Ik werk in het ziekenhuis in twee teams. Daardoor doe ik erg afwisselend werk. In 1 team is een collega die echter extreem veel negatieve energie naar zich toe trekt. Ze is altijd aan het klagen, over iedereen. De leidinggevende maken geen goede planning, ze heeft te veel/ te weinig werk. Is niet opgedeeld voor het werk dat ze wil doen, ze heeft altijd veel meer werk dan wie dan ook (maar eigenlijk is ze altijd vooral bezig met vooral niets te moeten doen wat ze niet leuk vindt en verzint daarvoor wel "klusjes" zodat ze het ontzettend druk heeft wat natuurlijk meegedeeld moet worden hoe ontzettend druk ze het heeft). Ze is een chronische pijnpatient dus ze heeft altijd wel ergens pijn. Het maakt niet uit, zij kan over alles klagen. Zeg je iets positiefs dan draait zij het zo dat ze altijd pech heeft en begint weer over iets negatiefs. Ze kost extreem veel energie bij het hele team en als Ik haar 's ochtends zie zou ik het liefst weer naar huis gaan. Oplossing is natuurlijk met haar praten..... hebben we ook gedaan, in het team, met leidinggevende erbij. Ze ging direct in de verdediging, was uiteraard verdrietig maar het lag niet bij haar. Ze beweerde dat wij boos waren omdat zij afgelopen jaar bijna 6 maand was ziek gemeld. Uitgelegd dat dat niet het probleem was (helemaal niet er was juist een hele ontspannen sfeer in het team). Een paar weken ging het beter, maar nu lijkt het nog erger. Ze is tot de conclusie gekomen dat ze genoeg over zichzelf heeft nagedacht en dat wij allemaal maar eens over onszelf moeten nadenken. Ik ben normaal heel goed in mezelf af te sluiten voor dit soort dingen. Maar het lukt niet. Ze kost zoveel energie. Ik word moe van haar. Zelfs als ze er niet is dan komen anderen wel klagen om hun ei kwijt te raken. Ik heb intussen al tegen iedereen gezegd dat ik er niets meer over wil horen. Tips graag. Hoe sluit ik mezelf af voor deze energievreter? Zelfs nu ik onderweg ben naar huis merk ik dat het me nog steeds bezig houdt. We zullen haar niet veranderen, het is een deel van haar persoonlijkheid geworden, ze is vooral erg ontevreden met zichzelf. Wie heeft er goede Tips?
Ik zou eens één op één met haar in gesprek gaan en voorzichtig vragen waar de negativiteit vandaan komt. Ik kan me best voorstellen dat ze zich in zo'n groepsgesprek aangevallen voelde. Één op één durft ze zich wellicht meer open te stellen. Als dat niet werkt dan zou ik gewoon eerlijk tegen haar zeggen dat je het niet op prijs stelt als ze tegen jou klaagt over allerlei zaken. Dat je best met haar wil kletsen, maar over positieve dingen.
Ik heb ook zo'n collega gehad, was ook bekend met depressies en andere psychische problematiek. Ik heb echt veel begrip en wil met liefde luisteren maar ze wou alleen maar dagelijks haar ellende over je heen uitstorten. Elke pauze zakte ze met haar hoofd in haar handen, net zo lang en hard te zuchten totdat iemand vroeg: wat is er??? Maar ja uit eindelijk liet je dat wel. Was 1 richtingsverkeer, alleen haar ellende was relevant en o wee als je zelf zei ook moe te zijn. Want zij was pas echt moe. En o wee als je oplossingsgericht iets zei 'je hoeft niet elke dag met je zus te eten', nou dan schoot ze acuut in haar slachtofferrol. En uiteindelijk zorgde ze ervoor dat het werkplezier van vele collega's werd vergald. Ze liep elke dag zoekend over de gang naar een aanspreekpunt. En echt na 2,5 jaar, trok het ons zo leeg en met haar erover hebben had geen enkel effect. Heb toen een gesprek met de leidinggevende gehad en ik bleek niet de enige. Heel veel klachten (en geloof mij, collega's waren begripvol en direct en gingen gesprek met elkaar aan, dus dat er zoveel klachten via leidinggevende liepen was uniek.)Gesprekken werkten niet en uiteindelijk is de met wederzijdse goedkeuring ontslagen. Wat ik wel deed is elke keer het gesprek buigen. Dus zodra ze begon te klagen: he heb je dit op tv gezien? Of wat dan ook. Alles om maar die cirkel te doorbreken.
