Ellende op werk

Hoi allemaal,

Omdat ik er zo super vol van zit, wil ik heel graag hier mijn verhaal delen.

In januari 2018 heb ik een sollicitatiegesprek gehad en ik werd aangenomen. Echter, 3 weken daarna bleek dat ik zwanger was. Voor ons was zwanger raken niet heel vanzelfsprekend gebleken dus wij waren beide dol en dolgelukkig! Echter, ik had net een nieuwe baan en deze zou per april ingaan. Wat moest ik doen...Een baan als secretaresse op een spoed eisende hulp, MET nachtdiensten! Ik heb besloten, samen met mijn man eerlijk te zijn en voordat mijn contract in ging, te vertellen dat ik zwanger was.
Dit heb ik gedaan en hier werd door mijn toenmalig leidinggevende niet heel prettig op gereageerd in eerste instantie. Eigenlijk reageerde ze niet op mijn mededeling maar ik zag haar wel van alles denken. Ze stuurde mij weg, naar huis en zei: als ik nu ga zeggen wat ik echt denk...daar word je toch niet blij van! Uiteindelijk kreeg ik een halfuur na het gesprek een email dat ze mij wilde feliciteren en het geen consequenties voor mij had. Ik was hier blij mee en ging met vertrouwen, wel enigszins extra spanning door het gesprek, twee weken later voor het eerst naar mijn nieuwe baan.

Ik werd ingewerkt door een vrij pittige vrouw. Ikzelf ben heel rustig en ook wel iemand die de kat uit de boom kijkt, ook aangegeven in mijn sollicitatiegesprek maar ik dacht: laat ik het over mij heen laten komen.
Vanaf dag 1 bleek dat ze mij als persoon veel te rustig vond voor het werk. Toen er een vergadering was waarbij alle collega's aanwezig waren heb ik verteld dat ik zwanger was. Mijn leidinggevende was hier ook bij aanwezig en deed vrij overdreven vrolijk en blij hierover, het voelde nep en stond recht tegenover haar eerste reactie..maar goed..mensen kunnen bijdraaien dus ik was op dat moment blij met haar reactie. Mijn collega's feliciteerde mij ook maar waren zichtbaar geschrokken. Ik heb dit dan ook meteen benoemd toen ik dit zag. Ik wilde er open over communiceren want ik kan mij ook goed voorstellen dat als er een nieuwe collega begint je ervan uit gaat dat deze zich vol kan inzetten en zal inzetten en niet net zwanger is met alle eventuele misselijkheid en andere kwaaltjes van dien.
So far so good..het leek geaccepteerd en er leek vrede mee te zijn..(ergens moesten ze ook wel..).


Na een aantal dagen werken en ingewerkt te worden, ik heb een contract van 16 uur dus een aantal dagen zijn een aantal weken, begon ik steeds meer te merken dat er toch heel wat onvrede heerste over mij als persoon..ik was te rustig, had geen harde stem, had al een eigen manier van werken ontwikkeld en inmiddels aangegeven dat ik geen nachtdiensten wilde draaien i.v.m. mijn zwangerschap, dit was goedgekeurd door mijn leidinggevende (ik had dit ook gedaan, mede doordat dit in de CAO staat opgenomen).

Ik kreeg steeds meer opmerkingen naar mijn hoofd toegeslingerd door collega's en zelfs toen ik aangaf het spannend te vinden mijn eerste dienst, avonddienst, alleen te draaien, werd er gezegd: als je dit spannend vind ben je niet geschikt...waarop ik dacht WHAT THE HELL...WAAROM ben ik dan niet geschikt, ik mag zoiets toch spannend vinden!

Mijn proeftijd was voorbij en ik had mijn gesprek daarover. Ik had van te voren aan mijn collega gevraagd, de vrouw die mij inwerkte, of zij nog bijzondere punten had die ze naar voren wilde brengen in het gesprek. Haar antwoord hier op was nee, ik wist alles al.
Tijdens het gesprek gaf ze echter aan dat ze vond dat ik heel veel dingen heel groot maakte en mij aanstelde; hiermee doelde zij op het feit dat ik dingen spannend vind (gezond spannend en niet eng spannend). Mijn leidinggevende ging met haar mee en zei: ja, waarom overdrijf je alles zo?!
Ik stond perplex en werd emotioneel. Toen kreeg ik te horen dat dit wel mijn hormonen zouden zijn en dat de conclusie van het gesprek was dat er nog veel aan mij moest veranderen maar dat ze wel met mij verder wilde...
Verbouwereerd ging het gesprek uit .. twijfelend of ik het wel moest doen maar ik had mijn vaste contract opgezegd bij mijn vorige werkgever voor deze nieuwe uitdaging waar ik, dacht ik, heel erg blij van zou worden...

