Mijn zoontje van bijna 1.5 is nogal groot uitgevallen zeg maar. Ik merk dat hij hierdoor erg overschat word. Ik merk ook dat ik me er steeds meer aan begin te ergeren. Hij praat nog wel erg onduidelijk. Hij kan toch nu al wel netter eten?! Snap hij dat nog niet ? Word wel tijd hoor Zelfs op het bureau krijg ik elke keer weer te horen , ja hij is wel erg groot he Herkennen sommige mama's dit en hoe gaan jullie hiermee om? Ik merk dat Ik soms erg kortaf kan reageren terwijl ik weet dat mensen niet weten hoe oud hij echt is.
Herkenbaar. Dochter is erg groot voor haar leeftijd. Toen ze nog drie was kreeg ik regelmatig de vraag van wildvreemden waarom ze niet op school was, en als ze dan antwoordde inderdaad ook "wat praat ze slecht". Op school (combi 1/2) roepen de oudere kindjes dat ze zo kinderachtig is. Goh, zij zijn bijna 7 en dochter net 4! Ja ze zijn even groot en ik snap dat zij dat niet begrijpen, maar ik vind het zo naar voor haar.
Hier exact hetzelfde. Net nog zijn leeftijd moeten zeggen in de speeltuin (gratis tot 3 jaar). Hij is 1,5 (januari 2018). Hij lijkt (ook qua motoriek) ruim 2-2,5 jaar. Op terrasje (hij met tuitbeker diksap/water) vragen ze hem wat hij wil drinken, of iemand vraagt ‘hoe heet jij’. Ik ben zelf 1,80 m mijn man (niet zo lang....) 1,86 m. Hij wordt ook lang. Ik maak er geen punt van. Ik ben er stiekem wel een beetje trots op. Hij heeft nu ook schoenmaat 24, net zo groot als dochter van vriendin die bijna 3 is. Omarm het, ik heb het altijd heerlijk gevonden om zo groot te zijn. En trek je niks aan van curves, daar past 95% van de mensen in en dus 5% vd mensen niet, nou en. Andersom (laatst heel klein meisje ergens gezien, bleek maand ouder dan mijn zoon, bijna kop kleiner, kreeg allemaal opmerkingen dat ze zo klein is) is ook niet leuk, te klein.
Oh echt he , inderdaad die vraag hoe heet jij dan? Ehm hij is 1.5 hoor hij hoeft nog niet mega veel te praten. Mijn zoontje loopt dus ook voor , hij kan lichamelijk al erg veel ( liep met 11 maanden ). Word er soms zo moe van , dan denk ik vraag gewoon even hoe oud hij is
Mensen houden gewoon van commentaar geven. Ben trouwens wel benieuwd in wat voor situaties mensen commentaar geven. Hier eigenlijk nooit commentaar over wat ze al wel of niet doen.
Hey die van ons is 2,5 en vindt de wagen nog heerlijk. Krijg ook zat rare blikken maar 20 min lopen dat wordt m niet, na 100meter is t "op" en lopen kan je echt vergeten dan gaat ze gewoon op de grond zitten. Dus mama met BI gaat daar niks aan veranderen. Probleem met haar is dat ze ontzettend bijdehand is. Qua grootte valt t wel mee maar ze legt ontzettend veel verbanden en komt ontzettend wijs over vooral hoe ze kijkt, dus ook hier idd al "ben je niet veeeeels te groot voor de wagen", "moet je niet op school zitten?" . Dan zegt mama maar dat ze nog 1,5 jaar moet wachten voordat ze eeeeeindelijk naar de kleuterklas mag, dat duurt nog hardstikke lang!
Ik zeg het vaak, hij is groot voor zijn leeftijd. Hij is pas 1,5. Dan krijg je vaak best leuke reacties. Hij is motorisch ook heel goed, liep met 12 maanden en rent nu trapje van glijbaan op en glijdt dan vlot naar beneden. Hij kent ook geen angst en heeft dingen heel snel door. Praten doet ie amper, ja veel geluid, maar weinig zeggen (zo ken ik er meer ) hij zegt. Toto (auto) pepi (speentje) mama, papa, toetoet (toetje) bal, en zowat alle dierengeluiden die er zijn. Dus op zich normaal voor 1,5, maar als je m ziet denk je dat ie veel ouder is.
