Ik heb het idee dat ik hiermee een impopulaire mening heb, en ik hoor het eigenlijk vrijwel online nergens genoemd.... maar... het kabinet heeft al deze maatregelen getroffen om de piek van de corona-besmettingen uit te smeren, zodat er niet een te hoge druk op de zorg komt en er niet mensen onbehandeld/slecht behandeld zullen worden agv niet voldoende capaciteit. echter vraag ik me af of iemand zich wel eens heeft bezig gehouden met de prijs die hiervoor betaald wordt? Hoeveel mensenlevens worden nou eigenlijk gered door deze maatregelen en door dit uitsmeren? De economie staat vrijwel stil dus het kost een gigantische smak geld (zowel overheid, bedrijven als prive), en heeft daarnaast een hoop negatieve effecten op de levenskwaliteit van veel mensen: kinderen die achter gaan lopen met onderwijs, kinderen die zich slecht voelen thuis, kinderen die niet in een veilige omgeving thuis wonen, overbelasting van ouders, huwelijken die op de klippen lopen agv de stress, mensen met een psychische aandoening die hierdoor downhill gaan of zelfs zelfmoord plegen, vrouwen die hun bevalling alleen moeten gaan doen, en wellicht meer (sociale ontwikkeling van kinderen?). Dus niet alleen de financiële prijs maar ook de prijs op allerlei andere maatschappelijk vlakken. Dit brengt mij tot de volgende vraag: Is die financiele en maatschappelijke prijs die we betalen het eigenlijk wel waard voor het aantal levens dat we hiermee (mogelijk) redden? ps. vind je het financiële aspect hard klinken? Er werd door de politiek/medische wereld altijd al een afweging gemaakt of je een bepaalde behandeling wel/niet zou moeten geven bij bepaald soort patiënten. Heel oude mensen in een laat stadium kanker zullen bv niet de allernieuwste/duurste chemo krijgen
Dat is het absoluut waard! En wat denk je dat het met de maatschappij doet als halve families doodgaan, of met de artsen die de keuzes moeten gaan maken wie gaat sterven en wie niet, of de verpleegkundigen die alleen nog maar patiënten dood zien gaan, of het maken van massagraven, etc. Zo zijn er vast nog wel meer dingen te bedenken die tegen het financiële en maatschappelijke aspect zoals jij het benoemt opwegen.
Ja. Het zijn nl niet alleen ouderen die getroffen worden. Ook mensen met onderliggende gezondheidsklachten die wel gewoon een kwaliteit van leven hebben. Vind ik trouwens ook van ouderen. En daarbij hun naasten en alles wat daarbij komt kijken etc. En ik ben van mening dat het financiële en maatschappelijk probleem wat er hierdoor is en ontstaat ook weer op te lossen valt. Dus we kunnen en zoveel mogelijk levens besparen en de mogelijke problemen die hieruit voortvloeien oplossen.
Ik maak mij vooral zorgen over de kinderen in slechte thuis situaties. Buiten dat vind ik gewoon dat dit moet gebeuren, mijn kind speelt alleen nog in de tuin, jammer dan van die paar maanden dat we aan huis gekluisterd zitten. Soms is het roeien met de riemen die je hebt. Dit is zo’n situatie waarbij we moeten -leren- accepteren dat het even is zoals het is. Net als dat gedoe met achter lopen op school, jammer dan. Beter achter lopen op school dan op de ic belanden of erger, je eigen kind moeten begraven.
Ja ik snap je vraag wel. Maar ik denk ook dat niks doen geen optie is. Door het ongecontroleerd te laten woekeren sterven er niet alleen veel mensen aan corona maar breekt er vooral een ongecontroleerde chaos uit die nog veel erger is dan dit. Denk aan alle angst en onvrede, de zorg die compleet overspoeld word waardoor er nog veel meer mensen zullen sterven die geen corona hebben maar ook niet behandeld kunnen worden. Mensen hebben ook gewoon leiding en een soort plan/houvast nodig om kalmte te bewaren. Ik denk dat als dat weg valt, de gevolgen nog veel groter zijn.
Juist dat afwegen is de reden waarom de maatregelen in plukjes komen. Als uitsluitend gezondheid de prioriteit was geweest, waren helemaal in het begin de grenzen en winkels al dichtgegooid e.d. Ik vind het een legitieme vraag, die heel moeilijk te beantwoorden is. In het algemeen vind ik dat je niet ten koste van alles iemands leven moet proberen te redden nee.
Ik snap je bericht. De overheid is natuurlijk zoekende naar dat evenwicht waarin de gezondheidszorg nog overeind blijft (en er niemand onnodig sterft) en waar de economie en samenleving het minst onder lijdt. Vooralsnog lukt dat redelijk. De economie staat nog enigszins overeind en de gezondheidszorg ook. Er zal altijd bijkomende schade zijn. Maar er moet natuurlijk uitgekeken worden dat het medicijn niet erger wordt dan de kwaal.
