Mijn vriend en ik staan er beide hetzelfde in. We weten niet hoe de bevalling zal gaan, wat we nou precies gaan ervaren en het is ook gewoon spannend. Ikzelf ben altijd bezig met wat vind een ander, hoe kom ik over, doe ik het goed en ga zo maar door. Zo begon ik me al druk te maken over wie moet ik het eerst bellen na de bevalling? Moet ik mensen bellen ipv appen? Hoe zeg ik dat ik eigenlijk niet meteen bezoek wil? Wil ik wel bellen? Moet toch mensen toelaten omdat anderen dit willen? Dit leverde mij enorme stress op. Daarom hadden we bedacht dat we onze telefoon tijdens de bevalling achterwege willen laten. Op het moment dat het gaat gebeuren willen we allebei niet allemaal mensen moeten bellen of appen. Het gaat om ons en ons gezin. De enige die gebeld wordt is mijn zusje, aangezien zij bij de bevalling zal zijn. Na de bevalling kijken we wel hoelang wij nodig hebben om het een plek te geven. (Bij ernstige complicaties is dit natuurlijk anders) Om te voorkomen dat we achteraf van alles zou moeten uitleggen aan iedereen over waarom we niet meteen gebeld zouden hebben, besloot ik het al bespreekbaar te maken. Dit verliep anders dan ik dacht en heeft me eigenlijk alleen maar meer stress bezorgd. Ik dacht dat als ik er een aantal dagen aan zou hangen, het voor mensen makkelijker zou zijn om mee om te gaan. Maar helaas was dat niet zo. Mijn oma zag het als persoonlijke aanval als wij een aantal dagen niets zouden laten weten. Anderen vonden het raar en er zijn best wat opmerkingen onze kant op gekomen. Toen mijn vriend zei, dat het toch om ons als gezin ging en wat wij op dat moment fijn vinden werd daarop gereageerd met dat we het niet kunnen maken naar anderen. Opeens besloot mijn schoonmoeder dat zij toch wel bij de bevalling zelf wilde zijn, terwijl ik haar de hele zwangerschap 2x gezien heb. De laatste keer was ik 20 weken, inmiddels 38. Voorzichtig aangegeven dat ik me hier niet prettig bij voel. Mijn vriendinnen begrijpen het iets beter en vinden dat we ons moeten focussen op wat fijn is voor ons nieuwe gezinnetje. Ik vraag me vooral af of we het echt "niet kunnen maken" naar anderen. Juist dat waar ik zoveel mee bezig ben wil ik op dat moment me niet druk om hoeven maken. Herkennen anderen dit? Hoe ga je ermee om? Ik zit nu niet lekker in mijn vel en voel me er heel somber door. Zou dit graag anders zien en met een gerust hart mijn bevalling in willen gaan. Natuurlijk als wij ons goed voelen laten we eerder iets weten. Ik heb het dan ook over een max van 3 dagen. Geen weken.
Bij mijn dochters ben ik gigantisch over mijn eigen grenzen gegaan. Het was een intense bevalling en ondanks dat ik al twijfels had heb ik toch mijn schoonmoeder er bij gelaten. Direct na een heftige bevalling al bezoek laten komen en toen mijn dochter op de neo lag stonden ze zelfs onaangekondigd daar voor de deur. Bij mijn jongste zoon heb ik van tevoren aangegeven dat de focus op ons gezin ligt de eerste tijd. De bevalling met alleen mijn man gedaan. Wel gemeld dat hij geboren was maar geen foto oid gestuurd. We hebben ook geen visite gehad de eerste 3/4 weken en ook geen kraamzorg. Echt heerlijk vond ik dat. Helemaal in onze eigen bubbel. Mensen die dit soort situaties op zichzelf betrekken vind ik erg bijzonder. Dat ze familie zijn wil niet betekenen dat ze bepaalde rechten hebben ofzo
Ik snap sowieso niet waarom je bij de start van de bevalling mensen op de hoogte zou willen stellen. Lekker niet doen dus. Mijn jongste is om 1 uur 's nachts geboren, ik heb rond half 4 s morgens een aantal mensen een appje gestuurd. Mij oudste is om half 9 s morgens geboren, rond half 11 mijn ouders en mijn oma's gebeld. En meteen aangegeven wanneer zij konden komen en niet allemaal tegelijk dus. Mijn jongste is tijdens ten tijde van corona geboren en toen was de regel eigenlijk geen bezoek als de kraam aanwezig was. Hier hebben we dus ook rekening mee gehouden. Iedereen kwam nadat zij weg waren en toen wij hadden aangegeven hoelaat (echt een tijdsblok, niet iedereen tegelijk en dus ook niet te druk). De kans is klein dat je het pas na dagen door geeft, je bent trots. Maar volg je eigen gevoel en laat je niet overreden door andere.