Je hebt gelijk in htt groepsfesprek kwam het idd erg aanvallend over en we hebben het ook goed afgewogen. Ik heb het in mijn eerste post niet beschreven maar natuurlijk zijn er veel 1 op 1 gesprekken geweest. Maar dan verdraaid ze je woorden. Dat deed ze in het groepsgesprek ook en dan kon de ander het aanvullen en nog eens uitleggen. De enige conclusie die ze trok was dat wij voor waren omdat ze zolang afwezig was geweest. Ik heb al meermaals een 1 op 1 gesprek en discussie gehad maar dan is het altijd anders. Ze kan zichzelf op 1 of andere manier niet reflecteren. Ze zegt wel dat ze weet dat ze een zeurpiet is, maar volgens haar is dat haar karakter.
Ik zou eerst haar duidelijk maken (1 op 1) dat haar negatieve gedrag steeds meer toeneemt en haar de kans te geven hier iets mee te doen en als je dan geen verandering ziet naar je leidinggevende stappen Wat zijn de afspraken die gemaakt zijn nav dat gesprek de vorige keer? Ik zou haar daar dan even aan herinneren
Ik heb ook zo’n vermoeiende collega gehad. Dodelijk vermoeiend, het trekt je helemaal leeg. En daar viel ook niet mee te praten, want t lag nooit aan haar. Altijd aan een ander. Zij deed ook nooit iets fout natuurlijk. Meerdere gesprekken gehad, mediation gehad. Maar niks hielp. Want t lag tenslotte nooit aan haar ‘zo ben ik nou eenmaal’ als ze dan al wel iets toegaf. Ja lekker makkelijk zo kan ik t ook. Maar zo werkt t natuurlijk niet. Nou was er nog wel meer aan de hand ook hoor, maar die constante negativiteit was wel het vermoeiendst. Denk dat je weinig anders kunt dan het aangeven bij je leidinggevende....in de hoop dat ze zelf dan ooit opstapt of anders zelf om je heen kijken Ik ben daar weggegaan....en al mis ik dat bedrijf zeker soms nog en een boel collega’s ook van toen, haar heb ik nog geen seconde gemist. En ben gelukkig sindsdien ook niet meer zo’n prachtexemplaar tegen gekomen.
Ik denk dat het tijd wordt om nog beter aan je leidinggevende duidelijk te maken hoe ontzettend ze de werksfeer vergald. Als genoeg collega’s aangeven dat de situatie zo niet werkbaar is (lijkt me dat je geen sterk teamwork neer kunt zetten samen met iemand die je zo irriteert), moet je leidinggevende wel serieuzere stappen nemen denk ik. Die wil ook liever niet dat er straks mensen op gaan stappen vanwege 1 ‘rotte appel’ zou ik bijna zeggen.. Het komt me bekend voor, ook in een ziekenhuis waar ik als flexer heb gewerkt. Ik vond 1 afdeling leuk om voor vast te gaan werken maar voor mij was zo’n type op die afdeling reden om daar niet te solliciteren.
Ik zou gesprek en omgangs technieken die je op een narcist toepast eens gaan uitproberen https://www.psychologiemagazine.nl/artikel/vijf-gouden-regels-voor-omgaan-met-narcisten/
Tja, als een persoonlijk gesprek niet helpt dan wordt het lastig. Dan zou ik gewoon duidelijk je grens aangeven en zeggen dat je niet over negatieve dingen wilt praten. Als ze daar niet naar luistert, dan maar toch weer doorgeven aan de leidinggevende.
Oh het moment dat ze zich aan je klampt gewoon duidelijk zeggen dat je geen zin hebt in negatief gepraat en dat het met iedereen weleens wat minder gaat, doei! Gelijk de kop indrukken en daarmee kan je het misschien iets minder binnen laten komen? Wel zou ik haar aanspreken op haar werken, want klusjes verzinnen en toch je werk niet doen? Nee dat zou bij mij in het verkeerde keelgat schieten. En als ze dat begint te zuchten, kan je altijd zeggen dat ze eerst met lastige klusjes had moeten beginnen dan was het nu geen dingetje.. Maar goed dat moet je wel kunnen.
Ze zit volledig in een slachtofferrol en dat werkt voor haar (aandacht). Haar veranderen kan je niet. Haar gedrag negeren wel. Begint ze te praten ga er dan niet op in. " ja, ja, oh ja, hmmm. Niet inhoudelijk reageren, geen discussie. Ga vervolgens werkinhoudelijk door "zeg patiënt X...." Begint ze opnieuw te zeuren dan herhaal je ok, ja ja. En begin je over wat anders. Of geef aan " ik moet me nu even concentreren hoor, ik lees/schrijf dit rapport". In de koffiekamer draai je naar een collega en praat met collega verder. Ga ook naar je leidinggevende en doe je beklag. Dit gaat ten koste van productiviteit, concentratie en sfeer. Daar moeten ze toch wat mee doen.
