Mijn.beste vriendin kreeg gister een telefoontje of.ze het 16maande oude dochtertje kon opvangen omdat de vader zelfmoordpoging gedaan had in.bijzijn van het kindje. Nu heeft het kindje geen moeder meer, geen.opas of omas. En de vader staat erop.dat zijn dochtertje bij zijn ex intrekt want hij wil alsnog van het leven af. Kinderbescherming heeft voorgesteld het kindje te adopteren en anders word ze naar crisisopvang gedaan. Nu heeft mijn.vriendin in januari 2008 haar dochtertje verloren met 37weken en januari 2011 haar 3jaar oude zoontje verloren aan leukemie. Ze heeft sinds een kleine maand een nieuwe vriend. Zelf is ze 21,haar vriend 27. Is het wel mogelijk om dit kindje te adopteren? Gaat het allemaal zo makkelijk? Ik.hoop natuurlijk dat ze het meisje mogen adopteren aangezien ze lang voor haar gezorgd heeft tijdens de relatie met vader maar ergens wil ik niet dat als het mislukt ze ook.hier weer een kind "verliest" Jeeft iemand soort gelijke ervaringen? Kan iemand wat meer vertellen hier over?
allereerst jeetje wat heftig voor het kleine meisje zo jong en dan al zonder mama en zonder papa te moeten opgroeien, maar het is wel mogenlijk als vader het gezag van de kleine meid deelt of overdraagt aan jou vriendin, daarmee word zij de wettelijke voogd, en als zij de raad van kinderbescherming met zich heeft is dit helemaal geen probleem, de vraag is echter natuurlijk wel wil en kan jou vriendin dit, het is natuurlijk niet voor eventjes, het is voor het meisje haar hele leven dus niet iets om licht over na te denken (ondanks dat ze natuurlijk onwijs van de kleine meid houd) haar partner moet er ook mee leven succes
Wat heftig allemaal. Zou zij niet gewoon in de eerste instantie als crisisopvang kunnen fungeren? Dan hoeft er nu nog niks vastgelegd te worden en is het kind ondertussen in goede handen. Later kan dan bekeken worden of deze situatie blijvend is of dat het kindje toch terug naar haar vader gaat. Het lijkt me wat overhaast om nu meteen tot adoptie over te gaan, zoiets moet je niet te snel doen.
Denk dat adoptie moeilijk word zolang de vader nog leeft... En als de vader een gevaar voor zichzelf en de kleine is, is de kans ook klein dat het kindje bij jou vriendin geplaatst word.. Omdat de vader dan nog steeds "bij het kind kan".. Zoals wat hierboven al gezegd word zou het een goed idee zijn als de vader jouw vriendin als wettelijke voogd laat aanstellen.. Mocht hij dan overlijden, is het voor jou vriendin makkelijk haar te adopteren maar zolang pa nog leeft zitten daar veel haken en ogen aan.. En ik weet uberhaupt niet of 21 te jong is voor voogd/adoptieouder, maar dat zou je moeten nakijken... En adoptie kost ook een hoop geld.....
Ze voelt zich verantwoordelijk voor de.kleine meid omdat ze lange tijd voor haar gezorgt heeft. De vader wil de voogdij afstaan aan haar. Kinderbescherming heeft het enkel over voorlopig mag ze blijven zolang er niets.duidelijk word. Anders moet ze naar crisisopvang. Adoptie geld zal het probleem niet zijn, ze zal genoeg support krijgen. Maar indd ze heeft in een dag beslist zonder echt na te denken maargoed ik twijfel er geen moment aan dat het kindje iets te kort zal komen, maar adoptie is volgens mij.niet "zomaar" even geregelt.. Mocht er ergens familie.opduiken.bijvoorbeeld?
Jee, wat een heftig verhaal en je vriendin is nog maar zo jong! Het zou natuurlijk fijn zijn als dit meisje en je vriendin en haar vriend dit allemaal zouden willen. Wel raar dat er helemaal geen (overgroot)opa's en oma's meer zijn. Ik neem aan dat die ex-vriend van je vriendin ook jong aangezien ze zelf nog maar 21 is? En zijn er helemaal geen ooms en tantes, waren beide enig kind?