Toevoeging wil niet in mijn vorige reactie. Tip van mijn vk: bel pas als je zelf gedoucht bent en weet dat alles goed gaat. Volgens haar gebeurt het dat mensen al zitten te wachten terwijl je nog gehecht wordt of dat er toch een complicatie ontstaat.
Gewoon pas een bericht uitsturen wanneer je thuis bent en de kraamzorg er is. Als men gaat bitchen heb je de kraamzorg nog achter je, die bewaakt jouw welzijn en die van je gezin. Heb je er een pittige bevalling op zitten en ben je er niet aan toe zal ze daar ook echt wel voor gaan staan. De eerste tijd claim je voor jezelf en dan is t verder op volgorde van connectie, niet noodzakelijkerwijs familieband. Dat je je vriendin / steun en toeverlaat dan voor laat gaan op je schoonmoeder die je 2x hebt gezien moet je niet eens ter sprake brengen. Normaliter kennen ze elkaar ook niet eens, dus non the wiser. Schoonmoeder zou ik echt niet eens informeren dat je begint. Schei uit zeg het is geen spelshow. Mn broer kwam na 6 maanden eens langs met R. Gewoon druk, corona etc. Lekker boeiend. Mn andere broer heeft m geloof ik nog niet eens gezien live (zoveel waarde hecht ik er dan weer aan, ook niet helemaal gezond allicht . ) Schoonzusje was wel mn steun en toeverlaat na de geboorte van G. wat een hel was die bevalling...
Er is geen richtlijn waar je je aan hoeft te houden. Het kan zelfs zo zijn dat je het ene moment iets anders voelt dan het andere moment. Het is vervelend dat mensen om je heen een mening hebben en deze dan ook uiten, dus ik zou er geen woorden meer aan vuil maken en echt pas een berichtje sturen wanneer het goed voelt voor jou. Waar ik bij de eerste gigantisch over mijn eigen grenzen ben gegaan ben ik bij de tweede veel meer aan ons gezin gaan denken maar ook niks van te voren ‘bedacht hoe het moest gaan’ ik heb het echt op me af laten komen, alles gevoeld & daarna keuzes gemaakt. Misschien typ ik het een beetje chaotisch, dat komt door het tijdstip denk ik achteraf hadden een paar mensen moeite met het moment wanneer ze mochten komen maar dat was ook weer snel voorbij. Ik ben heel gedoseerd te werk gegaan met het vertellen met belletjes en appjes
Mensen pas bellen als je jezelf weer wat mens voelt na de bevalling, en al helemaal niet als de bevalling begint. Ook bij de eventuele inleiding niet zeggen wanneer dat staat te gebeuren. Anders heb je de hele tijd het gevoel dat je een update moet geven en je hebt wel wat anders aan je hoofd dan. Alvast nu beginnen met soms een paar uur gewoon niets te lezen en te beantwoorden, dan wennen ze daar alvast aan en weten ze dat een paar uur stilte niet per se iets betekent. Mijn ouders stuurden de geboortekaartjes ook pas na 2 weken ofzo, dus veel mensen wisten dan ook nog niet dat de baby er was. Was dan wel voor de tijd met social media, maar ook daarop is het geen verplichting iets aan te kondigen. Ik vond dat een heel goed idee en wil dat zo in de toekomst ook gaan doen. Ik zou