De curretage is nu al bijna 5 weken geleden,maar af en toe word ik er nog zo ontzettend verdrietig om.Ik voel me nog altijd schuldig en heb ook erg grote angst dat ik dit niet kan;een zwangerschap goed volbrengen.We willen nog steeds heel graag zwanger worden en we gaan er ook weer voor.Mijn vriend zegt vaak,dat we in ieder geval wel weten dat ik zwanger kan worden,en dat klopt blijkbaar,maar ik denk dan gelijk erachteraan:ja,ik kan zwanger worden,maar volbrengen? Volgens de gyneacoloog was de vrucht niet geschikt om geboren te worden,maar ik vraag me nog vaak genoeg af,wat ik fout heb gedaan. Wie herkent dit?
Die twijfel is heel herkenbaar! Maar je moet jezelf niks verwijten. 70% van de eerste zwangerscappen eindigen in een miskraam. Je lichaam moet opeens heel erg wennen aan wat er gebeurd. En krom gezegd is je lichaam erg bitchie tegen vreemde indringers. Het mannelijk hormoon in het vruchtje doet er alles aan om te blijven nestelen in je baarmoeder. Maar wanneer het vruchtje niet goed is wordt het afgestoten. Eigenlijk net als met menstrueren. Dan wordt je eitje toch ook uitgestoten, want het heeft geen nut meer daar, hoort daar dus niet. Jezelf iets verwijten heeft geen zin. Dat deed ik eerst ook. Maar als je dan in de wereld rondkijkt en zoveel "niet-gezond-levende-mensen" zwanger ziet zijn en bevallen....(wat ik enorm frustrerend vind!) ....dan is het de natuur geweest en mocht het niet zo zijn, helaas! En idd, wat je vriend zegt is iets positiefs, jullie kunnen zwanger raken! Aan die gedachte houdt ik me ook vast en ik hoop dat het de volgende keer raak is en goed mag gaan! Ik heb contact gehad met een vrouw die 11 keer een miskraam had gehad. Ze heeft nu een dochtertje. Wat een doorzettingsvermogen vindt ik, kzou gek worden, maar zij gaf de moed niet op en dat doe ik ook niet. Ik weet zeker dat onze droom uitkomt! Dat houdt me overeind! Sterkte met alle verwarde gedachtes en verdriet! Liefs Vera
Ja ik herken dit heel goed. Ik zag het echt als falen. Mijn lichaam liet me in de steek en wat ben ik voor een vrouw als ik tot 2x toe een miskraam krijg?! De verloskundige kwam een paar weken na mijn curretage langs en hij zei: maar het is goed, je lichaam laat je niet in de steek, je lichaam helpt je juist, omdat het waarschijnlijk te maken heeft met de aanleg van het kindje! Tsja.. Zo kan je het natuurlijk ook bekijken! Ik heb trouwens 3 dagen na jou een curretage gehad! Sterkte met het verwerken ervan!
ook ik herken dit.. ik ben gisteren geweest voor mijn eerste echo.. het is helemaal niet goed.. Ons kindje is gestopt met groeien toen het 6 weken was.. en ik ben nu 12 weken en 4 dagen ken je nagaan hoelang al... het hartje klopte ook niet..En ik werd weer naar huis gestuurd dat ik het maar moest afwachten.. en er over na moest denken over een curretage.. maar ik heb vandaag besloten om het toch te doen want ik ben aan het rouwen.. en het kindje zit er nog in.. Ik ben echt helemaal verscheurd van binnen, ik had verwacht dat er een levend kleintje in zou zitten... ik voel me erg verdietig en kan gewoon niet ophouden met huilen.. Bang dat het me nog een keer gebeurd.. wie herkend dit?
