Sinds november 2018 proberen we tevergeefs zwanger te raken, eind mei dit jaar naar de huisarts om toch te laten onderzoeken waarom het niet lukt, in juni eerste zaadanalyse bij mijn man. Uitslag was wel zaadcellen, maar weinig en van matige kwaliteit. Maar er moest na 3 maanden een herhaling komen omdat het een ‘momentopname’ is. Dat wachten is killing, na zo’n lange tijd, vruchteloos proberen is de hoop op een natuurlijke zwangerschap al bijna weg en toch iedere maand weer die teleurstelling als je ongesteldheid op gang komt.. In de tussentijd wel wat kennis proberen op te doen, wat er mogelijk is qua vruchtbaarheidsbehandelingen. Ik ben blijven hangen bij IUI, want dat zou bij mannen met verminderde zaadkwaliteit van toepassing kunnen zijn en is van alles eigenlijk het minst intensief.. Vorige week heeft mijn man voor de 2de keer zaadanalyse laten doen, maar de uitkomst blijft hetzelfde helaas. Bij het gesprek over wat de mogelijkheden zijn, blijkt IUI echter toch af te vallen omdat het te weinig zaadcellen zijn.. Dus dan kom je in eerste instantie al direct uit op IVF (of ICSI).. een stuk intensiever, vanwege het hormonen slikken, de punctie ed. Ik ben er echt even naar van... voor mijn gevoel slaan we een flink stuk over en we moeten dat echt een plek geven.. We kunnen er gelukkig wel samen goed over praten, maar we weten nog nauwelijks wat ons te wachten staat. Omdat ik me dus nog niet op IVF had ingesteld, hoop ik daar de komende tijd wat meer info over in te winnen en dan met name ervaringen van andere vrouwen, zowel positief als negatief, ik wil zo goed mogelijk voorgelicht worden dat ik zo min mogelijk voor verrassingen kom te staan (daarin heeft onze huisarts eigenlijk gefaald, want die heeft de eerste keer niet gezegd dat de zaadcellen zo weinig waren dat IUI al af zou vallen. Als ik dat had geweten had ik me al veel eerder op IVF toegelegd..) We willen er sowieso voor de volle honderd procent voor gaan, begrijp me niet verkeerd, maar ik ben gewoon een beetje in de war dat ik me ineens moet voorbereiden op een nog heftiger traject. We hebben een verwijzing gekregen naar een fertiliteitskliniek waar we nu een afspraak voor intake gaan maken. Ik ben erg benieuwd.. Wie zou haar ervaring met IVF willen delen en heb je tips/adviezen voordat we het gesprek hierover aangaan bij de fertiliteitsarts? Alvast heel erg bedankt!
Hoi, Wat vervelend dat je meteen ivf moet doen! Ik wil graag mijn ervaring delen, het is niet soortgelijk als de jouwe, maar qua “meteen door naar ivf” wel. Wij zitten in een PGD-ICSI traject omdat mijn man een erfelijke ziekte heeft. Deze ziekte is al heel lang bekend, dus eigenlijk toen we heel kort een relatie hadden kwam dit al eens ter sprake. Wij hebben uiteindelijk besloten om voor PGD te gaan en hebben ons 2 jaar geleden aangemeld. We hebben 2 jaar moeten wachten en mogen nu voor het eerst echt een poging doen. Wij hebben dus nooit “zelf geprobeerd”. In het begin voelde ik me gefrustreerd en soms boos, vooral naar anderen toe die makkelijker zwanger werden en dit ook lieten merken (heb nooit mijn frustratie naar hun geuit overigens). het voelde ontzettend oneerlijk en soms had ik geen geduld meer om te wachten. ik snap dus heel goed dat je ervan schrikt en baalt. En dat mag ook! Wat bij mij hielp is dat ik het op een gegeven moment echt zag als een kans voor ons om een kindje te mogen krijgen. En naar mate de tijd verstreek begon het idee steeds meer te wennen. Ik kan me eigenlijk niet eens meer een voorstelling ervan maken dat je met elkaar naar bed gaat en op die manier een kind krijgt haha. En eerlijk: ik vind het traject nog erg meevallen. Ja, je moet regelmatig naar het ziekenhuis en hormonen spuiten. Maar ondanks dat ik nu 4,5 week hormonen heb gespoten en alleen in de afgelopen week al 4 keer naar het ziekenhuis ben gegaan, vind ik het echt meevallen. Ik had het veel erger verwacht. Ook qua emoties. Wat verder nog hielp is dat ik het met veel mensen in de omgeving heb gedeeld. Ik kwam er op die manier achter dat er zo veel stellen zijn bij wie het niet vanzelf gaat. Je voelt je een stuk minder eenzaam dan. Ook vind ik alle steun heel fijn, maar dit is natuurlijk persoonlijk! ik probeer vooral elke stap als een nieuwe kans te zien: weer een stap dichterbij onze grote wens. heel veel succes alvast!!
