Gezinsstress na de coronatijd

Misschien is onze ervaring niet helemaal eerlijk omdat wij vitale beroepen hebben maar ik zal het proberen.
De covidperiode gaf ons rust met onze prematuur geboren dochter. Kind ging niet van hand tot hand en we hadden haar helemaal voor onszelf. Echt heerlijk! Pas toen wij vonden dat het tijd was om mensen binnen te laten/haar te laten vast houden gaven we dat aan. Dit werd ook direct geaccepteerd door iedereen aangezien covid toen nog een onbegrijpelijke ziekte was.
Ik werk op een covid verpleegafdeling in het ziekenhuis en dat gaf dus de hele periode meer stress, nu zwakt dat af want er is meer rust en kennis.

Kortom: wij hebben redelijk normaal geleefd al die tijd en vonden de rust met een pasgeborene begin covidtijd echt zalig!

 

Prima! Wij doen alleen het hoognodige en verder waar we zelf zin in hebben. Hebben we even een week geen zin om familie te zien dan doen we dat niet. Heerlijk!

 

Dat er weinig sociale verplichtingen waren in de corona tijd gaf wel rust. maar het gaf bij ons ook stress, want weer terug gaan werken gaat natuurlijk niet op, werken is altijd doorgegaan voor ons in iedergeval. wij werken beide niet in vitale beroepen, maar wel in sectoren waarbij ik op mijn werk aanwezig moest zijn, en mijn man met drukke projecten veel online meetings had. dus ook niet ideaal met 2 kinderen thuis, die we les moesten geven, of opeens corona hadden en thuis zaten, of geen les hadden omdat de juf ziek was etc. dat gaf bij ons echt meer stress, dan nu alles weer normaal is. nu gaan de kinderen gewoon weer in het normale ritme naar school, naar de BSO, ze hebben sport of zwemles op bepaalde dagen, maar dat kiezen we zo dat we dat makkelijk kunnen doen. de sociale aspecten vinden we fijn om weer op te pakken. om weer eens bij vrienden met grotere groepen verjaardagen te kunnen vieren. en zoals voor corona kun je altijd kiezen waar je wel en niet heen gaat. dus ik denk niet dat wij nu meer stress ervaren dan voor corona. eigenlijk denk ik dat het gewoon hetzelfde is.

De terugkeer naar het ‘oude normaal’ levert mij als jonge ouder veel extra stress op

hierop zou ik dus nee antwoorden. het levert mij geen extra stress op.

 

Wij hebben de gehele corona periode op locatie moeten doorwerken, dus er verandert niet veel voor ons in dat opzicht. Het rennen, vliegen, haasten geeft mij persoonlijk wel veel stress, maar dat is altijd al zo en het zal erbij horen wanneer je jonge kinderen hebt...

 

Het levert mij geen extra stress op. Ik vind het fijn om weer in de klas van de jongste te kunnen komen en meer mee te krijgen van hoe zijn dag eruit ziet en hoe zijn klasgenootjes zijn. Ik krijg extra energie van alles wat weer mag en normaal is.

Ik werk niet, en was daar juist in coronatijd heel blij mee. Ik denk dat de schoolsluitingen en alle quarantaine regels me anders heel veel stress hadden bezorgd.
Sowieso vind ik het veel relaxter nu de quarantaine regels niet meer zo streng zijn.

 

Inmiddels zijn wij er wel weer aan gewend, dat er s avonds vaak drukte is ivm sporten, clubjes, of ons eigen werk. De eerste weken moest ik er wel weer in komen.

Zelf vond ik het eerlijk gezegd wel lekker toen er geen trainingen en wedstrijden waren. Maar de kinderen zijn dolblij dat alles weer op gang is gekomen en het is natuurlijk ook wel goed voor ze.

Qua bezoek etc hebben wij ons nooit veel aangetrokken van allerlei maatregelen, dus dat is ook in lockdowntijden gewoon doorgegaan.

oh en echt stress had ik toen we thuisonderwijs moesten geven, in de drukste tijd van het jaar op mijn werk, terwijl mijn man gewoon lekker op locatie kon werken. Toen werd ik echt gek. Vergeleken daarmee is wat haasten voor trainingen peanuts en ik hoop dat dát nooit meer terugkomt.

 

In de coronaperiode moesten we werk en privé balanceren, waarbij je eigenlijk moest werken terwijl je peuter het huis afbrak. De spagaat tussen er voor mijn kinderen willen en moeten zijn, en mijn werk moeten doen, vond ik vreselijk. Dus ik ben blij dat de opvang weer open is en dat mijn oudste onderwijs krijgt op school en mijn man weer aan het werk kan, omdat de culturele sector niet op zijn gat ligt. Wij houden er verder geen druk sociaal leven op na. Ik ervaar in ieder geval niet meer stress nu. Integendeel.

 

Wat een interessante vraag.
Ik ben vooral ook wel benieuwd hoe en de antwoorden die hier gegeven worden, eventueel gebruikt gaan worden voor een artikel.

