Dag lieve meiden, Kan niet slapen... Na 11 rondes clomid, 3 rondes Puregon en Pregnyl en Utrogestan en de 3e IUI, mocht ik op 24 april voor het eerst in mijn leven een positieve zwangerschapstest aanschouwen! Het voelde heel ongeloofwaardig, temeer omdat diezelfde avond licht rood-roestig-bruinverlies begon... Dit bleef en bleef, maar de testen werden donkerder, dus we gingen er echt in geloven.. Zou onze diegekoesterde droom dan eindelijk werkelijkheid worden? De droom die we al sinds juli 2006 uit proberen te laten komen? Op 04-05 een overtuigend donker streepje en het bloedverlies was gestopt. Woensdag durfde ik echt blij te zijn! Echter, ik had nog wat KV-testjes in huis, dus dacht: even kijken of-ie nog donkerder wordt... We wilden het mn schoonouders vertellen met moederdag, zou dan op 6wk en 1 dag zitten.... Maar helaas... donderdag test lichter, vrijdag nog lichter (gebeld, mocht ma voor een echo komen) en zondag zei ClearBlue: zwanger 1-2 (de week ervoor nog 2-3)... De vreugde was van korte duur... Vandaag mocht ik dus voor de echo komen. Niks te zien, behalve dik baarmoederslijmvlies, heel dik. Maar geen vruchtje te zien... De gyn zei dat dit 2 dingen kon beteken: 1. Een buitenbaarmoederlijke zwangerschap 2. Een miskraam die nog moet komen... Moest bloed laten prikken voor het HCG en hoor dinsdag 11 mei de uitslag. Indien 'hoog' is het een buitenbaarmoederlijke zwangerschap zeggen ze... Hebben jullie hier ervaringen mee? Als het een buitenbaarmoederlijke zwangerschap is, wat dan? En als het een dreigende miskraam is, waarom was er dan geen vruchtje te zien? En waar is het vruchtje dan? En waarom is het slijmvlies nog zo dik? Ben benieuwd naar jullie ervaringen en fijn om hier op dit topic jullie verhalen te lezen. Dit blijft toch een heel apart verlies, wat je de buitenwereld niet echt kan uitleggen . Alvast bedankt voor de reacties! Dikke knuffel voor alle lieve lotgenootjes!
Dit 'schreef ik van me af' vandaag... Hoe schrijf je van je af Waar je het liefst een eindeloos verhaal over had geschreven? Hoe koester je een droom Over een wondertje dat niet bij je is gebleven? Hoe ga je om met gemis van iets liefs, iets zo inmenselijk klein Het gemis van waar je al van hield Wat niet zo heeft mogen zijn? Hoe verwerk je verdriet waarvan je hoopte dat het anders was gegaan? Hoe eerlijk is het leven, Hoe moeilijk te ontstaan? Waarom maalt alsmaar door mijn hoofd Waarom mocht jij niet bij ons komen? Al was je er nog maar net We waren al over je aan het dromen Waarom zijn wij nu net - puur statistisch gezien - die 10% kans dat het misgaat? Je zult het altijd zien . Wanneer dan wel Wanneer wanneer Is het voor ons wel weggelegd Lukt het wel een keer? Wat jou moest worden zit nu in ons hart we missen je verdriet maakt verward Als een klein sterretje aan de hemel Stralend zoals je had moeten zijn Kijken wij naar de avondlucht Voelen we liefde en voelen we pijn Wanneer is het geluk voor ons weggelegd Ik bid voor een wonder ik hoop intens oprecht Met een sterretje dat waakt Hoop ik, op een dag Ik bid en brand een kaarsje opdat ik leven in mijn buikje voelen mag Maar eerst branden we nog een kaarsje Voor ons mini sterrewonder Dat zullen we blijven doen Het idee dat je er was, was al bijzonder Eerst dit verlies verwerken Eerst weer wat aansterken . Eerst de tranen laten vloeien Eerst weer een beetje opbloeien Eerst weer de kracht herwinnen Voor we weer opnieuw beginnen _________________________________________________________________________ Alleen nu zit je nog in mijn buik en groei je nu niet meer het weten dat je niet meer groeit dat verdriet doet pijn, iedere keer Misschien had je je per ongeluk ingenesteld op de verkeerde plek Misschien voelde er iets niet goed Dat klinkt heus niet gek Hoe het ook zij : Weet dat je mijn buik mag verlaten Al woonde je er maar zo kort Ik weet nu toch al, Dat jij een sterretje wordt! ______________________________________________________________- Na 6wk en 2 dagen was er op de echo niets meer te zien. Misschien is het vruchtje buiten de baarmoeder ingenesteld? Misschien is het vruchtje al afgestorven , maar moet de miskraam nog plaatsvinden. Morgen hoor ik meer, krijg ik de bloeduitslag De natuur heeft bepaald, de natuur heeft besloten Het lot ligt niet in onze hand Voor het eerst in mijn leven zwanger, Voor het eerst in mijn leven een miskraam.
