Dochter wil jongen zijn-fase?

Discussie in 'Peuter en kleuter' gestart door podiki25, 10 jul 2019.

Topicstatus:
Niet open voor verdere reacties.
  1. podiki25

    podiki25 Fanatiek lid

    18 mei 2012
    3.897
    124
    63
    Tandheelkunde
    Barcelona
    Ik zoek eigenlijk wat steun of iets van herkenning bij jullie.

    Even een lang verhaal proberen kort te maken: ik heb een zoon van 6 en een dochter van 4. Ze zijn echt onafscheidelijk, spelen graag samen, maken ook wel ruzie maar dat hoort er bij.

    Mijn dochter kijkt echt op naar haar broer, kopieert hem vaak (zegt hem na, doet dezelfde dingen als hij, etc.). Zowel goed gedrag als dingen die niet mogen. Bijvoorbeeld: hij gaat in de tuin spelen, zij ook. Hij springt op en neer en laat zich vallen, zij ook. Het is soms echt opmerkelijk. Het is een levendig kind thuis met een opmerkelijke verbeelding en vrij mondig naar ons toe. Nu heb ik daar niet echt zorgen over. Maar ze heeft net het eerste jaar kleuterklasje voldaan en in december, na 3,5 maanden school, heeft de juf ons gevraagd voor een gesprek want ze praat niet op school met de juffen. Ze kijkt dan naar de grond en knikt alleen met haar hoofd. Ze heeft maar 1 vriendinnetje en daar praat ze wel mee maar met de rest zoekt ze niet echt contact. Ik ben er op gaan beginnen letten en merk dat ze inderdaad niet praat als “vreemde” mensen haar iets zeggen of vragen. Bijvoorbeeld de slager, de buurvrouw, etc. Maar als haar broertje erbij is en wel praat, dan durft ze soms wel iets te zeggen, al is het heel stilletjes. Hiervoor zijn we doorgestuurd naar een psychologe die haar begeleid. Ze zeggen dat het lijkt op selectief mutisme maar geen erge vorm. Ze praat dus wel als ze haar broertje erbij heeft. Dit tot daar aan toe en we proberen er wel uit te komen. Tijdens de 3 sessies die ze tot nu toe had met de kinderpsychologe heeft ze niet gepraat. De volgende sessie kwam haar broer mee en ze praatte wel en vrij veel ineens. Echt een verschil van 180 graden. Volgens de psychologe komt dit omdat ze zichzelf aan haar broer optrekt. Een soort “tweelingsydroom”.

    Maar sinds enkele maanden zegt ze af en toe heel terloops dat ze een jongetje wil zijn. Als ik haar vraag waarom zegt ze enkel “dat ze dat leuk vindt”. Maar als ik haar vraag waarom ze dat leuk vindt of waarom ze het niet zo leuk vindt om een meisje te zijn krijg ik geen antwoord. Dan wordt ze lastig als ik verder doorvraag. Ik heb het eens aan de psychologe vermeld en ze zei dat het kon zijn dat kinderen op die leeftijd deze dingen zeggen maar dat dat niet bepalend is, dat dat over gaat. Het kan ook zijn dat ze zich zo spiegelt aan haar broer dat het daarom komt dat ze dat zegt. Zo wil ze soms bijvoorbeeld ook rechtstaand plassen net als hij en zegt ze “mama, kijk ik heb ook een piemeltje...”. Ik zeg haar dan dat meisjes zittend plassen en dan doet ze het ook.

    Ze is op sommige vlakken ook een echte meisje-meisje (roze, paars, strikjes, wil haar nageltjes lakken, speelt met poppen) maar op sommige vlakken dan ook weer minder door invloed van broertje: action hero’s, dinosaurussen, etc.

    Gisteren zei ze out of the blue tegen me op straat dat het niet erg is moest mama 2 jongetjes hebben...

    Ik probeer het allemaal te relativeren maar ja... je maakt je er toch zorgen over....
    Iemand met oudere kinderen die iets gelijkaardigs meegemaakt heeft en me kan geruststellen?
     
  2. RoIn

    RoIn VIP lid

    3 feb 2014
    5.918
    595
    113
    Vrouw
    Ik kan je niet helpen en zie ook geen herkenning..
    Het enige dat je wil is dat je kinderen gelukkig zijn.

