Gemiste miskraam: waarom heb ik zoveel pijn?

Discussie in 'Miskraam' gestart door Isabelle010, 23 jun 2019.

Topicstatus:
Niet open voor verdere reacties.
  1. Isabelle010

    19 jun 2019
    28
    4
    3
    Hallo Allemaal,

    Aanvankelijk had ik mijn post op WijForum geplaatst (voor wie dit wil lezen: https://wij.nl/wij-forum/miskraam/eerste-echo-geen-groei-en-te-klein#comment-649270)
    . Maar dit forum is geloof ik erg weinig in gebruik.

    Ik zal hier ook wat informatie geven. Met 6 weken stopte het vruchtje met groeien. Op de eerste echo met 9 weken werd dit ontdekt. Ik besloot om af te wachten en na een week verloor ik wat bruin bloed en na twee weken kwam de miskraam op gang met krampen en bloedverlies.

    De spontane miskraam mocht een week duren. Na drie dagen best pittige krampen en aanzienlijk bloedverlies zoals bij een hevige menstruatie, verloor ik steeds kleine stolseltjes en baarmoederslijmvlies. Omdat ik best wel wat pijn had gehad, dachten we dat dat het was. De vierde dag kreeg ik ‘s ochtends en ‘s avonds een periode van 2,5 uur zeer hevige pijn in mijn rug, waarvan de vk heeft bevestigd dat het rugweeën leken te zijn. De pijn was echt onhoudbaar en alle druk van binnen had ook effect op mijn stoelgang, wat erg vervelend en pijnlijk was. Toen besloot ik om alleen nog kleine tussendoortjes als fruit en havermout te eten. Dit hielp om mijn stoelgang wat te controleren.
    Uiteindelijk verloor ik de vierde dag in de avond een groot bloedstolsel en we dachten dat dit het was. Als de pijn terugkwam, moest ik bellen.

    De klachten kwamen de volgende middag en avond terug, er was een ritme ingekomen van 3x per dag krampende pijnen voor een paar uur en de vijfde dag een doorverwijzing naar gynacologie: de vruchtzak en het vruchtje zaten er nog in. Het was wel al los van de wand. Wat een teleurstelling na zoveel pijn te hebben gehad. Opwekking met misoprostol was volgende stap. Dat was gisteren.

    Dag 6: Ik verloor binnen 60 minuten na inbrengen van misoprostol een groot bloedstolsel, maar geen herkenbare vruchtzak. Ik heb daarna onhoudbare pijn gehad in mijn rug, die opkwamen en aanhielden als die rugweeën, die ik eerder had, maar nog veel pijnlijker. Ik voelde daarbij enorme druk van binnen, kon niet plassen en mijn vagina en anus / endeldarm deed ongelooflijk veel pijn. Ik hield het echt niet vol en het was emotioneel ook heel zwaar. Toen na twee uur de pijnstilling nog niet werkte, werd ik wanhopig. Toen heb ik het ziekenhuis gebeld. De volgende stap was opname in het ziekenhuis voor pijnstilling met morfine. Ik moest het nog even proberen, met een koude washand, wat werkte, douchen en uiteindelijk werkten de pijnstillers maximaal en kon ik het uithouden. Ik heb gisteren van 14.00h tot 02.00h deze “rugweeën” gehad, maar met maximale pijnstilling (4 dd 1000 mg paracetamol & 3 dd 50 mg diclofenac). De pijn in mijn vagina verdween ook en ik kon weer plassen.
    Verder steeds lichter bloed verlies en vanochtend zelfs een beetje oud bloed. Vanochtend werd ik gelukkig wakker zonder pijn en had ik ondanks de pijn in slaap kunnen vallen.

    Nu lees ik op fora allerlei verhalen van dames die nauwelijks pijn hebben of wel hevige krampen of zelfs weeën, maar dat dit voor een paar uur is en daarna de pijn minder wordt. Ik las zelfs ergens in een folder dat de echte miskraam 2 uur duurde en dan weer afnam. Of dat de krampen lijken op hevige menstruatiepijn.

    Ik begrijp mijn lichaam dus echt niet meer. Waarom heb ik zoveel pijn en waarom duurt het zo lang om tot een complete miskraam te komen?

    Zijn er meer vrouwen die dit hebben meegemaakt? Ik ben niet iemand die gauw naar de huisarts gaat, en al helemaal niet naar het ziekenhuis. Als ik hen bel, dan is het echt omdat ik het niet meer volhoudt.

    Ik heb een gekantelde en iets gedraaide baarmoeder, was vastgesteld. Dus ik denk dat dit de pijn in de rug verklaart. Maar verder? Waarom is de pijn zo ondraaglijk?