Dat de kinderen weer naar school en de opvang gaan geeft juist geen stress en geplan, lijkt me nogal duidelijk
Dat dit niet kon vanwege lockdowns, gaf de meeste stress van heel de corona tijd.
Ik moest op zich nog steeds 36 uur werken (in elk geval mijn werk goed doen).
Ook (dreigende) quarantaines waren naast de schoolsluitingen echt heel stressvol.

Het is misschien allemaal iets meer geplan en geregel dan tijdens de coronatijd met bv zwemles en sport en verplichtingen maar no wayyy dat het enigzins in de buurt komt van hoe intens de coronatijd (lockdowns) was met jonge kinderen en drukke banen.

Het scheelt wel dat ik nu 2 dagen op kantoor werk en mijn vriend zelfstandig is waardoor wij sowieso wel flexibel zijn.

Ik snap dat de coronatijd bij bepaalde mensen rust gaf maar bij jonge ouders snap ik dat echt niet

 

Eerlijk gezegd vond ik het in de lockdowns wel prettig dat we 's avonds nergens naartoe hoefden. Gewoon thuiskomen uit je werk, koken, eten, even samen afruimen en dan een vrije avond. Nu is het toch weer 5 avonden in de week dat er minimaal 1 persoon 's avonds gaat sporten. Met halen & brengen, keuken afruimen en kinderen naar bed brengen, is de avond al half om voordat we op de bank kunnen ploffen.

Levert het extra stress op? Tja, andere stress, denk ik. En de eerste lockdown / schoolsluiting was ook niet te vergelijken met de tweede.

De eerste schoolsluiting werkte mijn man op locatie, terwijl ik vanuit huis probeerde les te geven aan m'n groep 8. En twee kinderen thuis had, waaronder 1 kind met schoolwerk en een kleuter die niet echt veel opdrachten kreeg. Zie die maar bezig te houden! Toen werd ik gillend gek. Daar woog de rust van sportloze avonden niet tegenop. Dus toen leverde het (tijdelijke) openen van de scholen, sportverenigingen e.d. zeker geen extra stress op! Na lockdown 1 is mijn antwoord op je vraag dus 'nee'.

De volgende schoolsluiting was mijn man ook thuis aan het werk. Ik had ervaring met online lesgeven en de leerkrachten van mijn kinderen ook. Bovendien waren mijn kinderen er zelf ook meer aan gewend. Dus toen was er, in ons gezin, eigenlijk geen stress en paniek. Vanaf dag 1 vielen we terug op de 'oude routine' van de vorige schoolsluiting. En mijn man kon nu ook bijspringen. Eigenlijk vond ik het toen wel heel prettig om elke dag als gezin samen te lunchen. Op mijn vrije dagen heb ik ervan genoten om in de pauzes en na schooltijd lekker met m'n kinderen buiten te spelen. Ik vond het voor de kinderen sneu dat ze niet konden sporten, maar vond het zelf heerlijk rustig! Dus in die zin zou ik na deze periode misschien wel zeggen dat het extra stress oplevert.

Maar dat is gewoon de 'stress' die hoort bij het leven als werkende en sportende ouder met sportende kinderen. Zowel het ouderschap, het (beide) werken, onze eigen sport en de sporten van onze kinderen zijn keuzes. Keuzes die we zelf gemaakt hebben. En hoewel ik uitkijk naar de volgende vakantie, is dit gewoon het leven zoals het nu voor mijn gevoel ook hoort te zijn.

Alleen de avond4daagse, die kan me gestolen worden.

 

Ja, mij wel. In de zin van: ik moet er niet aan denken om weer 4 dagen in de week van grofweg half 8 tot half 7 van huis te zijn. Inmiddels zit m'n oudste op school en op zwemles en ik zou niet weten hoe ik dat allemaal zou moeten managen. Ik werk nu 1 dag per week op kantoor en dat is hartstikke fijn, maar ook verreweg de stressvolste dag qua ochtend- en avondspits.

 

Mijn man en ik hebben beiden doorgewerkt op locatie ten tijde van corona en alle lockdowns.
Lang leve de noodopvang want anders hadden wij het niet kunnen redden.

Terugkeer naar het normaal is voor ons geen grote verandering. Ik vond juist de lockdowns erg pittig.

Voor kinderen en man viel sporten weg (uitlaatklep) daarbij misten ze de structuur van school. Vooral de oudste heeft heel veel uitdaging en structuur nodig en dat resulteerde dus in een kind wat ongelukkig was, heel slecht sliep en haar energie niet kwijt kon.

Nu alles weer open is voor haar gaat het beter. Helaas mag ze zich nu fysiek niet belasten door wat anders maar dat staat dus los van corona.

Oudste slaapt weer goed en heeft de structuur en wat uitdaging van school weer. Sporten staat helaas even stil dan.
De jongste heeft ook haar school en sport weer = blij kind.