Oh wauw, bedankt voor je reactie! Ondanks dat het in eerste instantie een andere aanleiding heeft om meteen door naar IVF te moeten gaan, komen de emoties die erbij komen kijken, wel overeen. Het is fijn te lezen dat je na een tijdje aan het idee went en mooi om het als een kans te zien, want dat is natuurlijk ook zo! Ik hoop dat wij dit ook als zodanig mogen gaan zien, natuurlijk hebben we het doel voor ogen, maar nu lijkt dat traject een behoorlijke berg om te beklimmen om de top (dat doel, een kindje van ons samen) te bereiken en dan is het nog niet eens 100% zeker dat het uiteindelijk ook lukt.. Maar goed, kansen zijn er om te grijpen, iets met het cliché, niet geschoten is sowieso mis, dus we gaan er gewoon voor Ik heb even op moeten zoeken wat PGD-ICSI inhoudt, maar nu ik erover gelezen heb, vraag ik me af of wij hier mogelijk ook niet op uit gaan komen. Mijn man heeft namelijk ook een erfelijke ziekte, of nou ja, we weten niet zeker óf en hoe groot de kans is op overdracht op ons kind, omdat bij het genetisch onderzoek vroeger toen hij klein was, het nooit aangetoond is in zijn DNA. Hij heeft er alleen wel kenmerken van en vroeger was er nog weinig over het syndroom bekend, dus misschien dat het nu wel aantoonbaar is. Omdat mijn man er helemaal geen ‘last’ van heeft, is het alleen de vraag hoe groot de kans is dat ons kind het überhaupt, in dezelfde lichte vorm of ook in ergere vorm zou kunnen overerven. Bij de intake willen we dit bespreken wat hierin verstandig is, met evt. genetisch onderzoek, het is namelijk ook best zeldzaam. Dat is nog even afwachten voor ons dus, wat zij erover zeggen of het ‘gewoon’ IVF wordt of dat het toch raadzaam is om voor PGD te kiezen.. Is het door het PGD dat er zo’n lange tijd overheen is gegaan, is daar zo’n lange wachtlijst voor? Respect hoor, zo lang wachten voordat je echt mag proberen! Gelukkig nu eindelijk gestart en heel fijn dat het je meevalt Heb je ook al zo’n punctie gehad, of wanneer doen ze dat? Hoe vaak en hoe moet je hormonen spuiten(moet je dat zelf doen of doen ze dat in het ziekenhuis)? Pfoe, ik vind het wel ‘vaak’ klinken, 4x in de week naar het ziekenhuis, valt dat te combineren met je werk en zijn ze daar helemaal op de hoogte, dat vind ik ook nog wel een ding..
Het komt inderdaad door PGD. Ze ontwikkelen een genetische test en het duurde 1,5 jaar voordat die klaar was. Maar er zijn ook zat mensen bij wie het na 2 maanden al klaar was helaas geldt er een wachtlijst voor PGD, dus die kwam daarna nog eens erachteraan. Het is een pittig traject, dat wel. En de kansen dat het daadwerkelijk lukt zijn wat kleiner, omdat er minder gezonde embryo’s overblijven. Maar spannend zeg dat jullie dat misschien ook moeten doen! Tijdens de intake zal er wellicht meer over verteld worden. Ik zou ook goed bepalen wat de impact van deze ziekte kan zijn in het ergste geval, en of dit dan ook tot uiting kan komen bij jullie kind. Hormonen spuiten doen we zelf (mijn man doet het ). Heb er gelukkig totaal geen last van, dat scheelt ook heel erg! Het is wel goed te combineren met werk vind ik. Natuurlijk is het wel soms wat passen en meten, maar je bent vaak maar eventjes in het ziekenhuis. Op mijn werk weten ze ervan en hebben ze er gelukkig super veel begrip voor! de punctie heb ik morgen! Best spannend, maar ben er klaar voor! heel veel succes alvast met de intake! Hopelijk krijg je een hoop duidelijkheid !
