Heel plots, straks 2 onder 2

Discussie in 'Ik ben zwanger' gestart door Honeyybell, 23 apr 2021.

Topicstatus:
Niet open voor verdere reacties.
  1. Honeyybell

    26 okt 2018
    79
    74
    18
    Vrouw
    Hi allemaal,

    Ik en mijn vriend hebben een prachtig zoontje van 16 maanden waaraan 1 missed abortion vooraf ging en 1,5 jaar plus onderzoeken. Er werd ons verteld dat wij moesten denken aan IVF omdat het bij ons beide niet goed zat en het de boel erg moeilijk maakte. Toch raakte ik aan het begin van dat traject zwanger van ons 1e zoontje. Wij dachten ook dat een evt 2e zwangerschap meer voeten in de aarde zou hebben. Wij gebruikte alsnog wel bescherming 'just in case' well, 'just in case' failed. En nu zitten we met die 'case' ik kwam er woensdag achter zwanger te zijn, waarschijnlijk ongeveer 6 weken. Of het goed zit weten we allemaal nog niet maar het is enorm schrikken. Wij wonen momenteel te klein, net groot genoeg voor ons 3en maar een 2e kindje erbij past echt niet meer (zoon slaapt bij ons op de kamer). Kopen is geen optie en overal met huren staan wij onderaan (tips welkom!). Ik was dus al van plan gewoon alles te proberen, van de gemeente tot de woningbouw tot het sociaal wijkteam. Dat probleem daar gelaten voel ik mij zo ontzettend slecht naar mijn 1e zoontje toe. Hij heeft mij nog zo hard nodig en ik geef zelfs nog borstvoeding en dst vind hij ook heerlijk en ik zou graag nog zo van hem willen genieten en hem zien ontwikkelen gewoon alleen wij met ons kleine prinsje. En nu zou daar ineens een indringer bijkomen! De gedachte dat ik 9 maanden lang (momenteel erg misselijk en dus niet zo actief met hem) niet de mama ben die hij gewend is kan ik echt wel om huilen (en dat doe ik hoor).

    Toch, omdat het misschien wel een wondertje is, net als ons eerste wonderkindje... Zou ik het ook niet zo makkelijk kunnen loslaten... Ik vind het gewoon heel erg moeilijk en ben er nog niet 'blij' mee en kan er nog niet naar uitkijken. Mijn hart ligt bij mijn zoontje en de gedachte aan een nieuwe baby voel ik nog totaal geen vlinders bij. Zijn er hier mede lotgenoten die dit herkennen? Ik voel me zeker in deze pandemie nu zo alleen met al deze emoties
     
  2. heidiane

    heidiane Fanatiek lid

    5 jul 2010
    1.720
    1.647
    113
    Ach lieverd. Wat een dilemma's. Ik ben niet zo heel goed in tips etc. Maar wilde niet weg klikken. Het enige wat ik kan zeggen is dat ik het altijd heel goed vind dat mensen op die manier eerlijk voor hun gevoel uit durven komen. Dat is in mijn ogen de eerste stap naar een keuze of oplossing.
     
    Honeyybell vindt dit leuk.
  3. Flopje

    Flopje Actief lid

    30 mrt 2021
    111
    69
    28
    Vrouw
    Poe, ik kan me voorstellen dat het even schrikken is. Je had t totaal niet in je hoofd.

    Het enige wat ik kan zeggen is dat ik hetzelfde gevoel heb gehad de hele tweede zwangerschap (en ik twijfelde ook of ik wel van 2 kinderen kon houden), terwijl het bij ons wel "gepland" was. Voor mij persoonlijk hielp het erg om mijn gedachten op te schrijven en om te kijken wat waarheid is. Ik vond het namelijk een zegen dat we nog een kindje mochten krijgen, ik wist dat het leuk was voor ons dochtertje (want om mij heen zie en hoor ik alleen maar dat mensen het gezellig vinden om meerdere broers en zussen te hebben) en ja, ze zal t misschien moeilijk vinden om onze aandacht te delen maarja.. that's life? Uiteindelijk ben ik heel blij dat we redelijk snel een tweede hebben gekregen anders had nummer 1 echt een alle-aandacht-pakkend kind gehad.
    Maargoed.. ik kan me voorstellen dat je nog in shock bent en dat je nog helemaal moet gaan bedenken hoe je dit voor je moet gaan zien en dat snap ik. Gun jezelf wat tijd!!
     
    heidiane en Honeyybell vinden dit leuk.
  4. Honeyybell

    26 okt 2018
    79
    74
    18
    Vrouw
    @heidiane dank voor de lieve woorden! Ik hoop inderdaad op het goede pad te zijn met eerlijk zijn naar mezelf en mijn vriend toe.