Hiervoor wil ik met alle liefde heen en weer racen, snel koken enz... Blije man en kinderen is blije moeder

Kortom; ik ben heel erg blij dat we terug gaan naar het normale leven. Ik zie dat het mijn man en kinderen goed doet en mijzelf ook uiteraard.

 

Ik weet het nog niet goed… Vooral het steeds wisselende schoolroosters/uitval door ziekte en zelf wel/niet ziek ed levert nu stress op. Het drukkere schema ook wel, maar is ook wel weer fijn dat alles weer mag. Ik ben vooral heel blij dat de structuur van school weer terug is (al dan niet met uitval).

 

Ik heb 2 jaar thuisgewerkt en dat was heerlijk met de kinderen. Ik heb normaal 2 uur reistijd op een dag en mijn man nog wel meer, het was altijd een hele puzzel. Het was fijn om die continue stress en het getouwtrek met mijn man over wie er zijn planning moest aanpassen eens een poosje niet te hebben.

Helaas wil mijn werkgever mij nu “gewoon” weer terug op kantoor hebben. Ik baal daar best wel van. Het scheelt me kostbare gezinstijd. Ik ben in staat ervoor van baan te veranderen. Mijn man kan voorlopig nog wel veel thuiswerken en dat is fijn. Als hij ook weer terug zou moeten naar “vroeger” dan zou ik echt zeker gaan solliciteren, ik wil gewoon niet meer die stress hebben van vroeger.

 

Persoonlijk heb ik nu minder stress. Werk met dieren dus die zorg ging gewoon op locatie door, maar de opvang zat wel periodes allemaal dicht.
Ik had geluk dat mijn moeder thuis werkte en wat kon opvangen, maar het was elke dag puzzelen en mijn kind werd voor mijn gevoel steeds van hot naar her gesleept.
Als de opvang maar gewoon open is dan merk ik eigenlijk niet zo veel verschil, behalve als het dus wegvalt omdat personeel symptomen heeft/corona heeft.

Maar ik heb dus nooit thuis kunnen werken.. dat maakt wel verschil denk ik.

 

Bij ons begint de rust juist een beetje terug te keren.

De afgelopen twee jaar was er vaak onzekerheid. Scholen open/dicht. Besmettingen in de klas. Snel schakelen tussen live les en online. Dat is voor een kind met autisme (nu 8 jaar) niet te doen.

Voor onze oudste zoon (13) is het heerlijk dat hij weer volop kan voetballen.

Wijzelf (Man en ik) hebben de afgelopen jaren fulltime thuis gewerkt. En dat ging prima. Met als enige nadeel dat we 1 goede werkplek hebben, en de ander dan dus aan de keukentafel moet werken.

Inmiddels gaat man 1 dag per week naar kantoor. En ikzelf (na mijn lange vakantie) 1 dag per 2 weken.
Een enorme winst die we vanuit de coronatijd hebben meegenomen. We mogen vaker, maar dat is niet verplicht.

Kortom. Werk en school gerelateerd is er veel minder stress.

Wel is er meer drukte. Ik merk dat we bezig zijn met een soort inhaalslag van uitjes en familiebezoek. Dit probeer ik bewust wat te spreiden, zodat we ook bewust kunnen genieten.
Nog niet iedereen in de familie viert verjaardagen uitgebreid. Ik denk dat een aantal dat ook niet meer wil. En dat is prima.

Ik merk ook aan mezelf dat ik moet wennen aan (meer) sociale contacten. Na een bezoek van of aan familie wil ik me terugtrekken op een rustige plek. Ik wil ook niet meer meerdere afspraken/uitjes in 1 weekend.

Het korte antwoord op je vraag:
Nee. Ik ervaar niet meer stress dan tijdens de lockdowns. En dat komt doordat we zelf bewust niet teveel op elkaar plannen. én omdat we bewust genieten van de dingen die weer kunnen. En vooral omdat onze werkgevers het thuiswerken hebben omarmd als een uitstekende manier van werken. En we vrij zijn om zelf (met de collega's) te bepalen wanneer we op kantoor willen zijn en wanneer niet.

 

Ik heb dan wel geen heel kleine kinderen maar bij ons ging juist de vlag uit toen de meeste maatregelen ervan gingen
We zien weer meer mensen. Kinderen naar school rn excursies en toetsweken die gewoon doorgaan.

Vooral bij de eerste kocjdown zijn we door een flink dal gegaan.

 

Wat voor werk doe je? Ik zou dat ook overwegen als ik in jouw schoenen zou staan, mijn werkgever blijft flexibel werken hanteren. Ik ga als het lukt 1 keer in de 2 weken naar kantoor.

 

Ik werk in de IT, maar het is lastig om daar kleine contracten te vinden. Het meeste is 4 dagen en ik wil minder En het lijkt me ook lastig om een nieuwe baan vanuit huis te doen hoor. Ik ben ook wel echt een teamplayer.