Pittig inderdaad! Ik ben echt heel benieuwd naar de intake, hoe het vervolgtraject voor ons gaat lopen, ik zal toch ook eerst onderzocht moeten worden. En zo te lezen doen ze dat PGD niet overal dus dan zouden we ook weer doorverwezen gaan worden als we daarvoor in aanmerking komen, denk ik.. We staan echt nog aan het begin, al zijn we al bijna 2 jaar aan “het proberen”, dus ergens hoop ik dat PGD niet nodig gaat zijn zodat we niet nog langer hoeven te wachten. Voel mijn biologische klokje nu ik 31 jaar ben toch al tikken, en mijn hoop is toch uiteindelijk ook meer dan 1 kind te krijgen, ooit. Maar nu eerst focussen op een eerste, zou al heel dankbaar zijn als ons die gegund is! Al heel blij dat we in een tijd leven waarin er al zoveel mogelijk is bij vruchtbaarheidsproblemen, vroeger bleef je je leven lang ongewild kinderloos, zonder kansen.. Ik vind het in ieder geval superfijn om jouw ervaring zo te lezen, eerlijk en positief, dankjewel daarvoor! Spannend zeg, morgen de punctie! Ik duim voor jullie dat het na zo’n lange, pittige investering, het snel tot het moois mag leiden waar jullie het allemaal voor doen
hi, even een kort reactie tav de mogelijke genetische afwijking. Hier moet je (was aantal jaar terug zo) sowieso weer een aparte doorverwijzing van hebben voor je huisarts. Ik zou dit alvast in gang gaan zetten en afspraak maken met klinisch geneticus. Dan kun je het dna onderzoek alvast in gang gaan zetten. Dat duurt ook wel een flink aantal weken zo’n uitslag (over het algemeen). zo’n eerste intake in het ziekenhuis is vaak heel algemeen nog. Het genetisch onderzoek zal nodig zijn om echt een behandelplan te maken. ik zou me echt zsm door laten verwijzen om hiermee aan de slag te gaan en niet op ivf arts wachten. Die weten die toch niet en zullen zeggen dat je bij huisarts een verwijzing moet gaan halen naar klinisch geneticus. Verder is het heel heftig om in een keer naar ivf/icsi te gaan. Waar je bij iui een beetje ‘kunt wennen’ (en dan heb je direct al heel veel kansen natuurlijk), krijg je bij icsi direct de full monthy. Vriendin van mij had dat ook, best heel heftig. Ook omdat je maar 3 (betaalde) pogingen hebt. je kunt heel veel info ophalen ook door hier eens te browsen in oude topics. Allemaal info waarvan je nu nog niet weet dat je het eigenlijk wilde weten (en ook heel veel dat je niet wil weten natuurlijk, haha). tijdens de fase richting de punctie is het best heftig. Spuit je ook veel. Als je het geluk heb wat cryo’s in te kunnen vriezen (als je van de 1e terugplaatsing niet zwanger bent) dan is een cyclus waarin je een terugplaatsing krijgt wel minder heftig. Dan zet je alleen 1 prik voor je eisprong en moet je circa 1-3 keer komen voor een echo. En wie weet ben je na 1 terugplaatsing zwanger. Dan ben je circa 7 a 8 keer in het ziekenhuis geweest en that’s it. Maar er kunnen ook 3 puncties en zovele terugplaatsingen nodig zijn en dan is de impact natuurlijk volledig anders. Dus er valt eigenlijk weinig over te zeggen. heel veel succes!
