.....Handkus..... Lief kindje waarom moest jij gaan, waarom haalt hij jou hier vandaan. Jouw leven moest nog gaan beginnen, nog veilig in mijn buikje binnen. Geen kans meer jou te leren kennen, ik begon net pas aan jou te wennen. Waarom moest het nu zo zijn, waarom deze vreselijke pijn. Zolang heb ik op jou gewacht, wie had dit nu ooit gedacht. Hopenlijk gaat het je goed waar jij nu bent, en voel je mijn liefde in de handkus die ik je zend. Mama... Groetjes Angela.
Harstikke bedankt, jullie zijn tevens de eerste die ik dit gedicht laat zien, heb t altijd voor me gehouden, nu is voor mij de tijd er om het helemaal los te laten. Groetjes Angela.
Goed zo dat je het los kunt laten Angel, natuurlijk blijft het heel moeilijk maar fijn dat je het nu een beetje los kunt laten. En dat gedicht kan je aan de hele wereld laten lezen hoor, zo mooi is het! Liefs, misspuma
Ik zie dit topic nu pas. Geweldig. Zo las ik ook dit gedichtje. Hoe toepasselijk, precies zoals jij het schreef voel ik het. Sinds lange tijd moet ik weer brullen ( nou ja, ietwat overdreven hihi). Het is precies het gevoel, dat ik ook heb. Heb hem gelijk op geslagen. Thanks.
inderdaad een gedicht wat je aangrijpt als je zelf ook een miskraam hebt gehad dat gemis is zo hevig weet niet of dat ooit over gaat.schrijven helpt en dit is echt een mooi gedicht
Bedankt Henriet. Het gemis zal inderdaad nooit weggaan, maar ik vind dat dat ook niet hoeft, het was toch een stukje van je, maar het hevige zal na verloop van tijd steeds minder worden denk ik Liefs Angela.