"Onverwacht" zwanger geraakt van ons vierde wondertje....💗 Ondanks dat het niet gepland was toch hartstikke welkom. En eerlijk, ik wil wel een vierde kindje. Mijn man daarentegen vindt 3 kindjes eigenlijk wel genoeg, maar was toch ondanks dit blij met de zwschap. We waren het tenslotte zelf schuld want een keer waren we niet veilig geweest. Het was dubbel het gevoel want een hoop dingen zouden moeten veranderen als er een vierde kindje bij zou komen. Andere auto, slaapkamer te kort... Maar dit is altijd op te lossen. Maar het denken aan hoe en wat was van korte duur. Ik begon te bloeden en het was helaas over voordat we aan het idee gewend waren. Ik was natuurlijk in mijn hart gelijk weer vol liefde voor dit kindje, ik had nog wel plek voor nog een wondertje. Maar helaas het mocht niet zo zijn Waarom is het misgegaan? Waarom weer een sterretje in december... Ik wil zo graag nog zwanger zijn, we hadden kerst gewoon met ons 6-en moeten vieren. We hadden na een paar goede echo's het blijde nieuws moeten vertellen aan iedereen. En dan zit je met die gevoelens van..... Ik mag niet te verdrietig zijn want ik heb er "al" 3 .... Ben blij dat je die hebt... Ik merk dat het "zielig vinden" anders is want het was tenslotte maar een ongelukje.... Maar het was gewoon weer een kindje wat we verloren zijn. Hij moest schijnbaar komen....bij ons zijn, over een aantal maanden. Waarom is het misgegaan.... Wat is er fout aan mijn lichaam..... En nu weet ik dat het niet zo in elkaar steekt maar dat zijn toch dingen die je denkt. En hoe ga ik er nu mee om dat ik wel nog een kindje wil en mijn man niet? Hoe ga ik afscheid nemen van dit.... Ik heb ongewild afscheid moeten nemen, ik wil helemaal geen afscheid nemen. Hoe ga ik hier nu mee om....
Ach lieve meis toch, natuurlijk mag je verdrietig zijn. Je houdt daardoor toch niet minder van je kinderen? Heel veel sterkte met het verwerken van dit verlies.
Sterkte meid! Tuurlijk ben je verdrietig. Al is het je 10de kind, het is en blijft een kindje van jouw! Ik vind het mooi dat je beschrijft dat je je kindje gelijk in je hart hebt gesloten en dat het ondanks dat het niet gepland was ontzettend welkom was! Geef dit eerst een plekje en kijk dan samen met je man of jullie het nog een keer aandurven. Misschien veranderd je man nog wel van gedachte. Het lijkt me ook moeilijk om dit alles rondom zwangerschap af te sluiten met een verlies. Zelf ben ik begin dit jaar m'n kindje verloren met 16 weken. Zat ook met de gevoelens wel/niet, moet ik niet gewoon gezegend zijn met 2 gezonde kindjes en een mooi sterretje in de hemel?! Maar het verlangen werd alleen maar sterker. Sterkte!
Lieve Jolina, Tuurlijk mag het verdriet er zijn. Ook dit kindje hoort bij jullie. Het is gewoon ook oneerlijk dat je er even aan hebt mogen 'proeven', om het vervolgens weer af te geven. Het lijkt mij, dat nu juist de wens alleen maar sterker is, na het verlies van dit onverwachte, maar zeer welkome wondertje. En hoe leg je er bij neer dat de vierde in jullie gezin niet zal komen? Ik heb geen idee meid, lijkt mij zo moeilijk als je wat dat betreft niet helemaal op één lijn zit. Jullie hebben het wel over een vierde kindje gehad? Ik wens je heel veel sterkte met alles, en hopelijk komen jullie eruit! Liefs!