Lieve lieve juulzon, wat een gedicht en wat een verdriet, goed dat je het van je afschrijft. Sterkte meis!
hey lieve Juulz, meis wilde hier ook even op je vragen reageren.... ten eerste hoop ik dat het geen buitenbaarmoederlijke zwangerschap is, maar een "gewone" mk....weet even niet hoe ik het goed neer moet zetten, maar het lijkt toch echt de realiteit te zijn.... dat je testen echt duidelijk minder donker worden kan heel goed betekenen dat je lichaam het sterretje zelf afstoot....was in januari bij mij precies zo.... weet nog dat ik op donderdagavond een krijtwitte KV test had, maar de temp was nog hoog....uiteindelijk pas de week erna op vrijdag roodverlies, krampen en uiteindelijk het 1e vruchtje verloren vrijdag/zaterdag nacht en het 2e vruchtje zaterdag middag.... heb wel eens eerder een mk gehad, maar deze was echt anders....echt weeen gehad.... een tip.....neem genoeg paracetamolletjes.....psychische pijn is al erg genoeg, laat staan de buikpijn en uiteindelijke bevalling....
Helaas herken ik dit wel... Op 23 januari had ik mijn laatste menstruatie en op 6 februari een flinke bloeding. Op 27 februari deed ik een test en deze was goed positief....Maar ik had ook nog een aantal testjes liggen en een week later dacht ik laat ik nog eens testen... tot mijn verbazing was het streepje lichter geworden. Op 23 maart had ik mijn intake gesprek bij de vk... en kreeg een eerst inwendige echo. Ook bij mijn dik baarmoeder slijmvlies maar geen vruchtje. Ik werd direkt doorgestuurd naar de gyneacoloog en die deed voor de zekerheid ook een inwendige echo. Helaas.... Geen vruchtje te zien en ik zou toch al bijna 9 weken zijn. Ook ik moest meteen bloed prikken en mijn HCG was al aardig laag, dus... moest na twee dagen terug komen om weer bloed te prikken. Als het zou stijgen moest ik meteen geopereerd worden, en anders moest ik afwachten tot mijn lichaam het zelf op zou lossen. De HCG waarde bleek te dalen, dus ik mocht na 2 weken weer terug komen om bloed te prikken. Mijn lichaam moet het vruchtje zelf afbreken. Dat betekent dat het er niet uit zal gaan komen maar zeg maar verteerd wordt. Pas wanneer mijn lichaam het afgebroken heeft zal mijn hcg waarde naar nul gaan en komt mijn cyclus weer opgang. Mijn menstruatie zal dan op gang komen... en daar zit ik dus nog steeds op te wachten. Helaas duurt het wachten erg lang. Ik hoop voor je dat het een vroege miskraam is en geen buitenbaarmoederlijke zwangerschap... want dat kan nog wel erg lang gaan duren... tenminste bij mij wel. Sterkte...
