Laat ik maar met de deur in huis vallen... Ik ben 37 en mama van 2 gekregen dmv een ICSI traject. Sinds ruim een jaar gescheiden. Sinds november vorig jaar zie ik iemand waar ik steeds gekker op aan het worden ben. We zagen elkaar eerst 1x per week en sinds begin januari steeds vaker. Het is erg gezellig als we samen zijn, lachen veel en hebben veel gemeen. Als mijn kids niet bij me zijn slaap ik daar geregeld. Seks is Sinds 2 maanden op een laag pitje ivm een depressie waar hij in zit helaas maar heb ik alle begrip voor. Echter sinds 2 weken (hij is sowieso geen apper) hebben we via de app echt minimaal contact. Zijn moeder blijkt na 10 jaar weer borstkanker te hebben waar hij het erg moeilijk mee heeft. Maar goed... nu hij zo weinig van zich laat horen begin ik me zorgen te maken waar dit heen gaat. Als ik vraag of het goed zit tussen ons zegt hij van wel en dat ik me geen zorgen hoef te maken daar over, maar toch doe ik dat... Ik wil er graag voor hem zijn maar hij keert zich volledig in zichzelf. Ben 2 dagen terug ongevraagd bij hem langs geweest en trof echt een dood vogeltje aan... hij vond het erg lief dat ik langs kwam dat wel en zegt dat ik niets verkeerd doe maar dat hij het erg lastig heeft. Wat moet ik nu doen... want ben toch best onzeker.... hoe moet ik hier mee omgaan... wat moet ik doen... wat zouden jullie doen?
Ik zou jezelf afvragen of je wel een relatie wilt met iemand die zo erg in een depressie zit. Je kent hem pas 3 maanden begrijp ik? Ik weet niet of ik dat zou willen. Jij bent toe aan een verrijking in je leven en ik twijfel er dan aan of je hier wel goed aan doet. Het siert je dat je er voor hem bent en hem wilt helpen, maar je moet ook goed nadenken of je dit wel wilt... Wil je zo beginnen?