Kijk eventjes naar de filmpjes over Noord Italië, dat is het alternatief. Of Spanje, waar ze nu noodgedwongen een ijsbaan als tijdelijk mortuarium gaan inzetten. https://www.bbc.com/news/world-europe-52014023 Je kunt niet gewoon verder gaan met je leven in die omstandigheden. Om dat te voorkomen moeten we nu een aantal maanden voornamelijk binnen zitten. Dat heb ik er echt wel voor over als ik daarmee een stuk minder bang hoef te zijn voor alle kwetsbaren in mijn omgeving.
Een goeie vraag denk ik. Bij alle medische ingrepen die we doen bedenken ‘we’ hoeveel geld dit kost en of we iets wel of niet doen. In baby’s word veel meer geïnvesteerd dan in ouderen: het levert meer levensjaren op. Het rond laten gaan en the survival of the fitest gebeurde rond de pest ook. maar we leven nu in 2020. Er worden medische wonderen verricht. We vliegen de hele wereld over en nog verder. Dan kunnen we toch nu niet zeggen: we laten dit gaan, dit is te groot? Het loslaten, controle aan het virus geven is ook wel heel veel gevraagd van de mensen in 2020. We stoppen alles in protocollen en regels. Loslaten is een vies woord geloof ik. Vroeger was God de baas en had die de touwtjes in handen, tegenwoordig doen we het zelf. Trouwens, ook het loslaten van het virus zou de maatschappij op z’n gat leggen. Als mensen ziek worden gaan winkels ook niet open. De juf kan ook ziek worden.
Ik denk als we geen maatregelen nemen, het sterftecijfer hoger wordt dan 3%. De overheid neemt niet voor niks zo heftige economische maatregelen. Ik vermoed dus het virus dodelijker is, dan wij (burgers) weten.
Ik vind het ook een legitieme vraag om te stellen hoor. En dan niet alleen het financiële aspect maar ook de ethiek erachter. Ik denk dat we (niet persé nu met corona maar in het algemeen) als maatschappij soms doorslaan in het onder controle houden van de natuur en de maakbaarheid van het leven. We zoeken steeds meer de grenzen op en geen prijs is te hoog voor een mensenleven, ongeacht hoelang en van welke kwaliteit. Ik vind dat je dat best ter discussie mag stellen. Hier de link van een artikel waarin een oud-huisarts en filosofe het mooi verwoord: we moeten accepteren dat het risico van de dood bij het leven hoort. https://www.scienceguide.nl/2020/03/we-moeten-accepteren-dat-het-risico-van-de-dood-bij-het-leven-hoort/ Echt de moeite waard om te lezen. Ben het niet in alles met haar eens, maar veel wel.
Ik snap wat je schrijft maar ik denk dat je bij die vraagstelling ook moet meenemen wat de gevolgen zijn van die andere aspecten wanneer je deze maatregelen niet neemt. Want als je de maatregelen niet neemt en er dus een te zware 'belasting' komt op de medische zorg waardoor er keuzes gemaakt moeten worden die heel veel verder gaan dan bijvoorbeeld een 89-jarige wel of niet de nieuwste chemo geven. Je hebt het dan ook over een keuze maken tussen iemand van zeg 32 met een hartaandoening en 3 jonge kinderen, waar die prima mee kan leven of een 36 jarige zonder hartaandoening en zonder kinderen. Keuzes die voor de persoon die de keuze maakt impact heeft maar ook voor de familie en naast van de patient. Daarbij komt de economie en al die andere aspecten net zo hard op dat moment tot stil stand waarbij het opnieuw opstarten nog vele malen moeizamer van de grond komt door de hoeveelheid zieken en alle gevolgen daarvan. Om nog maar te zwijgen van de kosten die dan eerder een veelvoud zijn van wat er nu vrij gemaakt wordt om bedrijven en bijvoorbeeld zzp'ers tegemoet te komen. Zorg voor jongeren met een achterstand die dan maar heel langzaam op gang komt etc. Ik ben er voorstander van dat de overheid daar ook open voor is, want ik denk dat er veel meer mensen zijn die zich dat afvragen, waarvan er genoeg zijn die er naar handelen. Ik denk als die duidelijkheid er is er een stuk beter aan de maatregelen gehouden wordt omdat dan duidelijk is en wordt dat het probleem dan niet enkel bij de zorg ligt maar overal gevoeld gaat worden.
De ziekenhuizen in Noord Italië staan heel hoog aangeschreven, we hebben het niet over het arme zuiden. Madrid weet ik niet, maar we hebben het over de Spaanse hoofdstad, nou niet bepaald een gebied met weinig voorzieningen.