Wat ontzettend vervelend Mamaantje... jeetje.... En dan zooo lang wachten... Kunnen ze je niet iets toedienen dat het eerder opgang komt? Dat wachten is ook niks... HCG was 21, ze zei dat er dus echt geen sprake zou kunnen zijn van een buitenbaarmoederlijke zwangerschap... En dat het vruchtje zou zijn opgelost in mijn lichaam en dat ik de bloeding moest afwachten.... Zal vermoedelijk gebeuren als het HCG uit mn lichaam is. Ze verwacht binnen 1-2 weken. Zo niet, bellen.... Als de bloeding begint, bellen en dan 3 wk later een echo om te kijken hoe het ervoor staat. Heeft mijn lichaam (ik heb een zeer onregelmatige cyclus van mezelf) dan weer baarmoederslijm opgebouwd is dan de vraag. En ziet het er rustig uit van binnen? Indien nodig krijg ik medicatie om de menstruatie op te wekken en mogen we weer voor de 4e IUI gaan... Hoop dus dat het bloeden gauw komt, hoe dubbel het ook is. Deste eerder kunnen we er weer voor gaan. Probeer het maar positief te bekijken; - ik kan dus wel zwanger worden - na een mk heb je weer 'meer' kans Ze belde overigens pas tegen 17u... Gaat nu wel weer iets beter. Dikke knuf !
Juulzon, wat een ontzettend verdrietig bericht. Na zo lang proberen mocht eindelijk jullie droom uitkomen en dan mag het toch niet zo zijn. ik hoop dat je de positiviteit vast kan houden en kan blijven hopen en dromen samen voor een wondertje in de toekomst! Het is jullie gegund!!
Dankjewel lieve Marjolein! Ik hoop dat de bloeding gauw komt, want dit voelt wel raar... En hoop ook voor jou dat er een 2e wondertje mag komen! Dikke knuf terug!
Dank jewel! Hou je me op de hoogte? Ik hoop ook voor je dat jullie snel weer verder mogen, hoe dubbel dat misschien ook is nu, hopen op rood
Heel veel sterkte, je eerste gedicht is voelt zo herkenbaar....Super mooi geschreven... Hopelijk mag het voor jullie ook snel echt zo zijn...
Juulzon, wat een hartverscheurend verhaal! En helaas zeer herkenbaar...ook ik heb het meegemaakt (alleen ik had het voorrecht dat ik het al in ronde 1 had, nota bene op mijn huwelijksnacht was ik zwanger geraakt direct na stoppen met de pil). Ik had een fikse bloeding gehad maar mijn hcg-waarde bleef stijgen. Daardoor dachten ze bij mij ook aan een buitenbaarmoederlijke zwangerschap. Het vreemde was ook bij mij dat ik een lege baarmoeder had (geen vruchtje) maar wel verdikt slijmvlies. Waarschijnlijk was ik het vruchtje al verloren, maar moesten de 'resten' er nog uit komen, dus de feitelijke miskraam (uitdrijving van de resten weefsel) moest nog komen, al was het babytje al weg. Inmiddels heb ik een soort menstruatie-achtige bloeding achter de rug, maar dan met helderrood bloed en stolsels, dus geen echte menstruatie, maar de miskraambloeding. En nu is het voor mij afwachten tot mijn echte menstruatie weer op gang komt. Meid ik vind het verschrikkelijk voor je, kan niet anders zeggen. Ik weet helaas precies wat je doormaakt, al is het in jouw geval extra frustrerend omdat jullie al zo lang wachten. Als er iemand zwanger moet raken, ben jij het wel. Ik ga heel erg voor jou hopen dat het snel weer raak mag zijn, wie weet na deze miskraam, wie weet zijn we dan allebei wel direct weer zwanger!!
Oja...en ze hadden ook mijn hcg gecheckt...en de mijne was 2 weken geleden 3000!!! Snap nog steeds niet dat die waarde zo hoog kon zijn, want toen mijn bloed werd geprikt was dat al 3 weken nadat ik het feitelijke vruchtje al was verloren. Dus blijkbaar kan dat ook nog. Het menselijk lichaam is een groot mysterie.