Uiteindelijk heb ze twee weken na mijn maand proeftijd met alle collega's een lijst gemaakt met punten waarom ik niet zou functioneren en weg moest. Dit waren punten over mij als persoon en niet over mijn functioneren in het werk. Ze zijn hiermee naar de vervangend leidinggevende gegaan en hebben dit lijstje gegeven. Mijn eigen leidinggevende was inmiddels op non-actief gezet omdat er van alles aan de hand was waar ik nog helemaal geen weet van had..echter, ik hoorde tussen neus en lippen door wel dat mijn collega's hier toch ook wel veel invloed op hadden gehad omdat ze haar echt niet mochten...lekker dan dacht ik nog!
Ik had een gesprek met mijn vervangend leidinggevende omdat ik mijn zwangerschapsverlof moest regelen en toen kwam dit lijstje met punten naar voren. Ik ben met haar samen in gesprek gegaan met de persoon die mij had ingewerkt en dit bleek een pittig gesprek. Ook daar werd ik emotioneel omdat die persoon zei dat het allemaal uit zorg was. Nou, samen als collega's, achter iemands rug om, een lijstje maken waarom zij als persoon niet functioneert en hiermee dan ook nog naar een leidinggevende toestappen is naar mijn mening vooral zorgen voor jezelf en voor je eigen toko!

Goed, om dit hele lange verhaal wat korter te maken. Ik ben naar een andere afdeling verplaatst en dacht dat dit officieel binnen het ziekenhuis was geregeld onder het kopje: herplaatsingskandidaat. Ik ben op een afdeling neergezet waar ik hand en span diensten mocht doen onder de noemer: je kan maar beter werken voor je geld dan dat je het overgemaakt krijgt op je bankrekening en er niets voor hebt gedaan (letterlijke woorden van de manager op die afdeling!).

Goed, ik heb daar een aantal weken gewerkt en ondertussen zou er een plek gezocht worden waar ik na mijn verlof terecht kon. Ik heb gemaild en gebeld naar mijn vervangend leidinggevende en vaak kreeg ik geen antwoord of belde ze mij niet terug. Wel had ze mijn verteld dat HRM ingelicht was en ik vacatures doorgestuurd zou krijgen...

Nu heb ik mij ziek moeten melden voordat mijn verlof in ging vanwege klachten met mijn zwangerschap. Dit heb ik bij haar gedaan door te bellen, ik werd niet teruggebeld en toen maar per email gedaan, niks op terug gehoord. De geboorte van onze dochter heb ik gemeld, ik kreeg enkel een email met: gefeliciteerd. Meer niet.

Nu is het drie weken voordat ik weer moet beginnen, namelijk 31 december en nog steeds weet ik niet waar ik naartoe moet. Ik heb geen afdeling, geen werkplek en niet eens collega's.
Afgelopen vrijdag heeft mijn man namens mij naar HRM gebeld en wat blijkt: ze weten er NIKS van, ik ben officieel niet eens daar aangemeld als herplaatsingskandidaat aldus HRM. Nadat mijn man dit hele verhaal had verteld werd er gezegd: vervelend dat jullie dit zo ervaren hebben...ervaren...ik heb bewijzen per email waar ik meerdere malen vraag waar ik terecht kom na mijn verlof, waar ik mijn verplichtingen uit het sociaal plan na kom en waaruit blijkt dat zij alle steken hebben laten vallen.
Ook werd er gezegd: bepaalde uitspraken die je verteld kan ik wel plaatsen bij de personen en afdelingen die je noemt...blijkbaar weten ze dus dat die Spoed eisende hulp afdeling met de daarbij behorende personeelsleden gewoon niet deugd..maar ze doen er niks!

Nou, ik ben benieuwd. Woensdag worden we uiterlijk teruggebeld en horen we wat de statusupdate is. We hebben namelijk aangegeven dat er geen vertrouwen meer is..


Wat zouden jullie doen?