Oh ik herken dit heel goed. Precies 2 jaar geleden werd er tijdens de echo geconstateerd dat ons kindje met 5 weken al gestopt was met groeien (ik dacht 11 weken te zijn) We mochten 2 weken afwachten, dan gingen ze nog een echo maken om uit te sluiten dat het kindje toch groeide. Een 1.5 week later kreeg ik toch nog een spontane miskraam, de echo die toen gepland stond ging gewoon door omdat we zo mooi de zekerheid hadden dat alles weg was. (voordeel van een vk met een eigen echoapparaat). Vooral de eerste keer weer ongesteld worden vond ik geestelijk erg zwaar, het voelde heel onnatuurlijk want ik zou toch eigenlijk zwanger moeten zijn. Heb mij op de been gehouden met de gedachte dat er dan wel iets heel fouts met het vruchtje moet zijn geweest dat mijn lichaam het niet verder heeft laten groeien. Maar ondanks dat voelde het als mijn fout In november dat jaar zat ik weer naar een positieve zwangerschapstest te kijken en oh wat was ik bang, vanaf dat moment heb ik ook alleen maar steeds gezegd, wat er ook gebeurt gewoon blijven zitten hoor. Met 7 weken mochten wij komen voor een vroege echo en bleek het kindje precies 7 weken oud te zijn en met een hartslagje. Van dat blijven zitten wat er ook gebeurt heeft hij goed in zijn oren geknoopt want uiteindelijk ging ik 20 dagen overtijd en ben ik op 4 dagen na 10 maanden zwanger geweest. Groetjes Anita
oke maar kan dat theoretisch? niet dat ik morgen de fout van mijn leven maak? en dat ik gewoon 6 weken blijk te wezen? en dat het hartje nog kan kloppen? maar ik ben bang dat ik nu alles wel wil geloven Ik ben zo benieuwd of dat kan? want ik ben daarvoor ook 6 weken niet ongesteld geweest mocht ik dan 6 weken zwanger zijn?
Theoretisch zou het kunnen dat je je verteld hebt en dat je dus minder ver bent dan dat je dacht. Maar ik wist in mijn hart al meteen dat dit niet zou kunnen ik zou me dan 7 weken hebben moeten vertellen en dat was voor mijn gevoel gewoon te veel tijdsverschil. Onze vk vond het toen verstandig om toch 2 weken af te wachten omdat hij echt 100 % wilde uitsluiten dat het toch niet verder groeide, ik had daar geen problemen mee omdat ik in die tijd heel rustig aan het idee heb kunnen wennen dat het een miskraam zou worden. Wel ben ik blij dat uiteindelijk mijn lichaam het zelf heeft opgelost en ik dus geen curritage hoefde. Als jij toch twijfeld dat zou ik dit zeker aangeven en ook aangeven dat je 2 weken wilt wachten om uit te sluiten dat je kindje toch nog groeit. Let wel dat het allemaal theoretisch is en dat bij de meeste gevallen je gyn/vk het bij het goede eind heeft hoor. Groetjes Anita
oke dank je wel... maar het rare is wel dat er op de papieren staat dat de kleine gestopt is met groeien toen het 6 weken en 1 dag oud was... maar als het nou zo is stel he.. dat ik gewoon 6 weken zwanger ben .. vind ik het wel raar.. want dan ben ik daarvoor ook al 6 weken niet ongi geweest? moet ik hiervoor de vk bellen? wat vind jij?
Hoe lang geleden heb je je zwangerschapstest gedaan? Zelfs wanneer ik vanaf de zwangerschapstest telde kwam ik veel verder uit dan de 5 weken die mijn vruchtje was. Groetjes Anita
Jij hebt zeker niets fout gedaan! Het is juist goed dat je lichaam in staat is om een 'foutje' op tijd te ontdekken. Zo denk ik er nu over. Ik ben opnieuw zwanger en ik heb er nu meer vertrouwen in. Mijn lichaam is in ieder geval in staat om moeder natuur haar gang te laten gaan indien het niet goed blijkt.
Als je net gister dit slechte nieuws hebt gehoord moet je mischien afspreken om over een week een echo/curretage te laten doen. Dan kan er namelijk 100% uitgesloten worden dat het vruchtje zich nog ontwikkeld heeft en kan jij dit zelf ook zien. Het is al moeilijk genoeg voor je. Als je dan ook nog moet twijfelen over de juistheid van de leeftijd van het vruchtje, of het wel echt mis was etc wordt je er helemaal gek van. Die week is dan wel erg moeilijk maar dan heb je misschien wel meer "rust" erover. Zo werkte het bij mij tenminste: ik kon met eigen ogen zien dat er geen ontwikkeling en dus geen levend vruchtje was en het haalde mijn angst dat er een grote fout gemaakt zou worden weg. Heel veel sterkte in ieder geval! Groetjes
hee.. Ik heb vandaag een inwendige echo gehad maar het mag dus echt niet zo wezen.. dus ik krijg de 25ste een curretage.. ik vind dit echt niet leuk.. maar ja het is ook erg moeilijk Groetjes char
Het is inderdaad heel moeilijk wanneer je dit overkomt. Wel fijn dat er toch weer een echo is gemaakt zodat je onzekerheid wat dat betreft weg is genomen. Groetjes Anita
Nou even een update... gisteren is kreeg ik spontaan een miskraam... weet iemand toevallig hoelang een miskraam kan duren want ik heb er nu nog steeds last van.. jemig wat doet het veel pijn..
ik heb er ongeveer 2 dagen last van gehad...heftige buikpijn...maar daarna was het gewoon ongesteldheid zeg maar... sterke meid !