Hoi allemaal. Na lang twijfelen toch een account aangemaakt. Ik ben een vrouw van 29 jaar uit Groningen. 22 weken zwanger van ons eerste kindje, een klein meisje de reden dat ik een account heb aangemaakt is omdat ik helaas wat minder op een roze wolk zit als dat anderen dat misschien hebben, en denk dat steun van 'lotgenoten' mij er doorheen kan slepen. Wel even heel duidelijk: Ik ben erg blij dat ik zwanger mag zijn en het lijkt me heerlijk om die kleine pop te ontmoeten. Sinds oktober heb ik een nieuwe baan in het sociale domein (maatschappelijk werker) en in december raakte ik zwanger. Rond de tijd dat ik zwanger raakte kwam ik er achter dat mijn baas een regelrechte nachtmerrie is die een hele rare manier van werken heeft, en waarbij het er tamelijk onethisch aan toe gaat. Gesprekken met hem hier over hebben geen zin gehad en heeft onze werkrelatie alleen maar erg naar gemaakt waarbij er veel spanning is en ik als het ware bang ben om in zijn buurt te zijn door de spanning die ik er van krijg. Geprobeerd om te solliciteren maar al gauw merkte ik dat ik hier weinig energie voor had. Ik heb dan ook het gevoel dat ik momenteel 'vast zit' omdat ik zwanger ben. Dit omdat ik ten eerste niet een erg gewilde kandidaat ben tussen de sollicitanten en ten tweede omdat ik op ben, het lukt mij niet meer om energie te steken in een sollicitatieproces. Een aantal weken geleden hebben mijn vriend en ik een nieuwe huurwoning gevonden. Helemaal happy, want deze is veel groter dan waar we woonden. 2 weken voor de verhuizing moesten we helaas nog dealen met werklui die dag in dag uit bij ons in huis waren vanwege asbest sanering. In deze 2 weken kwam er een flinke lekkage naar voren waardoor we niet konden douchen en op een dixie toilet moesten. Elke dag ging er wel iets mis, en ik kon mijn rust niet vinden. Tegelijkertijd werd er ingepakt en voorbereid op de verhuizing, in de puin van de werklui. Ik heb deze periode als erg naar ervaren en het heeft veel stress met zich meegebracht. Nu wonen we in het nieuwe huis en merk ik dat de spanning mijn lijf niet verlaat, het is alsof ik continu onder spanning sta, mijn spieren aangespannen zijn. Dit heeft als gevolg dat ik sinds ongeveer 3 weken nauwelijks slaap. Ik slaap telkens 2 a 3 nachten helemaal niet, geen minuut. Dan volgt er vaak 1 nacht waar in ik ongeveer 7/8 uur slaap en dan begint de ellende weer opnieuw. Ik zit met mijn handen in het haar want ik werk 32 uur en heb me al meerdere malen ziek moeten melden omdat ik niet kan functioneren als ik zulke horrornachten achter de rug heb. Ik merk daarnaast dat, door het niet of slechte slapen, mijn paniekstoornis weer terug is die ik al jaren onder controle heb. Ik heb nu een ontzettende bevallingsangst gecreëerd waar ik nu al weer dagen van wakker lig. Als ik er alleen al aan denk gaat mijn hart tekeer, voelt het alsof mijn lijf onder stroom staat en raak ik compleet in paniek van het idee dat er geen weg meer terug is en ik hoe dan ook die bevalling moet 'ondergaan'. Er woekert een continu paniekerig en depressief gevoel in mij sinds een aantal weken en dit maakt mij diep ongelukkig. Ik weet niet zo goed wat ik wil bereiken met dit bericht, misschien herkent iemand dit of weet iemand gewoon even het juiste te zeggen. Het is een heuse klaagzang, maar er is geen woord van gelogen. Ik had mij de zwangerschap heel anders voorgesteld en ervaar het momenteel als een nachtmerrie. Nogmaals wil ik benadrukken dat ik absoluut dankbaar ben dat ik zwanger heb mogen raken en het kindje is ten zeerste gewenst. Ik ben gewoon even radeloos. Liefs
Ach jeetje, wat krijg je veel op je bord nu. Hopelijk lucht het op om je hart hier te kunnen luchten.
