Hi allemaal, Ik weet even niet meer hoe ik met deze situatie om moet gaan. Onze dreumes van 16 maanden sliep een hele tijd door, maar sinds een week of 3 is het bal. Ze wordt rond 22/23u wakker en begint te huilen. Wordt steeds erger en is niet te troosten. Niks lijkt te helpen, en ze wordt steeds meer woedend. Nu is het weer zover. Is al een uur bezig. Heb vandaag gelezen over nachtangst maar twijfel of dit het is. Het duurt meestal zo'n 2 uur namelijk. En soms leggen we haar bij ons in bed en is ze wel stiller. Maar dit helpt nu ook niet meer. Ik ben momenteel 30 weken zwanger, het is een zware zwangerschap en ik trek dit soort nachten slecht. Gelukkig doet mijn man ook veel nachten, maar kan hem niet alle nachten laten doen. Ik heb haar nu net eerst een kwartier laten liggen, hielp niks. Ben er toen een tijdje bij gaan zitten, heb haar niet opgepakt, zachtjes over haar rugje geaaid. Maar ze blijft zo erg huilen. Het huilen staat mij inmidds ook nader dan het lachen. Ze krijgt een aantal kiezen, dit helpt denk ik ook niet mee. We geven haar dan dentinox en hebben paar nachten ook pcm gegeven maar dit helpt ook niet. Iemand tips?
Heb dr nu, na 2 uur huilen, bij me in bed gelegd en ze is stil... Ze plakt overdag ook de hele dag aan mij en wil constant gedragen worden. Is dit een verlatingsangst-fase?
Zou kunnen. Daar heeft ze wel de leeftijd voor. Maar als het alleen maar verlatingsangst is dan moet het stil zijn zodra je haar oppakt. Als ze dan nog steeds zo overstuur is dan is het denk ik geen verlatingsangst. Maar het kan ook echt die kiezen zijn hoor. Dat kan best wel pijn doen. Mijn dochter had dit laatst ook. Er kwamen 2 kiezen en twee hoektanden door, tegelijkertijd. Ja dat doet pijn. snachts hebben ze er meer last van omdat ze dan minder afleiding hebben dan overdag. Wat voor een dosis paracetamol geef je?
Ik zou doen wat werkt, want mijn slaap is nogal belangrijk voor me. Dus iemand bij haar laten slapen of zij bij jullie. Gaat wel weer over.
Mijn dochter deed ook zo als er kiezen door kwamen. Die was echt niet stil te krijgen op die momenten. Denk dus echt dat het te wijten is aan de kiezen.
Een combinatie van kiezen en verlatingsangst, dat kan ook. Dat was hier wel het geval (wel ietsje later, rond de 21 maanden) en we hebben toen echt een paar héél heftige weken gehad. (En onze dochter is sowieso al een dramatische slaper, dus dat wil wat zeggen.) We hebben haar toen wel alles gegeven wat ze nodig had, dus ze sliep in die tijd gewoon bij ons in bed, volledig vastgeklampt aan mij. Het was de eerste keer dat ze verlatingsangst had en ik dacht dat het nooit over zou gaan, maar zie hier, haar kiezen zijn door, mama is niet weggegaan en ze slaapt gewoon weer in haar eigen bedje. Kortom: het is een fase. (Laat dat op je lichaam tatoeëren ) Hou vol, sterkte!
Het kan ook slaapregressie zijn. Hoevaak slaapt ze nog overdag? Mijn jongste is nu al al dagen aan het spoken ‘s nachts en normaal wordt hij ook wel eens wakker, maar valt dan 10 min later weer in slaap. Nu brullen tot één van ons komt. Wij halen hem er dan even uit, leggen hem even tussen ons in, knuffelen even met hem en leggen hem dan terug *klopt heel hard af* en valt dan weer in slaap!
Ons zoontje is 4 a 5 maanden ouder, maar die begon begin december ook zo te spoken! Geen tekenen van kiezen, wel verkouden, maar daar slaapt ie normaal prima mee. Leek wel alsof hij mega gefrustreerd was dat hij niet meer kon slapen of iets dergelijks. Maar in ieder geval ook woedend! Rond de avonduren lukte in slaap wiegen nog (zwaarrrr) maar in de nacht was hij vaak uren wakker en begon op gegeven moment zelfs te slaan/schoppen voor zover hem dat lukte. Werd na 1.5 tot 2 weken minder. Toen nog wekenlang ernaast geslapen en zn hand vastgehouden/ telkens over zn hoofdje geaaid toen hij wakker werd. Nu slaapt hij weer door, alleen nog moeite met alleen gaan slapen. Zijn nu aan het afbouwen, van ernaast liggen naar in de stoel zitten, zitten we nu op de gang waar hij ons niet ziet maar wel nog hoort. En dan sluipen we op gegeven moment weg. Geen idee of t bij jou ook zo'n fase is, maar dan weet je dat t hier ook ellende was en dat t vanzelf weer beter is geworden! We bekeken per keer maar wat werkte en dachten inderdaad in onze mantra *dit is een fase dit is een fase* Succes!!
