Sorry, maar ik ben die vooroordelen soms zo spuugzat! Als een tiener iets fout doet, en zijn/haar moeder blijkt alleenstaand te zijn krijg je gelijk al dat rotzinnetje: Tja, dat krijg je met een-ouder gezinnen he? Misselijk wordt ik ervan. Alsof ouders hun kinderen niet alleen kunnen opvoeden? Altijd zijn een-ouder gezinnen "probleem" gezinnen, ik vind dat zo'n onzin. Kinderen in twee ouder gezinnen doen ook wel eens wat fout hoor, maar dat valt minderop omdat ze geen "label" opgeplakt krijgen, maar als alleen staande ouder krijg je wel meteen een levensgroot label op je voorhoofd geplakt. Maar als er in een 1-ouder gezin wel iets goed gaat hoor je daar niets over. Bij twee-ouder gezinnen wel, want die kinderen komen zogenaamd uit een "goed nest". Hoezo, goed nest? Misschien heeft de alleenstaande ouder de taak als ouder wel veel beter volbracht? Is dat dan geen "goed nest"? Nee, want DAAR ontbreekt een ouder, en dan kun je je nominatie voor "het beste nest" wel op je buik schrijven... Kortom, als alleenstaande ouder kun je het nooit goed doen. Vreemd is dat, want persoonlijk vind ik dat wanneer je een alleenstaande ouder bent, je MEER ouder bent dan welke ouder met partner dan ook.
Hoi Goddess, Zeg het ze, meid! Ik geef je een groot gelijk! Maar wij weten beter toch (ook al ben ik geen tiener)! Laat ze maar lullen... Het is helaas vechten tegen de bierkaai want die vooroordelen zullen blijven bestaan. Maar als je de mensen in je directe omgeving door je positieve en sterke houding kan overtuigen dat jij weet wat je doet, zullen die zeker weten een ander beeld krijgen. En dat is al een begin toch? Vergeet niet dat wij meiden, ondanks de meerdere feministische golven, nog steeds opgroeien met het idee dat je als vrouw pas geslaagd ben als je een (succesvolle) man aan je zijde hebt en (daardoor) in het plaatje past van trouwen, kinderen krijgen en doodgaan. Dit is een plaatje die volkomen ouderwets van aard is, die uit een tijd stamt toen vrouwen aan huis gebonden werden door het overheersende mannelijke ego, en bewust en onbewust krijgen we nog steeds elke dag voorgeschoteld dat vrouwen beter af zijn met man, en het maakt niet of de relatie liefdevol of stimulerend is of niet. Wij vrouwen moeten tegenwoordig blijkbaar nog steeds vechten voor een gelijkwaardige plaats. Ik vind je een bijzonder sterke persoonlijkheid dus laat die vooroordelen voor wat ze zijn (kost toch teveel energie) en zorg dat je mensen om je heen hebt die je onvoorwaardelijk steunen om wie je bent en wat je wilt bereiken. De anderen...daar heb je schijt aan! Verander de manier waarop je naar jezelf kijkt en de wereld zal geleidelijk meegaan. Veel liefs, Modo
Heel erg bedankt. De mensen in mijn omgeving weten gelukkig dat ik het goed gaan doen, er is niemand die daar aan twijfelt. Maar ik vind het gewoon zo oneerlijk tegenover alle alleenstaande ouders, dat ze zo moeten opvechten tegen een onzinnig Imago. En dan te bedenken dat wij als alleenstaanden (in spe) daar ook tegenaan moeten vechten. Helaas moet ik daarnaast ook tegen het "domme tiener-moeder" imago vechten, maargoed dat is weer een heel ander punt. Ik weet dat ik het goed ga doen, de mensen in mijn omgeving ook, maar ik wordt gewoon ziek van de mensen die je niet eens de kans geven om daarchter te komen en gelijk zo'n beroerde sticker op je hoofd plakken. Natuurlijk zegt dat meer over hen dan over mij/ons... En ik leg me er maar bij neer... bij de bekrompen mensen met hen vooroordelen. Hun oordeel hoort mij niets te doen, de oordelen van mensen om mij heen, en die van mijn zoon, DIE zijn belangrijker.
Absoluut! Fijn dat je een goede 'achterban' hebt! Laat die andere mensen maar bekrompen zijn. Liefs, Modo
ik ben bijna 7 jaar alleenstaand mams geweest en ken de vooroordelen. Maar ook : goh het gaat heel goed met jouw dochter , ondanks dat ze zoveel naar opvang gaat en alleen met jou woont... Ja gek he ...... Het is moeilijk, maar stevig in je schoenen staan , en zelfvertrouwen hebben helpt. Laat maar kletsen. Ik had. heb wel altijd de neiging om alles vooral perfect voorelkaar te hebben zodat er maar geen commentaar komt Zelf georganiseerde kinderfeestjes , zelf gemaakte carnavalskleding, altijd op ouderavonden etc etc ,om maar te laten zien dan een fulltime werkende alleenstaande mams ook heus wel goed voor haar kinderen zorgt. Als tienermoeder lijkt het met inderdaad nog lastiger ( ik was net in de 20 en dat scheelt wel) . Noig even een extra vooroordeel erbij om tegen te moeten vechten.
