Hoi allemaal, Ik lees al een tijd mee met allerlei verhalen. Ik hoopte dat ooit het moment kwam dat ik zelf een account ging maken en ik mee kon praten over zwangerschappen. Maar helaas. Na een jaar proberen hebben we toch aangeklopt bij de huisarts. Ik 21, mijn vriend 27. We hadden toch verwacht dat het allemaal iets sneller zou gaan. Vorige week als eerst een potje ingeleverd van mijn vriend, waarvan vandaag de uitslag. Er zijn geen zaadcellen gevonden in zijn sperma. Helemaal niks. Nou de grond zakte weg onder mijn voeten. Ik ben er kapot van. Echt kapot! Ik heb van alles gevraagd aan de huisarts maar hij was ontzettend negatief. Ik moet vrijdag voor mijn eerste afspraak bij de gynaecoloog zijn. Huisarts zei dat zij ook wel meer kon vertellen. Maar voor nu hoeven we geen nieuw potje in te leveren of wordt er uitgezocht waar het door komt. Er is gewoon geen kans voor ons. Ik was ontzettend negatief natuurlijk na dit nieuws. Maar ik ben toch even gaan Googlen en zie veel verschillende (toch soms positieve) verhalen. Is er iemand die mij hier iets meer over kan vertellen? Vergelijkbare situaties of iets? Alvast heel erg bedankt!
Wat een nare uitslag. Dat moet zeker schrikken zijn. Ik denk dat de gyn hem nog een keer gaat laten inleveren. Daarna volgt waarschijnlijk een verwijzing naar een uroloog voor onderzoek. Ik weet dat in sommige gevallen nog dingen als een TESE en dan ICSI mogelijk is, al is dat wel voor beide ingrijpend. Er zijn hier vast mensen die daar ervaring mee hebben. Ik wens je in ieder geval heel veel sterkte en ik hoop dat er toch nog een oplossing voor jullie is.
Mijn man had dezelfde uitslag, 0 zaad. Met deze uitslag gaan de gynaecoloog en de uroloog in het ziekenhuis verdere onderzoeken doen. Er zijn meerdere oorzaken mogelijk, dat kan zijn door een eerdere liesbreuk, niet ingedaalde teelbal maar kan ook een genetische oorzaak hebben. Wij gingen de complete molen in, dus ik werd ook onderzocht door de gynaecoloog in mijn geval kwam daar een lage eicelreserve uit. Bij mijn man kregen wij de optie om te kiezen voor een TESE in het UMC Radboud Nijmegen of het AMC Amsterdam. Waren toentertijd de enige ziekenhuizen die deze ingreep mochten uitvoeren. Met deze operatie word er gekeken of er zaad te halen is uit de teelballen, zo ja, dan word dat er uit gehaald en in rietjes ingevroren. Wij hadden dus het geluk dat er dus zaad gevonden is tijdens de TESE ingreep. Wij hebben 2 dochters mogen krijgen na deze TESE operatie d.m.v. ICSI. De TESE is goed te doen, mijn man ging hiervoor onder narcose. Daarna is het herstellen, dat kan gevoelig zijn. Overigens doen ze deze ingreep alleen als het volume van de teelballen voldoende is en de progesteron waarden hoog genoeg. Geef de hoop niet op, laat het allemaal uitvoerig nakijken en laat je goed informeren naar de mogelijkheden. Sterkte!
@Fennec dankjewel! @Ansji bedankt voor je duidelijke uitleg. Dit soort berichten geven mij toch een beetje hoop! Ook al was de huisarts echt negatief. Waarom geeft hij me dan geen hoop door deze eventuele mogelijkheden nog te zeggen? Ik hoop zo ontzettend dat er nog hoop is voor ons. Dat er nog iets van zaadcellen is. Hoe gaat dat inbrengen dan? Daar ben ik wel benieuwd naar. Hartstikke bedankt voor je beetje hoop!
