Vanaf week 37 "mag" je met een gerust hart bevallen, is de regel. Beleven jullie de laatste weken nou ook zo bijzonder? Bij iedere activiteit denk ik nu steeds: "O, het zal wel de laatste keer zijn dat we met z'n tweeen dit doen!" En omdat je (zowat) de hele dag maar thuis zit, denk ik best veel aan de bevalling en hoe het straks zal zijn met een kindje erbij. Je hebt gewoon zoveel tijd om na te denken over alles! Daar kan ik ook best emotioneel van worden. Herkennen jullie dit?
Ik was gister precies 37 weken maar hier ook ongeveer hetzelfde als Wendy. Beeb mag om mij wel komen, ben het ook zat. Maar stiekum ben ik ook superbang dat ik die trappelende voetjes zal missen en ben ik bang dat ik niet genoeg van deze zwangerschap heb genoten.
ik ben ook zo aan het aftellen...Zit de laatste weken echt niet meer op een roze wolk...komt vooral door alle klachten erom heen... Maar net wat jullie zeggen straks zou ik het gevoel van ene bewegend kindje missen in me buik... en zo heerlijk wegdromen over straks als de kleine er is, dat doe ik geloof ik elke dag
Ikzelf vind dat de kleine nu wel mag komen. Ik verveel me een ongeluk, en kan bijna niets meer doen. Moet veel hulp van anderen vragen. Ook ben ik benieuwd naar mijn kleine meid! Hoe ze eruit zal zien. En vooral, hoe ik het zal gaan doen als moeder! Aangezien ik er bijna alleen voor sta ( wel met hulp van mijn ouders, en mijn nieuwe vriend dan), aangezien mijn ex, niets met de kleine te maken krijgt/ wil. Slapen is ook een grote drama, en heb al weken voorweeën gehad, dus het mag van mij wel zover zijn hoor.. Ik loop nu ook erg veel ( wat eigenlijk niet meer gaat, maar goed) , in de hoop dat het zo wat sneller zal gaan verlopen.
Ja, alles gaat zo moeizaam he. Vooral het slapen klinkt heel herkenbaar. Iedere dag zeggen wij tegen het kindje: "Kom er nu maar uit". Maar ik heb nog geen wee gehad. Alleen een beetje buikpijn. Iedereen van de zwangerschapscursus is al bevallen, behalve ik...
Zeer zeker herkenbaar. Ook ik denk steeds was het maar zover, maar aan de andere kant blijf nog maar even zitten want ik zal vast last krijgen van het lege buiksyndroom. Iedereen succes met de laatste loodjes en maar hopen dat we snel mogen bevallen.
Oh, heel herkenbaar hoor. Dit is de 2e zwangerschap die ik mag voldragen en nu ook weer ben ik het ZOOOOO ZAT! Ik wil niet meer. Ik wil echt niet meer. Ben kattig en snel geirriteerd en kan nix meer zelf. Alles moet je vragen aan anderen en als ze het dan niet gelijk doen kan ik ze wel vermoorden... fijn he! hahaha. Ben t echt zat, maar goed, mag nog niet klagen he! Ik denk ook wel eens van strax is het afgelopen, dat getrappel en gestreel over mijn buik. Deze baby reageert zo extreem op mijn strelen dat is wel heel bijzonder, maar toch, het zat zijn overheerst nu hoor! Succes allemaal.
Misschien komt het omdat het mijn 2e zwangerschap is en omdat ik pas met 36 weken gestopt ben met werken, maar ik beleef het nu heel anders. Ik heb zelf niet het idee dat ik snel ga bevallen. Mijn eerste werd precies op de uitgerekende datum geboren en ik denk er nu flink overheen te gaan. Heb namelijk nog geen enkel voorteken of wat dan ook gehad. Maar goed, dat had ik bij Merijn ook niet moet ik er bij zeggen. Mijn buik is gigantisch en die zit me in de weg, maar verder doe ik alles nog. Het huishouden komt nog grotendeels op mij terecht, ga nog lekker naar de markt enzo.. dus doe eigenlijk niets anders dan anders. Moet ook wel met een ventje van (volgend weekend) 2 jaar om je heen, die geeft je dan kans niet om ff te rusten enzo. Maar dit ventje mag er nu van mij echt wel uit komen. Ben het wel zat in de zin dat ik niet meer lekker achter mijn oudste aan kan rennen, moeilijk dingen van de grond kan pakken etc. En daarbij, Merijn is dus de 29e jarig en ik zou graag dit weekend bevallen, omdat ik anders bang ben dat hij gelijk met Merijn jarig zal zijn hahah..
