En als het eigenlijk niet kan, ineens zwanger

Discussie in 'Alleen en zwanger' gestart door Lill, 7 okt 2017.

Topicstatus:
Niet open voor verdere reacties.
  1. Lill

    Lill VIP lid

    24 aug 2008
    9.708
    6.520
    113
    Vrouw
    Ik moet het toch van me af schrijven want ik word compleet gek van mezelf.

    Ik had dik 6 jaar een vaste relatie. Koophuis, geregistreerd partnerschap, praten over een gezin. Mijn kinderwens was aangewakkerd, maar de zijne nog niet. Uiteindelijk is (om andere redenen) de relatie in maart uitgegaan. We zijn in principe op een goede manier uit elkaat gegaan. Maar leuk is het nooit. Ik heb nog een tijdje getwijfeld, maar uiteindelijk is dit de goede keus.

    Sinds juni woon ik weer alleen. We zijn nog niet 'gescheiden' omdat we alles stapje voor stapje willen aanpakken.

    Ik heb in de tussentijd iemand leren kennen. Dit was absoluut niet mijn bedoeling. Ik had dit ook nooit verwacht. We vinden elkaar heel leuk maar zijn allebei (nog) niet hotel de botel verliefd en besloten dus gewoon rustig te kijken waar het schip zou stranden. Geen druk, gewoon genieten van elkaar en zien of het op termijn goed voelde om er een label op te plakken.

    Ik ben gewoon aan de pil, niet ziek geweest, geen medicatie of wat ook, slik hem elke avond voor ik ga slapen. Gewoon zoals het hoort.

    2 weken geleden had ik mijn stopweek. Na 1 dagje vaag bloeden was er niks meer. 3 dagen later was ik thuis van vakantie en besloot een test te doen. Onder het mom: zal niks zijn. Gewoon geruststellend.
    Tot er een 2e streep verscheen.

    Dit is nu een dikke week geleden. Ik heb er uiteraard met "de vader" over gepraat en hij zegt heel duidelijk dat hij graag een abortus zou willen. Hij is er nog niet klaar voor. In eerste instantie wilde het grootste deel van mij dat ook. Mn financieen zijn heel anders nu alleen en ik begin mn leven net weer op de rit te krijgen. En dan dit..
    Hij reageerde wel heel lief en steunend en zei dat als ik anders xou besluiten hij me niet wilde laten stikken. Maar hij was wel heel duidelijk in dat hij een abortus wilde en zich daar ook niet over zou gaan bedenken. Dat is zijn 'oplossing'.

    Afgelopen week heb ik de kliniek gebeld en zij gaven ana dat als ik twijfelde ik het beste een gesprek met mn huisarts aan kon gaan. Deze staat maandag in de planning en hij gaat mee.

    Ik dacht eerst: ik heb dit kindje niks te bieden. Ik ben niet in een situatie om moeder te worden. Ik wilde een gezin, een stabiele basis. Niet een ongeplande zwangerschap door mn AC heen..
    Ik dacht "ik moet dit gewoon beeindigen en dan ga ik door met mijn leven, en als alles over een paar jaar op de rit is en ik heb een stabiele basis dan kan het altijd nog"

    Ik wil het kindje gewoon zo veel meer geven dan ik nu kan. Maar ben me de afgelopen week okk gaan beseffen dat ik waarschijnlijk nooit meer dezelfde zal zijn na zo'n abortus. En wat als het over een paar jaar niet lukt? Neem ik mezelf dan kwalijk dat ik dit kindjr geen kans heb gegeven? De wens zit er, al een jaar ofzo, alleen de omstandighedrn zijn zo beroerd nu..
    Ik weet het gewoon ff niet.
     
  2. manaolana

    manaolana Niet meer actief

    Heftig meid! Heel veel sterkte gewenst en ik denk inderdaad dat het verstandig is om met je huisarts te gaan praten. Ik zou zeker niet “zomaar” voor een abortus gaan omdat de vader dat wil. En voor praktische zaken is vaak wel een oplossing te bedenken als je het even laat bezinken... alle wijsheid tot gewenst.

    Wel wil ik je nog even wijzen op het feit dat zolang jij en je ex niet zijn gescheiden als de baby eventueel geboren zou worden hij automatisch de juridische/wettelijke vader wordt van dit kindje. Dat is in Nederland zo geregeld als je gehuwd bent/geregistreerd partnerschap hebt. Iets om over na te denken want het uitspreken van een scheiding moet via de rechtbank en neemt toch al gauw enkele maanden in beslag, en volgens mij geldt dat ook bij een geregistreerd partnerschap. Maar misschien kan dat wel sneller ontbonden worden.
     
