Het zit me nu zo hoog dat ik het even van mij moet afschrijven. Wij zijn in verwachting van ons 5e kindje en zijn hier heel erg blij mee. Ik wist van te voren dat er nare reacties op zouden gaan komen. Had alleen niet verwacht dat het op deze manier zou gaan. Eigenlijk weet nog niemand van de zwangerschap af. Alleen onze ouders, mijn broer en zus (mijn ouders zijn gescheiden) Mijn vader heeft dus gereageerd met dat hij mij/ons niet meer wil zien als de zwangerschap word "door gezet". Oftewel hij wil dat we een abortus doen. Dit gaan wij natuurlijk niet doen want ons 5e kindje is net zo gewenst als de eerste 4. Hij kwam al amper bij ons op bezoek dus ergens is dit een beetje de druppel geweest wat betreft het contact met mijn vader. Mijn zus heb ik de eerste 4 zwangerschappen amper gezien en ook na de bevalling amper. Zij wilde zelf graag kinderen en kon het (denken wij) niet verkroppen dat ons gezin steeds weer groeide. Toen zij uiteindelijk in verwachting was, was ik ontzetten blij! Ik ben meegegaan naar de eerste echo, babyshower gegeven, ze heeft ons oude kamertje gekregen en ontzettend veel kleertjes. Onze band was een stuk beter geworden. Echter sinds ik zwanger ben spreek ik haar amper. Gister hebben wij de eerste echo gehad. Iets waar ik erg gespannen voor was. Heb haar meerdere keren een berichtje gestuurd over mijn zorgen en ook hoe lang het nog was tot de echo. Tot vandaag heb ik nog steeds niet van haar gehoord. Dit in combinatie met de reactie van mijn vader maakt mij erg verdrietig. Meestal kan ik het wel naast mij neerleggen, maar mede door de hormonen lukt dat op dit moment niet. Het zorgt er ook voor dat ik enorm op zie tegen het vertellen tegen de rest van de omgeving. Ben zo bang dat alle reacties er voor gaan zorgen dat ik helemaal niet van deze zwangerschap ga kunnen genieten. Daarbij komt nog dat we 4 jongens hebben en mensen ongetwijfeld gaan zeggen dat we "zeker doorgaan voor een meisje" Dit is echt niet het geval, ik ben er zelfs van overtuigd dat dit ook wel een stoer mannetje zal zijn. #klaagmodusuit
Jeetje ik schrik enorm van de vader zijn reactie. Meent hij dit echt? . Ik herken mezelf voor een deel in je verhaal. Ik ben zwanger van de 4e en ik was ook best bang voor de reacties die erop zouden komen. Gelukkig tot nu toe alleen positieve reacties. Ook ik heb meerdere malen te horen gekregen: jullie gaan nu voor een jongen zeker? & hopen op een jongen (we hebben 3 meisjes). Uh nee! Wij gaan voor een kindje opzich en niet om het geslacht. Een meisje zal veel praktischer zijn...Zal een hoop schelen in spullen aanschaffen want ik heb alles roze . Maar een jochie zou uiteraard net zo welkom zijn. Maar ja wbt de meningen van anderen....Je doet het toch nooit goed. Als je nog geen kindje hebt vragen mensen wanneer er nou eindelijk eens een kindje komt, na de eerste krijg je "is het niet eens tijd voor een 2e?". Een 3e kan nog net.....alles na de 3e is teveel.
Gefeliciteerd met je zwangerschap. Je vader zou ik helemaal links laten liggen (voorlopig). Idioot dat hij je tot een abortus probeert te manipuleren. Je zus zou ik even afwachten. Fijn om te horen dat ze inmiddels moeder heeft mogen worden. Persoonlijk denk ik dat je gelijk hebt en dat zij er moeite mee heeft dat jij weer zwanger bent, terwijl het haar zoveel moeite kost. Die gevoelens mag ze hebben, natuurlijk, maar voor jou is dit niet leuk. Maar ik zou me proberen te realiseren dat het helemaalal niets zegt over jouw zwangerschap, dat dit bij haar ligt en dat jij je er niet minder gelukkig door moet gaan voelen. Nogmaals gefeliciteerd, of je nou een zoon (stoer 5 jongens) of een dochter (prinsesje met 4 grote broers) gaat krijgen, probeer je geluk niet van je familie te laten afhangen.
Haha hier precies zo! gelukkig ook alleen maar positieve reacties gehad. wij krijgen na 3 meiden nu een jongen waar we super blij mee zijn, maar een meisje had net zo welkom geweest!