Hoi! Nog geen ervaring met ivf...maar wel met de gevoelens die er bij komen kijken! Wij weten sinds maart dat de kwaliteit van mn partner niet optimaal is. Verminderde kwaliteit werd het genoemd. Nog steeds hoop...maar door corona uiteraard geen zkh bezoek. In aug 1e bezoek, 2e controle op semen. Zeer verminderde kwaliteit...kans op natuurlijke zwangerschap nihil...uhh wat?! Dat was ons helemaal niet zo duidelijk na de 1e uitslag...3e onderzoek met opwerking van zaad. We gingen voor iui, ons gevoel zei dat het goed zou komen. Helaas...zeer weinig goede zaadcellen gevonden! Pffff ivf! Dat was een behoorlijke tegenvaller. Hele weekend erg verdrietig, veel huilen op de meest gekke momenten...het besef heeft echt wel even geduurd en nu nog, terwijl ik dit schrijf moet ik slikken. Ivf klonk altijd zo ver weg.. gevoel van, dat zal bij ons vsst niet nodig zijn.. en dan zit je toch ineens in dat circuit! En dat circuit bestaat uit veeeel en langggg wachten op een volgende stap. En dat vind ik nog t moeilijkste van alles. Wij wachten nu op een belletje vanuit het zkh, met een datum voor een intake gesprek. Spannend! We zijn er klaar voor, we willen er voor 1000% voor gaan...maar wanneer...pff geen idee!! Dus nee, geen ervaring met ivf zelf. Wel met de tegenvaller. Je kunt het vast gauw een plaatsje geven! Dat heb ik althans wel gemerkt
Hoi Preitjuh, Wat ben ik blij met je reactie! Dit is namelijk een exacte beschrijving van mijn gevoel op dit moment! Dat IVF zo ver weg klonk altijd en dan nu ineens waarschijnlijk onze nabije toekomst is.. dat moet echt nog landen ja... en ook de overeenkomst met dat na de eerste keer zaadanalyse, het helemaal niet zo duidelijk naar voren kwam dat het dusdanig verminderde kwaliteit was, dat de kans op natuurlijke zwangerschap nihil is en we zelfs voor IUI niet in aanmerking zouden komen.. nog steeds bizar dat onze huisarts daar toen niet al wat over had gezegd.. En wat je ook zegt, dat het allemaal zo lang duurt, dat vreet echt aan me.. Pfft en jullie dan dus eerst vol vertrouwen begonnen met IUI, en dat het dan te weinig blijkt te zijn bij opwerking, dat is ook wel echt een flinke domper zeg! Maar wie heeft jullie hierin geadviseerd qua IUI? Want het was na de eerste 2 zaadanalyses, wel genoeg voor IUI in eerste instantie (>1miljoen)? Jullie lopen dan nu wel echt synchroon met ons, wij wachten namelijk ook op wanneer we een intake hebben in de vruchtbaarheidskliniek, maar dat zal minimaal een maand nog duren ben ik bang en dat terwijl ik vol met vragen zit die ik bij niemand kwijt kan, het houd me constant bezig. Gelukkig hier op het forum dan wel, maar over het erfelijkheidsgebeuren, dat is toch te specifiek.. Daar krijgt mijn man ook nog een verwijzing voor naar een klinisch geneticus, vind ik ook spannend wat daar uit gaat komen en hoe lang het allemaal gaat duren. Ik zal het heus een plekje gaan geven, in ieder geval veel met elkaar over praten en voor ogen houden waar we het voor doen en het los proberen te laten wat het tijdspad hierin gaat zijn, hoe moeilijk ook. Belangrijkste is het vervullen van onze kinderwens! Wat delen jullie hierover met familie/vrienden/collega's?
Het is ook allemaal erg overweldigend! Ik heb alles ervaren als vooral heeeel veeeeel info. En daar werd ik tureluurs van. Maar, wat mij hielp is het per dag bekijken. Van afspraak naar afspraak gaan en niet alles meer willen overzien. Ook alle termen die je hier voorbij ziet komen... leg het naast je neer tot het moment dat het bij jou van toepassing is.