  3. Lill

    Lill VIP lid

    24 aug 2008
    9.708
    6.520
    113
    Vrouw
    Dat laatste ben ik me van bewust. Gelukkig hoeft het niet via de rechter omdat wij geen kinderen hebben dus kan het vrij snel geregeld zijn.

    Abortus zou ik ook zeker niet doen als de vader dat wil maar ik er niet achter sta. Ik wissel alleen steeds tussen mn gevoel en verstand.
     
  4. Ikook

    Ikook Niet meer actief

    Heftig dat het zo moet lopen. Ik ga je niet vertellen wat je moet doen, want dat moet je uiteraard zelf weten. Ik zat echter zelf iets meer dan twee jaar geleden in een vergelijkbare situatie. Ik had een man leren kennen waar ik enorm veel voor voelde, maar beiden zaten we in/net na een zeer heftige situatie. Rond de tijd dat ik hem leerde kennen waren er veel problemen op zijn werk die in korte tijd enorme proporties aannamen en waar met name zijn familie erg bezorgd over waren. Zij hadden het idee dat alles uit de hand liep en hebben er toen psychiatrische hulp bij gehaald. Dat is een enorm heftige periode geweest, waar ik, die hem nog maar net kende, volledig bij betrokken ben geweest. Toen we net in iets rustiger vaarwater kwamen, maar alles nog wel aan het verwerken waren (en beiden net aan een nieuwe baan waren begonnen), bleek ik zwanger. Het gekke was dat we allebei een zeer sterke kinderwens hadden en het ook echt met elkaar zagen zitten, maar beiden voelden we ook dat als je een kind krijgt, je daar ook volledig voor moet kiezen. We hebben toen echt vanuit het kind gedacht en gekeken naar waar we stonden. Door de enorme onzekerheid over hoe het er met ons voor stond en over onze relatie (het ging heel goed, maar we kenden elkaar pas kort en er was zoveel gebeurd), hebben we besloten dat dit niet het moment was. Ik vond het geen makkelijke beslissing, maar stond er wel volledig achter.

    Natuurlijk heb ik er nog regelmatig over nagedacht en was het niet zomaar over. Ik had een overtijdsbehandeling (dus binnen 6 weken zwangerschap) en dat scheelt een hoop in hoe heftig de abortus is, maar nog steeds merk je dat je lichaam een emotionele rollercoaster doormaakt. Het eerste half jaar heb ik er dan ook echt wel last van gehad. Daarna nam de stress er over af. Het enige wat ik soms dacht was "wat als ik nooit meer zwanger wordt". Maar spijt had ik nooit, want we hadden deze beslissing samen gemaakt, met het beste voor ogen voor ons kind. Bovendien groeide onze relatie in de afgelopen twee jaar sterker en sterker en daarmee onze kinderwens. Twee stabiele jaren later hebben we daarom besloten nu echt voor een mooi kindje te gaan en ik ben erg blij dat we dat nu met volledige zekerheid doen. Het is natuurlijk altijd eng/spannend om een kindje te krijgen, maar des te meer voelt het daarom zo dat ik vind dat je er beiden echt achter moet staan.

    Achteraf terug kijkend denk je natuurlijk: we hebben een stabiele relatie, we zijn gelukkig, het was allemaal wel goed gekomen. Maar achteraf terug kijken heeft geen zin. Op dat moment zaten er veel onzekerheidsfactoren in het geheel en het had ook allemaal heel ander kunnen lopen, zeker met de stress van een zwangerschap/kind. Bovendien had mijn vriend er dan waarschijnlijk heel gestresst en niet zeker in gestaan en ik wilde dat we er allebei 100% voor gingen.

    Ik wens jou veel succes met je beslissing, bovenstaande verhaal is niet bedoelt om je tot een beslissing te dwingen of te zeggen dat je het ook zo moet doen. Bovenstaande verhaal is bedoelt om je te laten zien hoe ik mijn keuze heb gemaakt en om je te steunen in welke keuze je ook maakt!
     
    Sweety30, Lolalilly, Louise11110 en 2 anderen vinden dit leuk.
  5. Lill

    Lill VIP lid

    24 aug 2008
    9.708
    6.520
    113
    Vrouw
    Ja, dat snap ik volledig. Ik heb zelf een vader die achteraf heeft geroepen dat ik voor hem ongewenst was (was niet zo destijds). En ik weet hoeveel last ik daarvan heb (gehad).

