Meiden.. Ik had nooit gedacht hier eens een topic te moeten openen. Maar helaas is het de harde werkelijkheid geworden.. Wij zijn onze zoon 12 uur na zijn geboorte verloren, hij is met 38 en een halve week geboren. Na een aantal onzekere weken na een slechte echo, goed e echo, slechte echo ,en weer goed ben ik met ruim 38 weken ingeleid omdat er vermoeden was van zwangerschapsvergiftiging. De bevalling ging voorspoedig, maar direct na zijn geboorte was duidelijk dat er een aantal dingen niet klopte. Zo had hij uiterlijke kenmerken die bij een bepaald syndroom passen en zijn buikje voelde niet goed. Hij is na eventjes bij mij gelegen te mogen hebben meegenomen door de kinderartsen die paraat stonden. Na 2 uur kwamen de artsen naar ons toe om te vertellen dat het niet zo goed met hem ging en ze hem over gingen plaatsen naar een academisch ziekenhuis. We mochten naar naar hem toe op de andere afdeling , terwijl wij onderweg waren naar hem toe ging het ineens achteruit met zijn gezondheid en moest hij aan de beademing. Er werd een speciale ambulance geregeld voor hem en een andere voor mij om naar het andere ziekenhuis te gaan. Mijn man ging naar huis omdat we toch niets konden doen, niet verwachtend wat ons te wachten stond. Eenmaal aangekomen in het andere ziekenhuis lag hij al op de NICU en het ging eigenlijk wel goed met hem. Zelfs zo goed dat ik wel even op bed ging liggen, dat had ik na de bevalling nog niet gedaan. Maar nadat ik een minuut of 10 op bed had gelegen kwamen ze mij al halen omdat het slecht ging. Boven aangekomen waren ze al bezig met reanimatie, dus ik heb gelijk mijn man gebeld dat hij moest komen. Eigenlijk is het sinds dat moment de hele tijd kritiek geweest en gelukkig was mijn man op tijd om de laatste momenten met hem nog mee te mogen maken. Hij was te ziek en de artsen konden niets meer voor hem betekenen en hij is na 4 reanimatiepogingen rustig in onze armen overleden. Gelukkig hebben we de tijd gekregen om afscheid te nemen, we hebben hem nog in bad gedaan en kleertjes aangetrokken. En dan komt de tijd dat je hem achter moet laten in het ziekenhuis en met lege handen en buik naar huis moet gaan. We wilden heel graag weten wat er nou eigenlijk allemaal mis was in zijn lijfje dus hebben we toestemming gegeven voor een obductie. Mijn ouders waren naar het ziekenhuis gekomen om ons op te halen en de begrafenisonderneming kwam hem later die dag thuis brengen. Na een week van regelen en geleefd worden is hij gecremeerd. En dan is er ineens die leegte, geen lijfje om vast te houden, geen huilend kindje in bed, een lege buik en een lijf wat schreeuwd om een babytje...... Hoe moeten we hier nou mee leren leven, het is dat we ons dochtertje hebben van 2 jaar anders zou het allemaal niet meer hoeven voor mij. Maar alles is nu zo confronterend, Je kijkt naar buiten en ziet gelukkige moeders met kleine babys of dikke buiken . Het liefst zou ik mij verstoppen en niet meer naar buiten gaan. Maar we moeten wel... Zijn er hier misschien nog meer die op dit moment hetzelde doormaken of gemaakt hebben waarbij ik als er vragen zijn terecht kan?
Och meid toch, wat een heftig verhaal! Allereerst wel gefeliciteerd maar helaas ook weer gecondoleerd. Ik wil je dan ook heel veel sterkte wensen in deze moeilijke periode. Zo veel onzekerheden en dan toch weer hoop... Maar die hoop heeft helaas niet lang mogen duren. Zelf ben ik met 23 weken bevallen van een dochter (nu 3 weken geleden). Dat is natuurlijk heel anders want jij was al veel verder. Maar ik herkende wel heel veel dingen in je verhaal (gelukkige moeders en dikke buiken zien, hiet liefst binnen willen blijven, leegte voelen, die moedergevoelens die schreeuwen om een kindje en jij staat met lege armen). Als je wilt kun je me altijd een PB sturen om te praten, als je vragen hebt of gewoon zomaar... Nogmaals sterkte!!
Hoi Lara, ik vind het afschuwelijk wat jullie hebben meegemaakt. Gecondoleerd en heel veel sterkte met dit grote verlies. Wij hebben het ook meegemaakt, levenloos geboren na 33,4 weken zwangerschap. Wij hebben onze dochter niet in levende lijve gezien, maar wel gevoeld. Het is nu 9,5 maand geleden en ik vind de confrontaties nog steeds erg moeilijk om aan te gaan. Ik was zelfs gastouder maar ben gestopt, omdat ik helemaal met lege handen sta, ook geen andere kinderen nog had. En dan wel op andere kids passen. ik kon het niet meer. Zeker niet meer toen er een paar moeders zwanger raakten. Hun wel gegund maar voor mij moeilijk om van dichtbij mee te maken en zelf wel met lege handen te staan. Heb nu ander werk en ben daar erg blij mee. Het was een goede stap die ik genomen heb. Als je me wil pb-en dan mag dat altijd. Jonneke83, voor jullie ook heel veel sterkte.
