ik moet dit effe van me afschrijven . Vrijdag , begin vakantie weekje van de kids . Dochtertje van 4 wilde heel graag shoppen .Ik ben na een tijdje met mijn 3 kids weer gaan shoppen ga bijna nooit op een vrijdag omdat het druk is ,maar oke ,risoco genomen . Het was een druk middagje . Rond 5 uur ging ik weg , we stonden in de lift ,lift gaat naar beneden ,lift deur gaat open maar de handje van me dochter ook haar vingers zaten klem en gillen dat ze deed. Probeerde haar hand eruit te halen ,drukte op de Alarm knop ,geen REACTIE ,voor mij duurde het heel lang ,tegenover mij waren bushaltes ,er stonden mensen ,maar niemand die naar ons kwam helpen ,heb toen met alle kracht die ik had de deur geduwd en gelukkig kwam haar hand los ,ze huilde zo hard . Voelde me echt hulpeloos en teleurgesteld in de mensen . Verwachtte niet dat ze allemaal naar me toe zouden komen om te helpen ,maar 1 persoon ?????????? Ik heb in mijn leven tot nu toe 2 keer meegmaakt dat iemand hulp nodig had ,heb geen moment geaarzeld en gedaan wat ik kon . Ik dacht dat iedereen zo was !!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! Toen ik thuiskwam ,heb ik effe me tranen laten gaan !!!!!!!!! Mijn kleine meid mankeert gelukkig niks .
Jeetje, wat onbeschoft dat mensen dan gewoon aapjes blijven kijken zonder een vinger uit te steken. Kan me voorstellen dat je daar even goed ziek van bent. Fijn dat jullie er wel met de schrik vanaf gekomen zijn, dat je dochtertje geen schade aan haar handje heeft.
ja erg is dat he!!.. dat sommige niet helpen met een kinderwagen in een bus krijgen snap ik al niet.. Maar dat er nog niet eens mensen komen als er een kindje met t handje klem zit? dat vind ik gewoon echt asociaal !! ze zouden zich kapot moeten schamen !
Erg he? Ik ging eens met de wandelwagen met de jongste en de oudste van 2,5 van de roltrap af. De oudste wilde voor, ok nou lopen dan.. Hij struikelt bij het eraf lopen en valt. Maar ik kan alleen maar doorlopen met de wagen. En rij dus over zijn benen heen. Iedereen kijkt en loopt langs mij heen die trap af... En ik maar zeggen, sta op lieffie ik kan er niet bij!!!! Pas als hij eindelijk er onderuit kan komt er een mevrouw o wilde net helpen. EN druk dat het was??? Wordt er nu nog emo van. Ik kon niet anders dan over half over hem heen en kon zelf niets!!! Inderdaad %&%@*(!)***!!!
Och wat sneu zeg. Arm meiske. Gelukkig is het goed afgelopen, maar snap dat je je hulpeloos voelt. Heb zelf een keer samen met m'n zoontje in een ligt gezeten die heel erg begon te hobbelen en schokken. Doodeng, stond al te janken in die lift. Hele lieve mensen hebben toen m'n kinderwagen 5 trappen naar boven getild. Ben d'r namelijk snel uitgestapt toen de deuren opengingen. Dus gelukkig bestaan er nog best lieve mensen. Ik vind t echt onvoorstelbaar dat niemand je te hulp is geschoten.
Wat shit dat je dit mee moest maken. Ik kan me voorstellen dat het heel naar is om te zien hoe niemand je even te hulp schiet. Helaas geldt dat vooral als er veel omstanders zijn, de kans dat iemand ook daadwerkelijk helpt kleiner wordt. Dit heet het 'bystander effect' en is heel vaak aangetoond in psychologisch onderzoek. Eén van de redenen is dat er een diffusie van verantwoordelijk plaatsvindt (iedereen denkt dat een ander wel kan helpen) en een andere reden is dat mensen vaak naar het gedrag van anderen kijken om te bepalen hoe ze zich zelf moeten gedragen- dus als niemand iets doet denken zij dat ze ook niets hoeven te doen, omdat het misschien niet nodig is. Mensen zijn nou eenmaal vanuit de evolutie kuddedieren... Gelukkig zijn er ook mensen die ook wanneer er veel omstanders zijn toch helpen- helaas alleen niet zo veel. Sinds ik van dit effect af weet, maak ik er altijd een punt van om juist wel te helpen. Overigens helpen mensen vaak wel weer wanneer je ze persoonlijk aanspreekt (meneer met de rode jas, zou u me even kunnen helpen, bijvoorbeeld). Het is geen onwil, alleen kudde gedrag, maar daar schiet jij natuurlijk niet zoveel mee op.
Mijn hemel wat zul je geschrokken zijn. Mensen zijn tegenwoordig alleen maar met zichzelf bezig. Walgelijk. Ik zet zelfs da auto op een druk kruispunt aan de kant als er een oud vrouwtje van haar fiets valt.
Wat een vreselijke ervaring moet het zijn geweest, lijkt me heel eng! Ik heb ook al regelmatig mensen in nood moeten helpen en was altijd verbaasd over hoe veel mensen bleven kijken en niets deden. Ik heb dit toen een keer besproken tijdens mijn ehbo cursus en toen werd me uitgelegd dat je twee typen mensen hebt. De mensen die verlammen en dus niets doen. En de adequate helpers. Het schijnt dus een lichamelijke reactie te zijn bij die mensen die niks doen. Zij verstijven gewoon en kúnnen niets doen. Dit is wat mij verteld is toen (geen idee of het waar is) maar ik hou me er in dit soort situaties altijd een beetje aan vast. Hoe dan ook lijkt het me heel erg om mee te maken en om je zo machteloos te voelen. Gelukkig heb je het kunnen oplossen en is je kindje oke.