    Zonet heb ik weer Misoprostol ingebracht, omdat je hoe dan ook een tweede dosis moest nemen. Op dit moment gebeurt er nog niet veel. Ik heb weinig pijn en bij het vorige toiletbezoek nog geen bloedverlies. Dus ik denk dat het nu wat langer duurt tot het werkt.

    In ieder geval ben ik erg benieuwd naar jullie ervaringen en het helpt mij ook om het op te schrijven.

    Voor alle andere vrouwen met een miskraam: veel sterkte gewenst!
     
  2. esklessebes

    esklessebes VIP lid

    23 mrt 2014
    6.457
    3.313
    113
    Wat heftig zeg! Denk dat ze vaak miskramen onderschatten.
    Al vind ik wel dat jij er heel heftig op reageert. Zou sws wel overleggen met een arts en ook van de week een echo laten doen.

    Hier in 2014 een mk gehad waarschijnlijk was ik al langer zwanger zo rond de 11/12 wkn en met mn 1e echo kwamen wij erachter dat het een leeg vruchtzakje was.
    Ook medicatie in moeten brengen. Dacht rond 12 of 16u en na een aantal uur 21u was ik wel vanalles kwijtgeraakt met best een soort van mini bevalling. Wat niemand je van te voren zegt. Volgens mij was het rond middernacht wel wat rustiger geworden maar van za tm wo heb ik elke avond nog een soort van naweeen gehad echt heftig ook. Op die wo verloor ik nog een groot stolsel. Daarna werd alles rustiger.

    Sterkte! En bel gerust je verloskundige of arts/gyn want het is ook belangrijk om je verhaal daar te kunnen doen. En of het allemaal wel zo okee is.
     
  3. Isabelle010

    19 jun 2019
    28
    4
    3
    Wat vervelend dat je ook een miskraam hebt gehad. En inderdaad, op zo’n verloop ben je niet voorbereid. Er wordt best luchtig over gedaan.
    Uiteindelijk heeft er misschien toch een stolsel voor de baarmoederhals gelegen bij mij. waardoor het vruchtzakje er niet uit kwam, denken we.
    Gelukkig is het voorbij. Ik heb sinds zondagochtend geen pijn meer gehad. Een klein beetje rugpijn. Ik zou de echo eigenlijk volgende week hebben, maar deze heb ik inderdaad naar morgen laten verplaatsen. Ik wil echt uitsluitsel, dat is denk ik het beste.
    Fingers crossed!
     
    esklessebes vindt dit leuk.
  4. esklessebes

    esklessebes VIP lid

    23 mrt 2014
    6.457
    3.313
    113

    Succes met de echo hoop dat alles schoon is!

    Een mk vergeet je nooit en op zo een moment is het echt de hel maar het word beter. Althans zo heb ik het ervaren. Duurde even voordat ik weer zw was maar voor mn gevoel achteraf had het zo moeten zijn. Deze zwangerschap gelijk zwanger dus geen peil op te trekken.

    Hoop voor je op snel een goede zwangerschap!
     
  5. KleineLai

    KleineLai VIP lid

    30 dec 2017
    12.895
    25.247
    113
    Wat heftig joh! En ik vind het ook heftig dat het ziekenhuis je zo in de steek laat. Alsof het allemaal niet verdrietig genoeg is :(

    Hier ook een gemiste miskraam gehad met 6 weken. We zijn erachter gekomen met 8 weken en met 9 weken heb ik het opgewerkt mbv medicatie.

    Ik heb ook best wel weeën gehad ondanks de pijnstilling (400mg paracetamol + 20mg codéine + 400 mg ibuprofen). De pijn duurde een aantal uur. De volgende dag kreeg ik opnieuw flinke weeën en ook weer veel bloedverlies en grote stolsels. Daarna was het klaar met de pijn.
    Een paar dagen later begon ik opeens weer heel hevig te bloeden, geen pijn maar wel grote stolsels. In het ziekenhuis bleek dat er nog wat restweefsel zat en dat had een bloedvaatje en dat stond open.
    De week daarna was alles dicht en het inieminie beetje zou met de eerste menstruatie eruit komen. En dat was ook zo.

    Als ik jouw verhaal lees dan vind ik dat je abnormaal veel en lang pijn hebt gehad, ik vind dat het ziekenhuis dan ook eerder had moeten ingrijpen. Ik vind het gewoon best verdrietig om je lijden zo te lezen :(

    Heel veel sterkte voor zowel fysiek als psychisch. Een miskraam is heftig en heel verdrietig. Knuffel!
     