Nou Juulzon... volgens mijn gyneacoloog moet ik gewoon afwachten. Maandag moet ik weer bloed prikken en drie weken geleven was de HCG waarde al gedaald naar 12. Ik heb ook gevraagd of ze na mijn menstruatie ook nog een echo doen voor nacontrole maar dat vond ze dus niet nodig ??? Ik wordt een beetje gek van dit vage gedoe. Hoop voor je dat het bij jou sneller gaat en dat je een betere begeleiding krijgt van de gyneacoloog.....
oh...wat een ontzettend mooi en verdrietig gedicht. Met tranen in mijn ogen heb ik het gelezen. Heel herkenbaar helaas, al heb ik wel 2 mooie meiden op de wereld mogen zetten. Sterkte ermee en hoop dat het snel raak mag zijn!
Wat een lieve reacties, lieve meiden! Maud en Noor, leuke namen!!! Mamaantje, wat ontzettend raar dat ze geen echo doen! Is bij MCK (waar ik zit) echt standaard. Het moet 'schoon' zijn voor je verder mag. Kun je er niet om vragen??? Zou het toch doen hoor! Hopelijk is je HCG nu 0 en kun je verder! Sterke, houd ons op de hoogte! Knuff! Banaantje, Als eerste, dank voor het delen van je verhaal. Wel heel mooi, de huwelijksnacht... de klap zal dan ook heel hard zijn aangekomen, toen het niet zo mocht blijken te zijn.... k las ergens dat je HCG nog zo hoog kan zijn, omdat er dan nog ergens iets zit waardoor je HCG blijft aanmaken. Dring anders aan op een echo, dan kunnen ze het zien! Ik had juist begrepen dat de miskraambloeding juist (omdat het vruchtje al weg is) de afstoting is van het BMslijm... En omdat dat heel dik is, zal de bloeding ook veel heftiger zijn en mét 'slijm / proppen' ... Tenminste, dat lees ik overal... Het zou kunnen dat jij die dus nog niet hebt gehad... Ben geen expert hoor, maar zoiets lijkt me logisch... Als ik na het weekend nog geen bloedverlies heb, ga ik echt wel bellen. Zit ook een beetje tussen mijn oren, wil verder, ook psychisch... het idee dat er nu verdikt slijmvlies zit waar een vruchtje in leefde... (kllinkt misschien raar...maar toch). Dus Banaantje, ik zou het toch even navragen bij je gyn! Je HCG is nog wel erg hoog.... Voor de rest die hier meeleest, fijn dat jullie meelezen. Meelezen en meeleven liggen op dit forum vaak dicht bij elkaar! Knuffel voor allemaal! xxx
@juulz, dikke knuffel voor jou....ik blijf je volgen, ook als je even geen zin hebt om in ons andere topic te schrijven.... IK DENK IIG AAN JE!!!!!