Thx wat een lieve reacties... Doet me goed... Jullie beschrijven precies hoe ik denk en me voel.... Een kindje met 16 weken verliezen is natuurlijk veel erger, jeetje Anita wat heftig En idd de wens is alleen nog groter geworden en ik ben zo boos en vindt het zo oneerlijk. En ik kan niks ... Helemaal niks.... Een derde was al iets om over na te denken voor mijn man dus een vierde is helemaal iets wat hij niet in de toekomst voor zich ziet. Ik durf er ook niet zo goed over te praten. Ik heb laatst verteld dat ik me erg k*t voel en dat ik erg graag nog zwanger wilde zijn. Dat voor mij het anders ligt dan voor hem. Hij wist niet wat te zeggen.... Ik snap hem ook, ik moet hem zijn wensen ook respecteren. Wat hij wilt en hoe hij de toekomst ziet maar het is zo verdomde moeilijk.... En dan ook weer rond die feestdagen, dan wordt je er zo lekker mee geconfronteerd he. En idd al is het je 10de kindje je verdriet blijft... Dit kindje was gewoon zo welkom
Jeetje, wat moeilijk meiske! En niet alleen maar omdat dit een wondertje was, waarbij duidelijk werd dat jij graag wel een 4de wilt, maar je man niet en het nu dus 'zo moest zijn'... Ik snap dat het voor jou voelt alsof andere mensen denken 'meid, wees blij.. je hebt er al 3!', terwijl dat een steek recht in je hart is waarschijnlijk... Ik denk altijd maar zo: deze mensen weten niet beter! Zelf hebben zij waarschijnlijk zoiets niet meegemaakt, anders zouden ze dat vast en zeker niet op die manier zeggen, toch?! Aan die gedachte houdt ik me maar steeds vast... Soms voelt dat wel eenzaam helaas, omdat je het gevoel hebt 'niemand snapt mij toch....'. Maar goed, even relativeren, en je kunt er weer tegenaan Meis, ik wens je veel sterkte met het verwerken en ook met het een plekje geven dat je man geen 4de wilt maar jij wel. Dat is ook niet mals lijkt mij! Blijf lekker van je af schrijven zou ik zeggen, en praat er verder over met mensen die dichtbij je staan waarvan je weet dat ze jou niet zullen kwetsen... Dikke digi-knuf!
@Esther15, heel veel sterkte overmorgen! Want een spannend begin van het nieuwe jaar zeg! :O Mag ik vragen of jij ook een topic hebt waarin je beschrijft hoe jullie kinderwens verloopt? Ben erg benieuwd om je te kunnen volgen.. Liefs, hummeltje5.
Wauw hummeltje... Thx voor je woorden! Echt superlief! Wat dit betreft is het forum zo fijn. Ik kom hier al wat jaartjes en heb al zo vaak steun gehad hier. Had even wat afstand genomen. Deed me goed... Nu wilde ik het graag van me afschrijven en dan krijg ik zo'n lieve reacties... Echt superlief meiden.... Komt tijd komt raad... Het zal uiteindelijk allemaal goedkomen.... En ik moet het zelf oplossen... En uiteindelijk moet ik het toch alleen doen. Mijn man kan mijn gevoel niet begrijpen. Ik ben echt een mama mama... Ik leef voor mijn kindjes... Mijn leven is mijn kindjes.... En nog een kindje zou het compleet maken ... Dat weet ik nu zeker. Maar ik kan niet egoïstisch zijn. Ik heb een man en nog 3 kinderen waar ik aan moet denken. Dus ik zal die wens moeten opgeven ooit... Maar ook denk ik dan weer..... Waarom niet? Waarom niet nog een kindje. Zal ik hier geen ontzettend spijt van krijgen ooit, ik weet dat eigenlijk wel zeker...maar als je alleen die wens hebt kun je niks. Het is zo moeilijk... En ik was zwanger, er zou een vierde kindje bijkomen. Maar het mocht niet zo zijn. En idd nu is mijn wens nog groter.
Sterkte! Ik vind het heftig om te lezen dat je het gevoel hebt er alleen in te staan dat is nog verdrietiger! Dikke knuffel! Krop je gevoel niet op hoor meid! Dat gaat je opbreken.. Ik zou je wel adviseren om met je man te praten over je gevoel. Niet met het effect om hem te keren in zijn gedachte, maar zodat hij weet hoe jij hè voelt en wat dit gevoel met je doet. Als hij dat begrijpt kunnen jullie er (in ieder geval met z'n vijven) alleen maar sterker uit komen. En wie weet.. doet de tijd en het begrip wonderen bij je man...
Lieverd, al is het inderdaad je 10e kindje, dat maakt het gevoel en gemis toch niet minder? Ikzelf ben 2 maanden geleden met 15 weken bevallen. De woorden " maar je hebt in ieder geval al 2 kinderen" steken nog steeds. Al had ik er vijf, we voelen ons gewoon niet compleet. Ik hoop voor jullie dat jullie eruit komen. Dikke knuffel!!
sorry TS dat ik even je topic gebruik nu, maar wat een lief berichtje dit zeg. Maar nee ik heb verder geen eigen topic, nog niet in ieder geval. Misschien later een keer, maar voor nu voelt dit beter. TS nogmaals hele dikke knuffel meissie
Thx meiden. Ik moet idd eens met mijn man praten maar ik denk dan dat hij denkt dat ik hem ompraat idd.... Maar nu kom ik er ook niet uit, ik blijf er maar moeite mee hebben. Vanavond zal ook wel even slikken worden bij het vuurwerk idd. Esther jij mag dat lieverd en thx. Lieve meiden thx voor jullie steun!