Ach jeetje wat naar allemaal, toch zou ik om de spanning minder te maken, rustig rond kijken naar ander werk. Gewoon voor jezelf ....stress is niet goed voor je. En wat betreft stress van een verhuizing...en mensen die in en uit lopen. Dat blijft altijd naar. Wij zaten midden in een verbouwing toen ik 7 maanden zwanger was van dochter 2. We waren met de vloer bezig toen ik 38 weken zwanger was en toen braken mijn vliezen...maar we overleven het wel Probeer een beetje los te laten...je zou alles waar je bang voor bent op kunnen schrijven...of eventueel voor je paniekstoornis met een professional kunnen praten...praten helpt vaak wel. Hoe staat je man hier trouwens in...steunt hij je? Kop op Meid....angst hoort er ook een beetje bij ( cold feet) tot op zekere hoogte. Je kunt dit.
Hoi @Caartje , Ik voel de spanning door je woorden heen! Het is ook veel als ik het zo lees. Maar probeer ook de positieve dingen te zien. Je bent zwanger van jullie meisje. Gefeliciteerd! En jullie zijn verhuisd naar een groter huis. Hebben jullie alles al uitgepakt? Dan zou je aan een leuk project kunnen beginnen: de babykamer. Ik vind het heerlijk om lekker te klussen op de babykamer. Heerlijk in mijn eigen tempo, beetje schilderen, behangen (dat laat ik doen) en inrichten. Heb je hulp voor je angst? Kan de huisarts of verloskundige je helpen? Je werk: je bent nu 22 weken zwanger. Kan je het nog een paar maanden volhouden? Dan heb je verlof en misschien vakantie. Ik zou wel proberen op een leuke baan te solliciteren. Wie weet dat je dan na de verlof en vakantie ergens anders kan beginnen.
Poe, wat een verhaal. Ik kan mij goed voorstellen dat je je niet goed kunt ontspannen. Waarschijnlijk komt alle spanning van de afgelopen tijd er nu je in het nieuwe huis zit uit. Wat betreft je werk: Is er een vertrouwenspersoon waarmee je over de situatie met de baas kunt praten? Of iemand van personeelsbeleid? Misschien dat zij je nieuwe inzichten kunnen geven of handvaten kunnen bieden om met de situatie om te gaan. Als jouw baas onethisch bezig is, zou daar toch iets mee gedaan moeten worden. Ik weet natuurlijk niet om welke sector het gaat en met welke praktijken hij zich bezig houdt, maar er zouden toch meer mensen binnen het bedrijf aan jouw kant moeten staan? Is jouw baas ook echt de enige baas van het bedrijf, of meer een locatiedirecteur of manager? Als dat laatste het geval is, zou je misschien kunnen uitzoeken of je in een ander team, eventueel een op een andere locatie geplaatst kan worden. Ik heb zelf ook tijdens mijn zwangerschap een vervelende ervaring gehad met mijn direct leidinggevende. Ik ga daarom binnenkort naar een ander team, waardoor ik nog maar zelden met hem te maken zal hebben. In ieder geval niet in de positie als mijn meerdere. Als dat allemaal niet kan zou ik op zoek gaan naar een andere baan. Volgens mij hoef je officieel niet te melden dat je zwanger bent. Dat mag wettelijk in ieder geval nooit een reden zijn om je niet aan te nemen. Dat is discriminatie. Ik zou, zeker omdat je zo slecht slaapt, een afspraak maken met de huisarts. Zo weinig slapen is niet gezond, zeker als je zwanger bent. Misschien ook nog een idee om met de bedrijfsarts te gaan praten. Als het nodig is, kan je dan tijdelijk niet/minder werken om te herstellen en dus met ziekteverlof (voor je zwangerschapsverlof).