Gefeliciteerd!! Weet je, wat betreft je vader, is zijn probleem. Het is niet zo dat hij de kids moet opvoeden of verzorgen. Pech voor hem als hij niet wil meegenieten van jullie geluk! Je zus zou meer liefde moeten hebben voor jou als persoon. Jij kan er niks aan doen dat zij het moeilijker hebben. Ik spreek uit ervaring. Wij moeten ook allerlei behandelingen ondergaan, terwijl anderen spontaan zwanger worden. Ik zie alles heel positief. Ik ben blij dat we de mogelijkheden hebben en zo ook kinderen kunnen krijgen. Ik kom uit een gezin van 10 kinderen, heb in totaal 25 nichtjes en neefjes. Elke x als er iemand zwanger is, ben ik super blij!! Ik geniet van mijn nichtjes en neefjes, alsof het mijn eigen kids zijn. Wij hebben 2 kinderen en na een zware behandeling nu zwanger van de 3e ! Het leven moet je nemen zoals het is. Geniet lekker van je zwangerschap. Degenen die blij met je willen zijn, top! Die niet blij zijn, hebben pech!
Ik wilde eigenlijk niet reageren, maar op het vetgedrukte moet ik toch even wat zeggen. Het klopt namelijk dat TO er niks aan kan doen dat het bij haar zus minder makkelijk gaat wat betreft zwanger worden. Maar meer inleving naar zus toe, zou de TO eigenlijk alleen maar sieren. Ik vind het heel fijn voor jou dat jij er geen last van hebt dat het anderen makkelijker af gaat. Maar helaas werkt dit niet voor iedereen zo. TS, misschien handig om bij je zus eens te peilen waarom ze zo reageert? Is het omdat zij een wens hebben voor een 2e maar dat dat ook niet lukt, of heeft het een andere reden? In het eerste geval zou ik toch echt proberen om haar minder berichtjes te sturen over jouw zwangerschap. Misschien draait ze dan bij. Hier hebben we ook heel lang moeten vechten voor een zwangerschap. En ik ben benieuwd hoe dat straks (er vanuit gaande dat nu alles goed gaat) gaat als we voor een 2e gaan. Maar ik zou er ook echt niet vrolijk van worden als mijn zusje me dan steeds berichten zou sturen over haar zoveelste zwangerschap (niet van toepassing hier, maar stel dat). Ieder bericht is wel weer een herinnering aan dat het gezin voor je zus misschien niet compleet is. Wat je vader betreft... Die mag wat mij betreft de hoogste boom in die je vinden kunt. Hij hoeft jullie keuze voor zoveel kinderen niet te snappen, maar hij kan wel op z'n minst moeite doen om normaal te reageren. Of dan beter zijn mond houden.
Dat snap ik dus niet, dat je niet vrolijk zou zijn als je zus weer zwanger is? Dus dan maar boos zijn?? Dit noem ik nou hypocriet ten top. De hele wereld krijgt kinderen, laten we dan maar boos worden op alles en iedereen? Kom op zeg! Ze kan toch wel gewoon normaal reageren en aangeven hoe ze zich voelt. Haar zus stond tenslotte wel klaar voor haar, toen zij het moeilijk had. Je moet er voor elkaar zijn in moeilijke en goede tijden.
Ja, want boos zijn is ook precies het enige wat overblijft als je niet vrolijk bent dat je zus zwanger is... Nu kan ik niet voor TO en voor haar zus invullen. Maar wie zegt dat zij niet blij is voor TO? TO heeft het namelijk nergens gehad over haar zus die boos is. Alleen dat haar zus niet reageert. En ondanks dat dat misschien voor TO niet leuk is, is het niet realistisch om te verwachten van iemand anders dat ze dan altijd maar blij zijn. Misschien heeft zus wel net te horen gekregen dat een behandeling niet aanslaat ofzo. Of heeft ze net een miskraam gehad. Of een andere tegenslag die zwangerschapsgerelateerd is. Soms is je eigen shit voor jezelf even zo groot dat je dat onderwerp op dat moment ver weg stopt. Bij mijn 1e miskraam had ik bijvoorbeeld ook echt even geen behoefte om de kleine van mijn zusje te zien. Ondanks dat ik normaal stapelgek op hem was. Betekent dat dan dat ik gelijk mijn neefje niet meer leuk vind? Absoluut niet. Maar ik had mijn eigen ding te verwerken. Had er in die tijd dan een zwangerschapsaankondiging mijn kant op gekomen, van wie dan ook? Dan had ik daar op dat moment (en ook tijdens mijn 2e miskraam) heel onverschillig op gereageerd waarschijnlijk. Niet omdat ik niet blij ben voor die persoon. Maar omdat het op dat moment even weer mijn neus op de feiten drukt. Dat ik dat ook graag wil maar op dat moment niet heb. En daar mag ik me kut om voelen. Betekent dat dan dat TO niet verdrietig/teleurgesteld mag zijn om de reactie van haar zus? Absoluut niet! Want voor TO is dat ook vervelend. Ik wil alleen maar zeggen dat er misschien zoveel meer speelt dan waar wij weet van hebben. En waar TO, ondanks de verbeterde band met haar zus, misschien ook helemaal geen weet van heeft. Misschien komt zus er later wel op terug waarom ze niet gereageerd heeft. Misschien ook niet. Het zou toch van de zotte zijn dat de zus van TO haar emoties maar moet wegstoppen alleen omdat TO blij nieuws heeft? TO, ik hoop echt dat je zus later alsnog reageert. En ik hoop dat jij misschien ook wel kan inzien dat het niet reageren van je zus misschien niet eens aan jou persoonlijk ligt.
