Hoi allemaal, Afgelopen vrijdag na eerste maand proberen een positieve test in handen. Ik was zo ontzettend blij en gelukkig! Ik wil al heel lang kinderen, maar mijn vriend was er nog niet klaar voor, tot nu. Hij wilde alvast proberen omdat we er vanuit gingen dat het nog wel lang zou kunnen duren voordat het zou lukken. Ging zelf uit van rond de 8 maanden, met geluk. Het was daarom ook echt een shock en enorme positieve verrassing dat het gelijk is gelukt! Nu heeft die vreugde heel erg kort geduurd. Na een dag sloeg het om in angst. Wat als het een miskraam wordt? Ik lees op internet zoveel over miskramen. Ze zeggen 15%, maar dat is echt niet weinig, dat is gewoon 1 op 7 kans. Het maakt me zo ontzettend angstig, het zou mijn aller grootste nachtmerrie zijn. De angst is zelfs zo groot dat ik er de hele nacht over droom, geschrokken wakker wordt en overdag in huilen uitbarst. Sterker nog, ik ga er ergens al vanuit dat het mis zal gaan, ik rouw bijna al om een miskraam die er nog helemaal niet is en er zijn ook helemaal geen redenen of aanleidingen voor om hier op dit moment bang voor te zijn. Ik voel me zo een aansteller. Ik ben eigenlijk echt gezegend dat het binnen 1 maand is gelukt. Mocht het een miskraam worden, dan is de kans aanwezig dat het weer snel zal lukken (hoeft natuurlijk niet, maar dat is nu wel zo geweest). Als ik nou al jarenlang bezig ben met vele trajecten, of al eerdere miskramen heb gehad, dan is mijn angst ten minste gegrond. Ik heb echt het minste recht van iedereen om angstig te zijn, en toch overheerst het mijn hele leven momenteel. Herkent iemand dit? Hoe gaan jullie er mee om?
Je kunt het ook omdraaien: je hebt 85% kans dat het geen miskraam wordt. Ik gebruikte zelf de ‘Miscarriage odds reassurer’. Daar kun je invullen hoeveel weken en dagen je zwanger bent en dan krijg je te zien hoe groot de kans is dat je geen miskraam krijgt. Je ziet dan elke dag het percentage stijgen. Misschien heb je er wat aan: https://datayze.com/miscarriage-reassurer
Als eerst gefeliciteerd met je zwangerschap! Ik herken het tot op zekere hoogte. Ik was na lange trajecten eindelijk zwanger en ik was over the moon! Ik dacht niet eens aan een miskraam. Zelfs toen ik begon te bloeden met 6 weken dacht ik dat het gewoon door de seks die avond eerder kwam. Natuurlijk had je in je achterhoofd de angst maar die was niet groot. Toen de volgende dag de hel losbrak, was ik wel echt van mijn stuk. Een echo bevestigde de miskraam. Toen pas ging ik zoeken en erkenning en herkenning zoeken, en kwam er achter dat de kans inderdaad helemaal niet zo klein is op een miskraam. Ik vind 15 procent namelijk ook veel. Echter ben ik best goed door de miskraam heen gekomen! Ik was vooral lichamelijk van mijn stuk, maar geestelijk ging het best aardig, al vrij snel. Maar dan.... dan ga je weer door met je traject na een aantal maanden. Bij de eerste poging was ik meteen weer zwanger.. En dan gebeuren er toch wel rare dingen. De angst voor miskraam was héél groot. Het besef van zwangerschap was er heel lang niet, ik wilde niet geloven dat ik zwanger was want dan zou de klap harder aankomen van de miskraam. Elke keer als ik iets las op internet over miskramen werd ik onpasselijk. Nog steeds vind ik het moeilijk. Toen ik voorbij de 6 weken was, was ik opgelucht. Omdat het daar de vorige keer mis ging. Maar dat duurde niet lang. Elke keer las ik wel iets over iemand die met 7 weken een miskraam kreeg. Of met 8. Of met 9. Of met 10. Of met 20 weken stil geboren. Of met 40 weken stil geboren. Het houdt niet op en je blijft grenzen verleggen om jezelf gek te maken. Er is nooit een punt waarvan je zegt: en op dát moment ga ik stoppen met zorgen maken. Wat mij heel erg helpt is: na elke goede echo neemt de kans toe dat het gewoon goed gaat. Ik heb er nu 3 gehad en nu durf ik te gaan dromen. Maar als je af en toe in mijn hoofd kijkt, zie je dat ik ook nog af kan dwalen naar 'wat als' scenario's. Voor de eerste weken tot de echo of mogelijk tweede echo heb ik gewoon geen tips. Je moet het uitzingen. Je weet niet of het hartje klopt. Ik denk dat het helpt om niet té enthousiast te dromen in het begin, zodat je niet te hard van die wolk dondert. Maar dat verschilt heel erg per persoon. Er eerste keer droomde ik dus wel maar was mijn val van de wolk echt behapbaar. En wat je zegt, het scheelt denk ik heel erg dat zo je snel zwanger bent geraakt. Dat geeft goede hoop voor de toekomst, geen garanties. Heel veel sterkte, je bent zwanger, en ik hoop op een goede echo!