    Sterkte meid! Ze is nog zo klein, wie weet wil ze later echt een jongen zijn, maar ik dacht ook gelijk, ze trekt zich zo op aan haar broer,, het is vast imitatie.

    Overigens schrijf je een vorm van mutisme, maar je bedoelt autisme denk ik toch?
     
  3. MissBlue

    MissBlue Niet meer actief

    Mijn dochter heeft geen broers, maar zegt ook heel vaak dat ze een jongetje is en een piemeltje heeft.
    Ze krijgt meer in de gaten dat er verschillen zijn tussen jongens en meisjes qua uiterlijk. Dat is ook waar ik het op gooi; een bewustwordingsfase, dus niet dat ik ook echt denk dat ze een jongen wil zijn. Ze lijkt het vooral heel interessant te vinden.
    Ik reageer er verder neutraal op, luchtig.
    Verder speelt ze net zo lief met poppen, wil ook nagels lakken en jurken aan. Maar ze heeft ook een skelter, een treinbaan en houdt van lekker vies worden buiten.
    Maar vooralsnog maak ik me geen zorgen!
     
  4. podiki25

    podiki25 Fanatiek lid

    18 mei 2012
    3.897
    124
    63
    Tandheelkunde
    Barcelona
    Hoi Roln,
    Neen, ik bedoel echt mutisme. Kinderen die niet willen/kunnen praten in bepaalde omstandigheden.
    Idd, dat ze gelukkig zijn maar soms slik ik toch even...
     
  5. podiki25

    podiki25 Fanatiek lid

    18 mei 2012
    3.897
    124
    63
    Tandheelkunde
    Barcelona
    Ik hoop ook dat het gewoon bewustwording of imitatie is. Echter met haar vorm van mutisme en zo begin je al snel verder te denken. Ik ben dan ook een beetje een hypochonder of zoek te veel achter sommige dingen...
     
  6. RoIn

    RoIn VIP lid

    3 feb 2014
    5.918
    595
    113
    Vrouw
    Nog nooit van gehoord, ga het opzoeken.

    Snap ik heel goed, dat je soms even moet slikken..
     
  7. Liselou

    Liselou Bekend lid

    1 jan 2019
    885
    1.095
    93
    Hier herkenbaar, al is het hier geen fase. Mijn dochter (8) wil nog steeds een jongen zijn. Op de leeftijd van jouw dochter was zij echter wel extremer (weet even geen ander woord). Ze wilde toen al niks weten van roze, paars, jurkjes, strikjes, alles wat meisjesachtig is. Echt alleen maar jongens dingen. Bij jouw dochter zie ik meer een combi van..wat niet meteen zorgwekkend is. Wij hebben het laten gaan en doen dat nog steeds.
     
  8. podiki25

    podiki25 Fanatiek lid

    18 mei 2012
    3.897
    124
    63
    Tandheelkunde
    Barcelona
    Dank voor je reactie Liselou. Hoe hebben jullie dat gedaan om het zoals je zegt te laten gaan? Ik merk dat ik er vaak op wil doorgaan als ze dit zegt en vindt het knap moelijk. Ook omdat het toch niet iets is waarvan je wil dat ze later ongelukkig van wordt of zo.
     
  9. Liselou

    Liselou Bekend lid

    1 jan 2019
    885
    1.095
    93
    Ik snap dat je het moeilijk vindt. Het is ook lastig! Je weet ook niet echt waar je goed aan doet. Ik denk dat je het al prima doet. Als ze niet wil antwoorden op de ''waarom'' vraag zou ik er verder niet op doorgaan. Bij het plassen zeggen we dat we begrijpen dat ze liever staand wil plassen, maar dat dat nou eenmaal niet zo gemakkelijk gaat als je geen piemel hebt. Als ze zegt dat het niet erg is als mama 2 jongetjes heeft kun je dit misschien gewoon bevestigen. Nu zijn wij bij onze dochter wat verder, omdat het aanhield. Maar zij speelt dus alleen met jongens speelgoed, heeft een jongenskapsel, draagt jongenskleren, enzovoort. Nu zijn jullie nog niet zover en het hoeft ook helemaal niet zover te komen. Wij zijn ook geen experts, dus op dit gebied advies geven vind ik best lastig. Maar wij kijken vooral naar onze dochter. Zolang ze lekker speelt, gelukkig oogt, laten we het gaan. Ik denk dat je jouw dochter goed genoeg kent om te merken wanneer zij echt niet lekker in haar vel zit, ondanks dat ze soms niet kan praten.
     
