Mijn dochter van bijna 2 jaar is af en toe vreselijk opstandig. Ze heeft net een broertje gekregen en kan enorm uitdagen. Net aten we een broodje en gooide ze haar broodje op de grond. Toen ik zei dat ze het weer moest oppakken weigerde ze. Ik werd heel boos en heb haar hard beetgepakt en met haar handje 1 deel van het broodje opgepakt. Maar bij het tweede gedeelte begon ze ineens te trillen (van angst?). Ik was idd erg boos, maar heb haar niet geslagen ofzo.. Dacht dat dit misschien een goede taktiek zou zijn. Toen wilde ze me ineens knuffelen. Maar toen ik daarna vroeg of ze het broodje op wilde pakken weigerde ze weer... Ben de draad ff kwijt en weet echt niet meer wat te doen. Wil een goede moeder zijn, maar als ze zo slecht luistert dan heb ik mezelf soms niet meer in de hand.
Hoi, Ach, daar heb ik dus ook last van. Mijn dochtertje is nu 3 en haalt het bloed onder mijn nagels vandaan. Ik merk ook dat ik steeds vaker tegen der sta te schreeuwen. Dat is echt pure onmacht, en dat weet ik ook wel. Dus je staat er echt niet alleen voor. Ze daagt me ook de hele dag uit. Als ik vraag of ze iets wil opruimen vertelt ze me dat ik dat maar moet doen. Of ze moet eerst wat anders doen. Als ze moet slapen roet ze rustig een uur lang mama!! Pfffff ik heb het soms ook niet meer. Maar we moeten hier doorheen!! Het gaat echt wel goed komen.
Tja, dat past echt bij die leeftijd. Soms probeerde ik het ook wel es op die manier, om met mijn hand Jesses handje te sturen, en dan doen ze uiteraard net of ze het niet snappen. En misschien snappen ze het ook niet echt. Moeilijk he? Moet je doorzetten, consequent zijn? Moet je het maar laten en wachten tot ze wat groter is? Ik weet het ook altijd nog niet, zelfs niet na drie kids. Eén troost: het gaat echt weer over hoor. Sterkte ermee!
Herkenbaar! Quinn gaat na 3x vragen en weigeren op de gang. Daar zijn we heel strikt in. Hij weet het ook, en lijkt het soms ook echtnodig te hebben. Vandaag had hij weer zo'n dag dat hij extreem veel op de gang zat, en hij schreeuwd dan de hele tent bij elkaar hoor, maar na 2 min, vertel ik netzoals hij op de gang gaat, waarom hij op de gang zit, en dat hij nu dat moet doen wat ik hem gevraagd, en dat doet hij dan ook. Maar de volgende opstandigheid komt er dan wel weer aan hoor, maar goed zo is deze dag dus door gebracht Volhouden, tig keer tot 100 tellen soms wel 1000 tellen, maar ooit gaat het over
Ze zijn in een fase waarin ze echt alles uit proberen. Even kijken hoever ze kunnen gaan, maar ze hebben dan echt iemand nodig die de rem erop zet. Het is soms hartstikke moeilijk en ik betrap mezelf de laatste tijd regelmatig op schreeuwen, puur uit onmacht. Blij consequent (hoe moeilijk dat soms ook is) en hou in je achterhoofd dat je echt niet de enige bent, maar dat ze allemaal op deze leeftijd best lastig kunnen zijn!
