Hoi meiden, Ik ben moeder van 2 zoons en 1 bonusdochter. We zijn een samengesteld maar gelukkig gezinnetje. Ja hard werken!! Maar ik ben dol op mijn bonusdochter en zij op mij. Als ik de verhalen hier lees mag ik mezelf in mn handjes knijpen! Ze was natuurlijk ook nog heel jong... tot nu toe gaat het super. Ook de jongens zijn heel gek met hun bonusvader. Tuurlijk is de liefde anders, maar zeker niet minder. Onze 3 kids zijn gelijk aan elkaar... soms best een opgave en we ""corrigeren"" elkaar ook wel eens als we onbewust partij kiezen. Het is topsport Nu krijgen we een gezamenlijk kindje... ik ben benieuwd hoe dat bij jullie ging. Wij hebben co-ouderschap en ik ben een beetje bang dat ze het gevoel gaan krijgen dat ze moeten vechten voor hun plek. Dit omdat de baby natuurlijk wel altijd bij ons is... Ik ben erg benieuwd hoe dit bij jullir ging en hoe jullie dit hebben aangepakt!
Ik ben zelf een stiefkind. Ik ken mijn stiefmoeder al vanaf mijn 3e en wij hebben altijd een hele goede band gehad. Toen mijn halfzusje en later mijn halfbroertje (zo noem ik ze overigens nooit, gewoon zusje en broertje) werden geboren was ik alleen maar heel erg blij en een hele trotse grote zus. Ik heb me nooit achtergesteld gevoeld ten opzichte van mijn zusje en broertje. Ik ging ook altijd gewoon mee op zomervakantie en dagjes uit deden we ook met z’n allen. Mijn vader en stiefmoeder hebben dat zó goed gedaan. Ik was volledig onderdeel van het gezin en bijvoorbeeld op zomervakantie gaan zonder mij was ondenkbaar. Dat werd gewoon gepland in de 3 weken dat ik daar was in de zomer.
. Ja, was heel fijn vroeger. Ik vind het ook wel knap van mijn stiefmoeder hoor, want het is toch wel even anders als je er een stiefkind bij krijgt. Je hebt niet dat je ook eens alleen met je eigen gezin op vakantie gaat. En ik snap wel dat je dat als stiefmoeder zijnde ook wel eens wil. Maar mijn stiefmoeder vond dat dat hoorde bij de keuze die ze gemaakt had toen ze een relatie kreeg met mijn vader, dat ik daar ook bij hoorde. Zelfs haar ouders noemde ik gewoon opa en oma. En de kinderen van haar broer en zus noem ik neven en nichten. Zij is nu ook gewoon oma voor mijn kinderen.
Echt heel fijn. Ik kan daar soms wat van leren als stiefmoeder zijnde. Ik probeer het zo goed mogelijk te doen maar soms is het nooit goed genoeg lijkt wel. En ik moet eerlijk zeggen dat ik het zwaar vind. Tuurlijk weet je waar je aan begint maar de praktijk is soms lastig. En dat ligt ook aan mij! En niet alleen aan mijn stiefkinderen! Zo denk ik dan ook weer.
Lijkt me ook zeker lastig, het stiefmoederschap. Bij ons scheelde denk ik dat ik natuurlijk nog heel jong was toen mijn stiefmoeder in mijn leven kwam. Mijn vader en moeder zijn altijd heel goed met elkaar om blijven gaan, dus dat was ook makkelijk voor mij. We begonnen met een standaard weekendregeling, maar al redelijk snel is die, op mijn verzoek, uitgebreid. Toen ging ik 5 dagen per 2 weken naar mijn vader en stiefmoeder. En als ik mijn stiefmoeder mag geloven was ik ook gewoon een heel lief en makkelijk meisje .
Hoe jong was je? Ik hoopte dat ook maar gek genoeg vind ik het juist heel lastig met de jongste van mijn man. Die is echt van God los joh af en toe. Hij was 1 toen ik in zijn leven kwam maar ik ben wel heel anders dan zijn moeder en je merkt dat hij dit lastig vindt. Zegt ook regelmatig: van mama mag het wel. Maar ik wil een nu 6-jarige niet alles laten bepalen hier in huis. Ze zijn hier nu 3 weken geweest en de laatste dagen merkte je ook echt dat hij steeds meer in het gedrag dat hij bij zijn moeder vertoont verviel. Manlief en ex hebben ook niet denderend contact dus dat is jammer. Ex neemt het mij ook nog steeds kwalijk en ziet mij als de oorzaak van het uit elkaar gaan terwijl mijn man dat tijdens hun therapie die ze samen hebben gedaan geprobeerd heeft uit te leggen. Zonder mij was het ook stukgelopen.
Ik was ergens tussen de 3 en 3,5 toen ik haar leerde kennen. Dat hij nu zo dwars is kan ook prima de leeftijd zijn. Mijn oudste zoon is in juni 7 geworden en is al tijden zo bijdehand aan het doen en me met alles aan het tegenspreken. Ik denk dat het in ieder geval geen abnormaal gedrag is dat hij dingen zegt als “bij/van mama mag dat wel”. Irritant is het wel natuurlijk. Wellicht speelt ook mee dat de relatie tussen jou en je partner en de moeder van de kinderen wat gespannen is. Dat voelen kinderen natuurlijk haarfijn aan en dan zullen ze proberen jullie tegen elkaar uit te spelen. Wie weet zegt hij tegen zijn moeder ook wel “van papa en Iertje mag dat wel”. Ik zou hem ook zeker geen dingen laten bepalen. Jullie huis, jullie regels. Uiteindelijk houden kinderen echt wel van regels en grenzen, ook al lijkt dat soms helemaal niet zo.