    @Flopje goed om te lezen dat ik niet alleen ben! Ook dus niet als het gepland is. Ik weet dat van mijn moeder ook nog wel. Die vertelt mij vaak dat ze zich schuldig voelde naar mij toe (oudste van 4) toen mijn zusje kwam. Ik was toen 3 en was inderdaad eigenlijk te lang alleen geweest, ik vond het 10x niks en door het net te grote leeftijdsverschil mocht mijn zusje nooit met mij meespelen (mijn hart breekt voor dat arme kind als ik daaraan terugdenk). Maar nu wij volwassen zijn met zijn 4en zijn wij dolblij met elkaar en mijn zusje en ons tweeling broertje en zusje (zelfde verschil in leeftijd als mijn zoontje en die nieuwe baby zouden hebben) hebben toen vroeger wél veel met elkaar gespeeld. Dus wat jij om je heen hoorde geldt ook voor mij, ik vind het nu heerlijk, mijn broertje en zusjes❤️ dat geeft wel wat rust. Dank voor je reactie, zo heb ik er toch even extra op moeten reflecteren!
     
    Flopje vindt dit leuk.
  5. Vero0504

    Vero0504 VIP lid

    17 nov 2016
    17.693
    14.045
    113
    Nou dr ging hier ook wel een tirade af toen ik zwanger bleek.

    Ik had t weekend na mn 36e verjaardag ingepland om de zolder op te gaan ruimen. Net de babykamer verbouwd tot werkruimte want "na 3x mis wordt t m niet meer en na mn 36e wil ik niet meer zwanger worden". Dus ook echt ontweken, december zvmk dus was voor mij de druppel. Blij dat januari boel weer op gang kwam en begonnen met die verbouwing.

    1 (ja 1!!!!) gek avondje in maart...

    Cadeaaaaaaautje!

    Heeft even wat tijd gekost dat we van "shiiiiiiiiit" naar "oke we gaan t meemaken" overstapten. En we zijn nog steeds in de "we zien t eerst nog wel" modus omdat ons zoontje hardstikke mis ging.

    Er is altijd wel een weg te vinden en ruimte tekort is een praktisch issue, waar bijv. een instabiele relatie met (psychisch) geweldsuitspattingen weer een heel ander verhaal is.

    In het huis waar wij zaten, vonden wij t al krap met 3 personen. Vervolgens kwamen de buren met 4 kinderen en 2 volwassenen naast ons wonen. Dat wij dachten: "hoe dan?"

    Allicht eens navragen in je omgeving hoe andere bewoners dat hebben gedaan? Tussenwandje maken met een (schuif)deur is bijv niet heel ingewikkeld en ook geen bizarre prijzen.

    Overal hier in de omgeving betaal je de hoofdprijs voor een wat grotere flat (800-1400 euro per maand) gezinswoningen komen amper vrij en sociale huurwoningen stond ik destijds al 6 jaar op de wachtlijst toen ik op mn 24e t huis uit ging. Met de statushouders er ook nog eens bij is die doorlooptijd alleen maar hoger geworden en doorstromers hebben hier geen voorrang op starters bijv. (wat ik raar vind).
     
  6. nienie26

    nienie26 Bekend lid

    24 nov 2013
    844
    208
    43
    Gefeliciteerd met je zwangerschap. Ik kan je geen tips geven bij welke organisatie je moet zijn daar heb ik geen ervaring mee.

    Maar jeej wat begrijp ik je gevoel goed na je zoontje toe. Mijn zoon was 10 maand toen ik plots zwanger raakte. Bij ons was een zwangerschap op natuurlijke manier heel klein en ons eerste zoontje is geboren door icsi. Toen bleek het met 8 weken een tweeling te zijn. Mijn buik groeide super snel en al bij 25 weken was het voor mij een hele onderneming om nog leuke dingen met hem te doen. Ook heeft hij na de geboorte veel moeten inleveren en ik heb mij hier heel vaak zo schuldig over gevoeld. Maar nu ze wat ouder zijn spelen ze leuk met elkaar en hebben ze heel veel aan elkaar. Als ik het over kon doen had ik ze zeker niet zo dicht op elkaar gehad maar soms loopt het anders... geniet van dit wonder. Probeer je schuldig gevoel los te laten het is niet anders;) ik wens je heel veel s6 met je zwangerschap en alles er om heen en ik hoop dat je er van kan genieten :thumup:
     

Deel Deze Pagina