  10. podiki25

    podiki25 Fanatiek lid

    18 mei 2012
    3.897
    124
    63
    Tandheelkunde
    Barcelona
    Ja dat moet ook echt niet makkelijk zijn voor jullie. Krijg je hier een vorm van begeleiding voor? Ik, en jullie ook waarschijnlijk, vind het vooral moeilijk op de juiste manier te reageren. Als ze me zegt dat ze een jongen wil zijn dan, tja, wil ik weten wat ze voelt. En het waarom? Heeft jullie dochter daar wel eens op ingegaan op deze vragen?
     
  11. Mop81

    Mop81 Fanatiek lid

    9 nov 2013
    4.023
    2.415
    113
    Vrouw
    Amsterdam
    Ik wilde tot mijn 8e jaar ongeveer een jongen zijn.
    Mijn haar heel kort, jongens kleren. Ik zat op voetbal en judo, klom in bomen.
    Ik heb trouwens een oudere zus (echt meisje) dus daar had het niks mee te maken.

    Opeens was het over en wilde ik een meisje zijn.
    Ik ben ook echt vrouwelijk, jurkjes en make up. Hou er wel nog steeds van om met mannen om te gaan, mannenhumor vind ik ook leuk. Vind vrouwen als snel zeurderig en tuttig haha.

    Het zegt dus echt nog helemaal niks
     
  12. Ukkie1

    Ukkie1 Fanatiek lid

    30 jun 2015
    4.640
    2.106
    113
    Maar waarom ga je er niet in mee. Dan zeg je schat een piemel die krijg je niet. Maar als jij dat wil mag jij ook kleren kiezen op de jongens afdeling. Wie weet vindt ze dat al genoeg. En wie weet ook niet, maar met 4 jaar is er nog niets van te zeggen denk ik.
    Mijn zoontje wil geen meisje zijn maar wil wel roze crocs, kleuren, glitters etc. Hij mag dat van mij gerust.

    Ik snap wel dat je je er druk om maakt hoor maar of 't is een fase, of er is toch niks tegen te doen.
     
    Athina vindt dit leuk.
  13. NiekeKris

    NiekeKris VIP lid

    13 apr 2008
    22.434
    8.282
    113
    Zo zou ik er ook in staan/zo sta ik er ook in. Mijn oudste dochter heeft een tijd graag op de jongensafdeling willen shoppen; van mij mocht ze. En nog steeds wil ze geen echte meisjesmeisjeskleren. Schoenen kopen we ook vaak op de jongensafdeling. Ik vind het allemaal prima.

    Kan me wel voorstellen dat als het ‘verder’ gaat het lastiger wordt. Ook mbt je omgeving ed, hoe die zullen reageren. Gedeeltelijk speelt dat hier op een andere manier, maar daarbij houd ik voor nu ook aan ‘of het is een fase of er is toch niets aan te doen’. Dus ook dat vind ik prima; we leven nu en hoe het later is dat zien we dan wel weer.
     
  14. Madeliefje06

    Madeliefje06 VIP lid

    26 mrt 2015
    11.387
    4.670
    113
    Ik wilde even zeggen dat ik het tof vind dat jullie zo je kind volgen! Lijkt me soms best slikken namelijk en je staat ook voor lastige keuzes denk ik. Fijn dat M ouders heeft die het beste voor hebben, wat haar keuze in de toekomst ook mag zijn. Mogen jullie best trots op zijn :thumup:
     
    Liselou vindt dit leuk.
  15. 1981Mama

    1981Mama VIP lid

    8 apr 2015
    5.989
    1.439
    113
    Mijn zoontje is iets jonger (en de oudste van de twee) maar wilde tot voorkort graag een meisje zijn..

    Het is inmiddels over maar hij heeft dus wel veel shirts met glitters (al dan niet voor meisjes bedoeld), roze shirts en zelfs een rokje (die is kwijt denk ik overigens). Daar wordt hij heel blij van maar zijn gedrag laat verder wel een jongetje zien.

