Gedrag dochter

Hoogbegaafdheid klinkt behoorlijk aannemelijk.
Boel herkenning, deel bij m’n zoon, deel bij m’n dochter.
M’n zoon is net hb getest, m’n dochter verwacht ik ook.

Ik zou via huisarts verwijzing naar orthopedagoog zoeken.

 

Of het boeit haar niet.
M’n zoon telde met 26 maand tot 20, kende alle cijfers met 3 jaar, met 3,5 jaar alle letters en las de eerste woordjes ruim voor z’n 4e verjaardag.
Heel duidelijk allemaal dus.
M’n dochter heeft er veel minder interesse in. Die telde ‘pas’ met 3,5 jaar tot 20. Kent nu met 4,5 jaar de helft van de letters en begint een klein beetje met hakken en plakken.
Maar heb bij haar altijd het idee dat ze nog veel slimmer is, ze heeft me een redenatievermogen waar je u tegen zegt. Ze lult me zo onder de tafel, vindt overal oplossingen voor.
Waar m’n zoon heeeel snel opgeeft of al niet eens probeert, gaat zij wel door.
Maar ze is wel enorm koppig, als zij wat in de kop heeft moet je lullen als brugman om dat eruit te krijgen, altijd zoekend naar autonomie, eigen keuzes willen maken. Pick your battles is echt heel hard nodig.

Mn zoon is wat meegaander, kan wel intent verdrietig worden als het niet gaat zoals hij in z’n kop had. Maar niet zo koppig.

Beide wel enorm faalangst.
Bij m’n dochter afgelopen half jaar op school ontstaan. Nu in de derde week vakantie gaat het alweer wat beter.
M’n zoon durft weinig zelf te proberen, kijkt liever, gaat wat bekends doen.

Zelf spelen kan m’n zoon niet of nauwelijks. Alleen zo’n beetje op mij.
M’n dochter kan het iets beter, maar alleen als m’n zoon er niet tussen loopt. Ze kan wel eindeloos kleurplaten inkleuren, uitknippen, opplakken. Kleurt ook veel beter dan haar broer, die heeft überhaupt het nut van kleuren niet ingezien.

Wat wilde ik ook alweer zeggen. Tellen is niet perse nodig om hoogbegaafd te zijn natuurlijk.
Je kunt het eens testen door terloops te vragen hoeveel dingen ze ziet.

 

Ik herken mn dochter er behoorlijk in.

Of t normaal is...dat durf ik niet zo te stellen.

Dat t energie vreet...JAAAAAA

Wat je er mee aan moet...ehm...vooral niet opgeven, vaste regels en handhaven ookal ben je doooodmoe. Want die 1e keer op de 10.000 dat je wel toegaf, dat hoor je 3 jaar later nog.

Of je verpakt t heel creatief om alsnog een soort van toe te geven (als beloning voor wat anders bijv). Maar maak t dan niet te simpel maar echt die situatie specifiek, anders achtervolgd dat je weer.

 

Ik ken de situatie natuurlijk niet maar in mijn ogen klinkt ze als een heel normale kleuter. Een kleuter met haar nukken en die ook nog eens net begonnen is op school, iets wat zo'n kleintje ook niet in de koude kleren gaat zitten. Dit naast wat pittige gebeurtenissen in jullie gezin de afgelopen tijd.

Als mijn zoon zulke buien had (en geloof me: ik wilde hem regelmatig ter adoptie afstaan) wist ik dat ik weer even terug moest naar de rust, reinheid en regelmaat. Tegenwoordig wordt hoogbegaafdheid, autisme, hsp, adhd gelijk geopperd als een kind niet perfect binnen de lijntjes loopt.
(nogmaals: ik ken je dochter niet dus misschien zit ik er helemaal naast hoor)

 

Ik zie hier ook geen gekke dingen in eigenlijk, wel herkenning. Mijn kinderen zijn in ieder geval ook zo, bij allevier zit er een kop op, waarvan de jongste wel de kroon spant.
Ik heb gewoon al 14 jaar lang hetiseenfase-mantra in m’n hoofd. Als ik zie hoe de oudste 2 zich nu ontwikkelen komt dat met de jongste 2 ook wel goed.

Maar… als jij denkt dat je hulp nodig hebt, vooral doen, wij kennen jou en je dochter niet, dus volg je gevoel!

 

Ik herken vooral het deel waar iets niet lukt en het extreem boos worden en weg gooien. Inderdaad een soort van faalangst. Op school lijkt ze hier minder last van te hebben maar ze kiest volgens de juf ook de makkelijke dingen. Ik heb van een vriendin het boek geleend " het meisje dat nooit fouten maakte", verder blijf ik rustig en probeer haar het dan toch af te laten maken zodat ze ziet dat ze het wel kan maar dat lukt zeker niet altijd.

