Wie heeft ervaring met het introduceren van een nieuwe partner aan kinderen in de leeftijd van 10/12 jaar? Ik hoor graag jullie ervaring. Hoe lang waren jullie op dat moment al samen? Heb je je nieuwe relatie eerst benoemd en was de ontmoeting wat later of juist niet? En vooral ook: wat zijn je tips om wel of niet te doen. Ik wil mijn kinderen binnenkort laten kennismaken met mijn vriend. En al voorzie ik geen moeilijkheden, het is toch een beetje spannend. Ik vind het daarom wel fijn om ervaringen van anderen te lezen, en daar misschien ook mijn voordeel mee te doen.
Hier ging het eigenlijk helemaal vanzelf. Sterker nog: nog voordat ik wist dat mijn man bestónd, had ik al gesprekken gehad met m’n kinderen met de vraag of ze het erg zouden vinden als mama zou gaan ‘daten’. Juichten ze alleen maar toe. De eerste keer dat ik mijn man ontmoette, had ik mijn jongste dochter van toen 1,5 jaar bij me. We hebben urenlang gewandeld en gepraat. Date nummer twee was een roadtrip om m’n oudste dochter (toen 12) op te halen; m’n derde dochter (bijna 9) was toen mee. Week daarna een barbecue bij mij thuis met m’n zoon (toen 7) en het weekend daarop een dagje dierentuin met mijn tweede dochter (bijna 10) en zijn drie kinderen. En daarna pas, toen alle keuringen over en weer geweest waren en positief bevonden, durfden wij onszelf met terugwerkende kracht vriendje en vriendinnetje te noemen. Inmiddels nagenoeg vijf jaar en een zoon verder. Hoe lang zijn jij en je vriend samen? Wat weten je kinderen al? In mijn ervaring: kinderen hebben voelsprieten en als het tussen jou en je vriend goed zit, pikken ze dat meteen op en hoef je écht geen issues te verwachten. Uitzonderingen daargelaten wellicht.
Bedankt voor je uitgebreide reactie! Leuk om te lezen hoe het bij jullie ging. Wij zijn nu drie maanden samen. De kinderen weten nog niet van onze relatie. Ze geven wel vaak aan dat ze het leuk zouden vinden als ik weer verkering krijg (en dan beginnen ze gelijk ook over nog een baby erbij... ) Ik denk dus dat ze sowieso wel enthousiast reageren. Ik lees graag meer ervaringen, er zijn vast meer moeders met samengestelde gezinnen hier op zp.
Mijn zoon was toen nog jong. 3,5 en wij waren al een maand of 8 bij elkaar toen ze elkaar voor het eerst zagen. Zo nu en dan kwam vriend even 10 min binnen voordat de oppas er was. Maar goed wij heb en nooit een samengesteld gezin geambieerd. Nu eten we soms samen of gaan we wat leuks doen.
Wij waren al een jaar samen toen we de kinderen geïntroduceerd hebben. We hebben er voor gekozen om zo lang te wachten omdat we eerst echt zeker van onze zaak wilde zijn, dat we écht met elkaar verder wilden gaan ook na de , zoals wij het noemden, "roze bril" periode waarin je zo verliefd op elkaar bent dat je je haast niet kan voorstellen ooit iets anders te willen. De 1e paar keren hebben we in een indoor speeltuin afgesproken waar de kinderen (we hadden al beide kinderen) de kans kregen om elkaar te leren kennen en met elkaar te spelen. Dat ging erg goed en vanaf toen is eigenlijk alles vanzelf gegaan. We hebben ze nooit iets opgedrongen, gevoelens mochten geuit worden ook als deze negatief waren en hebben ze eigenlijk vrij gelaten in het vinden van hun eigen plekje in het gezin. De kinderen waren hier overigens wel een stuk jonger nl; 3, 5 en 6. Nu zijn we 8 jaar verder, is er 4 jaar geleden een kindje bijgekomen en zijn we als gezin heel hecht met elkaar.