Lieve allemaal, Ik merk dat ik behoefte heb om alles even van me af te schrijven. 3 maanden geleden ben ik voor de eerste keer moeder geworden van een prachtige dochter, Nina. Ze is geboren met 37+3 weken, omdat ik ingeleid moest worden vanwege zwangerschapshypertensie. Snelle bevalling gehad, om 8 uur zijn mijn vliezen gebroken en om half 5 is ze geboren, na 7 minuten persen. Na een nachtje ziekenhuis mochten we naar huis. De eerste 2 weken gingen voorspoedig, maar na 3/4 weken begon de ellende. Toen Nina 3 weken was, ben ik al bij de HA geweest ivm verdenking verborgen reflux. Maar omdat ze nog niet genoeg huilde, werd ik weggestuurd met de leefregels (die ik uiteraard zelf al toepaste: bedje staat scheef, we voeden haar rechtop en houden haar na de voeding rechtop, boeren tussen de voedingen door. Alleen het verdikken doen we niet, want daar kreeg ze hele erge darmkrampen van). Met de weken werd het huilen steeds meer en het slapen overdag was echt waardeloos. Hazenslaapjes bovenop mij, maar meer ook niet. Naar de osteopaat geweest, babyconsulent aan huis gehad, alle tips geprobeerd, maar het huilen werd maar niet minder. Uiteindelijk een doorverwijzing naar de KA gevraagd, want het huilen en de onrust begint tijdens het geven van de flesjes. Helaas hoorde de KA alleen dat ze overdag onrustig is en weinig slaapt, dus worden we doorverwezen naar een pedagogisch medewerker. Ik merk dat dit het probleem niet gaat oplossen, wat ik al zei, de onrust begint tijdens de voedingsmomenten. Nina drinkt heel onrustig en slordig, we hebben echt een slabbetje nodig, anders is haar hele shirt/pyjama nat van de melk. Tijdens het drinken slaat ze vaak de fles weg, knijpt met haar ogen en mond en af en toe moet ze ook huilen tijdens de fles. Het is vaker een strijd dan niet. Na de fles moet ze regelmatig huilen, vaak binnen 20 minuten. Ze geeft elke fles een mondje voeding terug, soms uren na de fles nog. Veel natte boeren, kwijlen, tong uitsteken, herkauwen. Ook heeft ze een hele erge rochelende ademhaling, ze is zeker 2 maanden verkouden (zo klinkt ze in ieder geval). Ontlasting is wisselend, vaak om de dag, ene keer heel dun, andere keer is het weer vaster. Beetje hak op de tak verhaal, maar ik merk dat dit me al goed doet. Ik heb namelijk zo veel boosheid in me, ik raak helemaal overstuur als ze ontroostbaar is... Vorige week was ze trouwens 60 cm en 5,5 kg. Ze krijgt 6x daags 150 ml Nutrilon 1.
Oh meid toch! Wat vervelend hoe het nu gaat. Ik herken het wel. Al is het bij mij jaren geleden. Mijn jongste huilde ook zo veel, vooral tijdens en na de voedingen. Maar spuugde nauwelijks. Ik heb dit vaak aangegeven, bij de huisarts en bij het consultatiebureau maar niemand leek naar mij te luisteren. We werden ook naar een pedagogisch medewerker gestuurd, later zelfs naar een psycholoog. (??) Na maanden (hij was inmiddels een maand of 8) zijn we naar de kinderarts gegaan en die nam mij wel serieus. Hij stelde een 24 uurs PH-meting voor. Daar bleek uit dat hij een behoorlijke verborgen reflux had. Alleen de leefregels waren niet voldoende. Hij kreeg tot zijn 2e verjaardag medicijnen (Nexium). Toen was hij er voldoende overheen gegroeid. Ik weet nog dat wij na een dag of 4/5 echt een totaal ander kind kregen. De medicatie gaf zoveel verlichting bij hem. Volg je gevoel, probeer nog een keer naar de kinderarts te gaan. Schrijf precies op hoe de dag verloopt, hoeveel voeding geef je, hoeveel neemt zij? Hoeveel spuugt ze? Wanneer onrustig?
Wat lief dat je de tijd neemt om te reageren, ik merk dat verhalen lezen van anderen me ook heel veel rust geeft. Ik heb aangegeven bij de KA dat het elke voeding een strijd is, filmpjes laten zien van tijdens en na de voeding, filmpjes van het rochelen en soms piepende ademhaling... zo frustrerend...
Het slapen 's nachts gaat trouwens wel goed (gelukkig). Overdag houden we hetzelfde ritueel als 's avonds en 's nachts aan, we bakeren haar in, maar overdag wordt ze na 20-30 minuten wakker in haar wiegje en is dan niet meer in slaap te krijgen tot de volgende voeding... Ze heeft ook een flinke zuigbehoefte, de hele dag zuigt ze als een malle aan haar speen.