    Ik vind het allemaal goed wat hij wil. Als het maar het beste voor hem is
     
  16. Liselou

    Liselou Bekend lid

    1 jan 2019
    885
    1.095
    93
    Nee, nog geen begeleiding. Onze dochter is een gelukkig kind en leeft onbezorgd. Zodra dit verandert en zij ongelukkig wordt om haar geslacht, zoeken we uiteraard wel begeleiding. In het begin vond ik ook wel lastig om te reageren. Dochter heeft en had namelijk geen reden om een jongen te willen zijn, ze voelt dat gewoon zo. Ik heb het toen maar gelaten en niet gezocht naar het waarom. Ik zou dus ook bij jouw dochter er eerst in mee gaan en niet te veel vragen naar het waarom etc. Maar dat is lastig, dat begrijp ik. Als het voor je gevoel ''niet goed'' zit kun je altijd nog gaan kijken naar begeleiding.
     
  17. Liselou

    Liselou Bekend lid

    1 jan 2019
    885
    1.095
    93
    Oh wat ontzettend lief!:oops::oops: Dat raakt me.
     
    Madeliefje06 vindt dit leuk.
  18. Vero0504

    Vero0504 VIP lid

    17 nov 2016
    17.690
    14.044
    113
    Ik heb twee broers en had bijna uitsluitend jongens als vrienden. Hoe vaak ik wel niet hoorde "ja maar jij bent een meisje dus dat kan jij niet!". Karaktertje leverde dan even t tegendeel, dus ik zat hoger in de bomen, had meer punten met "oorlogje spelen" etc. Heb best vaak voor mn plekkie moeten strijden. Bij de meisjes meisjes werd ik belachelijk gemaakt, ondanks ontzettend lang haar voor jongen uitgemaakt, op de camping een paar jongeren die wel ff over mn douchehokje heen kwamen hangen of ik wel echt een meisje was (is wat aan gedaan, ik trok mn mond wel open) en dat deed echt wel zeer. Meestal pakten mn broers ze wel ff terug overigens want aan hun zusje moest je niet komen. Moeder mooie vlechten met linten gemaakt, ja dat werkte niet want er was altijd wel iemand die aan mn haren trok. Dus zij weer zuchten. Lakschoentjes pontificaal in de zandbak, rokjes weigeren want daarmee kon ik niet in de bomen klimmen.

    Gedonder heb ik jarenlang om me heen gehad, ik heb vaak zat gedacht dat mn leven heel wat makkelijker had geweest als jongen. Maar als meisje geboren dus moest t er maar mee doen (geslachtwijzigen was nog niet of nog niet zo ver). Wilde bij de luchtmacht (te klein), boos dat t korps alleen maar mannen aannam vond t belaaaaachelijk (is nu weer anders)...mn moeder heeft dr hart vast gehouden geloof ik. Maar heeft er eigenlijk altijd maar weinig aandacht aan gegeven en altijd gezegd dat ik mn als meisje mn mannetje toch wel stond.

    ik heb geleerd mn schouders op te halen en de grootste vervelia's gewoon terecht te wijzen door een vrij sarcastische afweermechanisme met behoorlijk effect. Pas later in mn jaren, na mn 23e pakte ik er mn voordelen mee. Ik ben toen op zwaardvechten gegaan (middeleeuwse krijgskunst, meer dan alleen zwaard) ik kwam "thuis", eindelijk een groep waar ik wel prima mee aansloot. Ontzettend veel geleerd, veeeel meer zelfvertrouwen gekregen en ik was gewoon "one of the guys" met mn 1,63 tussen lange kerels en volwassen mannen van 2x mijn gewicht en je vecht met elkaar en tegen elkaar, fantastisch! (Vooral de eerste keer dat je een beer van een tegenstander op de grond weet te krijgen en nog ff verbaasd staat, deed ik dat???)

    Dat gaf mij echt een mega boost aan zelfvertrouwen. Ik kon over de bouwplaatsen heen (inspecties voor de fiscus destijds) zonder issue en in de rest van mn carriere (in IT, dus voornamelijk een mannenwereld vooral mijn hoek) ik werd niet als "dat vrouwtje" neergezet maar als volwaardig collega.

    Tuurlijk moest er altijd wel ff 1 proberen te polsen met een "leuke opmerking", maar die opmerkingen calculeer ik in (je kan ze bijna voorspellen) en krijgen ze direct ongezouten terug. Ik zie t als testen, t stopt dan ook gelijk, ze weten hoe ik in elkaar steek.

