Hoi allemaal, De laatste tijd hoor ik steeds vaker dat er kindjes gestorven zijn in mama's buik of dat het kindje niet levensvatbaar is (gecondoleerd voor hun ouders) Maar daardoor ga ik heel erg twijfelen en ben ik bang geworden dat mijn kleintje ook niet gezond zou zijn, hebben meer meiden dit? 17 mei heb ik een geslachtsbepaling dus dan weet ik ook iets meer, maar toch blijft mijn angst er, en ik heb het gevoel dat het goed zit maar toch. En ik weet nu niet zo goed wat ik ermee zou moeten doen, ik twijfel om daarvoor de vk een keer te bellen en mijn angst uit te spreken, maar dan vind ik mijzelf echt een zeur. wat zouden jullie doen om je angst minder te laten worden? XXX Gusam
Hoi, dat herken ik goed. Ik durfde tijdens de zwangerschap er niet op te vertrouwen dat we echt een kindje kregen, en dacht niet verder na dan tot de bevalling. Het werd wel stukken minder toen ik de kleine voelde bewegen, en ik had een apparaatje waarmee ik naar het hartje kon luisteren. Dat hielp dus wel. En verder heb ik de vk wel eens gebeld hoor, toen ik me erg druk maakte. Succes!
Ik denk dat vrijwel elke moeder dat wel eens heeft, maar de een meer dan de ander. Zelf had ik het ook heel erg, maar het werd gelukkig minder toen ik de kleine voelde bewegen. Zo voel je elke dag dat het kindje nog leeft en daar werd ik een stuk rustiger van. 't Is inderdaad waar, in Nederland is een vrij hoge babysterfte, die eigenlijk onverklaarbaar is. Maar gelukkig worden er procentueel gezien nog altijd veeeeeeeel meer gezonde baby's geboren! Dat is ook een mooi gegeven om blij mee te zijn. Sterkte met de onzekerheid. En probeer toch vooral ook te genieten! Groetjes, Janet
Ik heb dat gevoel de hele zwangerschap gehad, durfde ook niet aan de toekomst te denken, kon me gewoon niet voorstellen dat ik een gezond en levensvatbaar kindje zou kunnen krijgen. Deels ook doordat ik er na 11,4 weken pas acherkwam dat ik echt zwanger was en tot die tijd, rookte en ook best wel wat alcohol gedronken had. Dacht ook dat het een voorgevoel was van wat ons nog te wachten stond..... Maar ben bijna twee weken geleden van een flinke kerngezonde dochter!!!! Probeer een beetje te genieten van je zwangerschap, ik heb er nu spijt van dat ik dat niet gedaan heb.
het hoort er wel een beetje bij. Je zorgen zijn er ook nog als je straks een gezonde beeb hebt. De kans op een gezonde baby zijn wel echt veel groter hoor. Wat jij hoort zijn uitzonderingen! Ik moet zeggen dat ik bij mijn dochter aan 1 stuk bezorgd ben geweest tijdens de zwangerschap en nu KIES ik er gewoon voor om vertrouwen te hebben. Dat lukt niet altijd, maar ik zoek wel altijd naar argumenten om mezelf te overtuigen. Soms heb ik echt dipjes (van een paar dagen) hoor, maar over het algemeen lukt het me nu beter om echt te genieten van de zwangerschap. Verder zijn er helaas geen tips...
Hey, ik heb precies hetzelfde als jij hoor Gusam. Ik ben nog maar heel pril zwanger (5 week) en ben bij het minste of geringste pijntje al bang; Als mijn borsten even wat minder pijn doen, of ik al een paar uur niet heel misselijk ben geweest, en zelfs als ik wat minder sterk ruik (omdat ik verkouden ben) Maar als ik de reacties zo hoor is dat toch iets wat er bij hoort. Volgens mij is het een moeders (in spé) gave maar ook een last om voor haar kindje het allerbeste te willen en zich altijd een beetje zorgen te maken of het wel goed met hem/haar gaat. Toch zeg ik de hele tijd tegen mezelf dat ik me niet zo'n zorgen moet maken. Ons kleintje is totaal ongepland en ik ben tegen alle eisprongen etc. in toch plotseling zwanger geraakt, dus ons kleintje wou blijkbaar heel graag bij ons komen. En nu ik eenmaal zwanger ben zou ik ook absoluut nooit meer anders willen en verheug ik me er ontzettend op. Dus het zal wel goed gaan! En daarom moeten we maar gewoon de adviezen van iedereen opvolgen en genieten van onze kleine wondertjes!
Proberen te denken dat het inderdaad veel vaker goed gaat dan fout...maar helaas is het wel heel moeilijk als je het zelf hebt meegemaakt. Het enige wat ik kan zeggen, spreek je gevoelens uit bij de vk en als je je kindje gaat voelen, leer je je kindje ook kennen. Als je dan ineens voelt, dit is anders dan normaal, gewoon bellen. Ze zijn er voor en dit keer zal het mij niet gebeuren dat ik NIET bel... Ik hoop dat je de angst een beetje kwijt kan raken en kan genieten van je zwangerschap en over een week of 26 een mooi gezond kindje in je armen hebt.
Ik ben ook vaak onzeker. Tot de 16 weken ben ik erg misselijk en moe geweest en nu dus sinds kort niet meer: ik voel me top! En dat maakt mij dus onzeker: gaat alles wel goed? Moet ik niet iets voelen? Waarom voel ik me niet beroerd? etcetc. doodvermoeiend...