Bedankt voor jouw reactie. Ik heb even naar de site gekeken en is inderdaad wel een hele fijne website
Wauw, bedankt voor jouw uitgebreide en geruststellende berichtje! Wat vervelend dat jij het wel hebt meegemaakt, maar ook wel weer fijn om te lezen dat je er mentaal vrij snel overheen bent gekomen. En, geweldig dat je inmiddels weer zwanger bent en er drie goede echo's op hebt zitten! Ik zal inderdaad voor nu de tijd maar even moeten uitzitten tot de eerste echo. Hopelijk dat ik daarna wat meer gerustgesteld ben
Door bloedverlies en vmk de vorige cyclus weet ik dat bij bloedverlies 50% kans op een miskraam is. Huisarts en verloskundige vertelden dat. Ik ben meteen de cyclus erna weer zwanger en kan aandelen in zwangerschapstesten nemen denk ik. Ben zo onzeker dat ik ze donkerder wil zien worden (bij mijn vmk werden ze lichter) Maar zolang je geen bloedverlies hebt zou ik me echt vasthouden aan de geruststelling van het lagere percentage.
Hey ik lees dit nu pas en twijfel om te reageren. Ik herken je gevoel namelijk ontzettend goed en wil even reageren dat je niet gek bent. Ik wil je ook zeker je angst niet nog erger maken dan die al is. Maar ik geloof wel dat voorgevoelens ergens op gebaseerd zijn eigenlijk. Dat wil niet per se zeggen dat jij NU een miskraam krijgt, maar misschien ga je dit ooit nog meemaken? Of een dierbare in je omgeving? Of je krijgt indd een miskraam en dan zeg je achteraf dat deze zwangerschap vanaf dag 1 al niet ok voelde. Ik heb het zelf 12w lang gehad dat ik elke dag alleen maar aan een miskraam kon denken en uiteindelijk viel alles op z'n plek toen het echt zo bleek te zijn. Maar ik heb met mijn eerste ook continu gedroomd dat een meisje dood zou gaan bij de bevalling. Dit ging echter niet over m'n eigen kind, maar over de dochter van iemand die heel dicht bij ons staat op vrijwel dezelfde datum dus daarom zeg ik, het hoeft niet over jou nu te gaan... Misschien wat zweverig allemaal.
Hi! Lief dat je reageert, ook op mijn bericht hierover in het andere topic (uitgerekend 1 t/m 15 augustus). Het stomme is alleen dat ik eigenlijk echt het gevoel heb dat het goed zit. Ik voel me echt zwanger, pijnlijke borsten, misselijk, geen bloedverlies en geen buikpijn, en af en toe soort van mini niet pijnlijke groeikrampjes in m'n baarmoeder. Ik heb dus niet het gevoel dat het niet goed zit, maar een extreme angst dat het zo zou zijn en mijn lichaam mij dus voor de gek houdt ofzo? Ik ben niet bang voor een miskraam met bloed en krampen, om de een of andere reden heb ik er vertrouwen in dat dat niet gaat gebeuren. Maar geloven dat je zwanger bent en dan op de echo zien dat het niet zo is... Lijkt mij zo vreselijk!! Misschien ook een stukje controle drang die ik heb en die je niet kunt hebben hierop? Ik weet het niet.... Ik heb twee vriendinnen gehad die ook beiden bij hun eerste een miskraam hebben gehad, terwijl ik in totaal maar drie vriendinnen heb met een baby (inclusief die twee nu) dus dat percentage is dan gelijk heel hoog. Ik vergelijk mezelf dan ook al snel met hen, 1 daarvan had ook een missed abortion en zij is een van mijn beste vriendinnen. Ik denk dat mijn angst daar ook zo groot van is geworden, plus het feit dat ik gewoon echt een angstige aansteller ben van mezelf
Los van die laatste zin denk ik dat je een hele goede oorzaak-gevolg relatie hebt geschetst voor jezelf en dus goed begrijpt nu waar je angsten vandaan komen. Zo gek is dat niet als je zoveel ellende hebt meegemaakt van dichtbij en zoals jij zegt dat in 2/3 gevallen jouw referentie is geworden. Ik vind het knap en goed van jezelf dat je dat nu inziet want dat geeft denk ik ook rust? En als je een goed gevoel hebt verder, houd je vooral aan dat gevoel vast en geef dat gevoel aandacht. ♡