Ook huisartsen weten niet alles, wel jammer dat die van jou zo negatief was. Omdat het ingevroren zaad ontdooid moet worden, gaat dat altijd ten koste van de kwaliteit van het zaad. Je zal dus altijd een ICSI behandeling moeten ondergaan. Dat betekend dat je hormonen moet spuiten, een punctie krijgt waarbij bij jouw eicellen "weggeprikt" worden, dan word het zaad uit een rietje ontdooid en getest op bruikbaarheid. Is deze goed genoeg dan worden de beste zaadcellen gebruikt voor jouw eicellen. Daarna is het afwachten of er bruikbare embryo's groeien, als die er zijn, word de beste bij jou teruggeplaatst met een katheter en dan is het afwachten. Heb je meerdere bruikbare embryo's, dan worden die ingevroren, cryo's noemen ze die dan. Uiteraard geld dit verhaal alleen als er voor jullie ook een TESE, MESA of PESA ingreep bij je vriend mogelijk is. Heel eerlijk, het hele gebeuren is best ingrijpend zowel fysiek als emotioneel. Maar wij vonden het dubbel en dwars waard! Wij zijn in totaal zo'n 3 jaar bezig geweest voor onze eerste dochter geboren werd. Bij de tweede duurde het proces 6 maanden omdat we al rietjes van mijn man hadden uit de TESE en we zo weer zonder al te veel gedoe in de molen konden instappen.
Hier zelf geen ervaring mee, maar wel in de familie. Ook daar is uiteindelink 1 icsi poging geslaagd en nu is ze zwanger van de tweede keer icsi. Sterkte!
Klinkt inderdaad heel heftig. We zijn er in iedergeval wel over uit dat we echt álles ervoor willen proberen en uitzoeken. Ik hoop gewoon dat er nog een kans is voor ons.. Ik ben gelukkig nog jong, wel blij dat ik er nu achter kom en niet bijvoorbeeld over 10 jaar. Nu hebben we nog de tijd om alles uit te zoeken. Ook al voelt het niet zo, de wens is er al heel lang bij ons.. We moeten vrijdag maar gewoon afwachten, dan moeten we naar de gynaecoloog.
Hier ook ervaring naar helaas leverde een tese hier geen zaad op... wij zijn uiteindelijk het donortraject ingegaan... Het is pittig, onzeker, verdrietig... niemand kan je vertellen of het goedkomt... en tja; wat is de definitie van “goedkomen”. Een tese geeft ongeveer 50% kans op zaad. Ook afhankelijk of er een oorzaak aan ten grondslag ligt. Voor nu zal het zaadonderzoek waarschijnlijk herhaald worden, hij zal ingestuurd worden naar een uroloog voor verder onderzoek. Dit laatste zou ik laten doen door een uroloog waarbij je evt ook een tese kunt laten uitvoeren als jullie hiervoor openstaan! Als dat allemaal niets oplevert is een donortraject een optie (wel behoorlijk prijzig, afhankelijk van welke route je hierin volgt kan dit een paar honderd euro tot duizenden euro’s zijn) of adoptie... Jullie bepalen zelf hoever je hierin wil gaan, en dit zul je per keer bekijken/beslissen. Neem er samen de tijd voor, het traject is voor jullie allebei heel heftig! Sterkte
Bedankt voor jouw ervaring! Mijn vriend heeft altijd geroepen geen donorzaad te willen. Maar ja, nu moet je daar toch serieuzer over na gaan denken. Nooit verwacht dat dit ons zou overkomen. Het is zo onwijs oneerlijk. En alles lijkt nu zo confronterend. Vrienden van ons hebben al een kleine. Altijd gek geweest op haar, maar wel altijd in gedachten hebben: dit willen wij ook. Een vriendinnetje van mij heeft het pas laten weghalen. Terwijl wij het zo ontzettend graag willen, wij zoveel liefde te bieden hebben. Het voelt dan zo oneerlijk allemaal... Bedankt allemaal voor jullie reacties. Ik ben gelukkig al een klein beetje bij gekomen van het eerste verdriet. Gisteren was ik net een wrak. Nu vooral veel ongeloof en oneerlijke gevoelens. Waarom wij? Liefde voor jullie allemaal!
Die gevoelens en emoties zijn heel normaal! Vooral toelaten... Mijn man heeft ook altijd geroepen dat hij geen donor wilde, ikzelf overigens ook, tot we erachter kwamen dat er geen andere opties meer waren... en dit kost tijd, die je elkaar moet geven. We hebben veel gehuild en gepraat.. iedere aankondiging van zwangerschap of geboorte storte ik zowat in... Het is ook niet iets wat je vooraf echt kunt bepalen; wat je doet als.... en als blijkt dat er op geen enkele manier zaad verkregen kan worden van je vriend, zul je ook samen en individueel een rouwproces doormaken... Ik vind het bijv nog steeds oneerlijk dat we samen geen kindjes kunnen “maken”, ben soms zelfs nog steeds een soort van “jaloers” op andere die dit wel kunnen. Anderzijds vooral heel erg dankbaar dat wij dit samen hebben overwonnen en uiteindelijk zelfs een kindje hebben mogen verwelkomen in ons leven (en n brusje is inmiddels onderweg). Zet vooral stapje voor stapje en accepteer dat jouw vriend misschien soms wat meer tijd nodig heeft. Vrouwen willen vaak garanties en n plan -B- voor als plan -A- niet goed uitpakt... Mannen leven vaak meer in het moment ipv vooruit denken/kijken. Staat je vriend wel open voor een tese? Houd er ook rekening mee dat er een dna-onderzoek moet volgen voordat zaad dat wordt verkregen via een tese ingezet mag/kan worden. Dit hele proces gaat dus sowieso wel een paar maanden duren...
