Even ei kwijt

Toen ik aan de pil was voelde ik me ook zo, dus ik denk dat het nog wel eens daarvan kan komen. Wat je relatie betreft.. wij hebben ook lange tijd nodig gehad om aan elkaar te wennen in onze ouderrol. Mijn man deed ook niets uit zichzelf met onze dochter en na een goed gesprek bleek dat hij het heel moeilijk vond om contact met haar te maken. Dit is allemaal vanzelf beter gegaan toen ze wat meer kon. Ze kregen meer interactie en zij zocht méér zijn aandacht. Voorheen als ze huilde en hij probeerde haar te troosten, en dat lukte dan niet, voelde hij zich afgewezen door haar. Seks was bij ons ook een dingetje. Ik was nog steeds erg pijnlijk beneden van de littekens van het uitscheuren. En doordat je zo druk bent met het proberen te combineren van je leven en je kind is er nog nauwelijks ruimte voor spontaniteit. En mijn man was zo moe dat hij liever ging slapen dan een poging te doen een moment te creëren. (Hij moet vroeg op)

Voor ons was het vooral een kwestie van wennen. Maar met elkaar blijven praten over wat er speelt was wel heel belangrijk. En soms moet je accepteren dat dingen niet meer zo gaan als vóór de baby, dat kan ook niet. Maar je kan er zeker iets moois van maken met elkaar.

Ik zorgde er trouwens wel voor dat ik mijn man aansprak op dingen die hij kon doen. Zodat hij toch contact had met onze dochter. Ik wilde natuurlijk voorkomen dat ze niet zouden binden met elkaar.

 

Allereerst: van harte welkom in de eerste jaren van ouderschap..

Het komt op mij over dat jullie elkaar weer moeten terugvinden. Ik lees geen grote problemen, wel typische 'nieuwe ouders probleempjes'. Jullie relatie is veranderd want er is nu een kleine. Die impact onderschatten veel stellen denk ik. Dat deden wij (mijn vriend en ik) ook. Er moet een nieuwe balans komen, er zijn nieuwe rollen met verantwoordelijkheden en verwachtingen. Zo te lezen is dat nu allemaal wat uit balans waardoor er meer ruzie is en geen intimiteit is. Het sleutelwoord is praten, praten, praten. Denk vanuit een team: hoe maken wij dit beter. Niet: wat moet jij veranderen.

Of je libido weg is door de pil weet ik niet. Ik hoor er veel vrouwen over dus het zou zomaar kunnen. Misschien tijdelijk iets anders proberen om te vergelijken?

Hier "Ik voel me verdoofd. Ook tegenover mn dochter. Net alsof ik het niet leuk vind dat ze er is. Terwijl het zo'n schatje is." wil ik even op inhaken. Hoelang en hoevaak voel je dit? Hoe voel je je over het algemeen? Zou er iets van een depressie kunnen spelen?

 

Wat enorm vervelend voor jullie. Een baby is ook niet niks. Dat is voor allebei wennen.
Qua klusjes moet je bij een man vaak gewoon duidelijk zijn is mijn ervaring. Wat wil je dat hij doet? En benoem dat dan.
Gaan jullie er ook op uit samen?
Qua seks. Als hij niet klaarkomt is dat voor hem natuurlijk ook ontzettend vervelend! Ik zou een opmerking als "ja zo komt er nooit een broertje of zusje" ontzettend kwetsend vinden. Stel je voor als je als vrouw niet klaarkomt en je man maakt daar zo'n rotopmerking over? De druk wordt alleen maar hoger.
Je zegt dat je je verdoofd voelt bij je kind ook. Let wel op signalen van een pnd. En trek op tijd aan de bel. Daar is niks geks aan!
Ik zeg niet dat je een depressie hebt maar ik herken wel dingetjes in je verhaal.
En blijf praten met elkaar en doe ook leuke dingen samen. Of je man met jullie dochtertje samen.

 

Klinkt heel onromantisch, maar wij hebben een hele poos de seks ingepland.
Hoe minder seks je hebt, hoe lager je libido.
Met zo’n kleintje ben je ‘s avonds vaak moe, en dan gebeurd het gewoon minder snel spontaan.
We gingen dan om de dag eerder naar boven, of gingen in het weekend ook een “middagdutje” doen gelijk met het slaapje.
In het begin een beetje ongemakkelijk, maar als je eenmaal bezig bent .

Zou wel proberen geen opmerkingen te maken over “broertje of zusje”, dat zou ik ook best een afknapper vinden, en je man voelt zich waarschijnlijk ook rot dat het niet lukt.

 

Je bent zeker niet de enige! Als je zo lang met z'n 2en bent is het gewoon echt enorm wennen (sowieso is een baby in je leven wennen). Het is gewoon écht een ander leven, je hebt minder tijd samen en je hormonen kunnen ook lekker van het padje af zijn. Het kan de moeite waard zijn om naar je pilgebruik te kijken. Ik ben na jaren zonder pil recent weer aan de pil gegaan, maar vond het vreselijk. Zoveel onrust in m'n hoofd, neerslachtig, libido weg... Na 3 maanden weer gestopt.
Het kan ook zeker helpen om meer samen te doen. Samen een nachtje weg, uit eten, even naar de bios. Of heel simpel de babyfoon aan de buren geven en samen even een rondje gaan wandelen als ze slaapt. Er zijn vast veel mensen die het leuk vinden om op te passen.
Maar wat je zegt over dat verdoofde gevoel, daar zou ik wel alert op blijven. Maar je doet dat al lees ik nu.

 

Is het niet een idee om ook afentoe te gaan slapen smorgens of smiddags. Al ga je liggen als de kleine slaapt. Omdat je zegt dat het vooral is als je moe bent.

Hier kan ik alles aan maar als ik niet slaap of maar 2 uurtjes dan ga ik het ook merken. Overdag kan ik niet slapen omdat ik er 1 van 3 heb lopen maar wat ik doe is even een uur slapen als vriend uit zn werk is of als hij vrij is nog even iets langer en echt dan hou je het beter vol allemaal. Oja en nu ik verlof heb nog even smorgens blijven liggen. Gelukkig is die van 3 ook een uitslaper.
En slaap alleen overdag als ik een korte nacht heb gehad zijn er gelukkig maar heel weinig.