In 2008 haar dochtertje verloren na 37 weken en in 2011 haar drie jarig zoontje? Was dit een tweeling? Sorry, off topic, maar het viel me op, ben benieuwd hoe dit zit. Heeft ze twee kinderen gekregen op haar 16de?
In die zin is het wel een bizar verhaal ja. In 1 jaar 2 kinderen krijgen als je 16 bent, en ze dan allebei verliezen. Vervolgens een partner met psychische problemen en een kind zonder moeder dat hij wil laten adopteren. Ik wil niet beweren dat het niet mogelijk is maar heb wel vraagtekens bij de leefsituatie van deze vriendin?
Nee 2008 moet 2010 zijn. Haar zoontje is in februari 2008 geboren, overleden januari 2011. Haar dochtertje is overleden in januari 2010. Geen idee hoe ik dat wijzig want dat zie ik niet staan. Maakt trouwens ook niet uit wanneer je kinderen krijgt, wanneer ze overlijden en hoe oud je was etc etc? Beetje onzin. De expartner van haar heeft haar verlaten omdat het hem te veel werd dat Quinn (haar zoontje) erg veel zorg nodig had. Hijzelf is zijn partner verloren dezelfde dag na de bevalling. Hij heeft nog een vader, die zelf overigens niet voor zichzelf zorgen kan. De moeder van het meisje had geen ouders meer. Van eventuele andere familie weet mijn vriendin niets af, ze waren niet erg lang samen en ze heeft nooit wat gehoord over andere familie dit gaan ze uiteraard uitzoeken voor ze het kind zomaar overdragen aan eigenlijk wildvreemde. Ik vraag trouwens ook niet wie het wel of niet geloven wil, ik vraag om eventuele vergelijkbare verhalen, Als je ex zomaar zijn kind aan je wil overdragen omdat hij uit het leven stappen wil, kan je dan zomaar het kind adopteren? Mij lijkt dat er een hoop aan vooraf gaat?
Ik zou heeeeeel misschien tijdelijk voor het kindje zorgen maar niet zodat haar vader zich van kant zou kunnen maken. Zou daarbij dus ook regelen dat ie desnoods gedwongen wordt opgenomen. Maar goed..dat is makkelijk praten, ik zit niet in die situatie en kan dus me eigenlijk alleen maar voorstellen wat ik zou doen. Of ik het werkelijk zou doen is een 2e. Edit: ik lees nu pas goed dat je vraagt of er iemand een soortgelijk verhaal kent en niet wat iemand zou doen. Geen soortgelijk verhaal hier.
Volgens mij kun je een kind tot z'n 18e ter adoptie afstaan. Ik denk alleen dat iemand die zichzelf van kant wil maken niet echt in staat is om de hele procedure te doorlopen? Adoptie is niet een kwestie van even een krabbeltje zetten. Het beste zou zijn dat zij crisispleegouder wordt. Mocht zijn zelfmoord dan achter de rug zijn kan ze het kind adopteren mits er geen familieleden zijn die het kind opeisen. Bovendien moet de voogd (die er automatisch komt als vader er niet meer is) er accoord mee gaan dat de ex het kind adopteert. Het maakt mij niet uit of dit verhaal waar is of niet, je bent het hopelijk wel met mij eens dat dit alles bij elkaar een nogal bizarre situatie is? Ik heb zwaar medelijden met het kindje. Moeder is dood, vader wil dood, pleegmoeder met zulk heftig verdriet om haar eigen kindjes. Geen enkel netwerk in de vorm van familie. Hoe geborgen kun je je dan nog voelen?
Ik wilde ook niet zeggen dat het verhaal niet waar is, maar ik heb sterk mijn twijfels of jouw vriendin de beste keuze zal zijn om het kind bij te plaatsen. Ze is jong en heeft twee kinderen verloren (dus een hoop verdriet). Daarbij heeft ze geen hechte band met het meisje omdat ze haar ex nog maar kort kende. Ik verwacht dat de instantie die hier over gaat wellicht een andere (stabielere?) keuze zal maken. Ik hoop in ieder geval op het allerbeste voor het meisje, wat een verdriet in zo'n jong leventje...
