Ik heb een “goede” ervaring met afwachten wat het restweefsel zal doen, die ik graag wil delen met iedereen die meer informatie zoekt. Na mijn eerste MA eerst afwachten, toen 2x misoprostol, vruchtje uiteindelijk verloren maar vanwege forse rest ruim vijf weken later toch nog curettage. Ik was een van de lucky ones: ik hield er Asherman aan over. Met dank aan de info op dit forum bij dat vermoeden direct contact gezocht met het Spaarne Gasthuis en vijf maanden na de curettage was mijn baarmoederholte hersteld en mochten we er weer voor gaan. Vier maanden later weer zwanger! Ook dit liep uit op een MA helaas en wederom geen succes met afwachten en 2x misoprostol, dus met angst en beven weer een curettage ondergaan. Ik ben die artsen dankbaar voor het meedenken (vanwege de Asherman) en het heel voorzichtig te werk gaan tijdens de ingreep. Op controle in het Spaarne was een forse rest te zien (hysteroscopie), moest menstruatie afwachten om te kijken of mijn lichaam het zelf zou oplossen. Ik had daarna echter heel sterk het gevoel dat iedereen nu mijn baarmoederholte maar eens met rust moest laten. Daarom eigen zkhs gebeld en trof een meedenkende gyn die dan wel een echo wilde maken. Helaas na de menstruatie was toch nog restweefsel zichtbaar op de echo (hoewel ik echt iets enorms was verloren): “je mag het nog wel een cyclus aankijken, maar als de rest dan niet weg is zou ik toch adviseren om die te laten verwijderen”. Die afspraak stond een maand later al het Spaarne gepland, met daarvoor in mijn eigen zkhs nog een echo. Ik had er een beetje een hard hoofd in, want de menstruatie was op zich goed geweest maar ik had niet de indruk dat ik de laatste rest had verloren. Toch bleek de rest bij de echo niet meer aanwezig te zijn! En hoewel alleen een hysteroscopie 100% zekerheid biedt, zag het er zo goed uit dat ik weer wat vertrouwen in mijn lichaam heb gekregen. Geen polonaise meer aan mijn lijf (of beter: in mijn baarmoederholte) en binnenkort gaan we er weer voor! Uiteraard wil je niet dat restweefsel gaat ontsteken, maar als ik in overleg met de artsen de eerste keer had afgewacht (heb me toen de curettage toch wel een beetje laten aanpraten, ik wist het ook allemaal niet en was bang voor ontsteking), goed de signalen die wijzen op een ontsteking in de gaten had gehouden en (zoals nu met de rest ook) de “leefregels” in acht had gehouden (niet in bad, niet zwemmen, geen seks, geen tampons) was me wellicht het ellendig en vooral langdurig traject van de behandeling van Asherman bespaard gebleven. Ook al is de kans om het te krijgen erg klein en gaan curettages ook vaak gewoon goed. En is het wachten psychisch zwaar..we wilden graag snel verder. Toch ben ik blij dat ik nu mijn eigen gevoel heb gevolgd. Door schade en schande wordt men wijs?Het is een lang verhaal geworden zie ik maar ik wilde mijn pleidooi voor afwachten graag met jullie delen!
Bedankt voor je verhaal. Ik heb mijn verhaal net gedeeld in het MMM hoekje, misschien had het beter hier gepast. Maar ook ik heb nu Asherman, tgv een curretage in juli 2018. Hopelijk kan ik er over 2 weken aan geholpen worden. Achteraf gezien had ik misschien ook langer moeten afwachten of het vanzelf kwam. Maar na inmiddels 3 kuren misoprostol en 2 weken was ik eigenlijk blij dat ik de curretage kreeg, ik kon het mentaal ook niet goed aan om langer te moeten wachten. Maar achteraf.... ik moet de behandelingen nog in gaan en we zijn straks op z'n minst een jaar verder na de curretage voordat we weer goede kansen op een zwangerschap hebben. Nu ben ik vorige cyclus geheel onverwacht ondanks de verklevingen toch zwanger geworden, maar dit is gisteren misgegaan (kon ook niet goed gaan met een verkleefde baarmoeder en nagenoeg geen BMS). Ik ben een paar heel kleine stolseltjes verloren en bloed verder helemaal niet, door de verklevingen natuurlijk... maar ik ben nu wel bang dat er weefsel achterblijf als ik niet bloed... Ik weet niet zo goed of dat wel een risico is als je nog maar 5 weken zwanger was. Weet jij daar meer over?
Hier heel slechte ervaringen met restweefsel.. dood en doodziek geweest. Gelukkig mn gevoel gevolgd en bij de 2e infectie bij de juiste gyn terecht gekomen die op de juiste manier ingreep enme niet afscheepte met kijk t maar aan. Anders had ik nooit geen kans op een gezin meer gehad..
@ManonBB Wat ontzetten kl^te dat je ook Asherman hebt en dat je zwangerschap nu weer lijkt te zijn misgegaan. Het is een langdurig traject ja en een miskraam krijgen is al erg genoeg. Momenteel ben ik iedere maand oprecht blij als ik een goede menstruatie heb Ik zie dat jij al een hele voorgeschiedenis hebt, jemig. Fijn dat destijds een (vermoedelijke) oorzaak werd gevonden! Bij mij is onderzoek gedaan maar niks gevonden, grootste risicofactoren zijn toch mijn leeftijd en Asherman. Maar dat je ondanks Asherman toch zwanger bent geworden joh, je zou toch denken als er niets uit kan door verklevingen kan er ook niets in Ik zou als ik jou was vandaag nog contact opnemen met het zkhs waar de hysteroscopie gepland staat en de situatie uitleggen, en in dit geval niet afwachten, alleen eventueel na overleg met gyn. Veel succes en sterkte!! Want zoals uit het verhaal van @zonnetje2015 blijkt kan het met restweefsel ook heel anders aflopen.Ik ben wel benieuwd wat voor jou de redenen waren om het niet langer te vertrouwen, en wíst je toen dat er nog restweefsel zat? Ik denk dat het heel belangrijk is om naar je gevoel te luisteren. Afwachten kan een hoop ellende voorkomen, maar ook een hoop ellende veroorzaken. Gelukkig maar dat je er niet mee werd afgescheept en dat er juist is ingegrepen!
@Eevie82 Dank je voor je reactie! Ik heb vanmorgen gebeld en de situatie uitgelegd, maar de secretaresse/assistente gaf aan het af te wachten. Aangezien er over 2 weken een hysteroscopie gepland staat (die staat daar al sinds 2,5 maand... lange wachttijd en in overleg hadden we besloten die ondanks de zwangerschap te laten staan ivm de grote kans dat het mis zou gaan), als er dan nog wat zit kunnen ze dat dan weghalen. Maar 2 weken is best lang lijkt me? In elk geval, zodra ik buikpijn of koorts krijg trek ik aan de bel hoor.
Het is helaas voor iederr vrouw en iedere zwangerschap (en ma) anders. Ik heb jn totaal 2 maanden een dood vruchtje in mn lijf gehad, wat echt niet werd afgestoten. Ik wilde graag dat mn lijf het zelf deed maar helaas. Paaer dagen heel licht bloedverlies gehad, maar de vruchtzak bleef zitten waar hij zat. Volgens de vk en gyn kan het wel een jaar blijven zitten. En is dat dan goed? Ik vraag het me af... bij mij is het uiteibdelijk curettage geworden en is gelukkig goed gegaan. Ik ben nu weer zwanger en hoop op een goede afloop!