Hier nog eentje ! Heb ook al een nachtje proefweeën achter de rug. De kwaaltjes hopen zichzelf op en had ik mij net neergelegd bij het gebruik van Tena Lady komen er nu gewoon de aambei-zetpillen bij Je kunt je als vrouw zo sexy voelen he...
Wat mij beterft mag de baby ook komen hoor! Ik verveel me inmiddels behoorlijk. Ik zie overal vocht, echt vreselijk. Mijn vingers voelen gewoon stijf aan en ik heb mijn ringen al afgedaan........ Ook mijn buik zit behoorlijk in de weg...... Mijn man is echt hartstikke lief maar kan geen goed doen, aan wie zou dat liggen.....me Vanavond gaan we nog een keertje heerlijk uit eten samen! Dus eigenlijk mag ik helemaal niet klagen...... Morgen naar de gyn, ik hoop dat alles goed is! Gr Tamar
meiden, ik moet nog 10 weken voor ik de 37 heb bereikt maar vind het wel snel gaan! Maar de laatste weken zullen wel het langzaamste gaan, geloof ik best van jullie! Heeel erg veel succes met de laatste loodjes, voor jullie het weten hebben jullie je kleintje in je armen! En moet ik nog 10 weken wachten! Liefs kiss
Ik heb pas vanaf nu dat ik vind dat de baby mag komen.. Soms denk ik wel eens: "stel je voor dat ik hier sta en mijn vliezen breken!". Maar voor de rest denk ik er niet bij na Gr, Danielle
Hier nog zo een waarvan het wel mag gaan gebeuren. Ja eigenlijk pas vanaf dinsdag dan ben ik 37 weken. Het slapen is echt niet leuk meer. Weet niet meer hoe ik moet gaan liggen en niks ligt ook nog lekker. Ik voel gewoon beneden daar allerlei druk en t zakken naar mijn idee...Plassen dat is echt niet leuk meer...en die voetjes tussen mijn ribben gaan ook vervelen op een gegeven moment...Maaaaaaaar ik ga het ook zo ontzettend missen denk ik dat gevoel in mijn buik. Ik kan me niet eens meer herinneren dat ik geen kindje in mijn buik voelde. Het zal wel zo'n leeg gevoel zijn dalijk. Maar goed we gaan er nog even voor en dan hebben we dalijk zo'n heerlijk kindje in onze armen he? Kan daar ook niet op wachten ben zo nieuwsgierig! Succes allemaal met de laatste loodjes!
ik ben zo moe... moe moe moeeee. ik slaap nauwelijks. ik was altijd een fanatieke slaper, had nooit problemen met mijn bedje.. maar nu ik val gewoon niet meer in slaap. baby gedraagt zich redelijk. soms een lelijke schop tegen de ribben, maar echt moeilijk doet hij niet. ik wil hem alleen zoooo graag zien. ik wil gewoon kunnen eten zonder telkens mijn eten na een kwartiertje in mn keel te voelen opborrelen met die vervelende zuur.. ik wil niet 10 x per nacht opstaan om te plassen.. ik wil gewoon overeind kunnen komen zonder telkens een duwtje van mn partner nodig te hebben.. ik wil mijn sokken aan kunnen doennn ik wil niet meer waggelen.. en zo kan ik wel een tijdje doorgaan
Hier nog eentje die de zwangerschap erg moe geraakt. Iedere ochtend sta ik op met het idee, deze nacht is het niet gebeurd, mss vandaag? Ik wil zoals iedereen in dit topic weer 'normaal' kunnen doen zonder dat die buik in de weg zit. Weer gewoon kunnen eten, zonder het zuur te hebben. Ik wil gewoon ons kleine wonder in m'n armen houden. Maar zoals ik me nu voel, heb ik niet het idee dat ons kleintje vlug zal komen.