Ik zou der compleet negeren. En alleen client inhoudelijk mee praten/dus wat moet. Sommige collega's wekken uit ervaring ook wel op dat je ze in de zeik wilt nemen misschien werkt dit. Of ff helemaal uit je plaat gaan tegen der. Echt maar zonder gekheid. Het is vreselijk als je dat soort energievretende collega's hebt ik heb er ook een paar echt snappen niks en ze kosten energie met hun aandacht gevraag. Mankeren ook altijd wat. Sterkte en vooral Succes! Misschien lees ik nog wat tips.
Door dit Topic te openen en er nog eens goed over na te denken is er wel het 1 en ander duidelijk geworden. Eigenlijk negeer ik haar al zo goed als helemaal. Ik ga nooit in op haar gezucht, gesteun en auw bij elke beweging. Draai me om zodra ik kan en ga nooit in op het negatieve geklets. Gisteren was een beetje de druppel. Het probleem is dat ze iedereen meetrekt in haar negatieve gedrag (gisteren zelfs een patiënt en daarna kon ik het weer oplossen) en dus ook alle collega's over haar komen klagen. Volgens mij heeft ze een persoonlijkheidsstoornis. Ik heb het al vaker geprobeerd maar praten lukt niet. Ik ga haar dus verder negeren, behalve als het over werk gaat uiteraard. Maar ik ga ook nogmaals aan mijn collega's aangeven dat ik dit niet meer trek. Dat ik snap dat ze geïrriteerd zijn maar dat wij in onze gesprekken geen energie meer aan haar gaan besteden. Ze vreet de energie van heel het team. Door dit Topic te openen merk ik dat ik gister amper een woord met haar heb gedeeld maar dat ze toch steeds weer ter sprake kwam. Ze is deze energie niet waard en ik pluk morgen wel een medisch woordenboek uit de kast en zodra ik merk dat ze mijn energie vreet ga ik daar wel in lezen ofzo,. Ik heb al aan mijn leidinggevende aangegeven dat ik meer in het andere team ingezet wil worden, niet alleen door haar, maar ook omdat dat werk boeiender is. Ze doet haar werk trouwens verder prima. Ok die "klusjes" verzinnen is natuurlijk onzin maar zijn ook niet fout. Extreem lang over dingen doen, maar dat krijgt ze wel uitgelegd als het nodig is. Ze heeft nog 7 jaar tot haar pensioen. Ze gaat echt nergens naartoe al hoop ik dat ze door haar vele klachten langdurig ziek wordt gemeld. Dus we zullen het er toch echt mee moeten doen. Verder trouwens een heel leuk team waarmee ik ook privé regelmatig iets onderneem, maar daardoor laat ik me misschien ook teveel meeslepen door de anderen. Ik vind het namelijk voor die andere meiden die gedeeltelijk vriendinnen en goede kennissen zijn geworden ook vervelend.
Ik zou kiezen voor de directe aanpak. Benoemen wat je ziet en wat je hoort en wat dat met je doet. Dus: ik hoor dat je heel negatief bent over piet. Ik vind het vervelend over piet te praten nu hij er niet bij is. Als je problemen hebt met piet, heb ik graag dat je dat met Piet zelf bespreekt en niet met mij. Of: ik hoor/zie dat je moe bent. Nu lukt het mij niet erover te praten, ik ben aan het werk en ga nog dingen doen. Negativiteit waarin patiënten meegenomen worden: mag best wat harder: patiënten hebben er niets aan hoe jij je voelt. Dus innde toekomstkun je je privé toestand beter coor je houden.
Mischien is dit ook het grootste probleem. Zodra jij uit de negative vibe gaat en haar negeer, maar de rest er over tegen jou zeurt blijf je in een negatieve circkel. Probeer dat te doorbreken geef aan je collega's aan dat je er niks meer over wil horen en dat ze haar ook moeten negeren zodra ze gaat zeuren. mischien kunnen jullie zo uit de negatieve vibe komen die er nu heerst. Al snap ik helemaal dat die collega energie vreet. Al klinkt het nu ook dat er extreem op haar gefocust word door iedereen. 'kan zijn dat ik het fout interpreteer' Vraag anders eens of ze niet minder uur zou gaan willen werken als ze toch bijna met pensioen gaat. Gewoon iets van maken van, ik weet dat je het werk zwaar vind. Kun je niet minderen in je uuren, zodat je het beter verdraagt.