Hallo, Ik moet even mijn hart luchten, vorig jaar in de MMM gestart met ICSI vanwege geen bewegende zaadcellen. Eerste ICSI poging afgebroken vanwege 54 eicellen. Wegens veel emoties en nalatigheid artsen over gestapt van ziekenhuis naar fertiliteitskliniek. Daar als ping pong bal behandeld tussen embryoloog en gynaecoloog! Embryoloog zag het zitten om een poging te doen met theofylline en de gynaecoloog niet. We gingen van groen ligt, naar oranje en na 6 weken kwam dat stoplicht op rood! Terug naar het ziekenhuis die een eventuele zweltest Als mogelijkheid hadden. 2 weken geleden begonnen zouden aankomende week punctie hebben, maar moeten staken vanwege 39,4 koorts partner! Ondertussen 4 zwangerschaps aankondigingen verder van mijn zus waar ik geen contact mee heb, zwanger van een tweeling ( vind ze nodig om steeds weer te melden, ondanks we nooit praten ), van mijn broer die ik weinig tot niet spreek die ineens belt om te vertellen dat zijn vriendin zwanger van hem is. En gisteren gingen we naar verjaardag van neefje, verteld mijn nichtje dat mama (schoonzus) een baby in de buik heeft! Ik een hele goede vriendin appen, van goh je raad het nooit krijg net weer een zwangerschapsaankondiging, moet jij toevallig ook nog melden dat je zwanger bent? En wat blijkt? Beste vriendinnetje is ook zwanger! Super blij vooral voor de laatste 2 zwangerschapsaankonidigingen, maar na 2e keer onze poging moeten afbreken zakt de hoop mij echt in de schoenen!!!!
Ik kan je alleen maar een dikke knuffel geven Hoop dat jullke ook gauw verder kunnen! Mij deed t ook ontzettend zeer al die zwangerschapsaankondigingen, toen t hier maar niet raak was, ik huilde elke keer weer, ondat ik t ons zelf ook zo gunde, zelfs meer als sommige om me heen... Dat zakte ook pas op moment dat ik wist zwanger te zijn..
Hoi meid. Ook van mij een dikke knuffel. De MMM is zoooo zwaar en wordt door ongelooflijk veel mensen zwaar onderschat... En indd je gunt het hen wel, en de ene al meer als de andere, maar het is zo verdomd moeilijk als je zelf weer net slecht nieuws krijgt !!! Zo rot voor je. Maar je moet er door ! En het kan zomaar volgende poging (als die stomme dokters het even eens geraken...?) Raak zijn !! Het zal hoe dan ook ooit aan jullie zijn. Ik liep ook met een constante schrik rond (toen bij mijn zoontje) en nu bij deze prille zwangerschap ervoor ook van 'oh jee wie gaat er wat aankondigen ' en dat deed ik puur om mezelf al voor te bereiden. Erin blijven geloven en vooral genoeg tijd en rust voor jezelf nemen! Ik kon een tijd terug even niet meer en was een emotioneel wrak door de hormonen en tegenslagen en ben even thuis geweest met ziekte. Diezelfde maand was ik zwanger en ik ben zeker dat de rust en ontspanning en tijd voor mezelf dit geregeld hebben ... Kom op ! En af en toe eens goed huilen of zagen kan deugd doen. Erna er weer proberen voor gaan! Succes !!!