Hoi Dames, 6 jaar geleden ben ik bevallen van mijn dochter. Deze bevalling vond plaats in het ziekenhuis (eigen keus) en had hierbij het pompje als pijnstiller gekozen. Om een lang verhaal kort te maken, Het duurde meer dan 35 uur van eerste wee tot ze er was en het wou maar niet opschieten. Het ziekenhuis waar ik toendertijd doet geen bevallingen meer, maar ook hun lieten mij gigantisch vallen . Ik heb PTSS, en het duurde dus ook jaren voor ik eigenlijk weer de sprong durfde te wagen voor een 2e. Nu inmiddels zwanger van de tweede, en ik begon eigenlijk met goede moed. Mijn eerste bevalling mocht dan een ramp geweest zijn, maar ergens had ik er vertrouwen in dat het niet zo hoorde te gaan en dat het ook zeker niet zo hoeft te zijn! Maar, nu nader ik de 25 weken, en het bekruipt me weer helemaal. Ik beval gepland, en word ingeleid. Ik heb namelijk diabetes type 2 inmiddels en ben dus dicht in contact met het ziekenhuis. Aangegeven al lang geleden dat ik echt angst heb ervoor, en de keuze voor keizersnee leek ook open te staan. Ik blijf in het ziekenhuis (ander ziekenhuis) na het inleiden en heb al aangeven de ruggenprik te willen. In de hoop dat dit mij oprecht een andere ervaring gaat geven. Maar... Nu twijfel ik dus of ik dat allemaal wel trek. Ik moet dus sowieso 24 uur in het ziekenhuis blijven ivm diabetes na de bevalling, maar een keizersnee lijkt me ook helemaal niks ivm het enorme herstel wat volgt. Maar, daarintegen lag ik ook lang plat bij de eerste vanwege compilicaties na geboorte. Ik hoop eigenlijk op, wat ervaring. Iets wat misschien me wat moed geeft om een keuze te maken hoe mijn geboorteplan eruit zou moeten zien. Ik wil me vooral goed voorbereiden aangezien alles me overviel de vorige keer...
Jeetje wat een heftige ervaring heb je zeg. Goed van je dat je het toch weer aandurft. Heb je goed vertrouwen in het ziekenhuis waar je wilt bevallen ? Hier ook een 1e bevalling die niet goed ging. De ontsluiting vorderde niet en persen duurde te lang. Bleek tijdens de bevalling dat ze een sterrenkijker was. Ik kreeg een knip en ze probeerden het met de pomp, dat lukte niet en uiteindelijk is ze met de verlostang eruit gekomen. Hele afdeling heb ik wel gezien, ze raakten in paniek. Uiteindelijk is het allemaal goed gekomen, gelukkig. Inmiddels een 2e keer bevallen en was een wereld van verschil. Duurde voor mijn gevoel minder lang, geen knip of dergelijke. Ik heb hypnobirthing gedaan , ik weet niet of dat is wat hielp maar het was een compleet andere bevalling. Ook een research gedaan naar hoe ik het graag wou. Nu kijk ik goed terug naar de bevalling.
Ik heb geen ervaring met zo'n heftige bevalling maar wilde toch even reageren. Een tweede bevalling gaat over het algemeen makkelijker omdat 'de weg al gebaand is'. Ik weet natuurlijk niet precies wat er gebeurd is en wat de complicaties waren, maar over het algemeen gaat bij een tweede de ontsluiting makkelijker/sneller en is de persfase korter. Dit omdat je lichaam het al eens heeft gedaan. Neemt niet weg dat het anders kan gaan. Maar meestal is dit echt zo. Dat wilde ik je meegeven. Hopenlijk heb je een fijne zwangerschap nog en kan je straks terugkijken op een mooie bevalling.