Dit dus. Ik denk niet dat ze het meisje zal mogen adopteren gezien haar eigen leeftijd, verleden en omstandigheden. Het is dan ook beter denk ik dat het kleine meiske meteen naar een goed pleeggezin gaat die haar eventueel tzt ook kunnen adopteren en dat je vriendin zich niet te veel gaat hechten aan dit kindje. Dit kleine wurm heeft natuurlijk ook deskundige begeleiding nodig nu en in de toekomst. Arm poppetje, als ik nog in NL zou wonen zou ze meteen bij mij mogen komen. Ik hoop dat ze toch nog een mooie liefdevolle toekomst tegemoet gaat.....
Volgens mij kan dit niet 1,2,3. Mijn oom en tante waren uit elkaar. Mijn oom had geen voogdij over het kind. Was toen een hoop heibel en kon dat op dit moment er niet bij hebben ( was allemaal heel heftig verhaal hoe of wat maakt niet uit ) dus voogdij geheel bij mijn tante. Toen heeft mijn tante zelfmoord gepleegd. Maar mijn oom de vader van me nichtje mocht niet voor zijn kind zorgen heeft 4 jaar geduurd... Succes ik weet ook niet hoe of wat....
Dat vind ik ook. Daarbij voordat je mag adopteren met je een VIA cursus verplicht volgen anders mag je sowieso niet adopteren. Dan gaat de kinderbescherming je helemaal uitpluizen in een paar langdurige gesprekken. Ze zoeken alles uit. Zij geven je wel of geen toestemming om te adopteren en deze uitslag sturen ze naar het ministerie van justitie. Beginsel toestemming heet dat. Als zij je niet stabiel vinden, te jong, te weinig ervaring, slechte financiele draagkracht, geen goed sociaal netwerk.....dan zeggen ze doodleuk dat je niet in staat bent tot adoptie. En..wij hebben een adoptie procedure doorlopen en een prachtige sn zoon uit china gekregen, maar het was ontzetten pittig bij de Raad.
Een kind is geen hondje... Haar kansen om pleegouder te worden zullen groter zijn als de vader van het kind haar via notaris als voogd aanwijst. Maar dan nog zal na zijn overlijden Jeugdzorg zicheerst over het kind ontfermen en zal zij niet automatisvh kind in huis krijgen, zeker niet gezien haar verleden en leeftijd.
Jeugdzorg, kinderbescherming, vriendin en de vader van het kindje zijn er toch uit gekomen dat ze het meisje adopteren mag.
Jeetje wat n heftig verhaal zeg. Ik vond de opmerking goed dat ze het kindje gaat opvangen onder voorwaarde dat vader zich laat behandelen. Wat als ze zonder deze voorwaarde het kindje opvangt en vader pleegt zelfmoord. Hoe is dit later voor het kindje? Voor haar is gezorgd maar onvoldoende voor haar vader. Wat afstaan ter adoptie betreft dit is inderdaad een hele procedure, vooral bij een ouder kindje. Vader lijkt ontoerekening vatbaar m.i. Moet wel zeggen dat het knap van deze vader is dat hij zijn kindje een vertrouwde plek wil geven. Bij mij komt ook de vraag naar boven 'heeft deze vader wat goed te maken met jouw vriendin? In de zin van, hij geeft zijn kindje aan haar want ze heeft zelf twee kindjes verloren'. Dit is niet cru bedoeld maar moest eraan denken. Wens je vriendin heel veel wijsheid toe en ook steun vanuit haar netwerk in dit besluit en de komende tijd. Gelukkig heeft ze jou.
Hoe kunnen ze dat nou binnen zeven dagen beslissen? Sorry, maar ik vind dit echt heel apart. Bij adoptie komt toch een lange procedure kijken?