Hoe gaan of zijn jullie hier mee om gegaan? De bevalling komt steeds dichter bij, sterker nog het kan zo maar elk moment gebeuren/beginnen. Die onzekerheid om gek van te worden! Wij kunnen er op dit moment heel erg moeilijk mee om gaan, het wachten/afwachten en doen geen oog meer dicht. We slapen allebei onrustig terwijl je straks al je energie hard nodig hebt. Is het niet het rommelen van die kleine waardoor ik slecht slaap dan is het wel mijn partner die ligt te woelen en te malen. Het is niet zo dat ik/wij bang zijn voor de bevaling, helemaal niet laat maar komen........ maar die onzekerheid/onvoorspelbaarheid, wanneer worden wij papa en mama maakt ons gek. Ik weet het zet het van je af, een bevalling is niet te voorspellen maar misschien hebben jullie wat tips?
Boh ja dat kan ik me nog wel herrineneren als de dag van gisteren. Bij ons was het zo dat toen ik op zaterdag avond hevige buikpijn kreeg, en na de controle bleek in 2 cm ontsluiting te hebben de gyn dacht dat hij op zondag hooguit maandag geboren zou worden (op maandag was ik uitgetelt) Ik dat tegen de fam gezegt en je raad nooit wat mijn schoonmoeder toen heeft gedaan.....ze heeft haar tas ingepakt en is bij ons in huis ingetrokken Ze is me de hele zondag blijven volgen echt ik mocht nergens meer alleen heen. Zeer frustrerend. Toen heb ik haar weer in de auto gezet en thuis afgezet want daar kon ik dus echt niet tegen. Maar echte tips zijn er niet denk ik gewoon afwachten en wat nu het stomme is dat als de kleine dadelijk is geboren en alles is weer rustig in huis .....dan ga je die spanning van het wachten missen. Er is nu maar 1 tip GENIET NOG VAN JE DIKKE BUIK ! En die kleine komt er echt wel uit er is nog nooit eentje blijven hangen En over die nachtrust moet je je al helemaal niet druk maken ...het gekke is namelijk dat je op het moment genoeg energie hebt, athans dat was bij ons zo de adrenaline zorgde wel voor een flinke dosis energie ook al hadden wij al 2 weken heeeeel erg slecht geslapen. Ik wens je heeel veel sucses bij de bevalling maar vergeet in de tussen tijd niet te genieten want het is zo voorbij, echt waar Groetjes Kelly
Eehm, nee, geen tips... Enige wat je kunt doen is denken dat elke dag er weer eentje dichterbij de geboorte van jullie kleintje is. De ene dag denk ik heel positief, de andere dag heb ik het echt helemaal gehad... maar met het laatste heb je alleen jezelf eigenlijk...
Probeer het inderdaad los te laten! Mijn man had hier ook nogal last van en aangezien ik pas bevallen ben op 42 en een halve week (ingeleid), heeft het alleen veel energie gekost en niets opgeleverd. Uiteindelijk vond hij het trouwens wel oke dat het werd ingeleid, omdat ie toen tenminste wist waar hij aan toe was (ongeveer). Maar ik was er niet blij mee... Echt tips heb ik niet voor jullie, maar realiseer je dat het nog 4 weken kan duren en dat je inderdaad je energie straks beter kan gebruiken dan nu. Ik denk dat je door de zenuwen eerder je bevalling uitstelt en dat je dan nog langer moet wachten. Maar goed, dat is maar een gevoel. Ik snap het wel hoor... maar probeer het los te laten! Sterkte!
Ja ik ken het, al anderhalve wk aan het rommelen en 1cm ontsluiting (cadeau van ons beebje) Tips? uhm probeer te genieten, doe voor de zekerheid als je eigen plekje op de bank hebt daar zo een celstofmatje op... ennuh blijf uit de buurt van electronica mocht er zich ineens een tsunami losbarsten tussen je benen
Dat is helemaal wat Lekker gezellig... Het wachten is echt een drama, als aanstaande mama hoop je natuurlijk dat de beeb zo snel mogelijk komt, vaak is het dan nog een paar weekjes. Geniet lekker van de buik, waarschijnlijk ga je die nog missen. Ik wel in ieder geval en dan vooral het idee dat ze lekker warm en veilig zat.
blijf uit de buurt van electronica mocht er zich ineens een tsunami losbarsten tussen je benen [/quote] Ik zal er aan denken hahahaa