Soms moet je even dingen van je afschrijven. Zo ook ik met mijn verhaal. Laat ik bij het begin beginnen. Ongeveer een maand geleden, in de herfstvakantie, kreeg mijn dochter van toen bijna 5 roodvonk. Slap, weinig eetlust, keelpijn, hoofdpijn en de zeer herkenbare aarbeientong. Ze is toen ook afgevallen en moest er echt even van bijkomen. De week erna was ze jarig en kreeg ze krentenbaard. Later begreep ik dat het dezelfde bacterie is al de roodvonk. Gelukkig had ik al zalf in huis dus gelijk gaan smeren. Ondertussen herstelde ze van de roodvonk en mocht weer naar school. Op de dinsdag werd ik door school gebeld dat ze had gespuugd en niet lekker was. Dus haar weer opgehaald van school. De week thuis gehouden want de week erna zou ze geopereerd worden aan haar amandelen. Ze had last van chronisch ontstoken amandelen dus was echt nodig. Haar energie kwam terug en ze werd weer vrolijk en blij. De operatie kon doorgaan. Op 6 november is ze geopereerd. Ze had joekels van amandelen zei de arts dus goed dat ze eruit waren. Daarna nog 1,5 week thuis gehouden om bij de komen. Vorige week maandag had ze studiedag dus hoefde niet naar school. Op dinsdag en woensdag gewoon naar school geweest en dat ging goed. Woensdagavond werd ze niet lekker en klaagde wat over pijn in haar nek. 's Avonds kreeg ze een aanval van pijn van haar borstkas. Gillen en kronkelen van de pijn. Wij dachten nog aan verkrampte spieren, dus haar lekker in bad gedaan en daarna is ze weer gaan slapen. 's Nachts kreeg ze weer een aanval van pijn en had er ook koorts bij. De huisartsenpost gebeld en we moesten langskomen. Conclusie: waarschijnlijk een longontsteking maar hou haar in de gaten. Voor het weekend controle bij eigen huisarts. De rest van de dag ging goed. Vrijdagochtend weer pijn en koorts. Naar de huisarts, daar besloten om bloed af te nemen voor ontstekingsbeeld. Ook omdat ze al meerdere dingen in korte tijd had gehad. 's Middags terug gebeld door de huisarts dat haar waarden toch best hoog waren. Ondertussen zat ze al op de antibiotica dus was de verwachting dat het beter zou gaan. De huisarts had al met de kinderarts overlegd want die vertrouwde het niet. We moesten terug komen om haar lever en milt te laten voelen. Als die vergroot waren moesten we direct naar het ziekenhuis, anders maandag op een spoedplek bij de kinderarts. Gelukkig geen grote milt of lever dus mochten het afwachten. Wel heel duidelijk meegekregen dat als we het niet zouden vertrouwen of als ze zou verslechteren we gelijk de huisartsenpost moesten bellen en dat er dan overleg moest zijn met de kinderarts. De huisarts had ook een overdracht naar de huisartsenpost geschreven. Zaterdag nacht rond 2 uur kreeg ze weer pijn en koorts. Dus de huisartsenpost gebeld en moesten gelijk langskomen. Daar aangekomen is ze nagekeken door een arts, urine is nagekeken (was 2 dagen daarvoor ook al nagekeken) en er werd gezegd dat deze klachten bij de infectie hoorden. Overleg was alleen nodig als ze zou worden opgenomen maar dat was niet nodig en we werder weer naar huis gestuurd. Bij verslechtering weer aan de bel trekken. Ik heb de overdracht van de huisarts nog genoemd maar dat waren volgens deze arts alleen maar de standaard "waarschuwingen". Ik ben weer naar huis gegaan en daar leek ze iets op te knappen. 's Middags ben ik even met mijn schoonzus weggeweest en bij thuiskomst zat er een hoopje ellende op de bank. Boven de 39 graden koorts. Kon niet meer voor of achteruit van de pijn in haar borstkas en was slap en lusteloos. Dus direct de huisartsenpost weer gebeld en moesten weer direct komen. Daar aangekomen werd er gezegd dat ze deze keer wel gelijk en goed geholpen werd. Er kwam een huisarts die mij en mijn dochter gelijk meenam naar de spoedeisende hulp. Daar werden we overgedragen aan de kinderarts en is ze de molen ingegaan. Met het lichamelijk onderzoek kwam inderdaad een longontsteking naar voren. Voor alle zekerheid ook een röntgenfoto gemaakt en daaruit bleek dat ze vocht tussen haar long en borstkas had. En grote kans op een pleuritis (ontsteking van het borstvlies) Echo gemaakt en de diagnose werd duidelijk bevestigd. We moesten gelijk blijven, ze is met spoed opgenomen voor antibiotica via infuus en moet zeker nog een aantal dagen blijven. We hopen nu dat het snel beter gaat en dat de antibiotica aanslaat. Dan kan ze hopelijk in de loop van de week naar huis. We zijn best geschrokken. Gelukkig gaat het nu beter. De antibiotica lijkt aan te slaan maar wil nog niet te vroeg juichen. Sorry voor het lange verhaal maar ik moest het ergens opschrijven.
Jeetje wat heftig!! Snap dat je dat even kwijt wilt. Zie je al wat verbetering of nog niet? Word je fijn opgevangen in 't ZH? Sterkte hoor, hopelijk knapt ze snel goed op!!
Wat sneu! Hopelijk krabbelt ze weer op. Zelf dit jaar ook Longpleurites gehad. En dat zijn echt heftige pijnen! Heel veel beterschap voor je dochter. Het is inderdaad niet niks.
Heel veel beterschap voor je dochter! En een grote knuffel voor jou ook, het is niet niets je kind zo ziek te zien!
Ahhh, beterschap voor je dochter. En wat een hoop ellende zo achter elkaar. Goed van je om het van je af te schrijven. Dat kan soms even opluchten!
Dank jullie wel lieve meiden. De arts is vanmorgen geweest en hij ziet zeker wel verbetering. Alleen moet ze zeker nog wel een aantal dagen aan het infuus en de antibiotica blijven. Morgen of overmorgen wordt er nogmaals een echo gemaakt en dan weten we meer waarschijnlijk. Ze is nu wel uit de isolatie en verhuisd naar een andere kamer.