Lieve lara ik vind het zo vreselijk.. Echt onmenselijk.. Ik heb heel veel aan je gedacht ook al ken ik je alleen van het forum! Sterkte en een dikke knuffel!
Wat een verhaal meis..... en wat ontzettend oneerlijk dat jullie mooie vent maar zo kort bij jullie mocht zijn.... dikke knuffel, denk aan jullie.....
ik had je van de week al even gesproken maar bij deze nogmaal een dikke knuffel en ik denk erg veel aan jullie.
Wat is dit toch vreselijk! Er zijn eigenlijk weinig woorden van troost te geven,jullie mooie mannetje die maar zo kort bij jullie mocht zijn.... Het enige wat ik kan zeggen is dat ik jullie enorm veel kracht en sterkte wil wensen om dit grote verdriet te boven te komen. heel dikke knuffel
Lieve Lara... Heb zoveel aan jullie gedacht de laatste tijd. Vind het zo vreselijk wat er gebeurd is... Kan je alleen maar heel erg veel sterkte en kracht toewensen om dit onmenselijke verdriet met je mee te dragen en een plekje te gaan geven. Heel veel liefs
Lieve Lara, Ik vind het zo vreselijk voor jullie dat ik geen woorden kan bedenken om steun te bieden...kan jullie alleen ontzettend veel kracht toewensen en hopen dat jullie mannetje een sterretje mag zijn wat in jullie harten voor altijd mag schijnen... Mammi
Wat vreselijk! Uiteraard gefeliciteerd met jullie mooie kindje en ook helaas gecondoleerd met het zware afscheid. Heel veel sterkte!
Heftig meis... wie verwacht er nou dat het op het laatst nog fout gaat? Jullie zijn elke dag in onze gedachten. Wanneer krijgen jullie alle uitslagen van de obductie en chromosoomonderzoek? dikke knuffel
Gefeliciteerd met jullie zoontje, wat is het vreselijk moeilijk dat hij niet bij jullie kon blijven... Wens jullie heel veel sterkte, liefde & kracht toe deze tijd, en voor de toekomst! De leegte die je nu voelt is zo zwaar... Er zijn idd (helaas) veel ervaringsdeskundigen op dit forum, waar je met je vragen terecht kunt, en een woord van begrip is hier heel waardevol! Hier hebben we 6 mnd geleden ons dochtertje, 2e kindje, verloren nadat we met de medische echo erachter kwamen dat ze ernstig ziek was, ze is met 23 wkn geboren.. Sterkte voor jullie gezin, mijn 1e kindje is echt een lichtpuntje geweest in deze zware en moeilijke tijd, en gaf me de kracht om door te gaan.. Liefs Evelien
lieve lara, Iederedag denk ik nog wel aan jullie wat vreselijk dat je dit mee moet maken. nog maals heel veel sterkte en kracht en hoop dat je je gevoelens met anderen kan delen zo dat jullie elkaar kunnen steunen!
lieve lara,laramna,laradochter, heb ook veel aan je gedacht en voel ook het verdriet in je verhaal.ik heb geen woorden om het te verzachten maar kan je alleen zeggen dat tijd er voor zorgt dat R.avi een heel speciaal plekje krijgt in je hart en minder pijnlijk wordt als je aan hem denkt. *geeft dikke knuffel*
Lieve Lara, Wat aangrijpend om je verhaal nu zo te lezen. Ik wil je nogmaals heel veel sterkte en kracht toewensen en ook de rest van de familie natuurlijk. En ik hoop ontzettend dat jullie het een plekje kunnen geven. Dikke knuffel!
Lieve Lara, wat dapper van je dat je je verhaal kunt vertellen op de plek waar je hoopt nooit te moeten schrijven. Ik wil je heel veel sterkte wensen en wat een mooie naam!
Beste Lara, Heel veel sterkte. Wat verschrikkelijk!! Ons dochtertje is na 20 weken zwangerschap overleden in mijn buik, waarna ik ben bevallen, nu bijna 6 weken geleden. Ik zocht ook dames die hetzelfde hadden meegemaakt om vragen aan te kunnen stellen enzovoorts en die heb ik gevonden. Dat was heel erg fijn. Heel veel sterkte in deze ongelooflijk zware tijd!
Lieverd, geen woorden niemand had dit verwacht en zo oneerlijk. Ik denk ook elke dag aan jullie. hele dikke knuffs!!!!