Bijna alsof ik over onze zoon lees! Hier ook huilen vanaf 3 weken, steeds meer. Heel veel krampen, mondjes terug, en vooral die zware rochelende ademhaling/snurken. Ik maakte mij best zorgen over een mogelijke koemelkallergie. Hier is het echter na 15 weken weggegaan. Ik keek zo uit naar de drie maanden omdat iedereen mij vertelde dat het dan beter wordt. Nou, de tijd die daarna nog komt waarin het niet beter werd leek eindeloos. Toch ging het sinds 15 weken ineens echt veel beter. Bijna van de een op andere dag geen krampen meer, geen huilen meer. Wel nog wat snurkerig en af en toe een mondje terug, maar alles is zo ontzettend veel beter geworden. Denk dat het toch met rijping van het darmstelsel te maken had... Hoe gaat het inmiddels bij jullie? Merk je al dat het beter wordt? Het kan dus rond deze periode echt gewoon vanzelf beter worden, net als je nergens meer vanuit gaat. In elk geval hoop ik het beste voor je!
hier begon onze dochter ook met huilen na 2/3 weken, gelukkig snachts niet maar overdag aan 1 stuk door (bijna). Bedje hoog, verdikte voeding, rechtop houden het hielp niets. Ze gaf geen melk terug maar er was duidelijk wat aan de hand. De huisarts kwam erachter dat ze heel veel lucht in zich had wat niet weg wilde. Dus infacol, hielp niets, olie door de fles om de stoelgang te verbeteren hielp niets. lactulose in de fles, yep kind aan de diarree, 2 dagen niet huilen en dan begon het weer. Toen ze op vaste voeding over ging werd het minder, maar weg was het niet. Tot haar 10de hebben we regelmatig bij de huisarts gezeten altijd met buikpijn (ze kon het toen beter aangeven), altijd werd er gezegd dat ze dan (net als mij) pds (al heette dat toen ik klein was spastische darmen) zou hebben en dat ze er weinig aan konden doen. Toen ze 10 was ging de huisarts met pensioen en kregen we een ander, die viel op dat ze altijd met buikpijnklachten kwam, echo laten maken wederom , buiten enorm veel lucht, niet te zien en hup weer terug naar de huisarts. Die heeft nog bloed laten prikken op coeliakie (dat was het gelukkig niet) en adviseerde ons om 2 weken lactose vrij te gaan eten. Dat hebben we gedaan en de buikpijn werd minder en verdween, na 2 weken weer een beker melk gegeven en hup de buikpijn was er weer. Lactose intolerant dus. Laat je dus niet zomaar afschepen (ondanks dat ik vaak aan de bel trok voelt het voor mij wel zo, dat ik me heb af laten schepen met ach dan heeft ze ook pds en ze moet er mee leren leven)
Inmiddels gaat het al wel een stuk beter! Het rochelen en vol klinken blijft, ook het spugen na de voeding blijft. Maar wat een winst is, is dat we haar nu wakker in haar wiegje kunnen leggen en dat ze dan zeker een uur tot een uur en een kwartier slaapt. Daarna begint ze te mopperen, maar met wat sussen lukt het om nog wel wat langer te slapen. Inmiddels bij de pedagogisch medewerker geweest en zij heeft ook gezegd dat Nina wss overdag gewoon wat minder slaap nodig heeft, omdat ze 's avonds en 's nachts al zo goed slaapt. En dat het idd een pittige tante is, die met huilen van 0 naar 100 gaat. Dus dan denk je al snel dat er iets aan de hand is, maar dat is gewoon haar normale huilen haha! Het hebben van regelmaat helpt bij Nina al gelukkig, hierdoor zie ik zelf ook beter wanneer ze moe is. En ik geloof dat het met de tijd ook beter gaat worden, als ze meer kan.
Fijn dat het al wat beter gaat! Lastig he dat je bij je kindje geen gebruiksaanwijzing krijgt. Het klinkt logisch dat als ze 's nachts zo goed slaapt ze overdag minder nodig heeft. Eigenlijk alleen maar fijn dat ze 's nachts slaapt. Ook voor jullie Bedankt voor je update.
Mocht je nog een poging tot indikken willen doen, in Belgie gebruiken ze daar Gelilact voor, dat dikt wel in maar schijnt heel wat fijner te zijn dan jhbpm . Ik meen dat ik t een keer bij de Etos in Nederland ook heb gezien (redelijke maat winkel in Rotterdam). Hier ook een kleine man met verborgen reflux, gelukkig al eerder met t bijltje gehakt en dit keer een huisarts die achter me stond (al vond hij t zelf wel erg spannend en volgde alles zowat op de voet). R. kreeg Nexium, maar de generieke variant haalde bij hem weer niks uit. Was enkel om de overbrugging naar de hapjes te kunnen maken. Bij G konden we t met moeite zodanig regelen dat we zonder medicatie konden, bij R was t erger dat konden we niet voorblijven en die hapjes heeft ff geduurd eer hij t snapte hoe hij van een lepel moest eten. Had t liever zonder gehad, maar er zijn grenzen aan mijn opties. Als je aan hapjes toekomt en dat zuur is nog een ding: groente geven en even t fruit uitstellen (verse geprakte banaan zou wel kunnen). Je mag prima 2x groente op een dag geven. Bruine bonen en dingen met aardappel zijn hier favoriet (blust ook lekker t zuur).