  6. Isabelle010

    19 jun 2019
    28
    4
    3
    Wat leuk, je bent zwanger. Gefeliciteerd!
    Ik verheug mij er ook op dat ik succesvol zwanger ben. Maar wij gaan wel een paar maanden wachten om dit rustig te verwerken.
     
    esklessebes vindt dit leuk.
  7. Isabelle010

    19 jun 2019
    28
    4
    3
    Nou, ik lees toch in jullie reacties dat het opwekken met medicatie dus best wel voor heftige pijn kan zorgen. Je hebt gelijk, een miskraam is echt heel heftig, zeker als je zoveel pijn hebt.

    Lief dat je zo met mij meeleeft. Ik ben wel iemand die niet zo snel om hulp vraagt, maar ik had ook het idee dat er weinig artsen beschikbaar waren. Toch heeft ze wel goede tips gegeven dat de pijn weer wat draaglijker werd.

    Maar ik ben het met je eens dat het zo niet had moeten gaan. We zouden bijvoorbeeld best wat tips hebben kunnen gebruiken voor het opvangen van die rugweeën bijvoorbeeld of het nemen van de juiste pijnstillers.

    Heel vervelend dat jij hetzelfde hebt meegemaakt, maar ik ben blij om te horen dat je er zonder operatie doorheen bent gekomen. Ben je nu ook zwanger?

    Ik ben echt zenuwachtig voor de echo, maar ik kan het maar beter direct weten als het niet goed is.
     
  8. esklessebes

    esklessebes VIP lid

    23 mrt 2014
    6.457
    3.313
    113

    Dankjewel!

    Succes met verwerken en op een mooie zwangerschap in de toekomst!
     
  9. sarah28

    sarah28 Fanatiek lid

    14 feb 2013
    3.605
    1.913
    113
    Ja veel mensen staan er niet bij stil wat een nasleep t kan hebben. Die denken oh je krijgt n bloeding en t is eruit en klaar.

    Klinkt echt vreselijk wat je hebt moeten doorstaan!! Bij mij heeft t 6 weken geduurd maar wel met veel minder pijn. Uiteindelijk een curettage gekozen (had n enorme weerstand tegen die pillen door alle verhalen over hevige pijn en vaak nog restweefsel).
     
  10. xxmoixx

    xxmoixx VIP lid

    11 jun 2018
    5.312
    4.385
    113
    Vrouw
    Het verschilt heel erg per keer helaas. Hier ook heel lang bezig geweest, meerdere keren pillen gehad om ook nog resten eruit te werken. De 1e poging wel t vruchtje verloren, maar dat pas na 10 uur aan weeën.. Daarna nog 2 maal pillen moeten inbrengen voor restweefsel ed. Heeft zeker wel 8 weken geduurd bij elkaar voor ik schoon was. Heb er ook ontzettend veel last van gehad, en de eerste paar cycli waren ook nog niet helemaal normaal.

    Ik denk dat het vanuit vk en gyn soms onderschat wordt. Hier heb heb pillen en succes ermee.. Vond de pijn echt ondraaglijk (wel tip gehad om elke paar uur pijnstillers te blijven gebruiken), nasleep duurde ook lang. Voor mijn gevoel ook niet genoeg steun en nacontrole gehad. Zeker toen ik na weken eindelijk schoon was en alles pas kon verwerken, op zo’n punt eindigt het voor de vk/gyn maar begint het mentale gedeelte voor ons.
     
  11. sarah28

    sarah28 Fanatiek lid

    14 feb 2013
    3.605
    1.913
    113
    Ja idd @xxmoixx ook de vk en gyn onderschatten het. De pillen lijken een wondermiddel ipv de curettage maar ik heb de meest vreselijke verhalen gelezen dat ik t erg betwijfel.
     
  12. Isabelle010

    19 jun 2019
    28
    4
    3
    Nou, jullie zullen het niet geloven. Ik ben zelf nog een beetje geshockeerd. Zoals ik had vertelt, had ik de echo vervroegd naar vandaag, ik kon echt niet wachten tot volgende week dinsdag. Ik vertrouwde het ook gewoon niet helemaal, ookal zei de vk gisteren nog dat het allemaal gunstig klonk. Ik voelde namelijk nog een druk van onderen en voelde me verstopt. Ook merkte ik op dat het menstruatiebloed een afwijkende geur had (ik heb het opgezocht en blijkt iets zoals kraamzuivering te zijn. Het ruikt een beetje slootachtig of wanneer je een geïrriteerde navel hebt, komt daar ook weleens een aparte geur vandaan).