 

Dit had ik kunnen schrijven. Wel hebben mijn kinderen een autisme diagnose (3 van de 4) mijn 2 oudste zijn van het zelfde jaar als jou kinderen en zij zijn ineens zo anders en het gaat zo goed!

we hebben overigens regelmatig hulp gezocht Ivm dit gedrag. In al die jaren heeft er nog niemand ons kunnen helpen en we hebben heel wat instanties gehad…

 

Ik lees niets bijzonders. Ik kleed m'n bijna-niet-meer-kleuter ook nog meestal aan en ook hier vliegt er geregeld wat door de kamer als iets niet lukt.

Maar neemt niet weg dat het pittig is voor jou! Als je hulp wil zou ik dus eerder kijken of ze ergens jou tips kunnen geven over hoe om te gaan met kleuters. Magneetborden vind ik persoonlijk altijd een goed idee

 

Je had over mijn dochter kunnen schrijven...
School herkent het niet, want daar laat ze dit gedrag niet zien. Ze zoekt veel contact met de juf omdat ze veel bevestiging nodig heeft.
Je kan wat boeken lezen over opvoeden van hsp kinderen. Niet dat je daar wonderen van moet verwachten, maar wel wat begrip voor het gedrag en haar moeilijkheden, en wat tips. Bijvoorbeeld in de communicatie. Het geval met de aardbeien is precies wat je niet moet doen met een hsp kind, haar voor het blok zetten met je moet netjes vragen (want zo ziet zij dat, en dan gaat ze op slot).
Niet dat de hele wereld maar rekening moet houden met jouw kind natuurlijk, maar thuis kun je het dan anders aanpakken.

 

Ik zie eigenlijk normaal gedrag voor een kleuter van die leeftijd. Die gaan in gedrag en ontwikkeling nog alle kanten op. Kunnen nog heel erg uitgaan van hun eigen belang en wensen. De ontwikkeling om rekening te houden met anderen, jezelf niet op de eerste plaats te zetten en echt samen te spelen (ipv naast elkaar) komt nog en is in ontwikkeling. Het hebben van zeer sterke emoties en dit verbaal of fysiek uiten is echt normaal op die leeftijd. Ze kunnen gewoon nog niet zichzelf volledig onder controle houden. En reageren veel sterker op alles om zich heen. Dat is niet direct hsp.

Ik vind dat veel ouders erg snel met zware termen en diagnoses komen. Slimmer dan gemiddeld zijn (wat hier ook niet heel duidelijk naar voren komt) is ook echt wat anders dan hoogbegaafdheid.

Hou er ook rekening mee dat jullie situatie en gebeurtenissen ook van invloed zijn op het gedrag. Net als de (grote) overgang naar school. Geef het rust en ruimte. En probeer consequent te blijven (hoe lastig dat ook is).

 

Het klinkt mij als normaal kleuter gedrag. Ik herken het in ieder geval van onze oudste. Vorig jaar had hij ook zo'n heftige periode met dingen zelf bepalen (als eerst de deur open doen, van de trap gaan, licht uitdoen, rolgordijn naar beneden) en als het niet ging zoals hij het in zijn hoofd had, kon hij écht driftig worden. Ben van minder dingen een strijd gaan maken, hem zelf keuzes laten maken etc. Het is nu in ieder geval veel minder gelukkig, nog steeds erg 'strong willed' en hoe later op de dag, hoe vermoeider hij is, hoe slechter hij gaat luisteren.. dus op tijd naar bed, vakantie of niet, dat is hier gewoon de standaard. Hij is namelijk ook geen uitslaper

In de omgang met andere kinderen is hij ook heel bazig. Ik vind dat wel vervelend, maar kan niet veel anders doen dan blijven corrigeren hoe je fijn samen kunt spelen.

 

Even over het "bij andere doet ze dit niet" of "school herkent het niet".

Kinderen zijn echt meesters in 'sociaal gewenst gedrag'. Bij ons thuis zijn ze op hun gemak en durven ze zichzelf volledig te laten gaan. En bij andere houden ze toch een masker op.

Bij onze oudste duurde het ongeveer een maand voor ze bij ons stopte met het 'sociaal gewenst gedrag' vertonen. Toen begon ze als 1,5 jarige haar eigen ik te laten zien. Ondertussen is ze 4 en kan ik haar soms wel achter het behang plakken. Tel regelmatig tot 10.