Heel herkenbaar! Mij zoon wou niet op bed vanmiddag terwijl hij heel moe was. Ging midden op de trap zitten en maar Nee zeggen en zich verzetten. Ik heb hem onder zijn oksels gepakt en zo in bed gelegd en geen woord meer gezegd ben er zo uitgelopen... Was heel even brullen maar na 25 sec. was het stil en sliep meneer Soms dan halen ze je gewoon het bloed onder de nagels vandaan, ik probeer ook rustig te blijven maar af en toe sta ik ook wel eens te schreeuwen en mijn zoon die luistert niet eens maar voor mij lucht het op
Oww zo herkenbaar!! Die van ons doet tzelfde (2jr). En ook nog gillen en krijsen. In de hoek zetten en echt wel 22 keer eruit komen. Ik werd er minder streng in, maar we zijn afgelopen week weer flink consequent geworden en t werkt gelukkig. Hoef nu maar 1 keer te waarschuwen of een beetje boos zn naam te zeggen en hij luisterd.
Wij hebben hier gemerkt dat negeren heel goed werkt. Robyn vind het nogal leuk om op de tafel te gaan staan, ze klimt er dan op en kijkt je heel ondeugend aan. Eerst telden wij dan tot 3 (met de vingers erbij) en haalden haar dan van de tafel af. Maarja ze staat je gewoon lachend na te doen en blijft evengoed staan. Nu we haar negeren als ze op de tafel klimt is ze er ook heel snel weer vanaf. En zo met meerdere dingen waarmee ze ons uitdaagt. Ik vind het wel heel moeilijk want ik vind het doodeng als ze op de tafel staat, maar het werkt dus wel.
Ja negeren is een goede inderdaad. Dat gebeurd hier soms ook, het ligt net aan de situatie en wat hij doet.
Negeren werkt hier totaal niet, wordt ze alleen maar pissiger van..heeft ze van mij Wat wel goed helpt (maar ook niet altijd) is haar laten kiezen. Toen ik laatst bv meerdere malen vroeg haar blokken op te ruimen die ze boos door de kamer had gesmeten en zij dit weigerde heb ik haar de keus geboden om óf de blokken samen weer netjes op te ruimen óf 2 min de gang op. De keus was snel gemaakt
Hier ben ik nu ook mee begonnen! keuzes laten maken en tot nu toe werkt het hier erg goed Vanmiddag was het weer Nee bij het eten en toen zei ik "of je gaat nu eten of je gaat op de gang" nou de keuze was snel gemaakt heeft alles opgegeten
Ooh wat fijn dat ik niet de enige ben die af en toe staat te schreeuwen (arme kindjes). Ik had misschien ook niet zo hard handig moeten zijn, maar ze was wel ineens poeslief. Maar uiteindelijk wou ze nog het brood niet opruimen. En dan weet ik dus niet meer wat ik moet. Is ze nou echt te klein of is het uitlokken? Zij gaat ook weleens op de gang voor straf, maar denk niet dat we haar al kunnen laten kiezen tussen opruimen of de gang op. Zo groot is ze ook weer niet. Moet het allemaal maar met een korrel zout nemen denk ik dan en haar niet altijd haar zin geven. Maar het is wel een ontzettend leuke leeftijd. Heel moeilijk maar super grappig!!!! Morgen moederdag en even dacht ik dat ik het niet verdien door mijn harde aanpak. Maar vanavond hebben we ff lekker geknuffeld op het grote bed en volgens mij gaat het morgen een hele leuke dag worden
Ik ben nu heel bewust bezig met keuzes laten maken en tot nu toe werkt het perfect! Mijn zoon is nu dwars met het slapen gaan... zonet ook weer. dus ik zeg Je gaat nu slapen of mama wordt heel boos en stil is het boven haha en vanochtend werd hij weer heel klierig en hangerig dus ik zei Je gaat nu spelen of je gaat op bed en Hoppa ging meteen spelen en hij was meteen weer poeslief. En hoor veel minder vaak het woordje Nee nu! Het geen wat ik "beloof" doe ik ook, dus niet spelen dan gaat hij op bed! Zodat hij weet dat ik het geen na kom wat ik zeg... ben consequent en blijf het ook
Heel herkenbaar hoor! ik schrik soms van mijn eigen boosheid. Net als jij heb ik nu ook een kleine baby erbij, met gebroken nachten. Dit zorgt ervoor dat ik door mijn vermoeidheid niet de geduldigste moeder ben . Mijn peuter heeft vooral de eerste maand van haar zusje ontzettend uit zitten dagen. Niet slapen 'smiddags, niet eten 's avonds, wegrennen als mama je roept etc... Pfff.. Ben laatst in huilen uitgebarsten. Nu gaat het wel beter. Ik ben wel strikt hoor. Ik geef haar ook twee opties, vaak is de keuze snel gemaakt. Als je wegrent, mag je op de trap! Ach, dan komt ze (bijna) altijd wel naar me toe. Oh ja, tot tien tellen helpt ook . Bij elkaar kom ik soms op een dag wel tot 500. Want regelmatig ligt het ook niet aan haar, maar aan mijn vermoeidheid en geduld. Als ik tot 10 tel en haar dan rustig aanpak loopt het met een sisser af. Als ik níet tot 10 tel en erg boos wordt escaleert het vaker.