Heel herkenbaar! Ik ben nu 17 weken zwanger en het is nog steeds heel erg onwerkelijk allemaal. Ik kan me bijna niet voorstellen dat ik over zo'n 23 weken ons kleintje in mijn armen zal hebben. Ik ben best vaak bang dat het niet goed zal gaan. Maar dat probeer ik te onderdrukken en probeer zo veel mogelijk te genieten van de zwangerschap
Hoi Gusam, dat gevoel is heel erg herkenbaar bij de meeste vrouwen denk ik. Ikzelf heb het ook regelmatig en vooral 's nachts als ik de tijd heb om erover na te denken. Ik voel me de hele zwangerschap al helemaal super, heb alleen last van brandend maagzuur en zo nu en dan wat nachten slecht slapen, dus nu heb ik steeds het gevoel: nou alles gaat tot nu toe zo goed en volgens het boekje, dan zal het vast straks met de bevalling of iets wel hartstikke mis gaan enz enz. Moeilijk om je gedachten daarvan af te brengen. Maar geloof me: straks na de zwangerschap en de bevalling zal dat gevoel nog niet weg gaan want dan is het weer van drinkt het wel goed, wanneer ga ik wel en niet naar de dokter, wat doe ik als enz enz. Probeer toch de gedachte dat het mis gaat opzij te zetten en te genieten, want die 40 weken zijn zo voorbij! Er zijn zoveel zwangerschappen die goed gaan! Succes!! Liefs sas
ik moet eerlijk zeggen dat ik het totaal niet herken, ik vind het heel erg dat er zoveel sterfte is, en ik gun het niemand... maar wat het met mij doet is .... het zet mij met beide benen op de grond... het doet mij realiseren dat kinderen krijgen niet vanzelfsprekend is... het maakt mij extra dankbaar voor mijn tot nu toe gezonde zoon tuurlijk sta ik er ook wel bij stil dat het nog altijd mis kan gaan met mijn kleine meid in de buik... zelfs bij de geboorte nog.... maar er kan ook op 10 jarige leeftijd nog wat mis gaan !! nu heb ik ook nog 1 op de 20 kans dat ons kindje doodgaat of een pacemaker moet door SSA antistoffen die ik bij me draag... en toch maak ik me geen zorgen... gek he ?? nee ik wil genieten van mijn zwangerschap... maar ik snap het wel dat het mensen onzeker maakt over hun eigen zwangerschap hoor !!
hi ik herken je gevoel ik ben nu 9 weken zwanger en ik voel me top op wat vermoeidheid na. maar juist omdat ik me ze goed voel en er dus weinig in mijn lichaam voel vraag ik me soms wel af of het allemaal wel goed gaat daar binnen. maar nu zat ik van de week een boekje te lezen en daar zei een vrouw: ik wilde er van af het begin van genieten van elke dag want als het misschien toch mis zou gaan zou ik misschien nooit meer zwanger raken en dan heb ik er in iedergeval van genoten. nu is het bij niet zo dat mocht het mis gaan ik misschien nooit een kindje zou kunnen krijgen maar het heeft me wel aan het denken gezet. niet te druk maken en er van genieten liefs luusje
Heel herkenbaar hoor. Ik denk dat iedere zwangere vrouw dat in meer of minder maten wel heeft. In het beging dacht ik bij ieder pijntje het zou toch niet mis gaan en wanneer ik me goede voelde was ik er ook niet gerust op.Het is dan ook nog allemaal zo onwerkelijk. Ik probeerde mezelf gerust te stellen door het feit dat het vaker wel goed gaat dan niet en door afleiding te zoeken. Pas vanaf het moment dat ik de kleine voelde en een goede 20 weken echo had, kon ik het gevoel van me af zetten en er van genieten.
Dit herken ik heel erg!! Ik had ook een probleemloze zwangerschap en dacht ook altijd, dat er dan daarna wel iets mis zou zijn. Maar ik heb een kerngezonde prachtige knul gekregen. Het is heel logisch dat je je zorgen maakt, maar er gaan inderdaad zoveel zwangerschappen en bevallingen wel heel goed. Probeer er echt van te genieten!
Het is heel logisch en ik denk dat iedere aanstaande moeder deze angsten wel herkend. Denk dat je je moet proberen te realiseren dat je deze verhalen ook veel leest omdat veel mensen niet gaan schrijven hoe goed de bevalling en zwangerschap verliep of verloopt. Een verhaal over 'alles is goed gegaan', wat veruit het meest voorkomt, is niet zo 'interessant' om te publiceren voor bladen. Probeer het een beetje van je af te zetten en vermijd dit soort verhalen (doe ik ook), daar wordt je alleen maar onzeker van. Hou je voor dat er veel meer kinderen gezond geboren worden, dan dat het mis gaat. Probeer een beetje te genieten van je verdere zwangerschap en de angst(en) van je af te zetten.
ik ben ook heel erg onzeker geworden na 2 mk , elke dag voel ik wel iets anders, ik denk ook iedere dag dat het verkeerd gaat zijn. en zeker vandaag,heb de hele tijd rondom pijn aan buik en rug.kan wel moeilijk naar het toilet gaan,en hopelijk heeft dit er bij te maken. maar zoals hier al iemand zei,er gaan meer zw goed dan fout,trek ik me daar een beetje aan op.
Ik herken het ook wel. Nu bijna 6 weken zwanger en idd bij ieder pijntje of dingetje vraag ik me af of het wel goed gaat daarbinnen. Maar als je zo onzeker bent zou ik gewoon de VK bellen hoor! Zij kan je wellicht geruststellen, en dat zou fijn zijn, toch?