ook duidelijk vermelden dat je niet wilt dat iemand anders dan iets post voordat jullie dat zelf gedaan hebben. Ouders en broers of zussen zou ik bellen, de rest gewoon een appje. Na een paar dagen is jullie baby nog altijd even lief en klein en schattig, dus als jullie graag rust hebben de eerste dagen is dat jullie volste recht. Ik las pas de artikel dat hier in België verschillende materniteiten de coronaregels qua bezoek graag willen houden (enkel partner en vb 1 andere persoon) tijdens de dagen in het ziekenhuis omdat ze merken dat veel moeders en baby's het daar heel goed op doen, minder uitgeput zijn, borstvoeding loopt beter, enz, doordat ze de rust en tijd met hun baby krijgen wat vroeger veel minder was. Succes met je bevalling en hopelijk kan je genieten van jullie eerste dagen als nieuw gezinnetje
Bellen wanneer je bevalling begint hoeft al helemaal niet.. Ik wilde ook nooit meteen mensen op de stoep. Onze oudste is om half 4 s middags geboren. Om kwart over 4 hebben we onze ouders gebeld. En ze kwamen pas om 7 uur 's avonds. Ik had eerst lekker gedoucht en gegeten.. De eerste kraamweek hadden we gewoon bezoek zonder afspraak. Dat doe ik dus nooit weer. De ene dag heel veel bezoek en de andere dag niks. Onze 2e werd s nachts geboren. En pas de andere ochtend rond half 8 gebeld. En bij onze 3e ook. Ik ben helemaal niet bezig met bellen naar iedereen na een bevalling. Het bezoek bij de 2e kwam pas s avonds ivm complicaties bij de baby En bij de 3e kwamen ze rond half 11 in de ochtend. Ik zou persoonlijk niet meerdere dagen wachten voor ik bezoek zou laten komen. Maar ik ben wel met je eens dat jij degene bent die aangeeft wat jij wil. Het is jou huis en jou baby. Dus doe waar jij je goed bij voelt en heb lekker maling aan wat een ander denkt of zegt!
Doe het zoals jullie het willen. Wil je niemand bellen als de bevalling start? Bel dan niemand. Wil je bv 1 vriendin op de hoogte houden (bv omdat je haar steun fijn vindt); doe dat. Wil je appen ipv bellen? Doe dat! Wil je na de bevalling eerst uren knuffelen, douchen etc? Ga ervoor! Laat je op geen enkel punt opjagen door anderen of door gedachten als ‘wat zullen ze wel niet denken?!’ - je gaat dan echt alleen maar spijt krijgen omdat je niet naar jezelf hebt geluisterd… En schoonmoeder wil ineens bij de bevalling zijn? Excuse me, maar wiens bevalling is het? Schoonmoeder kan veel willen, maar als jíj het niet wil, gebeurt het niet.
Echt helemaal doen wat je zelf prettig vindt! Je krijgt een kindje omdat jullie dat graag willen als gezin, niet om de rest van de wereld een plezier te doen en omdat zij zo graag om kraamvisite willen komen. Kraamvisite na een paar weken is ook leuk. Ik ben bijvoorbeeld sowieso de kraamweek prima in staat tot appen (wanneer mij uit komt), niet in staat tot bellen (ben ik sowieso nooit ) en absoluut niet in staat tot bezoek. En jezelf uitnodigen bij een bevalling is al helemaal van de zotten..
