Op dit moment loop ik er tegen aan dat onze dreumes (15 maanden) op een verjaardag niet van de hapjes op tafel af kan blijven. Dit gaat dan om chips/ nootjes etc. Ik probeer hem nu steeds af te leiden of iets anders aan te bieden. Maar wat hij in zijn hoofd heeft.. Nee zeggen, hem wegzetten of iets anders resulteert in een krijsend kind. Hebben jullie de gouden tip?
Alternatief aanbieden, rustig blijven en lekker boos laten zijn. Hij mag het best stom vinden. Maar daar heb jij geen boodschap aan. gelukkig heb je voorlopig geen feestjes.
Eigenlijk weet ik het ook wel. Toch had ik gehoopt om een magische oplossing. Ik vind het vooral lastig omdat hij het enige kind bij ons in de familie is (tot nu toe). Alle ogen zijn op hem en ons gericht. gelukkig nu geen feestjes inderdaad. Maar het kwam ter sprake.
Dan is het ook extra begrijpelijk dat hij het niet snapt. Iedereen mag eraan zitten behalve hij. En ik heb gemerkt dat het ook echt per kind verschilt. De een blijft braaf overal af en gaat gewoon spelen. De ander blijft maar bij de tafel hangen en overal aan willen zitten. Zelfs kindjes met dezelfde ouders en dezelfde opvoeding en het verschilt nog.
Dat is ook lastig. En groeien ze vanzelf overheen. Ze kunnen hun impulsen ook nog niet onder controle houden. Ik zou de hapjes op een hogere tafel ofzo neerzetten als ik zie dat iemands kindje er niet af kan blijven. Anders is dat ook zo sneu.
Een eigen bordje/schaaltjes met lekkers geven: wat rozijntjes, wat maischips, schijfje komkommer/paprika etc, toastje?
Misschien ook nog voor een verjaardag iets te eten geven dat hij ieder geval geen trek heeft. Verder een eigen schaaltje inderdaad.
Wij gaven een eigen bakje met lekkere dingetjes en daar naast moest hij altijd vragen of hij wat mocht. En wanneer het klaar was zeiden we ook klaar. Goed is goed. Mocht hij best even boos zijn en daarna ging hij wat anders doen. Niks is zo irritant wanneer een kind constant in de bakken zitten te graaien. Zie ik nu nog op feestje , inmiddels is hij een heel stuk ouder maar andere kinderen graaien nog steeds of ze niks te eten krijgen. Hij vraagt het nog steeds en wanneer ik zeg klaar dan is het ook klaar. Blij dat we op tijd zijn begonnen met grenzen stellen ook betreft het eten.
Ik ga idd een eigen bakje geven. Laten vragen om iets te mogen pakken is een beetje lastig op zijn leeftijd, al willen we daar wel naartoe werken. Ik vind het hangen bij de tafel ook heel storend, vandaar dat ik een plan van aanpak nodig had . bedankt voor de tips iedereen!