Bedankt voor jullie reacties We laten dr voortaan maar gewoon bij ons slapen als ze overstuur is snachts. Over een paar weken krijgt ze een zusje erbij en hebben we sowieso weer gebroken nachten. Als ze eraan toe is, en wij ook, gaan we haar daarna proberen weer zoveel mogelijk in dr eigen bedje te laten slapen, maar voor nu ga ik het proberen los te laten en haar lekker bij me te leggen. Dat is voor nu de enige optie waarbij we allemaal het meest slapen.
Onze zoontje van anderhalf had het ook. Niet elke nacht maar als het zo nacht was dan was het alleen maar huilen zodra we hem weer in bed legde en niet willen slapen. Bij ons werkt een sterrenprojector heel goed. Maar dit zal per kindje verschillen Hopelijk slaapt ze straks weer lekker
Deze hebben we via prenatal website gekocht. Is een egel. Weet even de volledige naam niet. Maar je kan het makkelijk vinden via hun website. Niet al te duur en ziet er nog leuk uit ook
Ik ben GZ psycholoog en heb veel verstand van sociaal emotionele ontwikkeling bij kinderen. Dreumessen van 16 maanden hebben een rijk emotioneel leven. Ze willen iets en ze willen het nu. Als ze iets voelen uiten zit dit intens: dit is heel gezond. Ze kunnen als een emotie begint deze nog niet zomaar stoppen, dat kan wel uren duren. Ze worden sociaal-emotioneel steeds sterker, gaan meer voelen. Ze hebben ook steeds meer door dat ze een eigen wil hebben en dat ze dit voor elkaar krijgen met hun gedrag/emoties. Vanaf 16 maanden is duidelijkheid en grenzen heel erg belangrijk. Dit biedt veiligheid. Persoonlijk zou ik haar niet bij je in bed nemen als je eigenlijk wil dat ze in haar eigen bedje slaapt. Hiermee rek je de grens op en dit zorgt alleen maar voor verwarring. Door haar in bed te nemen leer je namelijk dat overstuur gedrag in de nacht leidt tot bij jullie mogen liggen. Hiermee houd je haar gekrijs in stand. Op deze leeftijd is de beste manier passieve troost, dus naast haar gaan zitten en haar wel emotioneel steunen door tegen haar te praten. Wat je dus al hebt gedaan. Rot dat het dan lang duurt.. Maar ik zou haar niet uit bed nemen. Je wil namelijk niet dat krijsen wordt beloond, omdat ze het anders vaker gaat inzetten. Begrijp mij niet verkeerd; ze is ook echt verdrietig, waarschijnlijk wil ze iets en kan of mag het op dat moment niet. Ze is ook echt verdrietig en uit het intens. Je mag er voor haar zijn maar koppel er vooral geen gedrag of voor haar beloning aan. Op korte termijn is je probleem opgelost, op langere termijn houd je het gedrag in stand. Mijn zoontje van 15 maanden had een paar weken precies hetzelfde. Na een paar nachten consequent zijn, de regel uitleggen dat het nu bedtijd is is het nu voorbij. Het gekrijs en gedram werd ook steeds korter. Daarnaast is het belangrijk om te kijken naar de slaap overdag; slaapt ze voldoende? De nacht is vaak een reflectie van de dag. Dreumessen worden te vaak te snel over gezet op maar 1 dutje terwijl ze eigenlijk tot 18 maanden 2 dutjes nodig hebben. Oververmoeide dreumessen worden sneller hysterisch snachts. Met 15 maanden hebben dreumessen ook een slaapregressie van 6 weken die slaap tijdelijk bemoeilijkt. Daarnaast goede pijnstilling even overleggen met de huisarts. Als het kiezen zijn dan is het daarmee opgelost
@Chechi bedankt voor je uitgebreide antwoord Vannacht sliep ze ineens weer gewoon door. Ze is verkouden geworden dus mss had ze daar wel last van de nachtjes ervoor. Ze is nu overdag ook een stuk vrolijker. Ik zie het wel per nacht, ik heb de energie er niet voor nu consequent te zijn en haar niet uit bed te halen. Zolang ze smiddags en savonds zelf zonder gedoe inslaapt ben ik al blij. Straks met de baby erbij wordt t ook weer een hele verandering voor haar. We zien het dus wel, maar toch bedankt voor alle info!