 

Dankjewel voor jullie reacties! Ik merk ook dat ik dat het liefste doe. We zijn nu bezig te proberen een vaststellingsovereenkomst te krijgen! Dan is het namelijk met behoud van uitkering en hoef ik ook geen stress te voelen als ik niet meteen wordt aangenomen bij een andere baan.
Het is vooral zo ongelofelijk kwetsend dat die vervangend leidinggevende mij zo heeft bedonderd en dat nu naar voren komt. Ik zit nog in mijn verlof en als je dan dit verdriet over je werk moet voelen..ik moet echt mijn best doen dit bewust los te laten enzo! Valt niet heel erg mee merk ik.

 

Hoi allemaal,

Dank voor jullie reacties! Sorry voor mijn late reactie! Met een baby...nouja, jullie weten wel hoe en wat!

We zijn die woensdag gebeld. Ze belde mij ipv mijn man terwijl wij uitdrukkelijk gevraagd hadden mijn man te bellen en daar ook de reden voor op hadden gegeven. Ze deed redelijk apart tegen mij. Benadrukte dat zij niet met mijn leidinggevende had gepraat, wel met het management. Ze hadden besloten mij te geloven zonder het te verifieren bij mijn leidinggevende...tja, neem mij niet kwalijk hoor maar wat is dat nou weer voor slappe hap! Bij zo'n verhaal spreek je toch een leidinggevende hier op zijn minste op aan??!! Niet dus..mij gaf het meer het gevoel, waarna ze dat ook zei, dat ik het zo allemaal had opgevat en ze daarom wel een gesprekje, ze zei letterlijk ''gesprekje'' met mij aan wilde gaan. De insteek van het gesprek was positief verder gaan en het verleden achter mij laten. Toen ik vroeg welke ruimte ik dan nog had om hier iets over te zeggen gaf zij aan dat het niet de insteek was verwijten te gaan maken maar te laten zien positief verder te kunnen.
Ik zou gebeld worden door de secretaresse voor een afspraak.

Lichtelijk overvallen door haar telefoontje hing ik op. Een week later hoorde ik nog steeds niks van een secretaresse over die afspraak. Inmiddels was ik wel zo ver geen gesprek meer te willen. Ik wilde niet vol spanning daar naartoe gaan en niet eens ruimte krijgen of kunnen nemen om mijn verhaal te doen. Ik zou voor mijn gevoel dan alleen maar frustratie oplopen en die was er al genoeg!!
Mijn man heeft toen deze vrouw gebeld. Aangegeven dat ik ontslag ging nemen en gebruik wilde maken van mijn vakantiedagen tot 1 februari en de rest wilde laten uitbetalen. Zij ging hiermee akkoord maar vond het een erg vreemde beslissing. Het gesprek duurde 2 minuten en toen was mijn ontslag ongeveer rond. Fijn maar best ook een heel vreemd gevoel!

Inmiddels heb ik dus ontslag genomen, in december heb ik dit al gedaan. Ik heb dit dus op eigen verzoek digitaal moeten indienen. Dit heb ik gedaan en dit is ook digitaal goedgekeurd zonder ook maar enig mailtje, telefoontje of wat dan ook! Tot op heden heb ik niks gehoord en 1 februari, vrijdag over een week, ben ik daar al niet meer in dienst. Het blijft tè bizar voor woorden maar wat doe je eraan he...

Bij mijn ingediende ontslag kon ik invullen of ik graag een referentie zou willen, hier heb ik bewust ja aangegeven maar tot op heden, bijna lachwekkend, niks ontvangen!

Ik heb wel heel erg goed nieuws!
Ik heb een nieuwe baan!
Ik ben gaan solliciteren op een functie voor medisch secretaresse, ben toen uitgenodigd en op gesprek geweest! Tijdens het gesprek bleek dat ze veel meer in mij zagen dan de functie secretaresse en toen kreeg ik een baan aangeboden waarbij ik ook mijn ervaring en diploma voor Pedagoog kon gebruiken! Ik ben 3 januari begonnen en het is werkelijk GEWELDIG! Een groot warm bad waarin ik terecht ben gekomen, wat een ongelofelijk lieve mensen!!! Er komt héél veel op mij af omdat het een nieuwe functie is binnen de organisatie en ik deze grotendeels zelf moet invullen maar wat is het super super leuk!!

Eind goed al goed dus...Misschien heeft het wel zo moeten lopen allemaal anders was ik ook nooit bij deze functie gekomen!