Dankjewel! Mijn man heeft vandaag gebeld naar de huisarts voor een verwijzing naar een klinisch geneticus, want je hebt gelijk, daar kan ook nog een hoop tijd in gaan zitten! We balen ook dat we hier niet eerder al zo over na hebben gedacht, best naïef.. Maargoed, we moeten nu vooruit kijken. Bedankt voor het delen van deze eerlijke ervaring van je vriendin! Ja, we hadden ook gehoopt op het kunnen 'wennen' met IUI, dat is nu bij ons weggekaapt en we worden voor ons gevoel in plaats daarvan direct in het diepe gegooid.. Mja, het blijft uiteindelijk onze eigen keus om aan het traject te beginnen natuurlijk en het heeft ook met name met acceptatie te maken. Dat gaat wel komen als het wat geland is en we er meer over weten.
wat goed dat jullie dat gelijk in gang hebben gezet! Blij dat ik toch die tip heb gegeven. Het voelt soms een beetje als bemoeien om dat soort dingen te roepen. Heb zelf enige ervaring hiermee, vandaar dat ik enigzins weet hoe dat werkt. Tijdens mijn prille zwangerschap is mijn opa overleden en toen kwamen er wat gesprekken op gang waaruit bleek dat er mogelijk/waarschijnlijk een (vrij ernsitge) erfelijke ziekte in de familie zit. Ik ben daar dieper in gaan graven en omdat ik nog bij fertiliteit liep in academisch ziekenhuis werd er toen snel geschakeld. Omdat ik al zwanger was werden zowel man als ik met voorrang behandeld en getest. Ik bleek uiteindelijk geen drager te zijn gelukkig (en man ook niet). Ik vond dat toen echt heel stressvolle periode. Geloof dat veel van dat onderzoek in utrecht wordt gedaan en daar normaliter zo 2 a 3 maanden overheen gaan. Nu was het ook nog meerdere weken. Reken vanaf je de afspraak bij de geneticus hebt daar op zou ik denken. Dan kan het evt alleen maar meevallen. en tav ivf/icsi. Ik denk dat, dat straks vanzelf komt als je in het traject zit. Maar het zou ook echt niet verkeerd zijn om tzt er eens met iemand over te gaan praten. Misschien werkt er bij je huisarts ook een maatschappelijk werkster oid? Het is echt wel heel heftig en schakelen en kan me voorstellen dat je tijd nodig hebt om het een plekje te geven/ te accepteren.
Bij ons ging het op ongeveer dezelfde manier als bij jou TS. Na jaren zelf proberen doorgestuurd naar zkh, daar bleek dat de zaadkwaliteit van mijn man heel slecht was. Cwz stuurde ons direct door naar de radboud met een “waarschijnlijk IUI, misschien zelfs IVF.” Onderzoek werd daar herhaald en we kwamen op 300.000 zaadcellen. Direct door naar ICSI dus, zelfs te slecht voor IVF. Ik vond het idee dat we inderdaad voor mijn gevoel zoveel stappen over moesten slaan heel heftig. Meteen de eindhalte, 3 pogingen en klaar, uitgespeeld. ICSI voelde als zo ver van mijn bed. Gelukkig waren de corona-wachtlijsten er toen nog niet zoals nu dus we mochten redelijk vlot van start. Eerste traject duurt langer (lange protocol dus eerst een maand de pil, daarna gaan spuiten enz.). Het voelde alsof er geen einde aan kwam en ik was giga instabiel qua hormonen die tijd. maar een opsteker voor jou TS. Ik was bij ons eerste kindje binnen 5mnd na intake zwanger (2mnd lange protocol met mislukte tp, rustmaand, tweede terugplaatsing). En met nog enkele ingevroren embryo’s (cryos) in de vriezer, waarvan nu pas 1 teruggeplaatst en dit keer meteen zwanger. Het kan absoluut ❤️ ik heb inderdaad mijn werkgever op de hoogte gesteld hiervan. Je mag (in NL) doorbetaald verlof opnemen voor je niet-planbare zkh-afspraken. Dat maakt het redelijk te doen. Ik kon het combineren met wat thuiswerken. De punctie had ik op vrijdag dus daarna weekend rust gehad, anders had ik me de dag na de punctie ook nog ziek gemeld. Freya, de website voor stellen die kampen met subfertiliteit, heeft een mooie folder (zowel voor jou als je werkgever) over behandeling icm werk.