Sorry, ik breek even in. Banaantje, op basis waarvan hebben ze een buitenbaarmoederlijke zwangerschap nou eigenlijk uitgesloten? Want een hcg van 3000 is nog erg hoog als je 3 weken eerder een miskraam hebt gehad. Hebben ze het daarna nog opgevolgd? Want dat zou eigenlijk wel moeten... Als het geen buitenbaarmoederlijke zwangerschap is en je hcg is nog steeds zo hoog, dan zou het ook nog een rest kunnen zijn. En die zijn niet altijd te zien op echo's. Suus
@suus Bedankt voor je reactie en 'inbraak' Ik moet a.s. dinsdag weer voor een inwendige echo. Ze hebben wel gezegd tegen mij dat als ik ineens erge buikpijnen krijg, ik direct aan de bel moet trekken. Ze hebben op de echo's wel mijn eierstokken gezien en die zagen er wel ok uit (geen vruchtje te zien en aangezien ik op dat moment vd echo 8 weken zwanger had moeten zijn, hadden ze die wel moeten zien). Maar indd dat hcg snap ik zelf helemaal niks van... Maar hoop dinsdag wat meer te horen, misschien gaan ze dan nog een bloedtestje doen (hoop ik wel eigenlijk). @juulzon Heel veel sterkte meid, ik ga voor je duimen dat het na dit weekend begint en dat je er snel vanaf bent en verder kunt, dit is niks zo. Er zaten bij dat heldere bloedverlies van mij wel proppen maar algeheel 'slijmerig' was het niet of zo, maar op de echo zagen ze wel dat het voor het grootste deel al weg was waarschijnlijk (alleen waarom mijn hcg zo hoog is, is mij een raadsel). Nogmaals veel sterkte en hoop dat het bij jou allemaal wat vlotter verloopt!!! *knuf*
Gelukkig dat je snel weer een echo krijgt, maar nogmaals: zo'n echo is niet zaligmakend. Bij mij hebben ze bijvoorbeeld drie keer een flinke rest op de echo gemist. Als ze zelf niet voorstellen om hcg te prikken, zou ik er zeker om vragen. Je kunt gewoon zeggen dat je ongerust bent en dat je het daarom wilt. Uit het hcg valt in ieder geval op te maken of het zwangerschapshormoon gestegen of gedaald is, en dat is heel belangrijk om te weten. Suus
Wat naar dat jullie ook in zo'n wervelstorm zijn gekomen!!! En wat een mooi gedicht heb je gemaakt! Ik heb mijn account al even geleden aangemaakt omdat ik twijfelde mee te schrijven omdat we nu bijna een jaar bezig zijn om (weer) zwanger te worden, maar ook tot nu toe zonder succes. Nu zit ik ook in zo'n soort schuitje als jullie en het lijkt me fijn ervaringen te delen over deze onzekere tijd dus hierbij toch mijn 1e bericht! Ik ben nu de afgelopen 2 weken ook meerdere keren naar het ziekenhuis geweest. Ik dacht eerst een week voor mijn nod dat ik ongesteld werd. Het was nog niet zo veel dus ik had de hoop van een innestelingsbloeding. Na 2 dagen kreeg ik erg veel buikpijn en verloor ik veel bloed en stolsels. Na 10 dagen was dat over en dacht ik als het de volgende keer weer normaal is zal het gewoon een klein foutje zijn geweest. Helaas begon het bloedverlies een week later alweer... ik had ook al een hele week pijnlijke borsten dus vond het heel raar. Ik deed een zwangerschapstest en deze was hartstikke positief! De HA stuurde me gelijk door naar de gyn want hij vertrouwde het niet. Op de echo was wel dik baarmoederslijm te zien maar geen vruchtje. Wel had ik veel vocht en stolsels in mijn buikholte. Mijn hgc was 530 dus wel passend bij een zwangerschap van 5 a 6 weken. 4 dagen later (afgelopen maandag) mocht ik me weer melden. Mijn hgc was gedaald naar 380 en nog steeds geen vruchtje te zien. Mijn baarmoeder zag er goed schoon uit nu. Mijn lichaam zal alles dus ook zelf op moeten lossen nu mijn hgc daalt. Gelukkig dus ook geen operatie voor mij. Vandaag verloor ik ineens weer veel bloed en grote stolsels! Ik schrok heel erg, het bloeden was namelijk bijna over. Ik mocht dus vanmiddag weer komen. Waarschijnlijk heeft het vruchtje in mijn eileider gezeten en is er wat weefsel losgekomen vanuit mijn eileider en is het in de baarmoeder terecht gekomen en er uitgekomen. Gelukkig is het bloeden nu weer minder, maar heb ik ook wel erg last van mijn darmen doordat er grote stolsels los in mijn buikholte zitten in de buurt van mijn darmen. Als ik jullie verhalen zo lees zal ik er dus ook nog even zoet mee zijn... Het was gelijk een lang verhaal, maar ik hoop ervaringen met jullie te kunnen delen!