Heaven needed you more

Discussie in 'Vlindertjes vanaf 25 weken' gestart door KellD, 4 aug 2017.

Topicstatus:
Niet open voor verdere reacties.
  1. KellD

    KellD Fanatiek lid

    29 aug 2016
    1.192
    525
    113
    Beste/lieve vlinderouders,

    Ik ben hier de ''stille'' lezer op het forum, en heb me altijd bezig gehouden met de andere topics. Maar helaas moet ik me zoals vele ook hierbij toevoegen. Dit zou niet mogen, je zou geen kind mogen verliezen.

    Omdat ik normaal niet veel post, en hier nu wel de behoefte aan heb. Wil ik dit toch graag van me afschrijven.
    Hier dus mijn verhaal.

    ( 40 + 2 dagen zwanger )
    Vrijdag avond nog heerlijk op bezoek bij mijn ouders, ons kleintje was nog heerlijk druk in de buik. Eenmaal weer thuis in de nacht kreeg ik last van voor weeën, Ik wist niet wat ik moest voelen, en of dit het moment was. Dus deze nacht heb ik nog afgewacht. De volgende ochtend heb ik de verloskundige toch maar gebeld, van dat het nu wel eens echt zou kunnen zijn. Werd met verteld om toch maar even de 2 uur en de tussen poses van 5 min af te wachten. Zo gezegd zo gedaan. Zaterdag tegen de avond kreeg ik weer last, en nu zat er dus echt 5 min tussen. en duurde het inderdaad 2 uur. Eindelijk kon ik mijn verloskundige bellen. Eenmaal 21:15 in de avond kwam ze langs. Ze pakte haar doptone erbij, en begon te zoeken. Normaal kon ze haar hartslag gelijk vinden, maar op dat moment niet. Mijn man was al snel de zwangerschapskaarten pakken en alles klaar te leggen, terwijl ik nog boven lag. en in tranen uitbarste. Mijn verloskundige maakte zich toch een beetje zorgen. We moesten gelijk door naar het ziekenhuis. Ik wist niet wat me overkwam. Mijn man wist me nog gerust te stellen '' het komt allemaal goed, het zou toch niet '' . We waren snel opgevangen in het ziekenhuis, en we liepen het eerste ( achterste ) verloskamer in , appart van de kraamafdeling. Daar stonden 2 gynaecologen op ons te wachten met een echo apparaat. ik lag al snel op het bed, met een echo apparaat op mijn buik. ik zag het gezicht van mijn verloskundige al snel bezorgdheid uitstralen. En ik kon ook geen kloppend hartje zien op de echo, Toen wist ik het en werd het ons ook verteld. '' sorry maar helaas is jullie dochtertje overleden '' ik wist niet wat ik hoorde. Donderslag, de wereld staat in 1 klap stil. Ik keek mijn man aan, en we hebben de eerste 30 min alleen maar kunnen huilen. Ik kon niet normaal na denken, ik voelde me zo verdoofd van verdriet. Onze vragen waren ook gelijk beantwoord.'' Sorry, maar hier kunnen we helaas niks meer aan doen '' .. Eenmaal weer tot adem gekomen, moesten we een beslissing maken. Bleven we in het ziekenhuis? of willen we naar huis? . Voor ons was het snel duidelijk, we bleven in het ziekenhuis. Achteraf maar goed ook, want binnen 1 uur waren de echte weeën begonnen. En deze waren zo sterk, zo aanwezig dat ik geen manier vond om ze weg te puffen. ik had voor me zelf bedacht om geen verdoving te willen, maar op dit moment kon ik niet anders. De anesthesist was er ook al binnen een kwartier, ze prikte de eerste keer helaas verkeerd, en de 2e keer precies in een wee. Moest ze ook nog zoeken naar de juiste plek, dit heeft ook nog een tijd geduurd.. Eindelijk was het gelukt , en konden we ( proberen ) te slapen. Nog extra slaappillen gekregen. De volgende ochtend wakker worden ( ook al heb je amper kunnen slapen ) kwam de arts om te bespreken wat het plan was. Die ochtend zat ik pas op de 1 1/2 cm ontsluiting Tot aan de 10 cm heeft het zo'n 24 á 25 uur geduurd. het eerste gedeelte heeft de ruggenprik goed zijn werk gedaan, maar op het laatst zaten de weeën zo laag, dat dit onmogelijk was te verdoven. Als de avondklok tikt op de zondag, heb ik dan eindelijk 10 cm ontsluiting en mocht ik beginnen met persen. De gynaecoloog en de verloskundige zaten er klaar voor. Tot bleek dat ik eerst het hoofdje nog door het geboortekanaal moest gaan persen, omdat ze toch niet voorledig was ingedaald. De persweeën drongen zich aan en begon met persen, na elke 3 keer persen. voelde ik een stekende pijn die niet te beschrijven valt, een pijn in het perineum . Dit heeft ze maar even verdoofd met 2 prikken tussen een wee door. dit was voor de aankomende weeën wel minder kwa gevoel, Maar de rug weeën drongen zich ook aan. Dus ik had geen enkele tussentijd meer om op adem te komen. Ik kon het ook niet meer aan, kon het simpel weg niet meer weg puffen en hyperventileerde zowat. Na heel wat gepuf begon mijn temperatuur te verhogen en bleek ook nog koorts te hebben. Nog net niet overgegeven. Ik was op, mijn lichaam kon niet meer. En ik was mentaal ook helemaal kapot. Eindelijk kwam haar hoofdje tevoorschijn, maar ook dit lukte niet om haar verder te krijgen. De gynaecoloog besloot om de vacuümpomp te gebruiken. Maar ook dit wilde niet baten. Opeens was het spoed, en binnen enkele seconden waren er 8 vreemde gezichten bij. Mijn benen omhoog te houden, 3 artsen/gynaecologen zaten aan mijn lichaam te trekken ( zo'n gevoel kreeg ik erbij ) bleek dat onze kleine meid ook nog eens achter mijn schaambot bleef hangen. Wat eigenlijk wel logisch is , want ze kan niet meedraaien en geeft niet mee. Haar navelstreng zat om haar nekje heengedraaid, deze hebben ze dus ook gelijk door moeten knippen. Dus waren ze maar van achteren erin gegaan, om zo haar armpje langs haar schouder te manoeuvreren, en zo haar eruit konden halen. Ik heb werkelijk waar nog nooit zo veel pijn gevoeld. ik schreeuwde op een gegeven moment ook '' haal het eruit '' - '' ik kan niet meer '' .. En daar kwam ze dan om 22:40 . ik was versuft en verdoofd van de pijn, maar kon nog net wel een glimp opvangen. Wat was ze groot, ze hebben haar er nog zo voorzichtig mogelijk eruit moeten halen om niks te beschadigen. Haar huidje was zo teer, omdat ze nog in vervuild vruchtwater heeft gelegen voor een lange tijd. Dan de placenta nog, die was er gelukkig nog snel uit. Ik bleek ook nog een subtotaal ruptuur te hebben. Na een half uur ben ik naar de OK gebracht en hebben ze me gehecht. Om 3:00 in de nacht was ik weer in de verloskamer, alles helemaal opgeruimd alsof er niks gebeurd is. En daar lag onze kleine meid. Levenloos , Mijn man had al met haar getroeteld.En super suf nog van alle medicatie kreeg ik haar dan eindelijk op me borst. Wat een volle en lange baby! 3650 gram en maar liefst 53 cm lang! En wat was ze knap! Alles compleet, 10 vingertjes 10 teentjes. Een lief dopneusje , en 2 voor altijd dichte slapende oogjes, maar wat was ze vredig!

