Onze dochter is nu 15 maanden, en altijd maakt ze drama als we naar boven gaan om haar luier te verversen en/of om kleren aan te doen. Soms kunnen we haar afleiden met een tube of een speelgoedje/liedje, maar merendeel is het de hele tijd wriemelen en huilen en krijsen. Zo is ze eigenlijk altijd al geweest. Is er iets wat we kunnen doen om het voor zowel haar als ons leuker te maken?
Alles staand doen. Dat werkte hier prima. Het is even puzzelen om het voor elkaar te krijgen, maar je krijgt er snel genoeg handigheid in. Onze jongste liep met 10 maanden los, geen haar op zijn hoofd die er aan dacht om op die leeftijd nog netjes te gaan liggen, want alles moest lopend. Dus kleedde ik hem al lopend aan zelfs, ik liep gewoon met hem mee, en dat ging eigenlijk prima
Hier was het de afgelopen tijd ook drama. Bleek dat mevrouw graag zelf iets meer te zeggen had. In plaats van dat ik haar maar gewoon op het aankleedkussen legde zet ik haar nu op haar billen neer. Zeg dat we gaan omkleden en een schone luier omdoen en vraag dan of ze wil gaan liggen. Doet ze netjes en wipt zelfs meteen haar kontje omhoog haha .
Ik doe zo weinig mogelijk liggend, enkel de luier en een maillot en de body dichtdoen. Lopen Kan ze nog niet. Ik probeer ook zoveel mogelijk te benoemen. Ik zeg al dat we haar luier gaan verversen als we naar de deur gaan om naar boven te gaan, maar dan begint het dus al. Luierbroekjes vindt vriend niet handig, een luier met plakstrips, geen idee hoe je die kan aandoen als ze niet liggen haha
Als ze staat luier tussen benen doen en dan de plakstrips. Met beetje oefenen lukt dit inderdaad prima staand. Hier mag ze vaak wat te spelen meenemen of krijgt ze een boekje te lezen op de commode. Soms ook flesje oid in handen wat ze normaal niet mag hebben. Verder kondig ik het aan en benoem ik wat we gaan doen.
Luier is gewoon ene arm op haar buik, andere arm luier om doen. Kleding aan doen is zittend of staand. Maar ik hou haar wel vast. Meestal gewoon ff snel door haar geschreeuw heen. Is zo klaar.
Ja dit dus. Allebei de jongens hebben dat in meer of mindere mate gehad. Jammer dan, moet gewoon even.
Hier met beide kinderen vanaf het moment dat ze konden staan (lopen hoeft niet eens), de luiers stand omgedaan. Net als aankleden.
Hier ook zo'n meisje, vooral de laatste weken wordt het weer erger, maar door de sondevoeding poept ze ook weer 3-4x per dag en dat is gewoon dunne brei, dus is staand echt geen optie. Moet zeggen dat ze hier gelukkig nog redelijk stil blijft liggen, maar dus wel flink hard krijst. Ik geef d'r iets om af te leiden, wat meestal niet werkt en verder doe ik gewoon wat ik moet doen en probeer dat zo snel mogelijk te doen.
Ik merk dat het toch vooral meisjes zijn ik laat ze nu zelf de trap oplopen, en nog geen gekrijs gehad vandaag, ze ging dan ook nog eens zelf liggen daarjuist. De helft van de luiers zijn kaka, dus rechtstaand zie ik niet echt zitten. Maar blijkbaar is ze voor nu tevreden dat ze zelf de trap op mag lopen
Hier was dit bij de jongste ook zo. Een jongetje, trouwens. Het heeft 3 jaar geduurd...en toen werd op het potje of de wc gaan het strijdpunt....grrrr! Hij is nu 4 en in principe zindelijk, maar als we hem niet sturen, gaat hij toch vaak te laat naar de wc omdat hij er gewoon echt een hekel aan heeft. Het lijkt wel ingebakken te zitten of zo...vanaf de geboorte al dra-ma. Ik ga er vanuit dat het op een dag beter wordt, maar het wachten begint wel lang te duren. En stickerkaarten, boos worden, niets lijkt te helpen.
Luier aan doen gaat liggend met een arm op zijn buik. Kleding aan trekken kan je der misschien laten helpen? N ging tegenstrijdig doen maar die wilde dingen zelf doen. Inmiddels kleed ie zich zelf grotendeels aan
Vast niet pedagogisch maar.. Ik ben een paar keer echt boos geworden en vrij hard gezegd en Nu is het klaar, ben jij betoeterd. Hem dan ook stevig vastgehouden op z'n aankleedkussen tot in klaar was. En daarna ging 't stukken beter. Als hij nu begint zeg ik streng Nee en dan is 't meestal wel klaar. Vind 't echt geeeen doen hoor anders. Zeker moet poepluiers..
Vooral in het begin van deze zwangerschap had ik een erg kort lontje en toen ben ik ook een paar keer uitgevlogen, maar voel me dan echt zo schuldig en haalt niet uit. Heb 1 keer gehad dat de Kaka echt overal hing en de luier omgekeerd op de grond, toen had ik er wel even genoeg van. Voorlopig gaat het goed nu ze zelf de trap op mag en als Bumba naast haar staat *even hout afkloppen *
Periode van rodeo gehad (wilde van alles kon t eigenlijk nog niet), periode dat ze zelf ging liggen, periode met wat in dr handen, staand verschonen met gewone luiers, luierbroekjes, nu weer meehelpen. Geloof alle fases wel gehad, eerste poepje op t potje binnen dus op naar t einde (met wat geluk)
Ik heb het luier verschonen gewoon op een handdoek ergens in huis meestal op de bank dan is het ook snel gedaan.
Heeft ze geen last vandaar nekje oid? Mijn dochtertje vond aankleden ook vreselijk tot we bij de osteopaat kwamen en haar nek vast bleek te zitten
Hier ga je dan ook in de houtgreep Prachtig voor je dat je dr geen zin in hebt, ik doe ook niet altijd alles voor mn lol. T moet gewoon gebeuren. Klaar. No way ever dat ik daar staan mee ga martelen en er achter aan ga lopen . Echt nee gewoon.