Op de controles na heb ik geen ervaring met dit ziekenhuis, ik heb ze al wel ruim van te voren over mijn angsten verteld en ook met het geboorteplan gaan we het er weer over hebben. Tot zover een vrij, nuchter gevoel over het ziekenhuis. Mijn man moest toen ook weg van het ziekenhuis na de bevalling, terwijl hij nu waarschijnlijk gewoon bij me mag blijven. Dus het voelt al wel anders. Ik ga me even verdiepen in hypnobirthing. Wie weet heb ik er iets aan! Ergens wel blij dat ik ingeleid word, heb wel het idee dat ik dan meer gefocused erin kan gaan. Het lijkt erop dat ik sowieso de streep mag trekken als ik het niet trek en er een keizersnee plaats moet vinden. Maar dit heeft eigenlijk toch niet mijn voorkeur, maar het is ergens wel bevrijdend om te weten dat je iets voor het zeggen hebt zeg maar? Dankjewel voor jullie reacties
Doe vooral alles waar je je goed bij voelt. Denkend aan simpele dingen als muziek , kaarsjes ( op batterij) of denkend aan een ctg, controles of je ontsluiting hebt . Ook een badbevalling schijnt er fijn te zijn. Heel ontspannend en je onderkant word soepeler. heel veel succes met je bevalplan en dat je een mooie bevalling mag hebben
Hier een verschrikkelijke 1e bevalling. Zoontje bleek ernstig dysmatuur. Startte met gebroken vliezen, kindje niet ingedaald. Zn hartje bleef dippen, dus al snel spoedsectio. Helaas te laag ingespoten ruggeprik. Was echt verschrikkelijk. Daarna nog een keer zo'n operatie gehad. Heb beide keren een jaar herstel gehad. Heb wel ptss en soort vaginisme overgehouden. 2e bevalling goed voorbereid. Bevalplan en worst case scenario plan gemaakt, veel hulp van mijn vk en de gyn gehad, en anesthesie. Ik mocht een bvac met eigen vk, dus het ziekenhuis hield de monitor in de gaten. Door alle voorbereidingen voelde ik mij heel zeker, en zo ontspannen met eigen vk. Ging nu heel vlot toen de weeën regelmatig werden. 3,5 uur en hij was er. Heb er oprecht van genoten. Zonder pijnstilling. Herstel is evengoed pittig ivm subtotaalruptuur. En het hechten was een herbeleving van de sectio, met dezelfde gyn erbij. Maar zie ik nu als een stukje verwerking. Bevalling zelf was echt een feestje. Ik denk dat het goed bespreken van al je angsten echt kunnen helpen. Zelf had ik een plan hoe ik de spoedsectio het liefst had, waar mogelijk. Dit gaf mij de kracht om de angst voor die sectio los te laten. En was apetrots het zelf te kunnen. En werd hierin ook echt gesteund door vk en gyn. En volg je gevoel hierin. Je weet nu hoe je het niet wilt, dus kan je misschien een plan schrijven hoe je het wel graag wilt indien mogelijk.
Wat een akelige eerste ervaring. Ik weet dat de poppoli ook vrouwen begeleid met een eerdere traumatische bevalling. Ik zou daar hulp zoeken voor een stukje verwerking en ook hulp bij het opstellen van een bevalplan.
Hoi lieve vrouw, Zo akelig om zo'n eerste ervaring te hebben.. Mijn eerste bevalling is achteraf ook traumatisch geweest (ook in ziekenhuis, ook met pompje). Tijdens mijn tweede zwangerschap wist ik zeker dat ik nóóit meer in het ziekenhuis wilde bevallen. Toen bleek dat ik GBS drager ben en dat die bacterie blaasontsteking werd veroorzaakt. De huisarts deelde mij mede dat ik in het ziekenhuis zou moeten bevallen aan een antibiotica infuus. Ik ben toen heel erg veel onderzoek gaan doen naar de risico's en heb uiteindelijk besloten om toch thuis te gaan bevallen. Het voelde voor mij echt heel belangrijk om niet vanuit angst, maar vanuit vertrouwen keuzes te maken. Uiteindelijk werd mijn tweede kindje binnen een uur geboren haha, thuis, in bad, en het was écht een droombevalling! Ken je het boek/de Facebook groep "Vrije Geboorte"? Misschien heb je daar iets aan. In de Facebook groep zitten in ieder geval veel vrouwen met soortgelijke ervaringen en met heel goede tips voor jou, ook wat betreft jouw rechten. Er is ook een website van.
Na de eerste (42.0, 10 pond, sterrenkijker, schouderdystocie) werd mij door de gyn verzekerd dat de tweede middels een ks zou komen. Tijdens de zwangerschap bleek niks minder waar en werd ik vanuit vk verteld dat ik weer vaginaal moest bevallen. Uiteindelijk met 41.0 vol in paniek in het zkh gekomen waar de gyn na mijn dossier te hebben overlegd met andere gynaecologen besloot de ks in te plannen. 41.2 is ze gehaald. Bij de derde had ik geen keus, ivm extreem grote kindjes werd met 38.2 de ks gepland. Herstel van de eerste ks ging extreem vlot. De tweede iets minder makkelijk maar ook prima. Alles beter dan 2 maanden volledige bedrust na vaginale bevalling van de eerste. Ik zou zo weer voor een ks kiezen wat het herstel betreft. Er zijn echter ook nadelen aan een ks en als ik had geweten wat ik nu weet had ik misschien wél voor vaginaal (ingeleid rond max 37 weken ivm formaat baby) gekozen. Wanneer je al weet dat je ingeleid wordt, heb je de touwtjes al meer in handen. Een ruggenprik lijkt me ook geen overbodige luxe. Probeer zo 'zen' mogelijk de bevalling in te gaan en 'zen' te blijven. Hypnobirthing is genoemd, er zijn vast wel meer cursussen om te volgen of anders een doula ipv vk aan je bed? Badbevalling oid. Ligt er maar net aan wat in jouw straatje past qua ontspanning. En evt een tijdslimiet stellen hoe lang je het zelf wilt proberen voordat het een ks wordt.