Andere mensen zeggen altijd dat ze zo lief en rustig is en nooit iets verkeerd doet. Ik rol alleen maar met mijn ogen. Mijn moeder die hier elke week 1 dag is weet hoe ze kan zijn want thuis heeft ze ook haar buien met mijn moeder erbij maar als ze daar gaat slapen dan zal ze zich nooit zo gedragen. Dan is ze weer het modelkind wat geen stap verkeerd zet.

 

Ik herken ook veel hierin van mijn jongste. Maar op die leeftijd had ik zelf ook nog wel het gevoel dat ze 'eruit zou groeien', was het allemaal nog niet zo extreem opvallend. Ik heb een tijd veel herkenning gehad in 'hoogsensitief en strongwilled'.

Ook mijn middelste (geen diagnoses, maar wel hoogsensitief cq gevoelig) heeft periodes gehad dat ze slecht in haar vel zat en worstelde (vooral met drukte van school) en ze ook moeilijk (en vaak heel jong) gedrag vertoonde. Zij heeft met een kindercoach gewerkt (vanuit hoogsensitieve invalshoek) en op latere leeftijd heeft ze ook met succes yogatherapie gehad. Zij heeft telkens weer goede stappen gezet en groei.

En dat was juist hetgeen wat bij mijn jongste uitbleef. Zij groeide nergens overheen en hoe ouder ze werd, hoe meer het duidelijk werd dat ze echt anders was. In de kleuterklas ging dit nog wel, maar in groep 3 liep ze heel snel en genadeloos vast. Thuis was het al jaren een hele klus om op te voeden, omdat ze alle sh*t voor thuis bewaarde...

Ik zou in ieder geval concluderen dat je dochter nu in een moeilijke fase zit. Of het normaal is, dat valt niet via internet te zeggen, maar alle kinderen kunnen wel eens een steuntje in de rug gebruiken of hebben wat extra's nodig, of er nu officiële diagnoses uitrollen/spelen of niet.

Het kan heel prettig zijn om (professioneel) iemand een keer mee te laten kijken en denken, verwijzing via CJG, schoolarts of huisarts bijvoorbeeld.

School herkent het niet heb ik bij alle 3 de kinderen eindeloos gehoord. Ze hebben altijd sociaal wenselijk gedrag vertoond en op school soms zelfs een griezelig ander masker opgezet dan wij thuis zagen... Dat zegt dus helemaal niets.

 

Het kan van alles zijn. Een normale kleuter die een zware tijd heeft gehad. Een kind die gevoelig is voor stemmingen en misschien nog wel wat anders.

Als ze veel onder volwassenen is kan ze ook wijs over komen.

Als je denkt aan HB kun je eens kijken naar de kenmerken. Voor onze HB zoon was die lijst een mega herkenning.

 

Ik herken echt bijna 1 op 1 mijn middelste zoon. En ik heb ook wel eens gedacht zou er wat met hem zijn? Maar nu hij in groep 2 zit lijkt hij langzaam tot rust te komen en wordt alles beter. Hij kan beter met emoties omgaan, snapt ook beter dat soms dingen niet lukken. Hij blijft heel slim, onthoud alles, kan alles maar wel alleen als hij het wil. Is welbespraakt voor een 5 jarige en enorm opmerkzaam.
Maar hij lijkt er dus een beetje overheen te groeien… blijkbaar is dat mogelijk.

Heb je ondertussen nog specifieke stappen gezet?

 

Ik hoor heel normaal gedrag van je kind. Tussen de regels door heb ik het idee dat jij je misschien teveel schikt naar haar? Ik lees heel veel dingen over wat zij niet wil en wat jij allemaal probeert voor haar. Het komt uit een heel goed moederhart maar misschien zou het juist helpen om jezelf iets meer een houding van een ouderwetse moeder aan te meten, Zo is het en daarmee basta Niet altijd natuurlijk maar ik denk dat het wel goed zou zijn om duidelijk grenzen aan te geven en vervolgens je er weinig van aan te trekken als zij gaat mokken. Ik heb gelukkig nooit kinderen gehad die heel lang mokken dus heb daar geen ervaring mee maar ik denk ook dat dat gedrag gestimuleerd wordt wanneer kinderen merken dat het resultaat oplevert.

Bach bloesem ken ik doordat er mensen bij mij in de familie ervaring mee hebben. Volgens mij is hier weinig tot geen wetenschappelijk bewijs voor

Ik zou de oplossing eerder bij jezelf zoeken. Zeg tegen jezelf, Ik kan dit!! Ja ik heb een moeilijke tijd achter de rug maar ik zet mijn schouders eronder. Ik ga de leider binnen ons gezin zijn en ga het voorbeeld aan mijn dochter geven van een zelfverzekerde vrouw!

Zet hem op!