    Goed, ik ben nu 34 het anti pest beleid is aardig wat veranderd. Ik was destijds vogelvrij op school en kinderen waren echt bruut gemeen. Mijn man had er ook last van. Samen met nog 1 andere (de proffessor, heel technisch kind) waren wij team einzelganger. Konden t met elkaar gelukkig goed vinden maar met de rest niet.

    En als mama krijgt mijn dochter ook een raar voorbeeld hoor. Mama klust, mama knutselt, mama maakt en versteld kleding, mama breekt even een wandje uit of reviseert een motor, soldeert, programmeert, leert haar ballet...papa is er ook hoor, maar klussen is meer mijn ding en ik leer t mn man (tot grote vreugde van mn schoonvader)

    Enige wat ik je heel erg wil aanraden, zet ze samen op een vechtsport (wel gericht op verdediging) tae kwondo, judo, aikido of karate. Overleg wel of ze samen in dezelfde klas mogen starten. Ze heeft nu dr eigen broertje nodig voor dr vertrouwen, ze moet zelfvertrouwen leren. Gaandeweg zal ze trainingen met andere klasgenootjes moeten doen (kan je met de docent afstemmen) maar in t begin, zeker bij een schuchter kind laten ze t even ontdooien. T draait echt niet alleen om meppen (de reden waarom mijn ouders mij niet er heen stuurden) maar t overgrote gedeelte is: discipline, vertrouwen en wederzijds respect.

    Hoe t ook loopt verder, ze wint er alleen maar mee als ze meer zelfvertrouwen heeft voor haar zelfbeeld maar ook om opgewassen te zijn tegen de buitenwereld. T zou ook misschien een oplossing kunnen wezen voor het mutisme, maar dat zou je met de psycholoog moeten overleggen.

    Onze dochter heeft dr karakter behoorlijk mee, maar die gaat gewoon naar tae kwondo zodra ze kan. Had ons zoontje nog geleefd (overleden in zwangerschap) had hij ook die kant op gegaan overigens.
     
  19. Eppo82

    Eppo82 VIP lid

    25 jun 2007
    14.982
    5.815
    113
    Qua selectief mutisme geen ervaring, maar qua meisje-jongen check.
    Hier is het een fase (geweest). Oudste dochter wilde ook een jongen zijn (4-8 jaar): een piemel hebben, heb haar ook een keer teruggekregen van school met een plasbroek omdat ze staand als een jongen ging plassen:rolleyes:. Wilde stekels, geen jurkjes etc. Nu is het ‘over’ althans ik hoor haar er niet meer over. Is nog steeds geen meisje-meisje, maar draagt wel af en toe een jurk, tut lekker met vriendinnen etc.

    En..mijn jongste dochter (bijna 4) begint nu: ‘ik wil een jongetje worden als ik later groot ben.’:)

    De kans is dus groot dat het een fase is. Er zijn er maar enkele die echt een jongen zijn, alleen in het verkeerde lichaam.
     
  20. TiToTam

    TiToTam Bekend lid

    8 feb 2017
    699
    400
    63
    Vrouw
    Wat betreft selectief mutisme, daar is begeleiding wel een goede in, kan vast veel goede tips opleveren toegespitst op jullie situatie.

    Mijn zoon van bijna 4 heeft af en toe periodes dat ie roept dat ie een meisje wil zijn. Maar het gaat niet over tot concreet gedrag. Hij vraagt niet om andere kleren of nagellak of lang haar of wat dan ook. Voor mijn gevoel is het een beetje uitvogelen wie en wat je bent en ik ben degene die hij het meest ziet, dus wellicht een vorm van associatie? Ik heb geen idee.. Maar misschien heeft je dochter dat naar je zoon toe. Ik praat overigens wel mee, maar vraag niet door. Kan me voorstellen dat het ook lastig is om onder woorden te brengen wat trekt aan ander geslacht willen zijn. Wie weet krijgt ze daar op een gegeven moment woorden voor maar voor zelfde geld groeit ze er overheen. Denk dat je niet meer kunt doen dan afwachten en meeveren waar mogelijk in bv kleding of handelen. Wil bv best een prinsessenjurk aanschaffen als zoon dat zou willen maar die vraag komt er niet, aangezien de pop ook ongebruikt in een hoekje ligt net als andere verkleedkleding komt er dus geen jurk.


    Wil ook ff reageren op @Vero0504, pittig verleden zo maar wat mooi hoe jij uiteindelijk jezelf een plek hebt weten te boksen in de wereld!
     

Deel Deze Pagina