Ts: allereerst gefeliciteerd met je zwangerschap! En wat naar dat je je zo voelt. Zo had je dit niet voor je gezien. Over je zus: ga eens een gesprek met haar aan. Er zit vast iets achter haar gedrag. Ik kan mij goed voorstellen dat zij zich even terugtrekt nu als zij zelf problemen hebben op dit gebied. Ze zal vast blij voor jullie zijn, maar ze zal het ook enorm moeilijk hebben. (Mits het gaat om hun problemen op vruchtbaarheidsgebied). Misschien durft ze er niet goed voor uit te komen? Ik heb zelf ook regelmatig gedacht: hoe ga ik hiermee dealen? Kan ik ermee omgaan? Ik kan momenteel ook echt niet even blij reageren op elke zwangerschapsaankondiging. Zie onderschrift. En we hebben er een hoop gehad de laatste tijd. Ligt niet aan hen, maar aan mijn eigen emoties. En ja.. sorry... het is oneerlijk. ‘Boos’ doen omdat je zelf problemen hebt waar de ander niks aan kan doen. Maar het is wel verdomde lastig om altijd maar weer die pokerface op te zetten. Dus ja. Soms ben ik even boos op de hele wereld. Dat is een fase, die fase hoort bij de rollercoaster die de medische molen met zich meebrengt. Het ene moment kan je wel blij zijn, en het andere moment is dat heel lastig. Ik hoop voor je dat je het fijne contact weer kan oppakken met je zus, dat er een gesprek mogelijk is. Geef bij haar aan dat je er voor haar wil zijn, dat je haar wil helpen. Ik denk dat als zij haar hart gelucht heeft, ze echt wel weer bijdraait.
Ik twijfel even over mijn like, want eigenlijk vind ik jouw situatie helemaal niet grappig. Maar dit is wel precies zo'n situatie die ik probeer aan te halen in mijn posts. Hopelijk krijg jij snel alsnog het geluk op je pad, want dit lijkt me echt heel zuur om mee te dealen.
Ik snap hoe je hem bedoelt❤️ Mede om dit soort dingen zou de pagina meerdere opties moeten geven dan alleen ‘leuk’. Dankjewel lieverd... we gaan het eerst verwerken en dan eens kijken hoe verder. Jij van harte gefeliciteerd met je zwangerschap! Aan je onderschrift te zien is er een boel aan vooraf gegaan... vreselijk... ik hoop jullie over een tijdje een gezonde baby in jullie armen zullen hebben❤️
Dankjewel! Tot nu toe lijkt het goed te gaan. Erg fijn ook. Heel veel sterkte gewenst met verwerken. En hopelijk kunnen jullie straks een keuze maken waar jullie je beide bij neer kunnen leggen.
Ik kan natuurlijk niet voor je zus spreken, maar ik (als MMMer) zou er echt niet op zitten te wachten als bijvoorbeeld een vriendin mij steeds zou appen over de aanstaande echo e.d. Hoe lief ik diegene ook zou vinden. Dus wees niet te streng voor je zus. Je vader daarentegen, wat een ...
Ik denk dat je vader vroeg of laat enorme spijt krijgt van deze waanzinnig ongepaste reactie. Het enige wat hij mag doen is feliciteren. En als hij echt redenen ziet hooguit eens praten op een zeer voorzichtige manier hoe jij je leven voor je ziet en waar je wens vandaan komt voor een groot gezin. Of dit financieel haalbaar is en of je het allemaal wel trekt. Maar puur uit zorgzaam oogpunt. Verder moet hij blij voor je zijn en zijn waffel houden. Wat je zus betreft ben ik het met bepaalde meningen hierboven eens. Een kinderwens is iets allesoverheersend. Als jij er met enorm veel moeite 1 krijgt en je zus krijgt er met (voor jou) het grootste gemak 5, dan geeft dat denk ik verdriet. Verdriet waar je zelf niks mee kunt want het is je zus... als je het iemand zou moeten gunnen is zij het. En dan neemt dus weer een bepaalde mate van schaamte met zich mee. Waar je misschien ook wel weer een beetje boos van wordt want dan zit je je ook nog eens te schamen terwijl het al onwijs oneerlijk is allemaal... om een lang verhaal kort te maken, ik heb te doen met je zus. En omdat dit allemaal aannames zijn zou ik het met haar bespreken. Denk dat als je haar tegemoet wil komen en de grootste kans wil hebben dat ze er met je over praat is dat je begint met: “sorry... ik heb het misschien verkeerd aangepakt. Misschien had ik je iets minder moeten betrekken bij mijn zwangerschap en heb ik je hiermee verdriet gedaan... het spijt me. Wil je er misschien met me over praten” Denk dat haar angst misschien wel is dat je haar jaloezie niet begrijpt en dat ze er anders niet over durft te beginnen. Sterkte ermee hoor!