populistisch (schreeuwerig) gehalte. Ik kan er de vinger niet op leggen. Ik vind Amerikaans vaak schreeuwerig, overdreven. Daarom mijn associatie. Kan me ook voorstellen dat jij er weer anders naar kijkt met een soortgelijke ervaring.
Docu niet gezien maar ik ken het vanuit mijn werk. De titel vind ik wel bijzonder gekozen. Het is echt geen eindstation. En wordt echt niet enkel ingezet als er niets meer werkt. Gelukkig niet.
dat beweren ze niet hoor, maar wel dat als mensen elders uitbehandeld zijn deze kliniek alsnog hulp kan bieden.
Wat ik wel mooi vind, is dat ze dus ook kijken naar het medicijngebruik. En dat willen afbouwen, zodat ze alleen slikken als het echt een psychiatrische aandoening betreft. Medicatie wordt vrij snel voorgeschreven, dat is fijn, maar niet als het je zo afhankelijk maakt terwijl er ook een andere weg is.
Ik denk dat dat ook wel nodig is gezien er zoveel jeugd zit met verslavingsproblemen. Aan dat soort medicatie kunnen ze ook verslaafd raken. wat ik wel een beetje raar vind is dat de jeugd daar mag roken. Ook als ze er zitten voor verslavingsproblemen. En ik snap de insteek dat het zonde is van de tijd in die 10 weken om daarop in te gaan maar als je verslaafd bent aan jointjes en je rookt wel door met sigaretten vraag ik me af of je na die 10 weken niet snel weer begint omdat je de handeling roken nog in je systeem hebt zitten.
Dat zou ik niet durven zggen. Heb zelf nooit geblowd of gerookt. Maar het is wel een 'bekend' probleem onder de jeugd die hulp nodig heeft. Bij ons zaten destijds 27 mensen, er waren er 3 die niet rookten. Heel frustrerend want in de rookruimte werd veel besproken wat wij dus misten destijds. Maar ik dwaal af. Ik denk dat dit ook een beetje 'pick your battles' is. In vergelijking met de andere problemen is roken dan relatief 'onschuldig'? Waarmee ik niet wil zeggen dat het echt omschuldig is, maar het is meer geaccepteerd ofzo.
Ik heb hem ook helemaal gekeken, bingewatchen op de zaterdagavond. Vind het een erg mooi opgezet concept en zeer leerzaam. Ook fijn dat ze de heftige situaties ook laten zien en vooral hoe het nu met is..