Och ik vind dat zo'n slap gelul dat het je alleen niet lukt of dat het fout moet gaan , ik ken zelfs meiden die er zonder vent veel beter af zijn.... want hoeveel kerels zijn er niet die de vrouwen alles zelf laten doen met de kinderen er niet eens naar omkijken en als ze thuiskomen ook nog eens beginnen te zeiken dat ze het niet goed doet
Alles heeft zijn voor en nadelen, ik kijk alleen lieve rnaar de voordelen, aangezien ik nu eenmaal in die situatie zit, als ik naar die opvoedprogramma's ook kijk of wat ik om me heen hoor, dat de vader thuiskomt en al jouw regels even aan de laars lapt en je dus weer van voren af aan kan beginnen , dan denk ik, toch wel fijn dat het hier zo ordelijk is met 5 kinderen in huis, mijn wil is namelijk wet, er is geen onduidelijkheid hier want er gebeurt wat ik heb gezegd
Ja, ben het helemaal eens met wat hier al voor me gezegd is. Wel wil ik er aan toevoegen, dat al worden de meeste kindjes met pappa en mamma geboren vaak gaan ze na paar jaar weer scheiden en zit mams alsnog met de kids. Dat wij het vanaf het begin alleen doen is dan ineens een vooroordeel, als ik na ga hoeveel ouders er van mijn neefje zijn klas al gescheiden zijn dan schrik ik me rot. Dat is namelijk meer dan de helft.
Bedankt voor jullie reacties! Jullie hebben (natuurlijk ) hartstikke gelijk. En zoals Maisy al zei: Doe dat ons maar eens na . Ja klopt Anne, er scheiden tegenwoordig zoveel mensens, ik denk zelfs dat dat "traumatischer" is voor een kind dan "gewoon" met alleen mama (of papa) opgroeien. En idd wat maisy ook zei: Er is geen verwarring, er is er maar een de baas en dat is mama, punt uit. Wannabe: Ik kan me dat goed voorstellen, dat je alles totin de puntjes perfect wil hebben om maar te "bewijzen" dat je ook een goede ouder bent... Dat is iets waar ik mezlef voor moet gaan beschermen, dat perfectionisme, het is niet goed voor mij en niet voor mn kind, daar moet ik echt niet aan gaan beginnen... Maisy: Mag ik je vragen hoe oud je was toen je de eerste kreeg?
heey lady's als eerste respect! heb bewondering voor jullie doorzettingsvermogen en kracht! (dat mag ook wel eens gezegd worden) ten tweede bullshit dat je kind te kort zou komen met 1 ouder! Mijn moeder besloot op mijn 13e dat ze niets meer met mij of mijn vader te maken wou hebben en ik ben daardoor niets te kort gekomen. (tuurlijk blijf je soms met vragen en het gevoel van gemis) maar mijn pappie heeft er alles aan gedaan om te zorgen dat ik gelukkig was en zou zijn in het leven. Dus lady's gooi die vooroordelen aan de kant en doe wat het beste is voor jullie en jullie kindjes liefs, Marlene
Als alleenstaande ouder, ben je dubbele ouder, dat zeg ik ervan! Ze moeten het ons eens proberen nadoen, nah.
Ladiez Go For it! Vind jullie erg moedig. De keuze dat je het beter alleen kan doen is vaak zo veel moeilijker dan maar doorkachelen in een ongezonde situatie voor jou en je kind. Mijn moeder is bij mijn vader weggegaan toen wij (tweeling) 3 maanden waren en m'n broer 5 jr. Ik weet 100% zeker dat we een veel leukere jeugd hebben gehad zonder mijn vader erbij. (al hou ik echt van 'm) Ik heb niks te klagen gehad, al hadden we helemaal geen cent te makken. Applaus aan m'n mama. Als ik om me heen kijk naar vrienden waarvan de ouders het wel samen hebben gedaan, denk ik dat ik gemiddeld genomen, een heeeel gelukkig en blije jeugd gehad. Elk huisje z'n kruisje. En we zijn alledrie goed terechtgekomen. Goed opgeleid, gezond en blij.
er scheiden tegenwoordig zoveel mensens, ik denk zelfs dat dat "traumatischer" is voor een kind dan "gewoon" met alleen mama (of papa) opgroeien. Goddess tear je zei dit, en daar heb je groot gelijk in! Mijn ouders zijn gescheiden toen ik 11 was, dat komt harder aan als dat je zonder vader (of moeder) opgroeit. Je zult altijd wel 'iets' missen, maar je weet niet wat. Dat weet je wel als je ouders op latere leeftijd scheiden!
Geplaatst: Za Mrt 24, 2007 11:25 pm Onderwerp: -------------------------------------------------------------------------------- er scheiden tegenwoordig zoveel mensens, ik denk zelfs dat dat "traumatischer" is voor een kind dan "gewoon" met alleen mama (of papa) opgroeien. Goddess tear je zei dit, en daar heb je groot gelijk in! Mijn ouders zijn gescheiden toen ik 11 was, dat komt harder aan als dat je zonder vader (of moeder) opgroeit. Je zult altijd wel 'iets' missen, maar je weet niet wat. Dat weet je wel als je ouders op latere leeftijd scheiden! en die mening deel ik helemaal!