    Ik was dus echt zenuwachtig voor de echo vanmiddag. En wat treffen we aan: de vruchtzak. Blegh, diepe zucht allebei. Maar deze gynacoloog ging goed kijken op de echo en vond de vruchtzak heel laag liggen en zag ook geen vruchtje. Toen opeens alsof hij een eureka-moment had, pakte hij een speculum, ging kijken, toen moest de artsassistente ook snel kijken, toen kwam er een tang en een potje en een bakje en toen ging hij de vruchtzak uit mijn baarmoeder halen!!! Gewoon met een bakje eronder. Het deed echt geen pijn, nul gevoeld, maar was wel heel akelig (ik voelde wel het plukken) en heel eng. Ik was zelf mij heel erg aan het concentreren op mijn ademhaling, want ik raak snel angstig van dit soort dingen, dus het is allemaal heel snel gegaan voor m’n gevoel - ik stond een beetje “uit” zeg maar. Uiteindelijk heeft hij de vruchtzak er dus uit kunnen halen met de tang. Het lag helemaal los al in de baarmoederhals, maar kon er niet uitkomen. Ik was er helemaal dizzy van. De arts gaf mij een hand om op te staan uit te stoel en mijn vriend was bijna flauwgevallen. Gelukkig ging hij op tijd zitten op de stoel. We waren er echt niet op voorbereid.

    Uiteindelijk het weefsel kunnen bewonderen in het potje. Ik wilde nou wel eens zien wat er nou zo had vastgezeten. Dat lijkt dus helemaal niet op een stolsel! Ik snap niet dat de vk’s steeds zeiden dat ik het vruchtje vast wel verloren was, terwijl ik toch duidelijk die stolsels had omschreven. Je ziet echt wit, sponsachtig/kauwgombalachtig weefsel, gecombineerd met vliezen, donkerrode stolsels als pruimen en ergens moest er dan nog een placenta zijn. Stolsels zijn donkerrode slappe leverachtige puddinkjes. Het vruchtje was niet zichtbaar. Het was ook veel groter geworden dan de laatste echo metingen. Bij week 9 was het 1,5 cm, bij week 12 2,5 cm. Dit was wel 5 cm (incl. stolsel). Dus die vruchtzak is gewoon doorgegroeid. (ik heb nooit een kloppend hartje gezien, dus ik weet zeker dat het vruchtje niet is gegroeid). Het is opgestuurd voor onderzoek, wat ik wel een akelig idee vindt dat het nou naar het lab gaat. Het is toch van ons en nu staat het ergens in een koelkastje. Maar goed, als er een erfelijke factor is, is het ook maar beter om het direct te weten.

    Ik verloor daarna ook veel meer helderrood bloed dan de afgelopen weken, nu nog steeds trouwens en die afwijkende geur is er nog, maar dat is dus een soort wondvocht.

    Ik heb vandaag dus na bijna 6,5 week eindelijk de miskraam gehad. Wat een nasleep! Als ik ooit nog hoor dat het een hevige menstruatie is... En inderdaad, wat een lijdensweg. Dit had ik echt niet zien aankomen. Nu moet ik wel zeggen dat ik tijdens het afwachten nergens last van had en dit mentaal ook het fijnste vond en tussen de periodes met weeën door ook heel weinig klachten had en best wel wat kon doen / afleiding had. Dus het is wel vol te houden, maar emotioneel vond ik het heel erg zwaar en heel stressvol, omdat je heel onzeker ervan wordt en allerlei problemen gaat bedenken. En medicatie gebruiken is gewoon niet leuk. Ik raakte echt een beetje geobsedeerd dat het er maar niet uit kwam.

    Ik ben het ermee eens dat de vk en gyn’s niet stilstaan bij de verwerking. Ik stond daarna zo weer buiten. Ik had de vk nog even gebeld en kreeg degene met wie ik niet zo’n klik had. Ze wenste me succes met een eventuele nasleep. De vk van gisteren vroeg wel hoe ik mij mentaal voelde. Maar ik weet wel dat ze er voor me zouden zijn als dat nodig is hoor. Dat verschilt ook per vk natuurlijk, maar volgens mij kan ik nog bellen voor een nagesprek.

    Maar nu is het dus klaar! De echo na de ingreep was schoon. En deze gynacoloog vertelde dat mijn baarmoeder helemaal niet naar achteren lag. De arts assistent van vorige week zei van wel.