Er zit wel een verschil tussen het zorgsysteem in nederland ten opzichte van bijvoorbeeld Italië maar ook andere landen. Hier heb je eigenlijk meer schijven, bijvoorbeeld de huisarts die nog voor het zkh zit. Dus het hoeft zeker niet alleen te maken te hebben met de voorzieningen in een ziekenhuis als je het over het zorgsysteem hebt maar dus ook met de schijven die er zitten voor je naar het ziekenhuis gaat. En op dat vlak zit wel een groot verschil tussen nederland en bijvoorbeeld Italië.
Ja dat is het waard. Als ik iemands leven kan redden met alleen bevallen zou ik daar niet eens over hoeven nadenken. Ook daarom begrijp en steun ik mijn verloskundige volledig. Zij kunnen er ook niks aan doen dat dit nu gaande is. Net als andere beroepsprofessionals. Als het betekend dat ik binnen moet gaan zitten om mensen te beschermen dan doe ik dat ook. Alles wat ik eraan kan doen om mensenlevens te redden zou ik doen, ongeacht wat ik daarvoor moet opgeven. En ja ik baal er wel van nu bijvoorbeeld de controles minder zijn, dat ik hoogstwaarschijnlijk niet in bad kan bevallen en dat mijn man er misschien niet bij kan zijn als hij verkouden is. Maar dat is dan gewoon jammer, even balen en weer doorgaan.
@julia80 ik kan redelijk goed meekomen in jouw beredenering. En probeer me vooral niet te laten leiden door angst maar mee te denken wat op de langere termijn van belang is voor onze maatschappij. Inclusief hele impopulaire gedachtes. onze maatschappij en de rest van de wereld valt in een diep diep gat. Gestuurd door angst... maar heiligt het doel elk middel? Ik houd me wel netjes aan de regels, het wordt van je verwacht. verder hoort doodgaan bij het leven. Proberen de kop van de piek af te slaan lijkt me een goed idee. Maar ik ben nu eerder geneigd om het rivm te volgen in de gedachtengang. de een SEH arts, die echt de zwaarste zieken ziet en met een emotioneel verhaal naar buiten komen. Misschien ben ik geheel ongevoelig voor het sterven van mensen. Waar ik wel gevoelig voor ben is een land dat in een gat stort. Waarbij we nog Jaren nodig hebben om er bovenop te komen. Het is goed om je te realiseren dat het verloop van deze ziekte heel heftig en gril kan zijn. Maar nog even en er is een vaccinatie. Dan hebben we dit probleem ook weer getackeld. Onderstaand artikel is de moeite waard om te lezen. https://www.scienceguide.nl/2020/03/we-moeten-accepteren-dat-het-risico-van-de-dood-bij-het-leven-hoort/
Op het moment dat t systeem overbelast gaat worden krijg je spuuglelijke effecten. Waar t om leven of dood van je naaste gaat, ga je tot de grens en erover als t moet. Wat ik tot zekere hoogte snap, hoe zou jij reageren bij de SEH als je kind stik stik stik benauwd is en vervolgens nergens een plek. Dan ram je toch een kast open voor een ballon masker en zet je die er op totdat je zelf dood neervalt. En dat is nog een redelijk beschaafde variant van een moeder die ten kostte van bijna alles maar met nog respect voor anderen dr kind probeert te redden of in elk geval zodanig lang vol te houden dat er wél iets vrij komt. Niet iedereen zal zo "beschaafd" reageren, bedoel 14 jarigen die een winkelmanager zowat doodsteken (werd een geinduceerde coma) is helaas in sommige streken ook steeds "normaler". Je riskeert algehele anarchie. Gewapende overval op een ziekenhuis acht ik daarbij niet algeheel buiten sommigen. Als de wet van de sterkste gaat gelden, wordt t pas echt een strijdveld. Dan maar offers brengen en t redelijk rustig proberen te houden qua belasting zodat iedereen geholpen kan worden die noodhulp nodig heeft. Mijn schoonvader mag ook 3 maanden wachten voor de volgende belafspraak, die man moest begin deze maand nog met spoed een operatie ondergaan voor 3 bypasses. Toen brak corona los...zit je dan met je tijdbom... En vergis je niet, schoonvader van mn collega stikt zowat de moord (85+). Wordt niet getest, wordt niet overgeplaatst naar t ziekenhuis (zit in verpleeghuis) en zuurstof is niet mogelijk...we zijn al aardig wat stappen onderweg naar inhumaan...
Mooi gezegd en mooi artikel. De dood hoort inderdaad bij het leven en de palliatieve zorg in Nederland is ook echt goed en word steeds beter. Ik doe er alles aan om iemand te redden, ook in mijn werk, maar als dit niet lukt is een waardig einde het mooiste wat je iemand kan geven.