Als hij in de buggy zit word er vaak gevraagd of hij niet gewoon kan lopen. Op een terrasje ofzo dan beginnen mensen wel eens tegen hem te kletsen ( net zoals tegen zijn broer ) Als zijn broer zegt hoe hij heet vragen ze aan de jongste hoe heet jij dan ? Als hij dan niet antwoord gaan ze mij schaapachtig aankijken , hij zegt nog niet veel he
Aahh zo. Ik zou er niet teveel achter zoeken. Mensen willen dan ook vaak gewoon een gesprek voeren. Gewoon antwoorden, hij is nog jong, tijd zat om te leren.
Ik heb dat ook, dochter is 1 jaar en 4 maanden en ze lijkt op een 2 jarige. Ik krijg dan altijd commentaar, kan ze nog niet praten? Oh heb je haar nog steeds niet op de peuterspeelzaal gezet. Ze is zo groot joh, ze lijkt echt op een peuter. Soms kan ik mij er zeker aan ergeren en soms denk ik ja heerlijk ze is lekker groot en ze ontwikkelt super goed dus lekker puuh hihih
Hahahaha precies hetzelfde schuitje als bij mij, mijn dochter is ook echt snel. Ze liep al toen ze 10 maanden was, toen ze 11 maanden was ging ze al de trap op. Ze rent ook en gaat de glijbaan op, ze ontwikkelt heel snel. Wat super is natuurlijk, maar krijg echt zoveel commentaar erop van andere. Ook van de cb, die kijken soms echt verbaasd van wat ze allemaal kan en ook niet bang. Haar mama is meer angstiger dan haar dochter. Ik ben er trots op hoe ze ontwikkelt
Hier ook 1,5 maar draagt de kleren van haar zus toen ze drie was (draagt maat 98 nu). Ook zij wordt erg overschat maar de oudste werd juist onderschat. Dat vond ik stukken vervelender. Zij werd echt klein gehouden zeg maar en altijd schattig gevonden. Hierdoor is ze vrij angstig. Bij mijn jongste ben ik alleen maar trots dat mensen denken dat ze al ouder is. Ze ontwikkelt zich ook als een tierelier.
Hier een zoon van 3. Hij had met 1 jaar al maat 98/104 aan en gaat nu naar de 122/128, 122 heeft hij aan. Schoenmaat 29 nu. Ook erg groot maar mn vriend en ik zijn beide lang. Ik maak mij echt niet druk om opmerkingen. Zeg hooguit hij is pas 3. Is het toch niet waard want geloof zeker dat ze hem verlopig nog ouder gaan inschatten. Ze zeiden wel op de psz van wij moeten er rekening mee houden dat hij echt nog maar 3 is want ze verwachtte soms wel eens wat meer van hem maar goed vind het alleen maar eerlijk dat ze er over praten zijn ze er in ieder geval bewust van. Hij zat tot 3jaar zeker in de wagen na zn 3e jaar werd hij iets makkelijker met meelopen.
Bij het bureau kan je toch zeggen "jah wat wil je dat ik er aan doe?" Relax laat het geen negatief iets van worden het is hoe het is. Voor je zoon ook beter als het geen nega lading heeft hij mag zijn wie hij is en is wie die is
Ik gaf gewoon aan dat ze nog niet zo oud was, probleem opgelost. Inmiddels is ze 10 en nog steeds groot, ze wordt nog steeds overschat. Helaas ben ik er nu meestal niet bij om toe te lichten dat ze ‘pas’ 10 is, dat is soms wel lastig. De jongste is juist relatief klein, denk dat zij vaak onderschat wordt; tot ze haar mond open doet.
Tsja bij mn oudste kon ik me er ook heel druk om maken. Heb, toen ze 8mnd was, de verwijtende opmerking gekregen dat ze wel erg laat was met lopen he? Tegenwoordig is het ene oor in, andere oor uit. Mocht het in je aard liggen gewoon eens een opmerking terug geven en vertrouwen hebben in jezelf en je kindje.
Ja mijn oudste is ook erg lang. Toen ze 3 was constant opmerkingen van vreemden: "moet jij niet naar school?"
Ik zie het niet als negatief ,ik vind het juist mooi dat hij zo groot is Met een mama van 1.85 en een papa van 2 meter blijft hij sowieso niet klein haha Ik vind alleen dat er al zoveel verwacht word van die kleintjes op zo'n jonge leeftijd. En dat mensen daar zo mee bezig zijn om daarover te oordelen.
Hier zoontje 22 mnd, maat 98/104 Wordt ook voor veel ouder aangezien. Niet altijd leuk, zeker niet voor hem. Ik zeg altijd gewoon dat zijn lijf groot is, maar hij nog maar 1 jaar is.