    Conclusie: Ze is niet meer bij ons , omdat de navelstreng 5 keer om haar nekje gedraaid was, en door de samentrekking van mijn baarmoeder ( weeën ) geen zuurstof meer kon krijgen. Dit wordt bestempeld als
    '' hele domme pech van de natuur ''

    Dit is mijn bevallingsverhaal , er kwam hierna nog een week van regelen en geleefd worden. We hebben goed afscheid kunnen nemen van onze mooie prachtige meid, we hebben haar gecremeerd en haar in een mooi urntje weer mee naar huis genomen.

    Dit verhaal is langer geworden dan ik dacht.
    maar ik ben blij dat ik het van me af heb kunnen schrijven.

    Vlinder mama's ik wens jullie ook heel veel sterkte en kracht toe!
     
    lichtje86 vindt dit leuk.
  2. Lieneke2016

    Lieneke2016 Niet meer actief

    Oh, ik heb er echt geen woorden voor! Wat een verschrikkelijk verdrietig verhaal! Mijn hart huilt voor jullie. Heel veel sterkte in het verwerken van jullie onmetelijke, onwaarschijnlijk grote verdriet.
     
  3. mariellevanr

    mariellevanr Niet meer actief

    Lieve meid,

    Gecondoleerd met het verlies van jullie mooie meisje...

    Jouw verhaal is bijna mijn verhaal na 37 weken zwangerschap vorig jaar januari. Wij verloren ook ons mooie dochtertje.

    Als je wilt praten mag je me PB sturen.

    Heel veel sterkte voor nu

    Liefs Mariëlle
     
  4. Pikachu

    Pikachu Nieuw lid

    8 jun 2012
    1
    0
    1
    NULL
    NULL
    Lieve KellD, hier ook een stille meelezer. Echt de eerste keer is dit dat ik mij geroepen voel om te reageren. Wat heb je goed, en ondanks de vreselijke gebeurtenis ook mooi, opgeschreven wat jullie hebben meegemaakt.. Wat ontzettend oneerlijk dat jullie perfecte dochter niet bij jullie mag blijven. Onwerkelijk dat dit ouders echt overkomt, juist terwijl zij zo uitkijken naar het moment dat zij hun kleine wonder mogen ontmoeten. Ik vind het heel erg verdrietig voor jullie dat je de kleine mooie meid nu al los hebt moeten laten en wens jullie alle sterkte in het verwerken en een plekje geven van dit onmenselijk verdriet..
     
  5. Mississippi

    Mississippi VIP lid

    10 feb 2012
    10.511
    4.634
    113
    Jeetje :( afschuwelijk. Heel veel sterkte meid.
     
  6. Newmom1986

    Newmom1986 Actief lid

    13 jul 2015
    462
    105
    43
    Vrouw
    Verschrikkelijk... Heel heel heel heel veel sterkte gewenst. Wat een heftig verhaal mooi geschreven!
     
  7. Ocean83

    Ocean83 Bekend lid

    13 mei 2015
    731
    82
    28
    Wat een nachtmerrie :( Heel veel sterkte met dit inmens grote verlies
     
  8. KellD

    KellD Fanatiek lid

    29 aug 2016
    1.192
    525
    113
    Bedankt allemaal voor de lieve reacties, het is nu een kwestie van herstellen. En dan hopelijk weer naar een '' zonnig '' toekomst te kunnen kijken. Het is nog vers het is nu zo'n 5 weken geleden dat onze kleine meid geboren is. Maar ook wij moeten verder, en hopelijk als het ons nog gegund is , zusjes en of broertjes aan onze dochter te kunnen geven. L zou altijd onze eerste en onze oudste dochter zijn, nooit te vervangen! Zij heeft ons papa en mama gemaakt, en wat zijn we trots! ik zal dan ook altijd van haar blijven houden. Heaven needed her more. En op een dag zullen we herenigd worden. Tot die tijd, hopen we op een zonnig toekomst.
     