    Ik ben ook heel erg voor dat een kindje door beide ouders gewenst moet zijn, maar soms loopt dat helaas niet zo. Zoals nu. Ik weet ook niet of hij bij zou draaien of niet. De situatie is gewoon beroerd.

    Bij jullie was in elk geval redelijk zeker dat jullie voor elkaar wilden gaan. Zelfs dat staat hier niet vast. Omdat ik net uit een lange relatie kom wil ik niet meteen weer een nieuwe relatie in duiken
    Verstandelijk zijn er wel 100 redenen om dit kindje niet geboren te laten worden.
    Maar gevoelsmatig...
     
  6. Ikook

    Ikook Niet meer actief

    Ja, ik denk dat juist het feit dat we voor elkaar wilde gaan mijn beslissing gesterkt heeft. Ik snap je gevoel helemaal hoor!
     
  7. Lill

    Lill VIP lid

    24 aug 2008
    9.708
    6.520
    113
    Vrouw
    De huisarts heeft me/ons weinig verder kunnen helpen. Hij zei dat het echt een kwestie van hoofd tegen hart is en dat ik een sterk hart heb. En dat is ook wel zo.
    Ik heb gister een groot deel van de tijd doorgebracht in de overtuiging dat ik dit kindje niks kan bieden, dat het beter is om het weg te halen.
    En dan bedenk ik me weer. Ik word helemaal gek.

    De vader blijft bij zijn beslissing en ik snap het ook heel goed in zijn situatie. Hoewel hij af en toe onwijs bot en hard is tegen me over dit onderwep. Maar ik moet hem en zijn 'problemen' nu even loslaten en bedenken wat ik wil.
     
  8. 2107

    2107 Actief lid

    20 nov 2015
    188
    43
    28
    Wat een lastige situatie! Ik heb nooit voor deze keuze gestaan maar wil je wel veel sterkte wensen met je beslissing.

    Naar mijn idee zal je nooit spijt krijgen van de komst van een kindje andersom durf ik dat te betwijfelen.
     
  9. Lill

    Lill VIP lid

    24 aug 2008
    9.708
    6.520
    113
    Vrouw
    Ik ben bang dat die kleine me kwalijk zal nemen dat ik het onder deze omstandigheden geboren heb laten worden. Misschien niet nu. Maar over 15 jaar. Dat ik t altijd tekort heb gedaan.
     
  10. Roos32

    Roos32 Bekend lid

    2 jun 2013
    923
    137
    43
    Vrouw
    Maak je nou niet helemaal gek door te denken over zaken die je helemaal niet kunt weten. Ik geloof niet dat je een kind zomaar tekort kunt doen. Ja het is een andere start dan die je zou hebben gewild, maar ik proef bij jou zoveel twijfel. Goed dat je naar de huisarts gaat. Zet alles voor jezelf op een rijtje. Je relatie, je financiën, je persoonlijke situatie en maak dan een keuze. Eén waar jullie allebei achter staan. Heel veel sterkte meis!
     
  11. Lill

    Lill VIP lid

    24 aug 2008
    9.708
    6.520
    113
    Vrouw
    Ik betwijfel of er een keus is waar wij allebei volledig achter staan. Hij wil geen kindje en ik wil een deel van de tijd geen abortus.

    De huisarts zijn we al geweest en die heeft me niet echt kunnen helpen.
    Een relatie is geen sprake van, en ik moet eerlijk zeggen dat ik door de dingen die hij gezegd heeft hem ook wel wat anders ben gaan zien. Ik snap dat hij ook heel emotioneel is, maar het was nogal hard.
     
  12. LizMe

    LizMe Fanatiek lid

    7 aug 2016
    3.098
    1.995
    113
    Mannen voelen niet wat jij voelt en het komt soms zo hard aan. Kijk maar eens bij topics hier van mensen die getrouwd zijn en zulke opmerkingen krijgen.
    Abortus is heel heftig maar ik weet ook natuurlijk van jouw andere problemen met je zicht. Het is wel heel heftig dat je zoiets alleen zou moeten doen of met iemand waar je geen echte relatie mee hebt.
    Heb je het met je moeder al over gehad? daar heb je laatst geslapen toch een hele tijd?

    Dikke knuffel <3
     
  13. Mar18

    Mar18 Bekend lid

    30 jun 2014
    538
    207
    43
    Lieve Lill!