Eens met bovenstaande, hoe moeilijk je het ook vind, doen wat jouw gevoel zegt. Het gaat om wat jij en je partner willen, niet om wat anderen willen. Het is helemaal oké om even te wachten met het aankondigen van het nieuws. Bij de eerste is de schoonfamilie op de hoogte gehouden van de bevalling via de groepsapp. Dat bracht heel veel onrust voor de familie want het duurde langer dan verwacht. Ze stonden dus al uren te wachten in het ziekenhuis terwijl ik nog op de verloskamer lag. Heb er zelf weinig van meegekregen gelukkig want ik zat in m’n bubbel tijdens de bevalling. Maar daarna stonden ze al snel aan m’n bed zodra het kon, en dat had van mij ook best de dag er na pas gemogen. Dus deze keer doen we dat niet, alleen m’n schoonmoeder moet het weten want die moet mn dochter opvangen. Voor de rest heb ik de kraamvisite ook pas na 3 weken laten komen op afspraak. Alleen mijn schoonfamilie en mijn familie is tussendoor nog een keer kort geweest die eerste weken (mijn schoonfamilie vooral om te helpen). Ik had ook echt geen behoefte aan bezoek die eerste weken, of om de deur uit te gaan. Daarna was alles prima. edit: jezelf opdringen bij een bevalling is echt not done. Je mag zeker op je strepen gaan staan en zeggen dat dat iets intiems is voor jou en je partner, en niemand anders.
Ik sluit mij aan bij wat er gezegd wordt. Doen waar jij/jullie je goed bij voelt! Het is gewoon ontzettend persoonlijk en zoals je zegt, het is al spannend zat de 1e. Van mijn 1e bevalling heb ik vooral geleerd dat ik geen familie in huis wil om te helpen. Gek werd ik ervan, hoe lief ook. Godzijdank hebben we nu ook geen extra slaapplek Ik was na alle bevallingen belachelijk fit, dus vond het wel leuk de visite. Maar het was nooit onaangekondigd. En als je ze zat bent/moe bent gewoon zeggen en naar huis sturen. Als ze dat niet begrijpen, is dat hun probleem
Volledig eens met de anderen. Jou schoonmoeder heeft het recht niet om haar op te dringen. Als jullie het niet willen is dat zo. Een bevalling is toch echt wel iets intiem voor jullie als partners en gezin. Wij ontvingen dezelfde avond nog wel onze ouders en zussen. Maar verder wilden we niemand zien en zo is het ook gegaan. Het geboortekaartje stuurde we zelfs pas 2 weken na de geboorte op, zodat we op ons gemak waren.
Kaartjes van dochter gingen hier ook laat, maar die kwam ook half december en vertrouwen in de post is die periode ook niet groot. Zoon waren we dan wel wat vlotter mee, dat duurde maar 1,5 week. (kaart was allang hier binnen en de adressen had ik al geschreven) Dat ze in belgie graag de "corona regels" hanteren voor meer rust kan ik me prima indenken. Neem aan dat eigen gezin, specifiek de kinderen (in elk geval tot de oppas ze over kan nemen) wel toegestaan is mocht de bevalling ineens starten wanneer hij t meest onhandig is.