  9. MMW

    MMW Fanatiek lid

    29 dec 2013
    1.182
    425
    83
    Wat verschrikkelijk! Ontzettend moedig dat je dit zo op hebt geschreven ook.... Heel veel sterkte toegewenst in deze moeilijke tijd!
     
  10. Bubbels84

    Bubbels84 Fanatiek lid

    27 jun 2016
    2.284
    611
    113
    Wat een verdrietig.. gefeliciteerd met jullie dochtertje, gecondoleerd met haar afscheid. Het zou niet zo mogen zijn..
     
  11. Hopmarjanneke

    Hopmarjanneke VIP lid

    10 jul 2008
    13.507
    494
    83
    Vrouw
    Docent Frans (in opleiding)
    Duitsland
    Heel veel sterkte en ik hoop dat jullie meisje snel grote zus mag zijn en dat zij over haar broertje/zusje en over jullie mag waken vanaf haar plekje op de regenboog.
     
  12. 1BB

    1BB Bekend lid

    3 okt 2016
    573
    67
    28
    Vrouw
    ♡
    Oh meid :( geen woorden, loop hier te janken gewoon. Tragisch mooi beschreven, heel knap van je. Ik wens jou, jullie heel erg veel sterkte toe!! Ik hoop dat je lichamelijk weer bent hersteld. L. Kijkt nu van bovenaf toe en zal beschermengeltje worden van jullie gezin. (L)
     
  13. Lafelife

    Lafelife Fanatiek lid

    25 apr 2017
    1.604
    1.064
    113
    Vrouw
    Heel veel sterkte meid. Geen woorden voor zulk groot verlies...
     
  14. Allie7

    Allie7 Lid

    30 jul 2015
    73
    66
    18
    @KellD heel veel sterkte! Ook voor jouw partner. Houd elkaar goed vast en neem je tijd.
     
  15. Daisyvdm

    Daisyvdm Actief lid

    2 nov 2014
    326
    23
    18
    Vrouw
    Wat verschrikkelijk dat je op deze manier je dochtertje bent verloren! Zo erg dat dit nog moet gebeuren in deze tijd. Ik ben mijn dochtertje hierdoor in mij ook bijna verloren omdat ik gewoon niet gehoord werd na 3 dagen stilte in me buik. Gelukkig heeft ze het overleefd maar waarschijnlijk heeft ze hier toch het een en ander aan overgehouden. Heel veel sterkte en kracht de komende tijd.
     
  16. Zonnebloem92

    Zonnebloem92 VIP lid

    4 dec 2012
    10.846
    4.212
    113
    Vrouw
    Zuid Holland
    Wat verschrikkelijk en daarbij, wat een horror bevalling had jij.
    Ik wil jullie heel veel sterkte en kracht toewensen.
     
  17. Peppabig

    Peppabig Bekend lid

    29 jun 2016
    517
    260
    63
    Heel veel sterkte :(
     
  18. auroraa

    auroraa Niet meer actief

    Ik heb je verhaal gisteravond gelezen en het heeft me erg aangegrepen. Wat verschrikkelijk dat je dit mee moet maken. Wat dapper dat je het hier hebt opgeschreven. Je hebt het heel mooi verwoord. Ik zou je graag een knuffel geven. Ik wil je heel heel heel veel sterkte wensen.
     
  19. Tabbey

    Tabbey Fanatiek lid

    2 mei 2013
    1.497
    849
    113
    NULL
    NULL
    Wat verschrikkelijk dat jullie je dochter zijn verloren. Heel veel sterkte!
     
  20. julia80

    julia80 Fanatiek lid

    11 jan 2014
    4.450
    2.261
    113
    Wat ontzettend verdrietig dat jullie je dochter zijn verloren! afschuwelijk gewoon.
    en wat een traumatische bevalling bah bah
    Heel veel sterkte met dit immens grote verlies!
     

Deel Deze Pagina