    Heel veel sterkte met de beslissing! Denk ook dat mannen daar zo rationeel in kunnen zijn!
    Hij moet je natuurlijk wel met respect blijven behandelen!
    Weet je wat ik meestal zeg... bij twijfel niet doen, maar dit is natuurlijk heel anders.
    En inderdaad ik denk niet dat een kind jou dat kwalijk neemt. Jij kunt hem of haar heel veel liefde geven.
    Het is denk in jouw situatie wel goed om te weten of er mensen zijn die jou willen en kunnen helpen. Bij wat je ook beslist natuurlijk!

    Dikke knuffel!
     
  14. Snoopy1979

    Snoopy1979 VIP lid

    8 okt 2006
    33.742
    6.923
    113
    Vrouw
    Brabant
    Heb net even wat oudere berichten van Lill gelezen. Die ziekte kan dus ook doorgegeven worden aan het kindje en anders hadden je ex en jij pgd gedaan. Hoe sta je daar nu in Lill? De kans bestaat dat jij straks blind bent en je kindje die ziekte ook heeft, en je alleenstaand bent, lijkt me heel heftig.
     
  15. Lill

    Lill VIP lid

    24 aug 2008
    9.708
    6.520
    113
    Vrouw
    We waren idd daarmee bezig met intake ed.

    Momenteel is mijn zicht stabiel, dat maakt dat ik er wat rustiger onder ben. Maar die angst bestaat uiteraard nog steeds. Zowel dat ik het doorgeef als dat ik zelf nog slechter ga zien. De lastige factor is gewoon dat daar niks over te zeggen is. Het kan ook mn leven lang zo blijven. Maar heftig is het zeker.

    Ik had hier ook nooit bewust voor gekozen, daarom was ik aan de pil. Om dit te voorkomen. De eerste dagen dacht ik ook echt; ik breek het af, en dat is dan dat. Maar zo voelt het allang niet meer..
     
  16. Lill

    Lill VIP lid

    24 aug 2008
    9.708
    6.520
    113
    Vrouw

    Ik heb het 2 vriendinnen (met kids) en mn moeder verteld. Zij hebben allemaal aangegeven me te steunen bij wat ik ook beslis. Vooral mijn moeder is echt een topmens en zou me veel helpen dat weet ik zeker. Mgoed, zij heeft ook niet het eeuwige leven (ze kan nog wel wat jaartjes mee hoor :p ).
     
  17. Lill

    Lill VIP lid

    24 aug 2008
    9.708
    6.520
    113
    Vrouw
    Ja het is ook heel heftig. Zoals ik al zijn, dit zou nooit een situatie zijn waar ik bewust voor zou kiezen.
    Maar ja, het kindje zit er nu.. de feiten liggen er. Dat kan ik niet meer ongedaan maken, tenzij ik het weg zou halen. En ik merk dat een deel van mij daar gewoon echt heel veel problemen mee heeft.
     
  18. aicirtap

    aicirtap VIP lid

    25 mei 2014
    9.109
    3.377
    113
    Vrouw
    Ik zou bij het fiom een gesprek aanvragen. Ooit een jong meisje gehad bij de huisarts en daar kwam ze niet verder. Bij het fiom wel.

    Als je het kind houdt, gaat de vader het dan wel of niet erkennen. Als er geen verwekker bekend is, dan krijg je als alleenstaande meer toeslagen. Misschien handig om te weten.
    Mijn situatie was ook niet ideaal toen ik het traject begon om zwanger te worden. Maar ik zeg niet alles valt te plannen en voor alles is een oplossing. Financieel red ik het wel, maar mijn sociale netwerk is klein.
     
  19. Lill

    Lill VIP lid

    24 aug 2008
    9.708
    6.520
    113
    Vrouw

    Die tip gaf de huisarts ook al, maar de Fiom zit nou niet echt bij mij om de hoek als ik hem goed begreep. Heb wel dingen op de site gelezen, allerlei vragen die ze stellen om te helpen met de keuze enzo. Maar ik zou me daar nog wat verder in kunnen verdiepen.
     
  20. Lill

    Lill VIP lid

    24 aug 2008
    9.708
    6.520
    113
    Vrouw
    Oh, dat was ik gister vergeten toe te voegen. Of de vader het zou willen erkennen of niet heb ik geen idee van. Er valt met hem namelijk nog niet te praten over een ander scenario dan beeindigen. Dus wat het plan zou zijn als ik dat niet zou willen is onduidelijk.
     

Deel Deze Pagina