Dit klinkt echt heel herkenbaar. Het af en toe jaloerse gevoel.. En de vraag: waarom zij wel en wij niet? Mijn vriend is inderdaad van het kijken in het nu. Eerst afwachten wat de gynaecoloog zegt vrijdag. Terwijl ik al aan het googlen ben over tese, donorzaad en adoptie. Maar het gevoel dat ik nooit mag voelen hoe het is om zwanger te zijn, raak ik ook moeilijk los. Het voelt ook de hele tijd alsof er iemand dood is. Dat klinkt misschien heel raar. Af en toe vergeet ik het even, als ik iets anders aan het doen ben. Maar zodra ik er weer aan denk bekruipt het verdrietige gevoel me weer. Hoe zit het bij jullie met het vertellen aan anderen. Weten jullie vrienden er van bijvoorbeeld? Mijn vriend en ik hebben het verteld aan onze moeders, verder wil hij het (nu nog) geheim houden. Mijn vriend is daar heel makkelijk in, dingen opkroppen en is aan de andere kant bang voor de reacties. Ik zoek vooral naar steun en wil het vertellen, omdat ik het nu vooral opkrop. Maar ik accepteer zijn keuze voor nu en ben daarom blij dat ik hier mijn hart kan luchten. Vooral omdat jullie het gevoel (helaas) kennen.
Je mag me altijd een pb sturen! Wat een vreselijk gevoel is dit he. Heel veel sterkte de komende periode! Wees lief voor elkaar en geef elkaar ruimte. Je hebt beide emoties en misschien uiten jullie dit beide op een andere manier. Hou elkaar goed in de gaten! ❤️ Ik weet dondersgoed hoe je je voelt. Zie onderschrift. Dus nogmaals: je mag me altijd een pb sturen!
Hier 7 jaar geleden dezelfde uitslag. Tese negatief. Uiteindelijk gekozen voor een donor. Het zaadje is "maar" een bouwsteen. Het kindje gegroeid in mijn buik voelt ook voor mijn man als eigen. En hij wilde eerst ook geen donor. Draaide hierin later bij, omdat ie en graag een kindje wou maar ook mij een kans op moederschap niet wilde ontnemen.
Hier ook t zelfde verhaal, ook na TESE in het AMC nu zwanger. We hebben ook eerst DNA onderzoek moeten laten doen wat erg lang duurde allemaal. Wij hebben meegedaan aan hoe bevalt Nederland, dat is vorige maand uitgezonden. Daarin vertellen we hoe t voor ons was en wat ze precies gedaan hebben, misschien interessant voor je om te zien (al is t vrij kort)! Je kan t terugkijken bij NPO gemist, aflevering 1 is het!
bij men ex vonden ze in den tijd maar 10 dode zaadcellen terug na onderzoek in een gespecialiseerd ziekenhuis dus misschien vinden ze na een paar zaadlozingen wel iets terug ze zullen vooral moeten zoeken wat de mogelijke oorzaak is Ik weet hoe jij je voelt, de grond zakte ook weg onder mijn voeten. geef niet op ik heb 4 terugplaatsingen gehad, maar dan helaas ziek geworden en uit elkaar gegaan (je kan mijn verhaal wel ergens terug vinden bij de voorstel topics: "opnieuw voorstellen"
Bedankt voor je verhaal! Voor mij is het een optie waar ik nu over na ga denken. Natuurlijk had ik het liefst een kindje ván hem gehad, maar zolang we het maar samen vind ik het belangrijkst.
Bedankt voor je beetje hoop! Maandag zag ik het echt niet meer zitten, maar nu weet ik dat er nog een heeel klein beetje hoop is. En daar kan ik me gelukkig een beetje aan vasthouden!