Je man kan zaadkwaliteit proberen te verbeteren door oa voeding aanpassen, geen strakke broeken/ondergoed, geen telefoons in broekzakken, geen sauna, geen alcohol/roken/drugs. Koorts heeft ook lange tijd effect op de zaadkwaliteit. Je kunt je oa bij umc zorgverzekering verzekeren voor 5 ivf/icsi pogingen. Dus bij 3 houdt het niet perse op. Wel adviseer ik je om eventueel buitenland te overwegen als de na 1 of 2 mislukte pogingen in NL. Gent of de Cuypers en Cuypers kliniek (duitsland) zijn de beste Deels wordt dat vergoed, deels niet. Ik ben (bewust) alleenstaand en begin nu aan mijn 5de ivf poging. Uit de 3de ivf poging kwam mijn dochter. En hopelijk nog een broertje of zusje. Er zijn besloten freya groepen op facebook waar je dingen kan lezen en delen. Op de freya website staat ook veel info.
Ja bizar is dat allemaal he! Voor de opwerking was t 1.6 miljoen en erna 0.2...dus das wel n enorm verschil. Ik denk dat daarom iui in 1e instantie een optie leek te zijn. Vervelende is dat iui in dat zkh kon en we nu voor ivf naar n ander zkh moeten. Daar is de wachtlijst nu 2-3 maanden pfff. En idd al die vragen...vooral rondom de hormonen heb ik veel vragen. Lees van alles maar je weet nooit welke behandeling t gaat worden. Freya is trouwens wel n hele fijne site!! Heb ik veel fijne dingen gelezen. Wij hebben het onze naaste fam en vrienden onlangs verteld. Ik was sommige opmerkingen zo zat (als ik niks dronk; ben je zwanger ofzo?!). Daarnaast ben ik nu giga blij met alle steun die we nu al krijgen. Niet iedereen kan zich inleven...maar de mensen die dat wel kunnen zijn nu onmisbaar Op het werk vertel ik het pas als de verdere stappen duidelijker zijn. Zal t toch moeten vertellen want volgens mij heb je weinig invloed op tijden voorkeur voor behandelingen/controles.. geen idee nog hoe of wat! Spannend nog zeg met de uitslag van je man. Wel zo fijn dat de medische wereld zo veel kan...onze kansen zijn nog altijd best groot! Daar denk ik dan maar altijd aan...
Hier ben ik het absoluut mee eens. Ik werd die opmerkingen ook zat, en familie weet t bijna niet maar werk en vrienden wel. En dat is zo fijn. Ze stellen 100 vragen en ik merk dat het mij helpt om dingen te verwerken door er veel over te praten.
Wat een heftige tijd zit je in, er komt zoveel op je af! Neem de tijd en blijf vooral met elkaar praten is mijn eerste advies. Wij zijn toen we een jaar aan t proberen waren naar de huisarts gegaan en door verwezen naar het ziekenhuis. De eerste afspraak daar kregen we ook de zaaduitslag van mijn man, en ‘boem’... daar kwam gelijk de klap in ons gezicht. We moesten op basis van de uitslag rekening houden met icsi kregen we te horen. We stapten er eigenlijk blanco in, maar dat horen was wel heel heftig. Tegelijkertijd ook een soort ‘blij’. Er was een reden gevonden waarom het tot nu toe niet gelukt was en icsi zou die barrière kunnen overwinnen. Eerst kreeg ik toen een aantal onderzoeken en toen dat allemaal goed bleek, hadden we groen licht om te starten. We gingen er heel hoopvol en positief in, vol vertrouwen dat dit ons zou helpen om een kindje te krijgen. Een leuke weg zou t niet worden, maar eindelijk zouden we echt kans gaan maken op een kindje van ons samen! Voor ons was de weg uiteindelijk alsnog erg lang met veel tegenslagen en teleurstellingen onderweg. De eerste poging moest worden afgebroken ivm dreigende overstimulatie, er groeiden veel te veel eitjes bij mij. Niemand die me verteld had dat dit ook een optie was, dus dat kwam rauw op ons dak. Daarna wachten tot mijn lijf klaar was om weer verder te kunnen. De tweede poging was weer op t randje, maar ging wel door en met veel embryo’s ook. Dus helemaal blij! Uiteindelijk 7 terugplaatsingen gehad uit die poging met allemaal negatief resultaat. Pas de poging erop, en met de 9e terugplaatsing raakte ik zwanger van onze dochter. Een hele lange weg dus, waarvan ik hoop dat jullie deze bespaard zal blijven! Inmiddels ben ik zwanger van ons tweede wondertje, wat ‘gelukkig’ een stuk sneller mocht gaan. We hadden nog embryo’s over van de poging waaruit onze dochter is ontstaan. De tweede daarvan wordt binnenkort geboren. Waarmee ik wil laten zien dat het heel lang kan duren, maar ook ineens heel snel kan gaan. Je weet het niet, en dat vond ik eigenlijk het lastigste aan het hele traject. De onzekerheid. Niet weten of en wanneer alle moeite die je er samen voor doet uiteindelijk tot het zo gewenste resultaat zal leiden. Een enorm verhaal geworden! Als je vragen hebt, stel ze vooral hier op het forum. Zoveel meiden die helaas ervaring hebben. Veel succes!