    Ik heb nu nog een belafspraak over twee weken,l voor de uitslag, maar verwacht niet echt dat er iets uit gaat komen en ik ben er dus nu vanaf. Ik ben wel heel opgelucht dat ik nu geen curettage hoef te ondergaan.

    Wat een verhaal hè. Ik vond het best ingrijpend, maar heel blij dat deze arts zo hands on was. Hij heeft geen een keer gevraagd hoe het met me ging, maar hij heeft me er wel vanaf geholpen!! En dat had een andere arts misschien niet gedurfd of had er niet naar gekeken.

    Ik voel me nu wel een beetje leeg & down en verder iets hevigere ongesteldheid-pijn waar ik gewoon 2 paracetamol voor neem.

    Ik mis ook wel iets merk ik, ik voelde me toch een beetje moeder, maar dat zal nog wel even tijd nodig hebben.

    Bedankt iig voor de reacties!
     
  13. sarah28

    sarah28 Fanatiek lid

    14 feb 2013
    3.605
    1.913
    113
    Nouja zeg! Je zou bijna een boek kunnen schrijven, met al die wisselende boodschappen en zo'n onverwachte ingreep. Wel fijn dat het eruit is, maar nu blijkt idd naar weer hoe weinig zelfs de vk's en gyn's weten van ee n mk of ma en de gevolgrn. Ik kreeg destijfs ook allerlei wisselende info, heel vervelend.

    Wat een opluchting dat het er nu uit is en je kunt herstellen!
     
  14. Want2beAmom

    Want2beAmom Fanatiek lid

    9 feb 2018
    1.088
    668
    113
    Vrouw
    Zo erg dat je dit hebt mee moeten maken. Neem even de tijd om het te verwerken inderdaad, want het is niet niks wat het met je doet. Een aantal jaar geleden heb ik ook een gemiste miskraam gehad. Bij bijna 11 weken kwamen we er achter dat het hartje bij 8 weken en 3 dagen gestopt was. Uiteindelijk heb ik gekozen voor medicatie die ik vaginaal in moest brengen (cytotec). Ik ben het vruchtje ongeveer 10 uur later wel verloren, maar het restweefsel kwam er niet uit. Uiteindelijk een nasleep gehad van ongeveer 6 weken.

    De hele miskraam op zich heeft emotioneel echt veel met mij gedaan. Zelfs nu nog en nu ben ik al 5 jaar verder en opnieuw zwanger. Ik sta nuchterder in deze zwangerschap merk ik.. om mezelf te beschermen denk ik. Toen ik voor het eerst zwanger was, zocht ik ieder kwaaltje, ieder pijntje op en wilde ik precies weten hoe alles groeide etc. Nu heb ik dat veel en veel minder. Ik zeg ook elke keer "ja maar goed, het is nog pril.. er kan nog van alles gebeuren". Bang dat me weer hetzelfde overkomt. Een beetje ongerustheid hoort er wel een beetje bij natuurlijk, maar ik merk dat ik het nog een beetje op een afstand houd.. gevoelsmatig.

    Het is gek dat zoveel vrouwen er mee rondlopen en dit hebben meegemaakt, maar dat er alsnog een soort van "taboe" heerst. Er wordt niet snel over gepraat en dat is jammer, want.. waarom eigenlijk niet? Soms is het fijn om er over te praten met mensen die je écht begrijpen op dat moment. Er is maar weinig begrip voor vrouwen die een miskraam doormaken of doorgemaakt hebben, vind ik.

    Heel veel sterkte toegewenst! ❤
     
  15. sarah28

    sarah28 Fanatiek lid

    14 feb 2013
    3.605
    1.913
    113
    @Want2beAmom ja klopt. En vaak is de eerste reactie nog wel meelevend, maar als t allemaal te lang duurt worden sommigen wat minder begripvol of ronduit brutaal.
     
  16. Want2beAmom

    Want2beAmom Fanatiek lid

    9 feb 2018
    1.088
    668
    113
    Vrouw
    Ja echt verschrikkelijk. Alsof het niks is.. Terwijl zo goed als iedere vrouw zich eigenlijk meteen toch al een beetje moeder voelt van haar ongeboren kind. Alleen de gedachten al dat je een kindje gaat krijgen en die dan in een klap weggevaagd wordt. Ik vind het bizar, hoe sommige mensen er op reageren.
     
  17. Hoopvol2019

    1 feb 2019
    81
    4
    8
    Vrouw
    Wat heftig zeg. Veel sterkte. Bij mij kwam de bloeding pas echt goed op gang bij de eerste menstruatie. Heb nog nooit zoveel bloed verloren. Lichaam van een mens kan zo vreemd reageren.
     

Deel Deze Pagina