Hallo allemaal! Ben al een paar jaar niet actief en in de tussentijd is ons leven drastisch veranderd: Na 14 jaar uit elkaar, single mom geweest, leuke man gevonden, 2 jaar ge-LAT, huis gekocht en nu zijn we aan het voorbereiden om daar te gaan samenwonen. Onze situatie: 2 meiden, 2 jongens. Van 8 tot 12 jaar. 50% co-ouderschap. Er zijn dagen met z'n zessen, dagen met mijn kinderen, dagen met zijn kinderen en dagen met z'n tweeën. We hebben 5 slaapkamers. Dus iedereen kan een eigen plekje krijgen. So far so good. Maar nu komt het: wie gaat er in welke kamer slapen? Mijn partner wil de kinderen zélf laten kiezen. Ik vond dat lastig, want wat als ze er niet uitkomen? Het begon al met 1 van de kamers: Daar wilden kind 1 en kind 2 graag in. De kind 3 en 4 hadden nog geen keuze gemaakt. Paar weken later zei kind 1 toch een andere kamer. wilde. Partner vroeg aan elk kind om een 1e en 2e keus te maken. En wat bleek? Elk kind had een andere 1e keus! Mooi, dacht ik. En we hadden de kamers verdeeld en het aan de kinderen verteld. Maar weer een paar weken later was kind 3 van gedachten veranderd. Daarbovenop zegt mijn partner nu ook, dat kind 1 alleen maar die eerste kamer niet wilde, om te 'pleasen'. Kind 1 cijfert zichzelf vaak (ongevraagd!) weg om discussie te vermijden. Maar goed, we zijn dus terug bij af. Persoonlijk denk ik: Wij, de ouders, delen de kinderen in. Dat hebben onze exen ook gedaan. Ik wil de kinderen wel betrekken en hun voorkeuren meenemen, maar mijn partner wil ze ook echt mee laten beslissen. Hij wil niemand tekort doen. Snap ik ook. Wil ik liever ook niet, maar soms is er geen oplossing waar iedereen zijn of haar zin krijgt en is er altijd iemand, die aan het kortste eind trekt. Maar wie dan? Hoe komen we hier nu uit? Heeft iemand hier ervaring? Of hoe zouden jullie dit aanpakken? Wat extra informatie: De argumenten waar de kinderen mee komen m.b.t. waarom ze graag hun voorkeurskamer of juist NIET in een specifieke andere kamer willen: Deze kamer vind ik heel erg mooi Deze kamer vind ik heel erg lelijk Deze kamer is ver van de badkamer Ik vind deze verdieping eng
Te democratisch werkt ook niet…. De optie van 1e en 2e keus vind ik goed. Als er dan nog kinderen zijn zou ik de persoonlijke omstandigheden mee laten werken. Wie is de oudste, wie heeft meer ruimte nodig? Die van 12 heeft een bureau nodig en een plek om te chillen, pubers hebben een eigen plek nodig. Zoals je het nu omschrijft vind ik: te ver van de badkamer onzin, en de verdieping eng legitiem. Maar wel één gezamenlijk moment kiezen om de keuze op te schrijven, deze staat dan en dan niet drie weken later er op terugkomen.
Ik zou vooral een definitieve keuze maken. Niet een keus en drie weken later heeft er eentje spijt en begint het hele feest opnieuw. En ik zou er goed met partner over praten. Vandaag zijn het de kamers, morgen de vakantie... meepraten lijkt me prima maar je wilt wel knopen doorhakken en met 4 kinderen gaat er altijd wel eentje minder tevreden zijn. Hoe gaan jullie dat in het algemeen doen?
Geen ervaring, maar wij zijn als gezin recentelijk verhuisd en hebben het zelf bepaald. Ik zou het voor hun bepalen en met hun de inrichting kiezen en ze daar volledig bij betrekken, maar daar is het nu te laat voor.
Het lijkt mij logisch dat het oudste kind de grootste kamer krijgt. En bij voorkeur op zolder (tenzij jullie daar slapen). Een ouder kind heeft ern eigen plek voor een bureau en huiswerk nodig. En is waarschijnlijk ook eerder uit huis ooit. Jongere kinderen slapen bij jullie op de verdieping. En ik zou siblings kamers naast elkaar geven. Ze hebben immers meer binding met elkaar dan met hun stiefbroers of zussen. Badkamer in de buurt is een onzin argument. En uiteindelijk nemen jullie als ouders het besluit.
Ik zou ook aan de eerste keuze vasthouden. Elke keer dat erop terugkomen lijkt me niet de bedoeling en niet wenselijk. Vervelend voor degene die gauw toegeeft, maar dat is dan ook een beetje pech. Fijn als je dat aan 'de voorkant' kan voorkomen, maar eenmaal de keus gemaakt, ook gewoon jammer maar helaas. Dat zal je toch ook een beetje moeten leren. Nu hebben jullie de ruimte gegeven om steeds gemaakte keuzes te heroverwegen, ik ben bang dat je nu continue de twijfels blijft voeden. Ik zou bij de eerder gemaakte keuze blijven. Leg dat ook uit, we kunnen nou eenmaal niet iedereen blij maken wanneer er meerdere hetzelfde willen. Uiteindelijk wordt elke kamer een fijne leuke plek omdat je hem zelf gezellig en leuk kan inrichten.
Samen ( dus ook kinderen) om de tafel gaan zitten en jullie hebben de uiteindelijke beslissing. En dat van gedachten veranderen....tja dan blijf je bezig
Kinderen niet laten kiezen maar zelf bedenken wie in welke kamer en waarom. Zo hebben wij besloten dat de oudste naar zolder is ivm grootste kamer en als eerste met vriendjes en vriendinnen willen chillen. Middelste naast onze kamer met wat extra ruimte omdat hij graag op zijn kamer speet en hij het dichtst bij zijn vader slaapt en jongste in de kleinste kamer bij de trap met een inbouwbed in de muur. Hij heeft behoefte aan geborgenheid en nabijheid en doordat de kamer dichtst bij de trap is heeft hij als hij op zijn kamer is de meeste verbinding met beneden. En dan op basis van wat de kinderen leuk vinden de kamer eigen maken en wij hebben iedere kamer iets speciaals gegeven zodat ze in ieder geval blij zijn met hun kamer.
Ik zou ze aan hun 1e keus houden. Eventueel met kind 1 even apart een gesprek houden of de keuze echt van zich/haarzelf is en dan nog een keer de mogelijkheid geven om te kiezen. Zit er veel verschil in de kamers qua grootte? Zo niet denk ik ook niet dat je het moeilijker moet maken dan het is...