pfff ben blij eigenlijk jullie verhalen te lezen Het is hier echt drama op het moment, ik heb hier een meneertje die het leuk vind om te slaan, en met zijn spullen te smijten echt. Hier helpt echt niks en ik betrap mezelf er de laatste tijd ook echt op dat ik tegen hem sta te roepen en heel boos word, terwijl hij dat alleen maar leuk vind, gister werd het me ook allemaal ff teveel hij heeft wel 10 keer op de gang of in zijn kamer gestaan. Dan probeer ik te zeggen niet slaan want dat doet pijn bij mama of niet gooien dan gaat je speelgoed stuk, keuzes laten maken, negeren, boos worden helpt allemaal geen drol. Word er soms echt ff machteloos van en denk ik dat het nooit meer goed komt maar inderdaad consequent zijn, maar vind het zoooo moeilijk omdat consequent zijn vaak die grote strijd oplevert, terwijl als je denkt pfff laat maar zitten het sneller over is, maar wat ie doet kan soms echt niet.... ach het komt wel goed schatje????
Ik herken dat ook dat je soms de strijd niet eens aangaat, omdat je weet dat je niet gaat winnen. Mijn dochter is bijna 2 en kan bij haar dus nog geen keuzes laten maken, denk niet dat ze dat al snapt. Het is soms ook baldadigheid omdat ze wat aandacht tekort komt als ik met de baby bezig ben. Weet wel dat het spelenderwijs het beste gaat, maar soms weet je gewoon niet wat je moet doen. Opvoeden is best moeilijk
De mijne heeft er een handje van aan om me gewoon uit te gaan lachen als ik 'streng' tegen haar doe...zelfs als ik haar bij d'r handje pak of ga roepen. Dan zeg ik bijvoorbeeld 'Nee, dat mag niet!' En dan zij keihard lachend 'Nee, nee!' en doet het dus toch lekker wel. Dan moet ik soms echt wel tot 50 tellen hoor. Meestal ga ik haar dan afleiden en dat werkt wel. Als ze echt kwaad wordt en zich op de grond gooi negeer ik haar gewoon. Bij haar werkt dat gelukkig prima, duurt 10 seconden ofzo. Als ik begin te roepen dat ze niet moet schreeuwen/kwaad moet doen wordt het juist erger. Kleine klieren.
Wees geduldig, en tel héél langzaam tot 10. En dat 100x per dag. Het is echt de leeftijd, en heel vermoeiend. Twee is echt de leeftijd dat ze dingen uitproberen, hun grenzen opzoeken, en dat moet ook,daar leren ze van. Probeer je kind positief te blijven benaderen, straffen heeft op die leeftijd weinig zin. Vaak helpt het om ze een keuze te geven. Bijv. je mag kiezen of delen...je eet je broodje of mama eet je broodje. Werkte hier prima. Dan hebben ze echt het idee,dat ze inspraak hebben.