Wist je maar gewoon hè dat het nog 1/2 weken of een maand zou duren. Ik word daar denk ik nog het meest onzeker van. Kijk je maar Italië, al drie weken in lockdown en nog 6000 nieuwe besmettingen op een dag en 900 doden onderhand. Hoe kan dat nou, waarom neemt en daar niets af? En hoe lang duurt het nog voordat er in Nederland verbetering optreedt? Kortom ik durf er gewoon niet over na te denken. Omdat ik bij het idee dat we wellicht nog 3 maanden op deze manier door moeten leven (vooral zonder sociale contacten) gewoon zo verdrietig word. En nog een stapje verder, hoe voorkom je dat het uitzichtloos wordt?
Ik ga er vanuit dat we in ieder geval tot en met december nog aan bepaalde maatregelen vast zitten. Er werd tegen mijn man gezegd dat hij hoogstwaarschijnlijk pas weer in December intern mag. Dus dat zegt voor mij wel voldoende.
Wat doe je man dat hij intern zit? Ben benieuwd welke maatregelen. Handen schudden is makkelijker dan samenscholing.
Intern zit je bij defensie of justitie. ( En misschien ook bij andere beroepen, dat weet ik niet) Ik weet niet welke maatregelen er zolang van kracht gaan blijven, dat weet hij ook niet, dat weet denk ik niemand. Het is hem alleen wel op het hart gedrukt dat hij erop moet rekenen dat hij pas in december weer intern gaat.
Ik moet hier dan weer zo om lachen, waar haal jij uit mijn tekst dat tot december de scholen dicht blijven?
Oh....ik ben zo bang dat we kunnen fluiten naar onze camping vakantie En de sociale contacten mis ik ook. De kinderen hebben er ook last van. Ik hoop op wat positieve mensen onder ons
Hier wordt door de experten gecommuniceerd dat we waarschijnlijk tot er een vaccin is in een soort jojo van maatregelen gaan zitten. De piek wordt nu verwacht begin april, en dan volgt een even lange periode (ongeveer) van een dalende trend waarin de maatregelen gehandhaafd moeten worden. Indien de epidemie dan onder controle is, kunnen bepaalde maatregelen afgebouwd worden, maar zaken zoals geen handen schudden en vaker handen wassen zullen we moeten blijven doen. Idealiter wordt er vervolgens meer getest en kan een nieuwe uitbraak zoveel mogelijk voorkomen worden door opsporen en contactonderzoek. Als er toch weer meer besmettingen komen, moeten de maatregelen weer strenger. En dit dus tot er een vaccin is.
Ik had al vrij snel het gevoel dat de scholen tot de zomervakantie dicht zouden zijn. Het is maar een gevoel. Dat zorgt er ook wel voor dat ik niet ongeduldig word. Ik vrees dat het nog veel langer gaat duren voordat ik mijn moeder weer zie. Tenzij de groepsimmuniteit wel heel erg boven verwachting gaat, zal dat gaan duren tot de vaccinatie er is.
Ik ga er voorlopig van uit dat de kinderen snel weer op school zitten en dat wij van de zomer gewoon op vakantie gaan.
Van de week had het Centraal Planbureau 4 scenario's doorgerekend voor de economie: 3 maanden, 6 maanden, 9 maanden en een jaar. Dat doen ze niet zomaar. Ook werd er in het nieuws vermeld dat de nieuwe beademingsapparatuur in stappen t/m september (of zoiets) binnenkomt. Daarmee is natuurlijk niet gezegd dat alles dan zo blijft als nu. Misschien gaan ze straks iedereen testen en kan het normale leven in aangepaste vorm weer worden opgepakt. Om maar een mogelijk scenario te noemen.
Dit denk ik ook. En dat vaccin duurt minstens 1 - 1,5 jaar. Het besef dat dit nog wel eens heel lang kan duren zit in mijn hoofd. Verder kijk ik wel maar 1 dag of hoogstens een paar dagen vooruit. Wat ga ik dan doen, wat moet ik doen, wat moeten de kinderen en vriend doen, wat gaan we aan ontspanning doen etc. Daarmee hou ik het behapbaar voor mezelf en dat werkt vrij goed.
Dat probeer ik ook inderdaad. Al moet ik wel zeggen dat het me soms best even aanvliegt. Moet er toch niet aan denken dat dit zo nog een paar maanden of langer doorgaat.
Ik denk aan de zomervakantie. Dat zet mijn geest in overlevingsstand. Tot die tijd verwacht ik niets en ga ik er van uit dat het blijft zoals het nu is. Wonen, werken, lesgeven... Mocht het meevallen, dan is dat bonus. Maar ik reken er niet op. Dat geeft me rust.
Mijn moeder en ik hebben dat van de week naar elkaar uitgesproken. En ook dat ouderen de laatsten zullen zijn die weer in de poel komen. Dat was wel even pittig om samen uit te spreken. We lopen de deur normaal niet plat, maar toch word ik er wel verdrietig van.
een collega van mij zit in Milaan en zit al 5 weken in huis. Ik weet ook niet zo goed wat ik mij ervan voor moet stellen. Ik hoop heel erg dat het ontwikkelen van een vaccin toch sneller gaat dan nu wordt gezegd.
Voordat we er helemaal "af" zal nog heel lang duren. Maar ik hoop nog steeds wel heel hard dat de scholen binnenkort wel weer open gaan.... niet omdat ik me thuis niet red met de kinderen, maar omdat ze hun vriendjes en vriendinnetjes en juffen zo missen. En hun sport. Daar wordt ik vooral verdrietig van. Ik red me wel, maar voor hen vind ik het zo sneu.