Bedankt voor jullie berichtjes! @Littlegirl1989 dat klinkt inderdaad als een soortgelijke situatie en wat ongelooflijk fijn dat het zo goed uitgepakt heeft bij jullie! ❤ Dit geeft mij ook zeker hoop, waar ik me aan vast ga proberen te houden! Thanks ook voor de tip over die folder van Freya, die zal ik opzoeken @aicirtap we hebben inderdaad begrepen dat de zaadkwaliteit misschien te verbeteren is. We letten al een tijdje op wat we eten en mijn man slikt multivitamine pillen. We hopen dat dat een positief effect zal hebben! Goede tip voor de zorgverzekering, daar gaan we ons ook op oriënteren! En ik zal de Facebookgroep van Freya ook eens opzoeken, wellicht dat ik daar ook wat extra kennis opdoe Knap dat je het traject alleen doorloopt, lijkt me ook heftig, maar hopelijk genoeg mensen om je heen die je bijstaan? @Preitjuh90 oh jeetje, wat vervelend dat jullie van zkh moesten wisselen en daar nog zo'n lange wachttijd is! Is er al wat van die wachttijd verstreken of vanaf nu nog 2-3 maanden? Nee precies, je kunt over vanalles lezen, maar het is nog niet gezegd wat voor behandeling op jou van toepassing gaat zijn, dus dat blijft afwachten helaas.. En die opmerkingen van anderen, daar heb ik ook erg veel last van... Iedereen verwacht het inmiddels van ons, we zijn 2 jaar getrouwd en de meesten wisten al dat we een kinderwens hebben. Alleen echt goede vrienden(waaronder een stel dat ook een traject door moest, uiteindelijk met donorzaad) en onze ouders zijn op de hoogte dat we een traject in gaan, maar we wachten nog even tot we meer duidelijkheid hebben na de intake voor we het broers/ zussen en evt andere vrienden (+ op het werk) vertellen. En vind het ook spannend wat er uit genetisch onderzoek komt.. mijn man heeft zo'n lichte vorm van het syndroom dat we vooral willen weten of er überhaupt een kans is dat ons kind een ergere vorm zou kunnen meekrijgen, want alleen dan willen we een traject waarin dat uitgefilterd wordt (om het even plastisch te zeggen)
Oef.. dat is zeker een lange weg en wat naar dat je van tevoren niet goed op evt risico's was gewezen! Heb dat van die overproductie gelezen, dat kan heel gevaarlijk zijn Wel super fijn dat het bij jullie 2de wondertje sneller mocht lukken! Een goede "oogst" dat uit die poging allebei jullie kinderen ontstaan zijn (gek idee ook eigenlijk, in theorie zou het een soort van tweeling kunnen zijn, alleen dan met tijd er tussen!) Dankjewel voor het delen van jouw ervaring! Goed om ook deze kant te lezen.
Wat lief dat je eraan denkt! De punctie is me zo ontzettend meegevallen! Ik had van tevoren behoorlijk angst, maar absoluut ongegrond. Heb geen pijn ervaren, behalve bij de vervelende eendenbek. Kreeg wel een rustgevend middel, dus dat zou vast geholpen hebben. Na de punctie viel/valt de pijn ook wel mee. De eerste 2 dagen heb ik wel echt rust gehouden. Zolang ik lekker op de bank lig, heb ik nergens last van. Nu kan ik eigenlijk alles weer, maar tillen/bukken/sporten durf ik nog niet aan. Dat doet nog wel een beetje zeer, als een menstruatiekramp die niet weggaat. ze hebben trouwens 12 eicellen gevonden horen vrijdag hoeveel vijf-daagse embryo’s er zijn!