Pfff onze dreumes huilt en gilt alles bij elkaar als hij zn zin niet krijgt of als het niet snel genoeg gaat. hij heeft nogal opstart problemen gehad (kma) en heeft daardoor misschien geleerd dat wij reageren op zn gehuil. Omdat we hem constant probeerden af te leiden of te sussen (hij is zeer slecht troostbaar). hij is inmiddels 14mnd en nu krijst hij continu als het hem niet zint. Als ik ga koken staat hij gerust het hele half uur aan het traphekje te krijsen, non stop. Als we aan tafel gaan schreeuwt hij tot hij mag eten, en daarna schreeuwt hij omdat hij het vlees niet van mn man mag, en daarna schreeuwt hij tot hij zn fles krijgt die we eigenlijk alleen nog maar geven omdat dat hem stil houd voor een minuut of tien. Net lang genoeg voor ons om klaar te zijn met eten. Want als we hem uit de stoel halen en wij zitten nog aan tafel gaat hij huilen en aan mn been hangen, en als we hem laten zitten gaat hij ook huilen omdat hij er klaar mee is... pfff radeloos. Onze oudsten waren helemaal niet zo, terwijl de oudste best driftig was. Maar niet dit. Iemand tips?
Het is een fase. Heerlijke dooddoener maar het is wel zo. Wat hier hielp was hem laten helpen met koken. Hij kreeg dan een pannetje met wat keukengerei wat ongevaarlijk was, en iets te happen zoals een gekookte wortel oid. Aan tafel kreeg hij zelf ook een lepel zodat ie lekker kon knoeien en als grote jongen zelf kon eten voor zijn gevoel.
Dit is een klote fase. Elke dreumes gaat daar door heen alleen de ene wat heftiger dan de andere. Mijn dochter is er nu redelijk door heen. Alleen wilt ze nog steeds constant mijn aandacht.. ook als ik sta te koken hangt ze aan mijn been. Ik betrek haar er zoveel mogelijk bij, dus op de keuken zitten, gezellig kletsen met der. Maar soms kan ze gillen tot ze een ons weegt, ik kan niet altijd met haar bezig zijn. Hoort er allemaal bij (helaas)
Op deze leeftijd kunnen ze hun eigen emoties nog niet goed reguleren en snappen ze ook niet wat ze voelen. Het ene kind heeft een andere emotionele beleving dan de ander, dat heeft te maken met temperament. De beste manier om je kindje hier doorheen te helpen is niet bekrachtigen van de emotie (dus als hij huilt omdat hij opgepakt wil worden, niet oppakken) maar wel benoemen wat de emotie is en waarom jij denkt dat ze de emotie hebben (mama ziet dat je erg verdrietig en boos bent omdat je wil dat mama je oppakt, maar dit kan nu niet omdat mama aan het koken is). Zorg dat je consequent bent. Als je hem namelijk oppakt, gaat hij dat gedrag vaker toepassen. Ook kun je benoemen wat je wel verwacht. Bijv. als je opgepakt wil worden doe je handjes omhoog. Met het benoemen van de emotie en waarom leer je dreumessen emotieregulatie aan; ze moeten eerst snappen wat ze voelen en waarom. Ook bied je een alternatief om hun behoefte te uiten. Driftig zijn, emotioneel reageren is hun communicatie middel om te uiten dat ze ergens niet mee eens zijn. Ze kunnen nog niet praten en dat is frustrerend. Het is een fase, maar dit helpt in ieder geval dat de fase sneller afloopt en dat je geen negatief gedrag bekrachtigd (en daarmee versterkt).
Het is een fase. Wij zitten er momenteel ook in. Wij betrekken de jongste ook zoveel mogelijk met dingen. Als ik aan het koken ben dan zet ik wat pannen, gardes etc op de grond en hij "kookt" gezellig mee. Dit houdt hem bezig, anders hangt hij alleen maar aan mn benen. Tijdens het eten wil hij 30x wisselen van zijn vork met de mijne, daar ga ik gewoon lekker in mee. Hij eet zelfstandig en na het eten een bakje kwark, dit moment gebruik ik om snel de keuken op te ruimen. En verder proberen we hem ook vaak af te leiden als hij de hele dag aa je hangt. Ik ga dan met een stapel blokken op de grond zitten en vervolgens komt hij er vanzelf bij en gaat dan ook spelen met de blokken. En Juf Roos is regelmatig mn held even 5 a 10 min rust.