Hier van te voren ook heel duidelijk geweest. Zwanger dmv ecd, zus was donor. Mijn ouders waren op de hoogte van de inleiding omdat onze hond naar hun toe moest. Schoonmoeder bewust niet op de hoogte gebracht van datum inleiding. Heeft ze wel naar lopen vissen maar duidelijk aangegeven dat het een verrassing bleef. Na de bevalling mijn zus gebeld met het nieuws, daarna ouders. Ook al in de zwangerschap gecommuniceerd dat zus de eerste was die op bezoek mocht komen en de rest daarna pas welkom was. Heb het als een mededeling gebracht, geen vraag. Men kon ook niks anders dan aannnemen
Ik denk dat je er een te groot ding van maakt in je hoofd. En dat je er daardoor nu 'dagen' aan bent gaan koppelen. Als je het nu verder laats rusten en na de bevalling gewoon kijkt waar jullie behoefte aan hebben, dan is het toch gewoon goed. Heb je pas na 5 dagen zin in bellen of bezoek dan is dat OK. En misschien is dat moment er al na 2 dagen. Je bent niemand iets verplicht. Maar ik kan me wel.voorstellen als je er vooraf al zo over communiceert dat je dagen niks zal laten horen, dat mensen daar wel even van staan te kijken. Als je dat gewoon doet, dan vinden mensen dat een stuk gewoner denk ik. Lan me niet voorstellen dat mensen verwachten dat je in je kraamweek jan en alleman gaat bellen en ontvangen. en je echte dierbaren wil je uiteindelijk vast ape trots vertellen over je kindje en je kindje showen in het echt of op een foto Het komt echt goed! Ook als je kalm je grenzen bewaakt.
Jullie bepalen wie en wat je als eerste inlicht voor of na de bevalling. En jij bepaald wie er bij de bevalling mag zijn, jij moet je op je gemak voelen. Bij de 1ste hebben wij het niemand van te voren laten weten. Bevalling is spontaan begonnen. Mijn vliezen braken als eerste en heb die dag nog vrolijk met een aantal zitten appen dat alles lekker rustig was. Bij onze 2de afgesproken dat mijn ouders het wel wisten, maar dit was alleen om de 1ste op te komen halen. Bij de 2de ben ik ingeleid omdat ik overtijd was en ik het helemaal zat was. Ik wilde dat niemand anders het wist dan mijn ouders ivm opvang. Mijn schoonmoeder heeft het onfrutselt bij man, hij baalde zelf dat hij er in getrapt was bij der. En ze heeft bewezen waarom we het niet wilde vertellen. Elk uur appen of de kleine er al was. Deze appjes negeerde we. Heeft ze 3uur na dat we ons moesten melden mijn moeder gebelt of zij al iets wist en of het mis is gegaan want ze hoorde maar niks en we waren al 3uur verder . Ook belde ze mijn man toen ik gehecht werd (we hadden nog niemand gebeld), de verloskundige riep meteen niet opnemen pas doen als we klaar zijn en jullie er toe zijn. Van die appjes en belletjes naar mijn ouders hoorde ik pas later, was echt boos op der. Bij beide keren hebben we de geboortekaartjes aan het einde van de kraamweek verstuurd. Heerlijk rustig die 1ste week en alleen familie (ouders en broers/zussen) op bezoek gehad.
Nog een tip; ik werd ingeleid en had dit de opa's en oma's verteld, ervan uitgaand dat die dit voor zich zouden houden. Nou, schoonmoeder heeft nog net geen advertentie in de krant gezet en een vliegtuig met banner over Nederland laten vliegen, maar ze heeft het aan ie-de-reen verteld, terwijl wij helemaal niet zo'n soort band met die kant van de familie hebben. En daar kwamen de succes-appjes.. zucht.. het inleiden duurde een paar dagen, dus toen kwamen de vervolg appjes of er al een baby was en of alles wel goed ging. Er dus duidelijk even bij zeggen dat men het voor zichzelf houdt mocht je iets vertellen, dat is dus blijkbaar niet vanzelfsprekend.
Dit gaat over dagen na de bevalling. In België blijf je na de bevalling nog wat in het ziekenhuis (2 nachten en langer). En het is daar dat ze de corona regels willen doortrekken. Dus minder bezoek de eerste dagen na de bevalling. Ik had zelf al bezoek uren genoteerd op mijn kaartjes, waardoor het meeviel maar officieel was het toen van 14 tot 20u bezoek uur en het aantal personen speelde geen rol. Het verloskwartier is een andere hang en daar mocht je ook voor corona niet zomaar eventjes rondlopen. Als het plots snel gaat, zullen de kinderen wel meekunnen maar het is niet echt de bedoeling dat die meegaan.