Ik probeer er niet aan te denken , maar het doet wel een beetje pijn . Maar 1 ding is zeker , als er morgen of in toekomst iets gebeurt met iemand en vooral met een vrouw en kids ,ik aarzel geen moment en zal ze helpen ,en dit is ook iets wat ik mijn 3 kinderen wil leren ,wees behulpzaam voor andere !!!!!!!!!
jeetje wat schrikken, had waarschijnlijk een potje met je meegejankt!!! hoe kan je nou NIET reageren op zoiets?
Helaas herken ik het, was ruim 8 maanden zwanger van onze tweede toen ik op een gladde brug uitgleed en viel (man en zoon en mijn vrienden waren al aan de overkant van deze lange brug). Mijn voet zat vast tussen de spijlers en achter mij ontstond een mooie lange rij met mensen die ook over de brug wilden. En niemand (jong of oud) nam de moeite om mij even te helpen. Heb me toen dus van mijn buik op mijn rug moeten draaien, daarmee mijn voet in een erg pijnlijke stand draaiende, zodat ik zelf mijn voet los kon maken. Buiten de pijn en de angst (niemand valt graag, laat staan met een zwangere buik) kwam de klap dat echt niemand een poot uitstak harder aan.
Wat schrikken zeg!! Praat me er niet van...ik vind het vaak ook ongelofelijk dat mensen geen poot uitsteken en soms nog doen of ze niks zien. Ik heb zelf ook al een paar keer met dikke zwangere buik mensen geholpen met eeen buggy of kinderwagen terwijl de gezonde grote fitte "kerels" doorlopen alsof ze die vrouw met wagen niet zagen...
Klopt. Toen mijn dochter van het balkon was gevallen, stond mijn vader alleen maar verstijfd te kijken en mijn moeder ging alles regelen en deelde bevelen uit.
Wat vreselijk. Ik kwam gisteren ook in een situatie terecht die gevaarlijk was en waarbij iedereen toekeek. Ik ging mijn kinderen ophalen uit school en had mijn dochtertje in de buggy. Ik was iets aan de late kant. En toen zag ik opeens voor de school een kindje van 2,5 jaar (ik kende het kindje) het zebrapad op lopen, helemaal alleen. Er waren wel 10 moeders die erbij stonden en helemaal niks deden behalve toekijken... Ik keek nog eens goed of de moeder niet toch in de buurt was, maar dat was niet het geval en het kindje was inmiddels van het zebrapad afgelopen en stond echt midden op de drukke weg. Ik besefte direct dat ik in zo'n situatie zat waarin niemand iets zou doen behalve toekijken. Ik heb snel mijn eigen kinderwagen met dochtertje op een veilige plek neergezet, op de rem geklikt, een ander op de rug getikt en gezegd dat ze even op mijn kind moest letten, nog snel gekeken of er een auto aankwam en het kindje zo van de weg geplukt. En toen ik het kind van de weg had geplukt kwam iedereen op eens naar me toe en zei oh wauw wat goed van je...Precies diezelfde mensen die zelf niet hadden ingrepen zeiden dat tegen me Ik weet niet wat er in die mensen omgaat. Iedereen voor zich denk ik zo. Ze willen zichzelf niet in gevaar brengen voor een ander. En denken oh een ander grijpt wel in. Ik heb nadien ook bijna een potje gejankt. Het had mijn eigen kind kunnen zijn (het was een klasgenootje van mijn zoontje) dat dat midden op de weg stond en niemand die ingreep. Vreselijke gedachte je één en alles in gevaar en iedereen die toekijkt , te beroerd om een klein kindje te helpen :x
wat vreselijk. ik kan er ook zo verdrietig om worden, dat er inderdaad mensen zijn die kijken en niks doen. gelukkig is er niks erg met het handje van je kindje.
Vervelend zeg idd schrikken. Ben wel van het helpen. Een paar jaar geleden zat mijn zoon achter bij mij op de brommer en ik rij langs een trap ( brug) lastig uit te leggen. Maar een kind ging met fiets en al van die trap dat ging natuurlijk mis. Zette mijn brommer neer zoon achter op en ga dat kind helpen. Wel vergeten mijn zoon uit het zitje te halen Zo stom ben ik dan nog wel. Wel goed afgelopen. Dat is weer dus iets te impulsief dat helpen..
Gruwelijk meid! Mensen (sommigen daarvan) hebben tegenwoordig niets meer over voor een medemens. Gelukkig is het goed afgelopen met je dochtertje, maar ik kan me volledig vinden in je teleurstelling. Zo heeft mijn man een keer iemand geholpen die hulpeloos op de grond lag een hartinfarct te krijgen, met op een paar meter ook een bushalte met mensen...Verschrikkelijk. Gelukkig zijn er nog mensen die elkaar willen helpen, maar het worden er naar mijn idee steeds minder. Geen leuke constatering....Maar helaas wel waar
Jeetje wat schrikken zeg! En idd je hebt 2 soorten reacties op 'ongevallen'. Maar tegenwoordig heb je nog een soort... Of meerdere eigenlijk; - de ik doe net of ik niets zie soort - de een ander doet t wel soort - de he wat gebeurd er iets ik ben muziek aan t luisteren soort - de ja ik moet toch de bus halen soort - de eigen schuld dikke bult soort - de ja ik heb geen ehbo soort En niet te vergeten....de aller belangrijkste - de ja ik zag t wel maar post t alleen op Twitter/Facebook want heb continue mijn mobiel in mijn hand soort!!!